Ο Χιμένεθ έχει χίλια δίκια, αλλά...

Ο Άρης έσωσε τον βαθμό κόντρα στον Παναθηναϊκό με Δώνη, ο Χιμένεθ πέταξε «καρφιά» για τον προκάτοχο του και η συνέχεια είναι ένα μεγάλο μυστήριο. Γράφει ο Βασίλης Πολυχρονόπουλος.

Θα ξεκινήσω με κάτι που μπορεί να είναι λίγο κλισέ, αλλά είναι η αλήθεια. Ο Άρης στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο «Κλεάνθης Βικελίδης» θα μπορούσε να τα έχει πάει καλύτερα, αλλά θα μπορούσε να τα έχει πάει και χειρότερα. Οπότε στο τέλος της ημέρας, δεν μπορεί να γκρινιάζει για τον βαθμό της ισοπαλίας. Όπως δεν μπορεί να είναι και χαρούμενος φυσικά.

Πάμε να το κάνουμε μία γρήγορη ανάλυση, πριν πάμε στα πιο σημαντικά. Ο Άρης δεν θα μπορούσε να έχει κάνει χειρότερο ξεκίνημα στο παιχνίδι. Μόλις στο 3ο λεπτό δέχθηκε ένα... φθηνό -κατ' εμέ- γκολ, που ουσιαστικά η άμυνα πιάστηκε στον ύπνο, ο Ρόουζ δεν έκλεισε τον χώρο και ο Σβιντέρσκι από θέση τετ α τετ πλάσαρε τον Διούδη, που δεν μπορούσε να έχει αντίδραση.

Μετά το γκολ, ο Μανόλο Χιμένεθ άλλαξε τη διάταξη, πήγε σε ρόμβο, με τους Αλφαρελά και Καντεβέρε στην κορυφή της επίθεσης και τον Σίστο στο «10». Δεν θα μπορούσε να δουλέψει αυτό σε κανένα παράλληλο σύμπαν και γι' αυτό μετά από 20 λεπτά, που οι «κιτρινόμαυροι» είχαν την μπάλα στα πόδια τους μεν, αλλά δεν μπορούσαν να αλλάξουν πάνω από τέσσερις σωστές πάσες, επανήλθε το 4-2-3-1. Μοναδική καλή στιγμή στο πρώτο μέρος το σουτ του Καντεβέρε που έβγαλε εντυπωσιακά ο Ντραγκόβσκι, αλλά και να μη το έβγαζε ο Πολωνός νομίζω υπήρχε οφσάιντ, άρα δεν θα είχαμε γκολ όπως και να 'χει...

Ο Ισπανός τεχνικός έχοντας εντοπίσει τα προβλήματα που αντιμετώπιζε η ομάδα του στο πρώτο μέρος προχώρησε σε τρεις αλλαγές με την έναρξη της επανάληψης, με τους Δώνη, Μορόν και Σούντμπεργκ να μπαίνουν στο παιχνίδι. Ο τελευταίος βέβαια δεν μπήκε για τακτικούς λόγους, αλλά επειδή ο Φαμπιάνο αντιμετώπιζε πρόβλημα. Η εικόνα του αγώνα ίδια. Ο Παναθηναϊκός να παίζει όπως έπαιζε και ο Πανσερραϊκός μέσα στο Χαριλάου και ο Άρης να έχει τον απόλυτο έλεγχο, αλλά να έχει ακόμα θέμα δημιουργικά. Καλύτερος σε σχέση με το πρώτο μέρος, αλλά όχι κάτι το εντυπωσιακό.

Τελικά, η... δικαίωση -γιατί κάθε άλλο παρά δίκαιο ήταν ποδοσφαιρικά αυτό το 0-1 βάσει της εικόνας του αγώνα- ήρθε για την ομάδα της Θεσσαλονίκης στο 75ο λεπτό, όταν ο Γιαννιώτας με μία γλυκιά σέντρα βρήκε τον Τάσο Δώνη, εκείνος εκτέλεσε άμεσα, ο Ντραγκόβσκι έκανε μεγάλη γκάφα χάνοντας την μπάλα μέσα από τα χέρια του και έγινε το 1-1. Το οποίο έμεινε μέχρι και το τελικό σφύριγμα λόγω Διούδη, που στις καθυστερήσεις με μία εντυπωσιακή επέμβαση είπε όχι στο πλασέ του Τετέ από θέση τετ α τετ. Αυτά για αυτό το αντικειμενικά άσχημο από άποψη θεάματος ντέρμπι.

Πάμε τώρα και στο τρίτο ημίχρονο, το οποίο έχει πολύ περισσότερο... ζουμί από τα δύο 45λεπτα που έπαιξαν οι δύο ομάδες. Για να το ελαφρύνω λίγο, θέλετε να πω το κλασικό; Πως τώρα φαίνεται η δουλειά του Ουζουνίδη; Μα, συγγνώμη τι να πω όταν βλέπω τον Μανόλο Χιμένεθ έξαλλο να προσπαθεί και εκείνος να καταλάβει πως Οκτώμβρη μήνα η ομάδα είναι μόνιμα ένα νοσοκομείο. Προφανώς το καλοκαίρι δεν έγινε η δουλειά που έπρεπε, η ομάδα πήγε Ολλανδία για διακοπές και να δώσει και μερικά φιλικά για να 'χουμε να λέμε και τώρα το πληρώνει.

Μήπως στόχος ήταν η ομάδα να έχει πιο ελαφριά πόδια το καλοκαίρι στα προκριματικά του Conference League για να πετύχει εκεί τον στόχο της; Καλά πήγε (κι) αυτό. Με αυτά που έγιναν λοιπόν και κυρίως αυτά που δεν έγιναν το καλοκαίρι, τώρα ο Άρης και συγκεκριμένα ο Μανόλο Χιμένεθ έχει να ανέβει ένα βουνό. Γιατί όση ποιότητα και να υπάρχει στο ρόστερ -που δεδομένα υπάρχει- όταν είσαι τόσο πίσω στο κομμάτι της φυσικής κατάστασης σε αυτή τη φάση της σεζόν τα πράγματα είναι δύσκολα.

Και έχει χίλια δίκια να φωνάζει ο Ισπανός τεχνικός. Ωστόσο, η δουλειά του τώρα είναι να κάνει ότι περνάει από το χέρι του, προκειμένου να αλλάξει όσο μπορεί αυτή την κατάσταση. Δεν έχει κανείς την απαίτηση να κάνει... μαγικά, αλλά ότι μπορεί, προκειμένου ο Άρης να παρουσιάζει ένα καλό πρόσωπο στο χορτάρι και να κερδίσει πάλι τον κόσμο του. Θέλει και μεγάλη δουλειά στο κομμάτι της νοοτροπίας εξάλλου και αυτό φάνηκε (και) από τα τελευταία λεπτά του ντέρμπι. Γιατί η ομάδα να κλειστεί πίσω στο 1-1 για να κρατήσει το «Χ» και να μην παίξει για τη νίκη, σε ένα ματς, που στην τελική, ήταν καλύτερη;

Πραγματικά, έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα μη με ρωτήσει κανείς τι μπορεί να κάνει ο Άρης στη φετινή σεζόν, μέχρι που μπορεί να φτάσει και μέχρι που δεν μπορεί να φτάσει. Δεν μπορώ να δώσω απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Σίγουρα πάντως οι βάσεις δεν είναι οι καλύτερες δυνατές και θα χρειαστεί υπερβολικά πολλή δουλειά, αλλά και τύχη, για να γίνει το κάτι παραπάνω που θέλουμε όλοι. Το πρόγραμμα είναι πολύ δύσκολο, η ομάδα τώρα πηγαίνει στη Λιβαδειά και μετά στο Φάληρο, ενώ αγνοεί ήδη για τρία σερί παιχνίδια τη νίκη και έχει ανάγκη από βαθμούς. Είδωμεν...

ΥΓ. Τουλάχιστον υπερβολικό να σηκώνει τόση σκόνη για τη διαιτησία του Τσβάιερ ο Παναθηναϊκός. Ο Τσέριν βούτηξε όταν ένιωσε την ανάσα του Φαντιγκά στη φάση του γκολ του Δώνη και η φάση του Ρόουζ με τον Γερεμέγεφ είναι εκτός περιοχής. Προχωράμε...

ΥΓ2. Βοριαζίδη περαστικά και ξανά στα γήπεδα. Όλος ο Άρης θα είναι στο πλευρό σου!