Ο Νίκολιτς πέτυχε αυτό που κανείς άλλος δεν είχε καταφέρει, για να βάλει ξανά την ΑΕΚ στην κανονικότητα

Ο Κώστας Τσίλης γράφει για το τεράστιο επίτευγμα του Νίκολιτς που φέρνει την ΑΕΚ ξανά στην κανονικότητά της αλλά στρώνει και τον δρόμο που έχει να διανύσει

Την παραμονή του παιχνιδιού με την Άντερλεχτ, ο Νίκολιτς είπε στη συνέντευξη Τύπου πως δεν είναι αυτό το ματς της χρονιάς για την ΑΕΚ. Ήταν η πρώτη φορά και πιθανότατα η τελευταία, που ο Σέρβος τεχνικός δεν είπε δημοσίως όλη την αλήθεια. Ήταν βλέπετε μια απολύτως θεμιτή ντρίμπλα, μπας και βγάλει λίγο βάρος από τα πόδια των παικτών του και άγχος από το κεφάλι τους. Διότι η πραγματικότητα είναι αυτή που ο Νίκολιτς είχε στο μυαλό του από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε την ΑΕΚ και που γι' αυτήν δούλεψε όλο το καλοκαίρι.

Η φετινή σεζόν δεν θα μπορούσε να κυλήσει ομαλά και στρωτά, αν η ΑΕΚ δεν έπαιζε στην Ευρώπη. Αν δηλαδή δεν επέστρεφε η κανονικότητα για μια ομάδα που πέρυσι πλήρωσε πολύ ακριβά εκείνον τον ακανόνιστο αποκλεισμό από τη Νόα και που γενικώς πάντα πληρώνει καλοκαιρινούς ευρωπαϊκούς αποκλεισμούς. Βεβαίως για να κατάφερνε φέτος ο Νίκολιτς να βάλει και πάλι την ΑΕΚ στην κανονικότητα της, έπρεπε να κάνει κάτι, που κανείς προκάτοχός του δεν είχε καταφέρει.

Ποτέ ξανά προπονητής της ΑΕΚ, δεν είχε κάνει τρεις ευρωπαϊκές προκρίσεις μέσα σ’ ένα καλοκαίρι. Ούτε καν είχε φτάσει μέχρι και τα Πλέιοφς περνώντας έστω δυο γύρους. Και ο Νίκολιτς αυτό το πέτυχε, έχοντας πάρει στα χέρια του μια ομάδα που έπρεπε αφενός να φτιάξει από την αρχή, αφετέρου να την βάλει να ξανασταθεί στα πόδια της μετά το γκρέμισμα της περυσινής σεζόν. Ο Νίκολιτς έκανε τρεις συνεχόμενες ευρωπαϊκές νίκες στη Νέα Φιλαδέλφεια (και μια ακόμα για το πρωτάθλημα), όταν η ΑΕΚ είχε να κερδίσει από πέρυσι τον Φλεβάρη. Και δεν βάζω καν στην εξίσωση, τις απουσίες με τις οποίες πήγε να παίξει τον «τελικό» με την Άντερλεχτ.

Όμως ο Σέρβος τεχνικός δούλεψε πολύ μεθοδικά και πολύ αποτελεσματικά, για να φτάσει μέχρι το σημείο να παίζει σε 90 λεπτά, όλους τους κόπους του καλοκαιριού, αλλά και το… ίσιωμα όλης της χρονιάς. Ο Χάσι είπε πως η πρόκριση χάθηκε στις Βρυξέλλες. Δεν ήταν ακριβώς έτσι. Ωστόσο ο Νίκολιτς αφού έκανε δυο προκρίσεις επί κωλοπετσωμένων ομάδων που δεν ήταν ούτε Βελέζ, ούτε και Νόα, μετά πέρασε άχαστος από το πρώτο ματς με την Άντερλεχτ και έφερε έναν τελικό στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Δεν ξέρω αν το είχε στο μυαλό του ο Σέρβος. Πιθανόν το είχε καθώς είχε μελετήσει πολύ ΑΕΚ. Πάντως σίγουρα υπολόγιζε πως θα γίνει παράγοντας του ματς η ατμόσφαιρα. Η Νέα Φιλαδέλφεια πρώτη, πριν καν το κάνουν οι παίκτες της ΑΕΚ, «κατάπιαν» τους Βέλγους. Ήταν ατμόσφαιρα που θύμιζε την πρώτη χρονιά του γηπέδου. Τότε που όντως οι αντίπαλοι έχαναν από την Δεκελείας. Όποιοι και αν ήταν. Έπαιξε μπάλα η Φιλαδέλφεια, αλλά έπαιξαν μπάλα και οι παίκτες του Νίκολιτς.

Ο Σέρβος άλλαξε ξανά τον σχηματισμό. Το προσάρμοσε και πάνω στο υλικό που είχε λόγω των απουσιών. Το προσάρμοσε και πάνω στα δεδομένα του ματς. Ο Νίκολιτς κατάφερε να καλύψει όλες τις αδυναμίες της ενδεκάδας που μπήκε στο γήπεδο και κάποιες απ’ αυτές, να τις μετατρέψει σε πλεονεκτήματα. Πόνταρε πολύ στην ταχύτητα και την ποιότητα του Κουτέσα, του Κοϊτά και του Ελίασον. Οι δυο σκόραραν, ο τρίτος έδωσε ασίστ. Πόνταρε πολλά και σ’ όσα μπορούν να κάνουν ο Μαρίν και ο Πινέδα. Οι δυο τους αλλά κυρίως ο Ρουμάνος, πήραν όλο το ματς στην πλάτη τους. Δυο ήταν και κατάπιαν τριάδα και πολλές φορές τετράδα της Άντερλεχτ στα χαφ.

Προφανώς και ήταν βραδιά που έπαιξαν παλικαρίσια και ο Ρότα και ο Πήλιος. Προφανώς και ο Ρέλβας αλλά κυρίως ο Μουκουντί, ήταν αμυντικό δίδυμο που έφαγε μόλις μια φάση σ’ ολόκληρο 90άλεπτο από την Άντερλεχτ. Με τον Καμερουνέζο να κάνει τεράστια κίνηση μετά το γκολ του Κουτέσα και όταν όλοι οι παίκτες της ΑΕΚ πανηγύριζαν, εκείνος πήγε και πάτησε πάνω στην μπάλα στην σέντρα του γηπέδου, για να παίξουν γρήγορα οι Βέλγοι. Το είχε κάνει και ο τεράστιος Γκαμάρα μετά από ένα γκολ του Τσιάρτα σε ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στην παλιά Νέα Φιλαδέλφεια. Όλα αυτά μέτρησαν, όμως το κυριότερο, ήταν αυτό που είχε σχεδιάσει και έβγαλε ο Νίκολιτς μέσα στο γήπεδο. Με την αλλαγή του Πένραϊς, να ήταν το κλειδί για να κλειδώσει η πρόκριση. Και μάλιστα με τον Σκωτσέζο να παίζει εξτρέμ.

Είναι τεράστιο αυτό που πέτυχε η ΑΕΚ και ας φαίνεται απλό καθώς η νίκη – πρόκριση επί της Άντερλεχτ ήρθε με 2-0 και η εικόνα ήταν για διπλάσιο σκορ. Ο Νίκολιτς πήρε μια ομάδα που με έξι ήττες σε έξι ματς τερμάτισε τελευταία στα πλέι οφ και μέσα σε διάστημα τριών μηνών, έκανε τρεις προκρίσεις μέσα σ’ ένα καλοκαίρι. Κάτι που δεν είχε καταφέρει ποτέ ξανά, προπονητής της ΑΕΚ. Και με μεταγραφικές εκκρεμότητες ακόμα και σε βασική θέση, όπως αυτή του αμυντικού χαφ. Μια εκκρεμότητα βέβαια, που τώρα με την Ευρώπη μπροστά, μπορεί να κλείσει με πολύ πιο ποιοτικό τρόπο, σε σχέση με μερικές μέρες πριν. Παρότι ο χρόνος πιέζει.

Η ΑΕΚ με την πρόκριση αυτή δεν κέρδισε τίτλο. Επέστρεψε στην κανονικότητα που λέγεται παρουσία σε ευρωπαϊκούς ομίλους. Κάτι που και οικονομικά και αγωνιστικά και σ’ όλα τα επίπεδα, βάζει… άσφαλτο και ισιώνει τον δρόμο που έχει μπροστά της η ΑΕΚ και ο Νίκολιτς. Θυμηθείτε μόνο μια κουβέντα που είχε πει ο Σέρβος τεχνικός, ήδη από τον Ιούνιο. Δεν φοβάμαι για την δουλειά μου από τον Σεπτέμβρη και μετά. Μέχρι τότε ανησυχώ και εννοούσε αυτή την υπέρβαση που έπρεπε να κάνει. Τώρα πλέον αυτό που έχει να κάνει είναι να δουλέψει σ’ αυτό που δεν τον ανησυχεί. Τεράστια υπόθεση.