Η ποιότητα και η ποδοσφαιρική οξυδέρκεια που έχει ο Ολυμπιακός τον γλίτωσαν ξανά

Ο Ολυμπιακός τα... χρειάστηκε και στον Βόλο, όχι όμως στον βαθμό που συνέβη πριν από μία εβδομάδα με τον Αστέρα Τρίπολης. «Δύο στα δύο» στο πρωτάθλημα χάρη σε τέρματα που ήταν αποτέλεσμα ποδοσφαιρικής οξυδέρκειας και ποιότητας.

Ο Ολυμπιακός δεν γοήτευσε στο πρώτο ημίχρονο με τον Βόλο. Αντιθέτως, προβλημάτισε... Περισσότερο απειλήθηκε παρά απείλησε και ας είναι καλά ο Τζολάκης που ειδικά στη φάση του Μύγα στο 45’ κράτησε το 0-0, γιατί τα πράγματα θα ήταν ζόρικα για τους Πειραιώτες στο δεύτερο ημίχρονο. Οι Πειραιώτες έχουν να καυχιούνται για τη φάση του Πνευμονίδη στο 29’ και για τίποτε άλλο.

Στο Πανθεσσαλικό δεν μπορούμε να πούμε ότι είδαμε μία επανάληψη των όσων είχαμε παρακολουθήσει στην πρεμιέρα με τον Αστέρα Τρίπολης. Και το λέμε αυτό, επειδή ο Βόλος δεν έπαιξε σαν τον Αστέρα, δεν κατέβασε πούλμαν στην περιοχή του Σιαμπάνη.

Επιχείρησε να παίξει ποδόσφαιρο, υπήρχαν στιγμές που αναγκάστηκε να παίξει λίγο πιο κλειστά όταν ο Ολυμπιακός κυκλοφορούσε την μπάλα έξω από την θεσσαλική περιοχή, αλλά στο τέλος της ημέρας αυτό που έμεινε είναι ότι δεν είδαμε έναν Βόλο να παίζει «ταμπούρι». Η κεντρική ιδέα του Φεράντο δεν ήταν «να κλειστούμε πίσω και... ό,τι βγει μπροστά».

Ο κοινός παρονομαστής, όμως, των δύο πρώτων αγώνων των Πειραιωτών ήταν ότι «μίλησαν» η ποιότητα και η ποδοσφαιρική οξυδέρκεια σε ατομικό επίπεδο. Με τον Αστέρα χρειάστηκε μία σουτάρα του Γιαζίτσι. Στο Πανθεσσαλικό χρειάστηκαν τα τακουνάκια του Τσικίνιο.

Η διαφορά των δύο τριπόντων του Ολυμπιακού είχε να κάνει με το ότι τουλάχιστον κόντρα στον Βόλο οι παίκτες του Μεντιλίμπαρ αποφάσισαν να παίξουν ποδόσφαιρο στο δεύτερο μέρος. Με τον Αστέρα είδαμε δύο ημίχρονα - καρμπόν, με γιόμες, σέντρες και... έχει ο Θεός!

Αντιθέτως, στο Πανθεσσαλικό οι «ερυθρόλευκοι» μετά το κακό πρώτο ημίχρονο, έβαλαν κάτω την μπάλα, δημιούργησαν κινδύνους ακόμη και με ενέργειες από τον άξονα, είχαν μία σχετικά ικανοποιητική ανάπτυξη από τα πλάγια χάρη στον Ζέλσον, αλλά του έλειπε η καλή τελική προσπάθεια.

Σημείωσε δύο γκολ από στατικές φάσεις, κάτι που δεν το συναντούσαμε συχνά την περσινή σεζόν. Φέτος έχουμε δει έναν Ολυμπιακό να βγάζει κομπίνες και να δημιουργεί συνθήκες για γκολ με «στημένες μπάλες» από την περίοδο της προετοιμασίας. Σαν να φαινόταν δηλαδή από τα φιλικά ότι ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι πολύ σύντομα θα βλέπαμε γκολ στα επίσημα ματς από φάουλ ή κόρνερ.

Τα δύο τέρματα είχαν ως αφετηρία τις «χρυσές» αλλαγές του Μεντιλίμπαρ (Στρεφέτσα και Γιαζίτσι), αλλά αν ο Τσικίνιο δεν άπλωνε στο χορτάρι την ποιότητά του, ο Ολυμπιακός δεν ξέρουμε πώς αλλιώς θα ξέμπλεκε από το Πανθεσσαλικό, παρότι στο δεύτερο ημίχρονο απείλησε.

Και το λέμε αυτό, γιατί από τη μία υπήρχε ένας Μάριος Σιαμπάνης που ήταν σταθερός και από την άλλη μία βολιώτικη ανασταλτική λειτουργία που ναι μεν άρχιζε να ξεμένει από... βενζίνη, αλλά σε κανονική ροή αγώνα βαστούσε γερά από το 57’ που ήταν το σουτ του Νασιμέντο έως το 0-1 του Τσικίνιο στο 77’.

Η ουσία είναι ότι στην περίοδο που βρισκόμαστε, αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα. Θυμίζουμε ότι και πέρσι τέτοια εποχή ναι μεν ο Ολυμπιακός είχε σκοράρει γρήγορα στο Πανθεσσαλικό με τον Ροντινέι, αλλά τα είχε βρει μπαστούνια μέχρι να κλειδώσει το τρίποντο παρότι ο Βόλος έπαιζε με 10 από το 32’ (είχε αποβληθεί ο Βιγιαφάνιες).

Επίσης, στο Καραϊσκάκη περίπου τέτοια εποχή πριν από έναν χρόνο, κέρδισε την Καλλιθέα στο Φάληρο με 2-1 χάρη σε ένα τέρμα του Γιάρεμτσουκ στο 77’, στο ίδιο λεπτό που σκόραρε τώρα ο Τσικίνιο!

Το βασικό ζητούμενο για τον Ολυμπιακό είναι αν με την προσθήκη των νέων μεταγραφικών αποκτημάτων, καταφέρει να αποβάλει φέτος το περσινό του... χούι. Σε ποιο αναφερόμαστε; Στο γεγονός ότι δυσκολευόταν να ξεκλειδώσει τις άμυνες τέτοιων ομάδων, μολονότι - επαναλαμβάνουμε - ο Βόλος δεν έπαιξε ταμπούρι όπως ο Αστέρας.

Κατά τ’ άλλα, αν ο Μεντιλίμπαρ πρέπει να κρατήσει κάτι από τον αγώνα ξέχωρα από το τρίποντο και τα τακουνάκια του Τσικίνιο, είναι η ασφάλεια που εμπνέει συνεχώς ο Τζολάκης στα γκολπόστ, το γεγονός ότι ο Νασιμέντο πατάει καλύτερα στα πόδια του παιχνίδι με παιχνίδι και φυσικά το ότι αρχίζει και αποδίδει καρπούς η δουλειά που γίνεται στον Ρέντη στο κομμάτι των στατικών φάσεων. Πέρσι ήταν «πληγή» για τον Ολυμπιακό το γεγονός ότι πήρε ελάχιστα πράγματα από τα κόρνερ και τα φάουλ.