Χαμηλά η μπάλα, δεν σκοτώσαμε το θηρίο!

Ο Κώστας Σωτηρίου γράφει για την πολύ σημαντική νίκη της Εθνικής απέναντι στην Ιταλία, που πιθανότατα θα φέρει την πρώτη θέση στον Γ’ Όμιλο, άρα και τις πιο ευνοϊκές διασταυρώσεις στα νοκ άουτ της Ρίγας!

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο ήταν… Σούπερμαν, κατά δήλωση και του ασίσταντ κόουτς των Μιλγουόκι Μπακς Ντάρβιν Χαμ, ωστόσο δεν ήταν μόνος του στη σπουδαία νίκη (75-66) επί της Ιταλίας στην πρεμιέρα του 42ου Ευρωμπάσκετ. Και αυτό είναι το πραγματικό κέρδος για την ομάδα του Βασίλη Σπανούλη, η οποία δεν έθελξε επιθετικά, ωστόσο είχε αρκετούς πρωταγωνιστές στο αμυντικό κομμάτι, που «κλείδωσαν» τα ατού των «Ατζούρι» και εν τέλει χάρισαν τη σχετικά άνετη επικράτηση, αφού κατά γενική ομολογία και… δέκα μέρες να παίζαμε με τους Ιταλούς, πολύ δύσκολα θα χάναμε!

Βάσει της αμυντικής στρατηγικής του τεχνικού επιτελείου της Εθνικής, οι τρεις πυλώνες, που όφειλαν οι διεθνείς να διαχειριστούν, ήταν οι Αλεσάντρο Παγιόλα, Σιμόνε Φοντέκιο και Νίκολο Μέλι. Αν εξαιρέσουμε τον τρίτο, ο οποίος στο πρώτο ημίχρονο σκόραρε 14 πόντους με 6/10 σουτ, αλλά με ελάχιστη δημιουργία (1 ασίστ), η Εθνική και πρωτίστως ο Κώστας Παπανικολάου κράτησαν τον Φοντέκιο στο μηδέν (0/6 σουτ στο πρώτο ημίχρονο), ενώ το πρώτο και μοναδικό καλάθι εντός πεδιάς, που σημείωσε ο Ιταλός σταρ, ήταν στο… 36’! Όσο για τον Παγιόλα, η ομάδα έκανε επίσης εξαιρετική δουλειά, κρατώντας τον στους έξι πόντους, όσους δηλαδή σκόραρε στο πρώτο ημίχρονο. Στο δεύτερο έμεινε άποντος!

Εδώ πρέπει να πούμε ότι η άμυνα είναι συλλογική υπόθεση και δεν είναι τυχαίο ότι -θέλοντας να ανταμείψει έναν από τους αμυντικούς καμικάζι- ο Σπανούλης εκθείασε την προσπάθεια του Θανάση πχ και όχι του Γιάννη Αντετοκούνμπο, που όλοι γνωρίζουμε ότι πρόκειται για φαινόμενο και τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουν το αγωνιστικό μεγαλείο του. Ο Θανάσης, που μπήκε στην προετοιμασία… από σπόντα, είχε το υψηλότερο +- με το +10 που κατέγραψε σε 13’46’’ συμμετοχής δίνοντας το σύνθημα «not in our house» και ξεσηκώνοντας τους φιλάθλους στο κατάμεστο «Σπύρος Κυπριανού».

Όλοι, ωστόσο, έβαλαν τα κορμιά τους. Και δεν συζητάμε για τον Παναγιώτη Καλαϊτζάκη, που είναι αμυντικός εξολοθρευτής, αλλά και για παίκτες, που διακρίνονται για διαφορετικό πρόσημο! Ακόμη και ο Τάιλερ Ντόρσι, που δεν φημίζεται για την αμυντική προσήλωση, ήταν επιδραστικός στην άμυνα, σπάζοντας σκριν για να μην κυνηγήσει τον προσωπικό του αντίπαλο. Προς το τέλος, μάλιστα, ο Σπανούλης φάνηκε να τον ανταμείβει για την προσπάθειά του εξηγώντας βάσει γλώσσας σώματος ότι ένας παίκτης μπορεί να είναι χρήσιμος, ακόμη και σε μια άστοχη βραδιά (0/4 τρ.).

Αυτό, που κρατάμε από την πρεμιέρα με τους Ιταλούς, είναι η νίκη, που ξεκλειδώνει τη διαδρομή για την κατάκτηση της πρώτης θέσης. Μιας θέσης που καθιστά ευνοϊκότερες τις διασταυρώσεις στα νοκ άουτ της Ρίγας, όπου (αν βγει πρώτη στον Γ΄ Όμιλο) η Εθνική αποφεύγει τα μεγαθήρια Σερβία και Γερμανία στους «8» της διοργάνωσης και μπορεί να συναντήσει τους Σέρβους μόνο στους «4». Ας μην προτρέχουμε όμως και ας είμαστε προσγειωμένοι, διότι η Ιταλία δεν θεωρείται… το θηρίο, που εμείς «σκοτώσαμε», αλλά μια ομάδα, που αν είχε στοιχειωδώς αξιοπρεπή ποσοστά ευστοχίας (7/27 τρ.) θα μας είχε προκαλέσει περισσότερα προβλήματα, από αυτά που μας έβαλε στην πρεμιέρα.

Όσο για το δικό μας 39% στα τρίποντα (7/18 τρ.); Είναι… σουφιτσέντε, όπως θα έλεγαν και οι Ιταλοί, δηλαδή ικανοποιητικό. Και αν ένα ποσοστό στις παρυφές του 40% θεωρείται καλό, ο αριθμός των επτά εύστοχων σουτ δεν είναι συνήθως επαρκής σε ένα μεγάλο ματς, απέναντι σε έναν ικανότερο και πιο χαρισματικό αντίπαλο. Για αυτό, ας κρατήσουμε χαμηλά την μπάλα των προσδοκιών και ας ακολουθήσουμε το μοτίβο, που πάντοτε αξίωνε ο Βασίλης Σπανούλης σε συνεντεύξεις: «Σεμνά και ταπεινά»! Διότι, όπως είχε πει και ο Κομφούκιος… «η ταπεινοφροσύνη είναι η στέρεη βάση για όλες τις αρετές.»!