Αρης: Το κλάμα του Βέλεθ και το χειροκρότημα αναγνώρισης στον Μάντζιο

Ο απόλυτος πρωταγωνιστής των αγώνων με τον Παναιτωλικό, το ξέσπασμά του και ένα χειροκρότημα αναγνώρισης στην προσπάθεια του Έλληνα τεχνικού.

Ο χθεσινός ημιτελικός του Άρη με τον Παναιτωλικό, είχε πολλές ιδιαίτερες στιγμές. Εικόνες με τους πρωταγωνιστές μιας ιστορικής βραδιάς για την ομάδα της Θεσσαλονίκης που επιστρέφει σε ένα τελικό μετά από 14 χρόνια. Το ξέσπασμα στις κερκίδες, η λαϊκή απαίτηση να έρθει το κύπελλο στον Λευκό Πύργο, η αφιέρωση στον Άλκη Καμπανό ήταν μερικές από αυτές που θα χαρακτούν στη μνήμη. Ξεχώρισαν και ακόμη δυο που έχουν τη δική τους σημειολογική αξία.

Η μια είναι το κλάμα του Φραν Βέλεθ μόλις ο Παπαπέτρου σφύριξε τη λήξη του αγώνα. Ο απόλυτος πρωταγωνιστής των δυο αναμετρήσεων με τον Παναιτωλικό, ξέσπασε σε λυγμούς. Συγκίνησης και έντασης. Σαν να ήθελε να βγάλει από μέσα του όλα τα συναισθήματα που τον πλημμύριζαν. Ο Ισπανός όταν επέστρεψε πριν από μερικούς μήνες, δεν είπε τυχαία ότι θα κάνει τα πάντα για να βοηθήσει τον Άρη να πετύχει τον στόχο του. Ίσως θέλει με τον τρόπο αυτό να… εξαγνιστεί για

μια λάθος, απόφαση που πήρε τότε, όπως παραδέχτηκε. Και η αλήθεια είναι ότι με την εικόνα του στον αγωνιστικό χώρο, δείχνει να το πιστεύει ακράδαντα. Έχοντας επιστρέψει από ένα σοβαρό τραυματισμό σε μια δύσκολη ηλικία, καταθέτει στο χορτάρι και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών του. Βγάζει το πάθος που θέλει να βλέπει ο κόσμος, την προσωπικότητα και την σκληράδα που δεν έχουν αρκετοί ποδοσφαιριστές στο φετινό ρόστερ. Και πάνω από όλα δικαιώνει τον Μάντζιο που αποφάσισε να τον χρησιμοποιεί ως αμυντικό χαφ…

Για τον προπονητή του Άρη, η χθεσινή βραδιά ήταν επίσης ξεχωριστή. Εδώ και μήνες δουλεύει μεθοδικά σε ένα πλάνο τελικού και το ζεστό χειροκρότημα του κοινού μετά τον αγώνα ένα μια αναγνώριση. Κατάλαβε γρήγορα την ευκαιρία που παρουσιάζεται φέτος στην ομάδα του να βρεθεί ξανά σε ένα τελικό και έριξε το βάρος στον θεσμό, κάνοντας μια ορθολογική διαχείριση του υλικού του μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας. Θυσιάζοντας το θέαμα πολλές φορές και έχοντας απόλυτη επίγνωση των δυνατοτήτων του ρόστερ. Η προσπάθεια δεν ήταν εύκολη και λίγο έλλειψε να εκτροχιαστεί από παράγοντες για τους οποίους δεν ευθύνεται. Είχε στα χέρια του μια ομάδα χωρίς προετοιμασία, με έναν ακόμη πρόωρο ευρωπαϊκό αποκλεισμό να την βαραίνει και με ένα ολοκαίνουργιο σχεδόν ρόστερ αποτελούμενο από παίκτες στοιχήματα.

Στην πορεία κλήθηκε να διαχειριστεί τα κενά σε συγκεκριμένες θέσεις που έγιναν χειρότερα εξαιτίας των πολλών τραυματισμών, προβαίνοντας πολλές φορές σε αγωνιστικές αλχημείες (Οντουμπάτζο στόπερ, Μοντόγια αριστερό μπακ, Σαμόρα φορ). Κατάφερε, με λογικά σκαμπανεβάσματα είναι η αλήθεια, να δώσει μια αγωνιστική ταυτότητα στην ομάδα και από τον Γενάρη και μετά, με τις προσθήκες που έγιναν και την σημαντική επιστροφή των μακροχρόνια τραυματιών (Ζουλ, Σαβέριο, Βέλεθ και Μάνου Γκαρθία), έφερε εις πέρας το βαρύ πρόγραμμα που ολοκληρώθηκε χθες με την πρόκριση στον τελικό.

Για τον Έλληνα τεχνικό είναι το επιστέγασμα της προπονητικής του ανέλιξης μέσα από την παρουσία του στον Άρη. Με το ζεστό χειροκρότημα, οι περισσότεροι αναγνώρισαν χθες τη συμβολή του στη φετινή τιτάνια προσπάθεια να … σωθεί μια χρονιά που ξεκίνησε στραβά και απειλούσε να επαναφέρει το τέρας της εσωστρέφειας στο club. Ξόρκισε ταυτόχρονα και την κατάρα των απίθανων αποκλεισμών την τελευταία τετραετία. Τώρα έχει μπροστά του 2,5 μήνες να προετοιμάσει την ομάδα του για ένα παιχνίδι που μπορεί να αλλάξει την μοίρα, τόσο του Άρη όσο και τη δική του…