«Κρέμασε» τα παπούτσια του ο Λαμέλα, «έπαιρνα φάρμακα τα τελευταία 5 χρόνια, πριν από κάθε ματς»

Ο Λαμέλα ανακοίνωσε πως σταματά το ποδόσφαιρο και μ’ ένα μακροσκελές μήνυμα, εξήγησε τους λόγους

Η ΑΕΚ θα είναι τελικά ο τελευταίος ποδοσφαιρικός σταθμός, στην τεράστια καριέρα του Έρικ Λαμέλα. Ο Αργεντινός μεσοεπιθετικός, παρότι είναι μόλις στα 32 του χρόνια, πήρε την μεγάλη απόφαση να «κρεμάσει» τα παπούτσια του. Και το ανακοίνωσε λίγες ώρες μετά την συμφωνία για την λύση του συμβολαίου του με την ΑΕΚ κοινή συναινέσει.

Ο λόγος γι αυτή την απόφαση του Λαμέλα, είναι τα δυο… ισχία του. Το τεράστιο πρόβλημα που αντιμετώπιζε εκεί, δεν του επέτρεπε σχεδόν καθόλου πλέον να μπει και να κάνει προπόνηση σε φουλ ρυθμούς. Ο Λαμέλα ήθελε να το παλέψει. Αυτός ήταν ο λόγος που πήγε στην προετοιμασία της ΑΕΚ στην Ολλανδία. Δοκίμασε να μπει στις δυο πρώτες προπονήσεις που έγιναν στο Μπουργκ, αλλά φάνηκε πως ήταν αδύνατον να ακολουθήσει. Εξ ου και έβγαλε όλη την υπόλοιπη προετοιμασία, μόνο με ασκήσεις στο ξενοδοχείο της ομάδας.

Όπως ήδη διαβάσατε από χθες στο Sportal.gr, ο Λαμέλα το είχε σκεφτεί ήδη από τον περασμένο Μάιο, να αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Και το πήρε οριστικά απόφαση μέσα στο καλοκαίρι, αλλά το ανακοίνωσε πριν από λίγο και μάλιστα με μια συγκινητική ανάρτηση.

Γεια σε όλους. Θέλω να σας ανακοινώσω ότι αποφάσισα να βάλω τέλος στην επαγγελματική μου καριέρα. Είναι μια απόφαση που σκέφτηκα για πολύ καιρό και, λοιπόν, ήρθε επιτέλους η ώρα. Για όσους δεν γνωρίζουν, αντιμετωπίζω προβλήματα στο ισχίο εδώ και 11 χρόνια. Υποβλήθηκα σε επέμβαση και στα δύο ισχία το 2017, με το αριστερό να είναι το πιο επιβαρυμένο. Ήταν μια δύσκολη χρονιά και φοβόμουν πολύ… Πίστευα ότι ίσως τότε να τελείωνε η καριέρα μου, και ήμουν μόλις 25 ετών.

Μετά την επιτυχία των επεμβάσεων, μου χάρισαν τέσσερα ακόμη χρόνια “παράτασης”. Μου είχαν πει ότι η κατάσταση θα χειροτέρευε με τον καιρό — και αυτό είναι που βιώνω τώρα. Με πολλή θυσία, ατελείωτες ώρες με φυσιοθεραπευτές, ενδυνάμωση στο γυμναστήριο και αναρίθμητες ενέσεις και θεραπείες, κατάφερα να παίξω σχεδόν τα διπλάσια από όσα φανταζόμουν.

Φυσικά, ήταν ένας αγώνας που μόνο όσοι ήταν κοντά μου μπορούν πραγματικά να καταλάβουν. Τίποτα δεν ήταν εύκολο. Ο πόνος, το να προπονούμαι και να αγωνίζομαι με δυσφορία, έγινε κομμάτι της καθημερινότητάς μου.

Τα τελευταία πέντε χρόνια, έπαιρνα φάρμακα πριν από κάθε αγώνα για να μπορώ να βρίσκομαι σε καλή κατάσταση. Ξεκίνησα με την ελάχιστη δόση και έφτασα πρόσφατα να παίρνω τη μέγιστη, δύο ημέρες πριν από τον αγώνα, για να μπορώ να ανταγωνιστώ.

Σήμερα, αποφασίζω να βάλω τέλος σε όλα αυτά. Σήμερα, αυτός ο αγώνας σταματά. Φέτος, ήταν πολύ δύσκολο για μένα να παρίσταμαι σε κάθε ματς. Προπονήσεις μόνο με ποδήλατο και στο γυμναστήριο. Θα ήθελα να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία να ευχαριστήσω δημόσια τον Ματίας Αλμέιδα που μου το επέτρεψε, όπως και τους συμπαίκτες μου που το αποδέχθηκαν.

Φέτος τα πράγματα άλλαξαν – δεν έγινε αποδεκτός ο τρόπος που προπονούμουν, και το καταλαβαίνω απόλυτα. Γι’ αυτό και συμφώνησα με τον σύλλογο να τελειώσω την πορεία μου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Έτσι τελειώνει αυτό το κεφάλαιο. Έχω ήσυχη τη συνείδησή μου ότι έφτασα μέχρι το τέλος και δεν κράτησα τίποτα πίσω. Χάρη στο ποδόσφαιρο, ένιωσα πώς είναι να πετάς. Γνώρισα διαφορετικές χώρες, πολιτισμούς, θρησκείες… Είδα μέρη και έζησα στιγμές που ποτέ δεν φανταζόμουν».¨