Ο Γιόβιτς έδειξε πως παίζει ο φορ και η πρόκριση έδειξε στην ΑΕΚ τι πρέπει να κάνει

Ο Κώστας Τσίλης γράφει για όσα πέτυχε η ΑΕΚ με την πρόκριση επί του Άρη Λεμεσού, για όσα έδειξε ο τρόπος που την πήρε αλλά και για τον Γιόβιτς

Κατά την διάρκεια της προθέρμανσης πριν ξεκινήσει το ματς της ΑΕΚ με τον Άρη Λεμεσού, ο Γιόβιτς είχε πιάσει ψιλή κουβέντα με τον Κοκόριν. Μιλούσαν, αστειευόντουσαν, αγκαλιάστηκαν στο τέλος. Που να ξέραν πως οι δυο τους θα έκριναν επί της ουσίας, όλη την ιστορία της πρόκρισης. Το τελείωμα του Κοκόριν στο δεύτερο ημίχρονο της παράτασης, έστειλε την μπάλα στο δοκάρι. Το τελείωμα του Γιόβιτς, στην ακριβώς επόμενη φάση, έστειλε την μπάλα βαθιά στην εστία του τερματοφύλακα του Άρη Λεμεσού. Έγινε το 3-1 και όλα τέλειωσαν.

Ο Γιόβιτς μπήκε αλλαγή στην παράταση. Ο Νίκολιτς είχε πει την παραμονή του ματς με τον Άρη Λεμεσού, πως «αν η ομάδα τον χρειαστεί, ο Γιόβιτς θα μπει στο παιχνίδι». Έτσι το είχε σχεδιάσει ο προπονητής της ΑΕΚ. Πιθανότατα διότι ήξερε καλύτερα από τον καθένα μας, πως ο συμπατριώτης του είναι ο φορ που θα μπει όταν τον χρειάζεται η ομάδα και θα κάνει αυτό που χρειάζεται η ομάδα. Θα σκοράρει. Την δουλειά του δηλαδή, που όμως δεν είναι δα και καμία εύκολη και απλή δουλειά. Ο Πιερό, για παράδειγμα, αποδείχθηκε για μια ακόμα φορά, που δεν μπορεί να την κάνει.

Αντίθετα ο Γιόβιτς έδειξε ακριβώς πως γίνεται αυτή η δουλειά. Δεν είναι μόνο το τελείωμα που κάνει στο γκολ που βάζει, το οποίο είναι 100% σεντερφορίσιο και 1000% δύσκολο. Είναι και η πάσα πάρε και βάλε τώρα εσύ γκολ, που δεν αξιοποίησε ο Κοϊτά. Είναι και ο τρόπος που δυο φορές τοποθετήθηκε άψογα σε στατική φάση του Άρη Λεμεσού και έδιωξε μακριά την μπάλα μαζί με τον κίνδυνο. Είναι πολλά που πρόλαβε να κάνει σε λίγα λεπτά συμμετοχής, που τα περισσότερα εξ αυτών, δείχνουν πως πρέπει να παίζει ο φορ.

Βεβαίως για να είμαστε δίκαιοι, την μπουγάδα της πρόκρισης δεν την καθάρισε ο Γιόβιτς. Ή για την ακρίβεια δεν την καθάρισε μόνος του ο Γιόβιτς. Είχε προηγηθεί ένα εξαιρετικό γκολ του Κουτέσα σε φάση ένας εναντίον ενός. Ακολούθησε και η πάσα του Ελβετού στον Σέρβο, για να σκοράρει εκείνος. Και όλα αυτά μαζί, έφεραν το σκορ από το 1-1, στο 3-1 και μαζί και την πρόκριση. Μια πρόκριση που προφανώς και ήταν υποχρέωση για την ΑΕΚ, αλλά ήρθε όσο δύσκολα αναμενόταν με τον συγκεκριμένο αντίπαλο. Καμία άλλη ομάδα, που βρήκε κυπριακή στον δρόμο της στα προκριματικά, δεν προκρίθηκε. Μόνο η ΑΕΚ. Και αυτό λέει πολλά για το πόσο περίπλοκος ήταν αυτός ο σκόπελος για να τον περάσει η ομάδα του Νίκολιτς.

Επίσης ο τρόπος που τον πέρασε αυτόν τον σκόπελο, ίσως δείχνει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει από εδώ και πέρα. Η ΑΕΚ το ματς και την πρόκριση την ξεκλείδωσε, όταν ο Νίκολιτς άλλαξε εντελώς την αγωνιστική ιδέα. Άπλωσε στα άκρα τον Κοϊτά και τον Κουτέσα, έβαλε έναν φορ περιοχής και ένα ελεύθερο παίκτη πίσω του. Ο Κοϊτά βοήθησε αρκετά όταν έπαιξε στο πλάι. Ο Κουτέσα έβαλε γκολ και έδωσε και ασίστ. Ο Γιόβιτς σκόραρε και πήγε να δώσει και έτοιμο γκολ. Η ΑΕΚ συνολικά λειτούργησε πολύ καλύτερα με το 4-2-3-1 για μια παράταση, παρά με τον ρόμβο για 90 λεπτά.

Προφανώς και σ’ οποιαδήποτε συζήτηση για το πόσο δυσλειτουργική ήταν η μεσαία γραμμή της ΑΕΚ με τον ρόμβο, θα πρέπει να μπει και η παράμετρος της απώλειας του Περέιρα μόλις στο 3ο λεπτό. Αυτό έφερε ένα μικρό, καταστροφικό ντόμινο. Διότι ο Λιούμπιτσιτς που μπήκε έκανε πολλά λάθη, ο Πινέδα μετακινήθηκε από δεξιός εσωτερικός σε αριστερός εσωτερικός και δεν μπορούσε να λειτουργήσει και με δυο προβληματικά χαφ, ζορίστηκαν και ο Μαρίν και ο Μάνταλος. Παρόλα αυτά, η πραγματικότητα είναι πως το 4-2-3-1 της παράτασης, δούλεψε πολύ καλύτερα απ’ ότι έχει δουλέψει το 4-4-2 με ρόμβο σ’ όλα τα μέχρι τώρα επίσημα παιχνίδια. Και κάποιος μπορεί να κάνει και… προβολή, με ακόμα πιο έτοιμο Γιόβιτς και με Ελίασον δεξιά αντί για τον Κοϊτά.

Από την άλλη μεριά, ο Νίκολιτς είχε πολύ ξεκάθαρο, πως ήθελε έναν σχηματισμό ειδικού σκοπού σίγουρα για τα ματς με Χάποελ και με Άρη Λεμεσού. Για λόγους που εννοείται πως αυτός ξέρει πολύ καλά, αυτός ο σχηματισμός ήταν ο ρόμβος. Και επειδή όλα στο ποδόσφαιρο κρίνονται εκ του αποτελέσματος, η ΑΕΚ με τις επιλογές και με τον σχεδιασμό και με το πλάνο του Νίκολιτς, βρίσκεται ήδη στα Playoffs και θα παίξει ρέστα με την Άντερλεχτ. Επομένως η συζήτηση για ότι ήδη έχει γίνει, πάνω σ’ αυτή την βάση μπαίνει. Το τι θα γίνει από εδώ και στο εξής είναι ένα άλλο καπέλο.

Ο Νίκολιτ δεν έχει κανένα πρόβλημα να αλλάξει τον σχηματισμό μέσα σ’ ένα βράδυ. Το έχει κάνει σχεδόν σ’ όλες τις ομάδες του. Με την Παρτιζάν άλλαξε σχηματισμό από το πρώτο παιχνίδι, στην ρεβάνς. Δεν έχει τέτοια ζητήματα, ούτε έχει παντρευτεί τον ρόμβο. Προφανώς στο μυαλό του έχει πράγματα, που ενδεχομένως δεν χωράνε καν στο δικό μας. Εννοώ όλων μας, που είμαστε απ’ έξω. Μην ξεχνάτε άλλωστε πως ο Νίκολιτς περιμένει την μεταγραφή ενός αμυντικού χαφ που δεν θα είναι ούτε ο Μαρίν, ούτε ο Μάνταλος. Αμφότεροι εξαιρετικοί, αλλά δεν μπορούν να κάνουν την δουλειά στην θέση του εξαριού.

Φυσικά και ο πρώτος που θα βάλει κάτω όλα όσα έγιναν στο ματς με τον Άρη και θα τα… ξεψαχνίσει για να βγάλει συμπεράσματα, είναι ο Νίκολιτς. Αλλά θα το κάνει, έχοντας την πρόκριση στα χέρια του. Και τώρα θα έχει έναν Γιόβιτς με παραπάνω προπονήσεις. Θα έχει λογικά επιτέλους και την μεταγραφή του χαφ. Θα πρέπει και να αποφασίσει τι θα κάνει με τα δυο ακραία μπακ. Ενδεχομένως και με τον σχηματισμό. Σίγουρα θα πρέπει να τελειώσει και το θέμα του Ελίασον που πλέον είναι παρατραβηγμένο ένας τέτοιος παίκτης να μην βρίσκεται στην εξίσωση. Αλλά πλέον θα έχει φτάσει μέχρι και το φινάλε αυτού του Γολγοθά του Αυγούστου που πολλές φορές έχει πει ο Νίκολιτς πόσο τον φοβόταν, για να παίξει τα ρέστα του σε δυο ματς με την Άντερλεχτ. Σίγουρα θα είναι διαφορετικά παιχνίδια, σίγουρα πολύ απαιτητικά, αλλά μην εκπλαγείτε εαν είναι λιγότερο περίπλοκα απ' αυτά με Χάποελ και κυρίως Άρη Λεμεσού.