Πώς δημιουργήθηκε ο Λεβαδειακός, η ομάδα μοντέλο της φετινής Super League

Το Sportal ξετυλίγει το κουβάρι του χρόνου και πάει βήμα-βήμα πίσω στον χρόνο με σκοπό να αποκρυπτογραφήσει πώς «χτίστηκε» ο Λεβαδειακός του 2025/26. Το πλάνο ετών που υπηρετείται πιστά και οι κινήσεις που έγιναν.

Στο ποδόσφαιρο είναι πολλές οι φορές που καλείσαι να πάρει αποφάσεις που χρειάζονται χρόνο και υπομονή, ώστε να αντιληφθείς και εσύ ο ίδιος εάν τελικά έπραξες το ορθό. Όμως ο κανόνας είναι πως αν κάνεις το σωστό, στην προκειμένη περίπτωση εφόσον δεν πας κόντρα στη φύση του αθλήματος, αργά ή γρήγορα το ίδιο το σπορ θα σε ανταμείψει.

Στην προκειμένη περίπτωση δε με τον όρο «ανταμοιβή» εννοούμε μεν το ή τα αποτελέσματα αλλά όχι ως συγκυριακό φαινόμενο, αλλά ως φυσικό επακόλουθο της εικόνας σου μέσα στο γήπεδο.

Ο Λεβαδειακός είναι φέτος κοινά αποδεκτό - και δικαίως - πως λογίζεται ως η ευχάριστη έκπληξη του πρωταθλήματος και αυτό δεν ισχύει μόνο επειδή φιγουράρει στην 4η θέση και ναι, δικαιούται να έχει ευρωπαϊκές βλέψεις.

Αν βέβαια μεταφέρεις κάτι ανάλογο στα ενδότερα της Πλατείας Μαγιάκου το πιο πιθανό είναι να σου κλείσουν το στόμα, αφού ούτε κατά διάνοια δεν… βλέπουν τόσο μακριά, αλλά η παραπάνω διαπίστωση είναι απόρροια των εμφανίσεων που πραγματοποιεί η ομάδα στη σεζόν.

Το Sportal θα ανοίξει τον «Φάκελο Λεβαδειακό», με σκοπό να καταλάβουμε και να σας μεταφέρουμε συνάμα το πώς δημιουργήθηκε η ομάδα που βλέπουμε τώρα μέσα στις τέσσερις γραμμές.

Ως πρώτη «ένδειξη» του τι θα διαβάσετε παρακάτω, κάτι σαν spoiler δηλαδή, είναι πως δεν πρόκειται για τη δουλειά ενός καλοκαιριού, αλλά οι βάσεις μπήκαν αρκετά χρόνια πριν. Ας ξετυλίξουμε μαζί λοιπόν το κουβάρι μίας ωραίας ποδοσφαιρικής ιστορίας.

Η «σπορά» του 2019 και οι ρίζες που «φύτρωσαν» το 2021

Σαν σημείο εκκίνησης τοποθετούμε το καλοκαίρι του 2019, λίγο πριν την έναρξη εκείνης της περιόδου.

Στη Λιβαδειά είχαν μόλις υποβιβαστεί στη Super League 2, αλλά σταδιακά άρχισαν να εμπιστεύονταν και να επενδύουν στα δικά τους παιδιά που βγήκαν από τα «σπλάχνα» τους και ανέβηκαν  στην πρώτη ομάδα.

Ο λόγος για τους Τριαντάφυλλο Τσάπρα, Μάριο Βήχο, Παναγιώτη Λιάγκα και άλλους, που σε χρονική απόσταση λίγων μηνών έγιναν επαγγελματίες και ξεκίνησαν την πορεία τους στο χώρο.

Μέχρι που φτάσαμε στο 2021, όπου το club  ήταν ήδη για δύο σερί σεζόν στην SL2. Ενόψει της τρίτης λοιπόν ο στόχος της ανόδου ήταν ξεκάθαρος - ίσως  και μονόδρομος – και τελικά επετεύχθη. Ωστόσο σε αντίθεση με το παρελθόν η ειδοποιός διαφορά που προέκυπτε ήταν πως η επιτυχία ήρθε με πρωταγωνιστές ορισμένα παιδιά που σήμερα αποτελούν πια talk of the town, αλλά τότε την γνώριζαν μόνο τα στελέχη της ομάδας.

Ποδοσφαιριστές όπως οι τρεις παραπάνω, που ήταν ήδη για 2-3 χρόνια επαγγελματίες είχαν πια «ψηθεί» και για όλους το 2021/22 ήταν η πρώτη τους «γεμάτη» αγωνιστική χρονιά, οπότε και πήραν το βάπτισμα του πυρός σε επίπεδο πρωταθλητισμού.

Αυτόματα πέρασαν με επιτυχία την πρώτη πίστα.

Το 2019 έπεσε ο σπόρος λοιπόν αυτού που βλέπουμε σήμερα, ενώ το 2021/22 οι φύτρωσαν γερά οι ρίζες σε όλα τα επίπεδα, όμως υπήρχε ακόμη πολύς χρόνος μπροστά και οι «πράσινοι» κινήθηκαν σε δύσβατα μονοπάτια, τα οποία όμως κατάφεραν να αφήσουν πίσω τους.

Το 2022/23 συμμετείχαν στα «σαλόνια», αλλά ήπιαν από το πικρό ποτήρι του υποβιβασμού και βρέθηκαν μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι.

Η ομάδα ξεκίνησε άσχημα εκείνη την περίοδο και προς στιγμήν έδειχνε «καταδικασμένη», αλλά στο φινάλε της – από την έλευση του Γιάννη Πετράκη και μετά – παρουσίασε «σφυγμό» και στα Play Out που τότε ήταν μόνο επτά ματς «φλέρταρε» με το θαύμα της παραμονής. Το αναφέρουμε έτσι με γνώμονα τη θέση της στην κανονική περίοδο, όπου και τερμάτισε ουραγός, έστω και στην ισοβαθμία.

 Έκλεισε λοιπόν αήττητη εκείνη τη σειρά των αναμετρήσεων, σε ορισμένα παιχνίδια μάλιστα ισοφαρίστηκε στις καθυστερήσεις και κατά γενική ομολογία θα μπορούσε να σώσει την παρτίδα. Τι άλλαξε στα Play Out σε σχέση με τη Regular Season, τουλάχιστον  στις αρχές της;

Εκείνη η φουρνιά των πιτσιρικάδων που την έχρισαν μερικούς μήνες πριν υπερπρωταθλήτρια – μέσω των μπαράζ κόντρα στη Βέροια – της Super League 2 μπήκε εκ νέου στην αγωνιστική της «εξίσωση», ενώ ευρύτερα βασίστηκε σε έναν κορμό παιδιών που «ένιωθαν» που βρίσκονταν, π.χ. Γιώργος Νίκας.

Το 2023/24 ήταν η σεζόν που μπήκαν οι στέρεες βάσεις

Έτσι λοιπόν στη Λιβαδειά έπρεπε να αποφασίσουν. Ενόψει της SL2 όπου το ζητούμενο ήταν η άμεση επιστροφή θα προχωρούσαν σε ένα ριζικό «ξήλωμα» του ρόστερ και σε σαρωτικές αλλαγές ή θα εμπιστεύονταν τη «μαγιά» που είχε πλαστεί και βρίσκονταν στα σπάργανα.

Η πρώτη επιλογή ίσως και να φαντάζει ως ο εύκολος δρόμος εάν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα που ήταν δεδομένη, η δεύτερη όμως είναι η ποδοσφαιρικά σωστή.

Ναι, καλείσαι να περάσεις μέσα από… συμπληγάδες, αλλά τα benefits που θα αποκομίσεις μακροπρόθεσμα είναι τόσα πολλά που οι σχετικές δυσκολίες θα φαντάζουν ως μία γλυκιά – ίσως και μακρινή – ανάμνηση.

Την ίδια στιγμή δε δαπανήθηκαν και επενδύθηκαν χρήματα σε εγκαταστάσεις, βοηθητικά, τεχνογνωσία και διάφορους αναγκαίους τομείς που είναι πάρα πολύ σημαντικοί και αποτελούν τη «ραχοκοκαλιά» κάθε ποδοσφαιρικού συνόλου.

Ο Γιάννης Κομπότης έδωσε το «ok», χωρίς αυτόν άλλωστε τίποτε δεν θα ήταν εφικτό, ο Μιχάλης Νικολόπουλος ανέλαβε την υλοποίηση του σχεδίου και αν στο μακρινό 2021 βρίσκουμε τη σπορά του όλου εγχειρήματος, σε εκείνο του 2023 και κυρίως του 2024 μπήκαν οι, στέρεες, βάσεις για το τωρινό οικοδόμημα.

Το πλάνο ήταν απλό και συνάμα περίπλοκο. Ο στόχος ήταν να ανέβει η ομάδα αλλά και παράλληλα να «δημιουργηθεί» και εκείνη της επόμενης σεζόν που θα συμμετάσχει στα «σαλόνια». Έτσι θα σταματήσει το φαινόμενο να γίνονται 10 plus αλλαγές στο ρόστερ σε κάθε μεταγραφική περίοδο, θα προκύψει ξεκάθαρη ταυτότητα και θα αποκτηθούν παίκτες που θα «κουμπώσουν» στα «θέλω» του club, άμεσα ή μέσα από την εξέλιξή τους.

 Το πρώτο βήμα έγινε και ο Λεβαδειακός κατέκτησε δια… περιπάτου τον τίτλο στον Βόρειο Όμιλο της κατηγορίας, κάτι που του εξασφάλισε το «εισιτήριο» της επιστροφής στη μεγάλη κατηγορία. Έτσι το εγχείρημα που είχαν στο μυαλό τους άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά, αφού και μεταξύ άλλων παίκτες όπως ο Παναγιώτης Συμελίδης των τριών φετινών γκολ, προστέθηκε επίσης στην «πραγματικότητα» του club.

Όμως σε αυτές τις περιπτώσεις τα βήματα είναι ξεκάθαρα. Καταστρώνεις το πλάνο σου και ύστερα το προχωράς με υπομονή και επιμονή.

Η ομάδα επέστρεψε λοιπόν στη Super League 1 παρά την απώλεια του Νίκα που συνέχισε στον Παναθηναϊκό, ωστόσο ο προγραμματισμός δεν άλλαξε.  

Ναι και λογικά έπρεπε να αποκτηθούν έμπειροι παίκτες ώστε το σύνολο να ανέβει επίπεδο, όμως παράλληλα στους προαναφερθέντες πιτσιρικάδες που εκ νέου απέδειξαν πως μπορούν να ανταποκριθούν με επιτυχία σε συνθήκες πίεσης και πρωταθλητισμού, σκοπός ήταν να προστεθούν και άλλοι αντίστοιχοι Έλληνες και μη, ανεξαρτήτως ηλικίας και brand name.

Στη Βοιωτία δεν έψαχναν «ονόματα» αλλά προσπαθούσαν να δουν ένα βήμα παραπέρα.

Το ξεκάθαρο μεταγραφικό πλάνο του 2024

Το θέρος του 2024 λοιπόν ο κορμός παρέμεινε αναλλοίωτος και μεταξύ άλλων πήραν τον Φαμπρίτσιο Πεντρόσο από την ΑΕΛ Novibet της SL2, τον Ζίνι από την ΑΕΚ που ως επί το πλείστων έπαιζε με τη Β’ Ομάδα της επίσης στη δεύτερη κατηγορία, τον Ένις Τσοκάι που τον είχαμε δει πολύ λίγο στον Παναθηναϊκό, τον νεαρό στόπερ Γιώργο Κάτρη εκ νέου από τους «πράσινους», ενώ μερικούς μήνες πριν αποκτήθηκε και ο Ιωάννης Κωστή από τον Ολυμπιακό Β’. 

Συν τοις άλλοις στις αρχές του 2025 ήρθε ο Ζοέλ Αμπού Χάνα παρότι ήταν ελεύθερος για μήνες και ευρύτερα το ρόστερ πλαισιώθηκε από αντίστοιχους παίκτες.

Γιατί όμως σταθήκαμε σε αυτούς;

Επειδή  «Οι άγνωστοι Χ» ή «Τα λαχεία», όπως θέλετε χαρακτηρίστε τους, εκείνης της εποχής είναι οι πρωταγωνιστές του σήμερα, αφού για παράδειγμα ο πρώτος λογίζεται ως ένα από τα κορυφαία «κανόνια» της SL1 με έξι γκολ.

Την ίδια στιγμή η εξέλιξη του Ζίνι ήταν τέτοια που όχι μόνο τον οδήγησε πίσω στην Ένωση αλλά και θεωρείται πλέον κομβικός για την αγωνιστική της εξίσωση – πρόσφατα στάθηκε άτυχος και τραυματίστηκε όμως η ανανέωση του συμβολαίου του «λέει» πολλά – και την παράλληλα ο Κωστή από ακραίος που ήταν αναγορεύτηκε πια σε ένας box to box χαφ ολκής.

Η περίπτωση του Κύπριου δε είναι ίσως η πιο χαρακτηριστική στο κομμάτι της εξέλιξης που πραγματοποιείται στον Λεβαδειακό, αφού η βελτίωσή του είναι εντυπωσιακή, ενώ στον σύλλογο διέγνωσαν τις ικανότητές του σε μία άλλη, από αυτή που μας είχε συνηθίσει, θέση.

Η στήριξη στον Παπαδόπουλο, η μη αποδοχή της παραίτησης και η ποδοσφαιρική λογική

Επ’ ευκαιρία λοιπόν όλων των παραπάνω, θα ανοίξουμε μία παρένθεση.

Εν μέσω του πλάνου που έτρεχε, του project αν προτιμάτε να το χαρακτηρίσουμε με πιο επίσημη ορολογία, στο «τιμόνι» βρέθηκε ο Νίκος Παπαδόπουλος. Οι πρώτες βάσεις του σκεπτικού εγχειρήματος τοποθετήθηκαν επί εποχής Γιάννη Ταουσιάνη, αφού με τον νυν τεχνικό της Εθνικής Ελπίδων ήρθε ο τίτλος άνοδος του 2024, ενώ μετά την έλευση του 54χρονου κόουτς πραγματοποιήθηκαν άλματα μπροστά.

Η εμπιστοσύνη δε που υπάρχει στο σχέδιο που καταρτίστηκε πριν από ορισμένα έτη, αποτυπώθηκε ανάγλυφα στην «τρικυμία» του Οκτωβρίου του 2024. Ύστερα από την ήττα (2-0) από τον ΠΑΟΚ ο έμπειρος προπονητής μίλησε στη Nova και σχολίασε μεταξύ άλλων: «Βασικός υπεύθυνος είμαι εγώ και θα σκεφτώ, για να πάρω τις αποφάσεις μου, που θα έχουν να κάνουν για το καλό της ομάδας. Θα σκεφτώ τις επόμενες κινήσεις μου και ίσως πρέπει να αλλάξει κάτι στην ομάδα, το οποίο πρέπει να αποφασίσω εγώ. Σίγουρα κάτι πρέπει να αλλάξει, για να καταφέρει η ομάδα να πάρει επιτέλους τη νίκη».

Ήταν μία εποχή που στους Βοιωτούς δεν… έβγαινε τίποτα και τι πιο…ελληνικό, από το να προχωρήσουν σε αλλαγή προπονητή. Άλλωστε και ο ίδιος έδειχνε «σκασμένος».

Ωστόσο η παραίτησή του δεν έγινε αποδεκτή, το σχέδιο που υπήρχε ήταν εν εξελίξει και εκείνη η μπόρα φαντάζει πια μακρινή. Διοίκηση και τεχνική ηγεσία συνεργάζονται άψογα και αυτό αποτυπώνεται μέσα στο γήπεδο, αφού έχει δημιουργηθεί μία ομάδα που ο ένας καλύπτει τον άλλον (σ.σ. θα σας εξηγήσουμε μετά περισσότερες λεπτομέρειες).

Είπαμε λοιπόν η «τρικυμία» πέρασε, από τον Γενάρη και έπειτα ο Λεβαδειακός άρχισε να στέλνει τα πρώτα «μηνύματα» του τι θα δούμε φέτος και μάλιστα στο φινάλε της κανονικής περιόδου «φλέρταρε» με την είσοδό του στα Play Off 5-8. Δεν τα κατάφερε και έτσι φτάσαμε σε αυτό το καλοκαίρι, του 2025.

Για κάθε Παλάσιος και Μανθάτης, Τσιμπόλα, για κάθε Λοντίγκιν και Φίλων, Γκούμας κ.ο.κ.

Αν κάποιος… προτρέξει και ισχυριστεί πως στο club παρέκκλιναν από το πλάνο τους ελέω της απόκτησης παικτών όπως ο Γιούρι Λοντίγκιν και ο Σεμπάστιαν Παλάσιος, δηλαδή «ονομάτων», ίσως θα πρέπει να το σκεφτεί ξανά.

Όχι γιατί κάτι ανάλογο συνέβη και τον περασμένο Γενάρη οπότε και υπέγραψε ο Μπέντζαμιν Βέρμπιτς, αλλά επειδή για κάθε έναν ποδοσφαιριστή τέτοιου – ομολογουμένως – διαμετρήματος, αντιστοιχούν πολλαπλάσιοι που δεν είναι «ονόματα» αλλά και θα «κουμπώσουν» στην ήδη καλοκουρδισμένη μηχανή και θα εξελιχθούν μέσα από την ομάδα.

Οι Γιάννης Τσιβελεκίδης και Γιώργος Μανθάτης για παράδειγμα δεν ήταν βασικοί στην Athens Kallithea που υποβιβάστηκε και πλέον έχουν ουσιαστικό ρόλο στον 4ο της Super League 1. Τυχαίο; Όχι, γιατί αποκτήθηκαν επειδή ταίριαζαν στα χαρακτηριστικά που ήθελαν οι Βοιωτοί και εκείνοι αντιλήφθηκαν  και δύναται να υπηρετήσουν το πλάνο που υπήρχε. 

Οι νεαροί Κωνσταντίνος Γκούμας και Ταξιάρχης Φίλων… προορίζονται για «νέοι» - αν μπορεί να ειπωθεί αυτή η έκφραση - Κωστή, αφού συνεχώς κάνουν βήματα μπροστά, ενώ ο Άαρον Τσιμπόλα ήρθε από την παραπαιούσα της περασμένης περιόδου Λαμία.

Ομοιογένεια σημαίνει να έχεις 12 διαφορετικούς σκόρερ

Εδώ μάλιστα κολλάει αυτό που αναφέραμε λίγες αράδες παραπάνω.  Στη Λιβαδειά έχει δημιουργηθεί μία ομάδα που ο ένας καλύπτει τον άλλον. Όποιος και να λείπει εκείνος που θα κληθεί να τον αντικαταστήσει ξέρει τι να κάνει, ενώ ο περιορισμός των πολλών και συνεχών μεταγραφών αύξησε κατακόρυφα τον τομέα της ομοιογένειας.

Υπάρχει μία δεμένη ομάδα που βγάζει αυτοματισμούς και παίζει ωραίο ποδόσφαιρο, κάτι που πιστώνονται όλοι στον οργανισμό.

 Μετά από 14 φετινά της παιχνίδια σε πρωτάθλημα και Κύπελλο όπου επίσης βρίσκεται ψηλά και μέσω της League Phase της δεύτερης τη τάξει διοργάνωσης μπορεί να πάει απευθείας στα προημιτελικά, έχουν χρησιμοποιηθεί 25 ποδοσφαιριστές και βρήκε 12 διαφορετικούς σκόρερ. 

Το συμπέρασμα, τα μεγάλα του κέρδη πλην τα οφθαλμοφανή βαθμολογικά

Κάπως έτσι λοιπόν «χτίστηκε» ο Λεβαδειακός. Υιοθέτησε ένα πλάνο, το στήριξε και τώρα απολαμβάνει τους καρπούς του.

Διαθέτει πολλούς παίκτες που βρίσκονται στη «βιτρίνα» και αναμένεται να του φέρουν σημαντικά έσοδα, κάτι που στο παρελθόν συνέβη μόνο μία φορά, με τον Φώτη Ιωαννίδη. Ωστόσο τώρα τα βλέμματα των  εγχώριων «μεγάλων» και όχι μόνο είναι στραμμένα στο «Λάμπρος Κατσώνης».

Απέκτησε «όνομα» πως «φτιάχνει» καριέρες αφού αποπέμπει υγεία και επικρατεί ποδοσφαιρική λογική. Δεν αλλάζει προπονητές και υπάρχει η απαιτούμενη ηρεμία.

Συνάμα δε «κερδίζει» και φιλάθλους αφού αποτελεί ξανά το σημείο αναφοράς για τους απανταχού Βοιωτούς. Θυμάστε ποτέ άλλοτε να έχει κερκίδα ως φιλοξενούμενος;

Αυτό που βλέπουμε στο τώρα, από την κατά τεκμήριο κορυφαία επίθεση της Super League 1, έχει τις ρίζες του πολύ πίσω και ήταν απόρροια της σωστής, ποδοσφαιρικής λογικής.