Συγκινεί ο Τσιμίκας: «Πονάω πάντα όταν σκέφτομαι τον Ζότα...»

Ο Κώστας Τσιμίκας παραχώρησε μεγάλη συνέντευξη στο The Athletic και μίλησε για το διάστημα που αγωνίζεται στη Ρόμα, τη Λίβερπουλ, αλλά και τον Ντιόγκο Ζότα.

Ο Κώστας Τσιμίκας, σε συνέντευξή του, αναφέρθηκε στη νέα σελίδα της καριέρας του στη Ρόμα, στη βαθιά φιλία του με τον αείμνηστο Ντιόγκο Ζότα και στον νέο του προπονητή, Τζαν Πιέρο Γκασπερίνι.

Έπειτα από μια επιτυχημένη πενταετία στο Άνφιλντ, ο Κώστας Τσιμίκας βιώνει μια νέα πρόκληση στην Ιταλία, αγωνιζόμενος ως δανεικός στη Ρόμα. Μιλώντας στο Athletic, ο Έλληνας αμυντικός χαρακτήρισε την παρουσία του στη Serie A και τη συνεργασία του με τον Τζαν Πιέρο Γκασπερίνι ως μια από τις κορυφαίες στιγμές της ποδοσφαιρικής του διαδρομής.

Παράλληλα, ο διεθνής άσος μίλησε με συγκίνηση για τον δεσμό του με τον Ντιόγκο Ζότα, περιγράφοντας πώς διαχειρίζεται την απώλεια του Πορτογάλου, ένα γεγονός που τον επηρέασε βαθύτατα.

Αναλυτικά οι δηλώσεις του Κώστα Τσιμίκα

Για τα στοιχεία που οδηγούν στην επιτυχία: «Το ταλέντο από μόνο του δεν αρκεί. Τα πιο σημαντικά πράγματα στο ποδόσφαιρο είναι η σκληρή δουλειά, το να μην τα παρατάς ποτέ και να αποδέχεσαι τη λύπη. Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα με πολλή λύπη και περιορισμένες επιτυχίες. Αλλά αυτές οι λίγες επιτυχίες είναι που σου δίνουν την ώθηση για να τα καταφέρεις όλα».

Για τη Λίβερπουλ: «Μου λείπει η πόλη, όπου έζησα πέντε χρόνια. Αγαπώ τα πάντα εκεί. Η Λίβερπουλ έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Οι άνθρωποι είναι από τους πιο ευγενικούς που έχω συναντήσει στο ποδόσφαιρο. Πάντα στηρίζουν την ομάδα, στα καλά και στα άσχημα, και έκαναν ό,τι μπορούσαν για να σε βοηθήσουν. Εύχομαι τα καλύτερα για αυτόν τον σύλλογο, γιατί ήμουν απόλυτα αφοσιωμένος από την πρώτη μέρα. Ήμουν ο "Έλληνας Scouser" και θα είμαι για πάντα, το κρατάω αυτό για όλη μου τη ζωή».

Για το μέλλον του και το συμβόλαιό του με τη Λίβερπουλ έως το 2027: «Ποτέ δεν ξέρεις τι θα γίνει. Το πιο σημαντικό για μένα είναι να είμαι υγιής, να προπονούμαι σκληρά και να παίζω περισσότερο. Η επόμενη σεζόν είναι μια άλλη ιστορία. Θέλω να πετύχω, να κερδίσω τίτλους. Μόνο ο Θεός γνωρίζει τι θα φέρει το μέλλον».

Για την απώλεια του Ντιόγκο Ζότα: «Είναι πολύ δύσκολο. Κάθε φορά που σκέφτομαι τον Ντιόγκο, πονάω. Ήταν ένας ξεχωριστός, πολύ καλός άνθρωπος και περνούσαμε πολύ χρόνο μαζί. Νομίζω το ίδιο ισχύει για όλους όσοι έπαιξαν μαζί του – μας λείπει πολύ. Για μένα, όμως, ήταν ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο, γιατί ήρθαμε μαζί στη Λίβερπουλ και μοιραστήκαμε πολλά. Στις εξόδους ή στα ταξίδια της ομάδας, ήταν πάντα δίπλα μου. Περνούσαμε υπέροχα. Προσπαθώ να κρατάω μόνο τις θετικές αναμνήσεις. Πρέπει να ζούμε τη ζωή, γιατί είναι το πιο σημαντικό δώρο του Θεού. Και παρόλο που πονάει, δεν πρέπει ποτέ να σταματήσεις να τον σκέφτεσαι. Είναι πάντα εκεί για εμάς και στις καρδιές μας».

Για τις ομοιότητες Ρόμα και Λίβερπουλ: «Σίγουρα υπάρχουν. Και οι δύο είναι οι ισχυρότερες ομάδες στις πόλεις τους, με αντιπάλους την Έβερτον και τη Λάτσιο αντίστοιχα. Αλλά και το πνεύμα είναι παρόμοιο, και αυτό ήταν το πιο σημαντικό στοιχείο που με έκανε να θέλω να έρθω εδώ. Και οι δύο σύλλογοι παλεύουν για τον τίτλο. Οι οπαδοί είναι παθιασμένοι, και μέσα στην ομάδα όλοι θέλουν να πετύχουν. Όλοι ζουν και αναπνέουν για τον σύλλογο, και το να βρίσκομαι στη Ρόμα αυτή τη στιγμή ήταν η καλύτερη απόφαση για εμένα και την καριέρα μου».

Για τη σύγκριση μεταξύ Γκασπερίνι και προηγούμενων προπονητών του: «Πιστεύω ότι ο Γκασπερίνι είναι πιο άμεσος. Ο Σλοτ ήταν πιο αναλυτικός στο τακτικό πλάνο, ενώ ο Γκασπερίνι δίνει μεγαλύτερη έμφαση στο physical παιχνίδι. Αυτή τη στιγμή, πρέπει να προσαρμοστώ στο νέο στυλ παιχνιδιού, κάτι που είναι λίγο πιο δύσκολο για μένα. Ωστόσο, οφείλω να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό κάθε φορά που ο προπονητής μου δίνει την ευκαιρία. Η ομάδα είναι πάνω από όλα και θέλω να αποτελέσω σημαντικό κομμάτι της, ελπίζοντας να πανηγυρίσουμε ένα τρόπαιο στο τέλος της σεζόν».

Για τις εμπειρίες του στο εξωτερικό: «Θυμάμαι όταν πήγα στη Δανία για την Έσμπιεργκ. Ήμουν παιδί. Όλα ήταν σκοτεινά, γιατί πήγα τα Χριστούγεννα. Ήταν η πρώτη φορά που έφευγα από την Ελλάδα. Αυτή η εμπειρία με έκανε πιο δυνατό, με έκανε άντρα. Ακολούθησε ένας χρόνος στην Ολλανδία (σ.σ. Βίλεμ), όπου βελτίωσα τις τεχνικές μου ικανότητες και υιοθέτησα την ολλανδική νοοτροπία για το ποδόσφαιρο. Συνδυάζοντας αυτά τα δύο με την πορεία μου στον Ολυμπιακό, έναν μεγάλο σύλλογο με υψηλές φιλοδοξίες, κατάλαβα ότι χωρίς αυτά τα μικρά βήματα στη Δανία και την Ολλανδία, δεν θα ήμουν έτοιμος να παίξω στον Ολυμπιακό, να πετύχω όσα πέτυχα, και στη συνέχεια να πάω στη Λίβερπουλ, έναν από τους μεγαλύτερους συλλόγους. Για μένα, αυτό ήταν το πιο σημαντικό».

«Εκεί συνειδητοποίησα ότι ήμουν καλός παίκτης. Πρέπει πάντα να μαθαίνεις, να απολαμβάνεις τα θετικά και να μην τα παρατάς ποτέ».