Ο άνθρωπος πίσω από το τρόπαιο του Champions League αποκάλυψε ένα μεγάλο μυστικό - Η χάραξη του ονόματος και η περίεργη Ίντερ

Κανείς δεν έχει περάσει περισσότερο χρόνο με το τρόπαιο του Champions League από τον οπαδό Πάτρικ Βόνεζ. Η UEFA συνάντησε τον άνθρωπο που είναι υπεύθυνος για την έγκαιρη παράδοση του τροπαίου στον τελικό.

Κάθε δουλειά έχει τα πάνω και τα κάτω της. Κάποιες εργασίες τις απολαμβάνεις περισσότερο από άλλες. Αλλά όταν ένα από τα προνόμια είναι να φροντίζεις το τρόπαιο του Champions League, το πλεονέκτημα τείνει να υπερτερεί όλων των άλλων. Ειδικά αν τύχει να υποστηρίζεις και μια ομάδα που κερδίζει τακτικά τη διοργάνωση.

Ο Πάτρικ Βόνεζ εργάζεται στον τομέα των logistics στην UEFA από το 1995. Το μεγαλύτερο διάστημα του έτους, ελέγχει τους προμηθευτές, παρακολουθεί τα αποθέματα και φροντίζει οι παραδόσεις να φτάνουν στην ώρα τους. Αλλά όταν οι τελικοί της διοργάνωσης πλησιάζουν κάθε σεζόν, έχει έναν επιπλέον ρόλο να εκπληρώσει. Να πάρει το «Ol’ Big Ears» στο γήπεδο και να το τοποθετήσει για να είναι έτοιμη να το σηκώσει η νικήτρια ομάδα.

Προσθέστε διάφορες κληρώσεις, εκδηλώσεις χορηγιών και φωτογραφήσεις, όπου απαιτείται να βρίσκεται το τρόπαιο και τότε ο Βόνεζ, ένας 53χρονος Ελβετός θα έχει περάσει περισσότερο χρόνο με την κούπα, απ’ ό,τι σπουδαίοι παίκτες ή εξαιρετικοί προπομνητές, όπως οι Γκουαρντιόλα, Κάρλο Αντσελότι. Κρατάει μάλιστα το βαρύτιμο έπαθλο στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του το βράδυ πριν τον τελικό. «Έγινε φίλος μου», λέει ο ίδιος γελώντας.

Ενδεχομένως να μην έχετε προσέξει τον Βόνεζ. Αν όχι, προσέξτε τον το βράδυ πριν τον τελικό Ντόρτμουντ - Ρεάλ Μαδρίτης. Θα είναι ο άνθρωπος που θα στέκεται πίσω από τον πρόεδρο της UEFA Αλεξάνταρ Τσέφεριν, στο Γουέμπλεϊ, δίνοντάς του τα μετάλλια για να τα φορέσει στον λαιμό των παικτών. Θα είναι ο 25ος συνεχόμενος τελικός του Βόνεζ!

Ο πρώτος του τελικός ήταν το 2000, όταν η Ρεάλ Μαδρίτης νίκησε τη Βαλένθια με 3-0 στο Stade de France. Μία εποχή χωρίς χάραξη του ονόματος των νικητών στο τρόπαιο στο τελευταίο σφύριγμα, με λιγότερες τηλεοπτικές απαιτήσεις, χωρίς πρεσβευτές που θα μπουν στο βάθρο. «Μόλις η σκηνή ήταν έτοιμη, έβγαλα το τρόπαιο κι ετοίμασα τους δίσκους με τα μετάλλια στο τραπέζι», δήλωσε ο Βόνεζ και πρόσθεσε:. «Έμεινα λίγο στο πλάι κι όταν τελείωσε η τελετή, πήρα όλα τα υπάρχοντά μου και επέστρεψα στα αποδυτήρια.

Είναι η δουλειά μου. Απλώς φροντίζω να μην μπλέξω. Μερικές φορές το γρασίδι είναι υγρό. Το τρόπαιο είναι αρκετά βαρύ. Και τα δύο χέρια είναι κατειλημμένα. πρέπει να μεταφέρετε το τρόπαιο και τους δίσκους με 40 μετάλλια για κάθε πλευρά. Μερικές φορές έχεις και βραβεία, όπως για τον καλύτερο παίκτη. Πρέπει να φροντίσεις να μην πέσεις στο γήπεδο!

Έχω το προνόμιο να στέκομαι πίσω από τον πρόεδρο και να του δίνω τα μετάλλια, κάτι που είναι μια μοναδική και φανταστική δουλειά. Αλλά παραμένω συγκεντρωμένος. Δεν θες να ρίξεις ένα μετάλλιο…

Σήμερα, ο πρεσβευτής θα βγάλει το τρόπαιο. Πέρυσι στην Κωνσταντινούπολη, ο Χαμίτ Άλντιντοπ, το έθεσε με λάθος τρόπο, με το λογότυπο στραμμένο προς τα πίσω. Είμαι πίσω από τον πρόεδρο και το είδα, οπότε γύρισα γρήγορα το τρόπαιο με τον σωστό τρόπο. Απλώς βεβαιώθηκα ότι όλα είναι σωστά».

Οι μικρές λεπτομέρειες μετράνε. Η πίεση είναι στον χαράκτη να γράψει σωστά τη νικήτρια ομάδα, όμως, ο Πάτρικ αποκάλυψε ένα μυστικό.

«Χρειαζόμαστε πάντα δύο τρόπαια γιατί η τελετή είναι αμέσως μετά το τελευταίο σφύριγμα. Χρειάζονται ίσως επτά ή οκτώ λεπτά για να χτιστεί η σκηνή, ενώ η χάραξη του ονόματος της ομάδας διαρκεί από 10 έως 15 λεπτά ανάλογα με το πόσο μεγάλο είναι.

Δίνω στην τηλεόραση δύο λεπτά για να βγει ζωντανά και να δείξω τη γκραβούρα στη γιγαντιαία οθόνη. Το τρόπαιο που σηκώνουν οι παίκτες είναι το αυθεντικό. Μετά, αφού τελειώσει ο χαράκτης, ανταλλάσσουμε τα τρόπαια στα αποδυτήρια περίπου μία ώρα μετά το τελευταίο σφύριγμα.

Στον τελικό του 2010 στη Μαδρίτη, χρειάστηκε πολύς χρόνος για να ανταλλάξουν τα τρόπαια επειδή οι παίκτες της Ίντερ ήθελαν να διατηρήσουν το πρωτότυπο. Περίμενα στο καμαρίνι με τη ρεπλίκα, λέγοντας: “Χρειάζομαι το τρόπαιο. Μπορείτε να πάρετε αυτό”, αλλά είπαν ότι περίμεναν τον προπονητή, Ζοζέ Μουρίνιο, ο οποίος ήταν σε συνέντευξη Τύπου. Χρειάστηκαν τουλάχιστον 2,5 ώρες για να λάβουμε το πρωτότυπο πίσω.

Θυμάμαι το 2015 με την Μπαρτσελόνα, που πήγαινα στα αποδυτήρια και δεν ήμουν μακριά από τον Λιονέλ Μέσι.

Είχα το προνόμιο να τον δω μερικές φορές. Επίσης, στον τελικό του 2006, δεν μπόρεσε να παίξει στο Παρίσι λόγω τραυματισμού. Κέρδισαν, αλλά ήταν τόσο λυπημένος, γιατί δεν μπορούσε να παίξει. Το να βλέπεις έναν από τους σπουδαιότερους, αν όχι τον σπουδαιότερο, παίκτη όλων των εποχών είναι ξεχωριστό. Αλλά όταν μοιράζεις τα μετάλλια, δεν το βλέπεις πραγματικά γιατί είσαι τόσο συγκεντρωμένος στο να κάνεις τη δουλειά σου».

Μια στιγμή, ωστόσο, μένει ξεκάθαρα στη μνήμη. Ήταν ο τελικός του 2019, όταν ο τεχνικός της Λίβερπουλ Γιούργκεν Κλοπ πήγε στον Βόνεζ να του σφίξει το χέρι. «Αλλά δεν μπορούσα να το κάνω», είπε ο Ελβετός, «επειδή κρατούσα τα μετάλλια. Αντ’ αυτού κάναμε μια γροθιά».