Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή

Η ΑΕΚ δεν μπορούσε να πλησιάσει τον Παναθηναϊκό AKTOR σε ένταση και ενέργεια 40 λεπτών. Μία φορά που το έκανε όμως ήρθε μια απόφαση που ανατίναξε τα πάντα, με την Ένωση να «βουλιάζει» στην εσωστρέφεια και την απογοήτευση. Γράφει ο Χρήστος Τσάλτας.

Τα δεδομένα ήταν ξεκάθαρα από την αρχή για την ΑΕΚ. Χωρίς τρεις πολύ σημαντικές μονάδες (Κουζμινσκας, Φλιώνη, Τίλμαν) και με τον Παναθηναϊκό σε κατάσταση ανασύνταξης, μετά την ήττα από τον Άρη, η Ένωση θα έπρεπε να υπερβάλει εαυτό για να μπορέσει να είναι ανταγωνιστική απέναντι στην ομάδα του Εργκίν Αταμάν.

Ακόμα και αυτή η συνθήκη δεν ήταν με το μέρος της ομάδας του Ζούρου, καθώς μετά την ήττα από τον Άρη οι «πράσινοι» πήγαιναν πιο υποψιασμένοι στα Λιόσια και χωρίς περιθώριο για άλλες απώλειες. Μετά το πρώτο 5λεπτο που η ΑΕΚ βρήκε σκορ με τον ΜακΡέι κατά κύριο λόγο, οι «πράσινοι» ανέβασαν την ένταση στην άμυνά τους και έκαναν δύσκολη την κυκλοφορία μπάλας στους κιτρινόμαυρους.

Είναι χαρακτηριστικό πως πολλές επιθέσεις ήταν σε δύσκολη συνθήκη, μετά το 9-5 του ΜακΡέι, με το κοντέρ να γράφει σχετικά γρήγορα 13-25. Ο Παναθηναϊκός χτύπησε στο τρανζίσιον, βρήκε 4/4 τρίποντα με Γκραντ, Μήτογλου, Ναν και κάπως έτσι έδειξε τον τόνο που θα ακολουθούσε το παιχνίδι. Οι «πράσινοι» έπαιξαν με ροτέισιον 9 παικτών και όλοι ανταποκρίθηκαν σε συνθήκη υψηλής έντασης. Πίεζαν κάθε μπάλα στα 3/4 του γηπέδου και η ΑΕΚ δεν είχε απαντήσεις.

Ένας λόγος είναι η απουσία καθαρού πλέι μέικερ, πέραν του Ζώη Καράμπελα. Ο Λάνγκστον Χολ στο υπάρχον πλάνο μοιάζει υπεραπαραίτητος, με την εικόνα του κόντρα στην Μούρθια να δείχνει πόσο ανάγκη τον έχει ο Ζούρος για να βγει αυτό που θέλει να περάσει στην ομάδα.

Το πρώτο 4λεπτο του δευτέρου μέρους ήταν το πολύ καλό κομμάτι της ΑΕΚ. Διότι ο Ραντλ ανέβασε στροφές, η άμυνα έκανε τα πάντα δύσκολα στο «τριφύλλι και αυτό έβαλε τους γηπεδούχους στο ματς. 48-54 έγραψε ο φωτεινός πίνακας στο σημείο εκείνο.

Και κάπου εκεί ανέλαβε δράση η Βάσω Τσαρούχα. Ένα σφύριγμα που δεν δόθηκε (βήματα Λεσόρ) και οδήγησαν σε corner 3 του Γκριγκόνις, μια τεχνική ποινή στον πάγκε και το 48-54 έγινε 48-58 τόσο απλά. Η φάση αυτή ξεκάθαρα «έκοψε» στα δύο την ΑΕΚ που μετά την 13λεπτη διακοπή δεν είχε ρυθμό και ηρεμία στο παιχνίδι της.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Βάσω Τσαρούχα τραβάει τα βλέμματα. Η συγκεκριμένη διαιτητής έχει δώσει πολλές λαβές για σχολιασμό, έχει φέρει την έκρηξη σχεδόν όλων των φιλάθλων στα γήπεδα που σφυρίζει και κατάφερε να γυρίσει την ατζέντα. Διότι δεν θα μάθουμε ποτέ μέχρι πού θα έφτανε η προσπάθεια ανατροπής της ΑΕΚ.

Η λογική λέει πως πάλι θα ερχόταν η ήττα. Ο Παναθηναϊκός δεν είχε ανάγκη το μη σφύριγμα της Τσαρούχα για να κερδίσει, γιατί κάθε φορά που πατούσε το γκάζι στο παρκέ η διαφορά έφτανε στους 15 πόντους. Και πάλι όμως η Τσαρούχα φρόντισε να γίνει το πρόσωπο ενός αγώνα μπάσκετ. Κάτι που θα πρέπει να σταματήσει επιτέλους. Κάποια στιγμή θα πρέπει να ασχολούμαστε με τους πραγματικούς πρωταγωνιστές, που είναι οι παίκτες και όχι η Τσαρούχα με τους συναδέλφους της.

Μέσα σε όλα η ΑΕΚ για ακόμα ένα παιχνίδι έδειξε σημάδια αποσύνθεσης στην άμυνα. Δεν είναι μόνο το γεγονός πως οι περιστροφές ήταν κακές σχεδόν σε κάθε φάση. Ήταν η απουσία διάθεσης από ένα σημείο και μετά. Η συνθήκη δεν είναι καινούργια, αλλά είναι μια συνέχεια της σεζόν, μιας και ΟΛΗ ΤΗ ΣΕΖΟΝ η ΑΕΚ δεν παίζει άμυνα. Ο Ζοάν Πλάθα ξεκάθαρα δεν δούλεψε απολύτως τίποτα στο κομμάτι αυτό και όσα κι αν προσπαθεί να περάσει ο Ζούρος, το κακό έχει ήδη γίνει.

Το μόνο που μένει είναι να φανεί πότε και πώς θα σταματήσει η κατηφόρα. Η διακοπή μετά το Κύπελλο μοιάζει με βάλσαμο, για μια ομάδα που μετράει πληγές και δεν βρίσκει γιατρειά.

ΥΓ. Ο Κέντρικ Ναν είναι από τους παίκτες που αξίζει να πληρώσεις εισιτήριο για να τους παρακολουθήσεις από κοντά. Ο τύπος είναι πολυτέλεια για τα ευρωπαϊκά παρκέ και η απλότητα των κινήσεών του στην επίθεση είναι κάτι που δεν συναντάς εύκολα. Το work ethic του είναι σε τρομακτικά επίπεδα και τίποτα δεν είναι τυχαίο. Στα Λιόσια είχε 19 πόντους και 8 ασίστ χωρίς να πατήσει το γκάζι. Επιβλητικός.