Έκανε βόλτα η ΑΕΚ στο Φάληρο, αλλά την επόμενη φορά πρέπει να κερδίσει

Η ΑΕΚ έκανε στο Καραϊσκάκη την δουλειά της σωστά και σβηστά, αλλά τώρα έχει μπροστά της ένα παιχνίδι για το πρωτάθλημα στο ίδιο γήπεδο, που πρέπει να πάρει τη νίκη. Γράφει ο Κώστας Τσίλης.

Καταρχάς για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε, όποιος νομίζει πως η ΑΕΚ πήγε χαλαρά στο Φάληρο λόγω του 3-0 του πρώτου ματς στη Νέα Φιλαδέλφεια, δεν έχει καμία επαφή με τον… πλανήτη της ομάδας. 

Στην τσίτα ήταν όλοι γι αυτό το παιχνίδι, με πρώτο τον Αλμέιδα που αφενός είναι ένας έμπειρος ποδοσφαιράνθρωπος και αφετέρου και κυρίως είναι πολύ σοβαρός. Και το πόσο τσίτα ήταν ο «Πελάδο», φάνηκε και από τις αντιδράσεις του κατά την διάρκεια του παιχνιδιού.

Αλίμονο και να ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Μια θέση στον τελικό παιζόταν, σε ματς ντέρμπι και δη στην έδρα του περυσινού πρωταθλητή. Κάποιοι ίσως να έβγαλαν συμπεράσματα για την προσέγγιση που είχε κάνει ο Αλμέιδα, από την ενδεκάδα που επέλεξε. 

Όμως θα θυμίσω πως στο πρώτο παιχνίδι στη Νέα Φιλαδέλφεια, είχε κάνει και πάλι εννέα αλλαγές σε σχέση με το προηγούμενο ματς πρωταθλήματος. Όπως έκανε και τώρα. Διότι για τον Αλμέιδα είναι όλο το γκρουπ ενεργό όχι μόνο στην θεωρία και στα λόγια, αλλά στην πράξη.

Ο «Πελάδο» είχε δώσει τεράστιο βάρος στο ματς στο Φάληρο και δούλεψε πολύ με τους παίκτες του και τακτικά και κυρίως πνευματικά, προκειμένου να γίνει σωστά ότι χρειαζόταν να γίνει, για να πάει η ΑΕΚ στον τελικό. Όπως και έγινε. Την δουλειά οι παίκτες της ΑΕΚ την έκαναν σωστά και στην πραγματικότητα την έκαναν και σβηστά. 

Ούτε πιέστηκαν, ούτε απειλήθηκαν, ούτε αγχώθηκαν σε κανένα σημείο του ματς. Παρόλο που βρέθηκαν δυο φορές πίσω στο σκορ με πολύ φτηνά γκολ και κυρίως σε χρονικό σημείο τέτοιο που υπήρχαν τα περιθώρια για να τους βάλει πίεση ο Ολυμπιακός. Ωστόσο έχει σημασία πως μετά και από τα δυο γκολ, η ΑΕΚ είχε τον τρόπο να απορροφήσει την πίεση. Για την ακρίβεια έκανε ότι χρειαζόταν για να μην πιεστεί καθόλου. 

Ό,τι έπρεπε και όπως έπρεπε...

Από το γκολ του Βαλμπουενά και μετά, με εξαίρεση ένα σουτ του Μπιέλ που ήρθε στο καπάκι και έφυγε άουτ, οι παίκτες του Αλμέιδα πήραν την μπάλα στα δικά τους πόδια και έβαλαν τον αντίπαλο στην περιοχή του. Στο χρονικό διάστημα δηλαδή που μεσολαβεί από το πρώτο μέχρι και το δεύτερο γκολ του Ολυμπιακού, η ΑΕΚ πιέζει και δεν πιέζεται. 

Και είναι αυτή που βάζει ένα γκολ και που χάνει και ευκαιρίες μαρς για να πετύχει και περισσότερα. Μπορεί βλέπετε ο Λιβάι να σκόραρε με κόντρα πάνω στον Μπα, αλλά λίγο πριν έχει χάσει αυτό που δεν χάνεται. Δυο φορές με το τέρμα μπροστά του πιάτο. Όπως τεράστιες είναι οι ευκαιρίες και του Πινέδα και του Χατζισαφί. Τέτοιες φάσεις ο αντίπαλος, πλην των γκολ, δεν έφτιαξε. 

Ακόμα και όταν ο Ολυμπιακός σ' ένα διάστημα που είχε σβήσει το ματς, εκμεταλλεύεται το ένα στρέμμα άδειο που άφησε η άμυνα στον Χουάνγκ και προηγείται ξανά στο σκορ και πάλι η ΑΕΚ αντιδρά ολόσωστα. Βάζει γκολ ισοφάρισης με τον Τσούμπερ που ακυρώνεται για εκατοστά ως οφσάιντ, κάνει τις αλλαγές του και ο Αλμέιδα από τον πάγκο και το ματς πάει σβηστά μέχρι τέλους. 

Ο Ολυμπιακός μετά το γκολ του Χουάνγκ, δεν έχει κάνει ούτε φάση. Και στην πραγματικότητα η ΑΕΚ έχει βγάλει ένα ολόκληρο παιχνίδι που ο αντίπαλος κυνηγάει να της βάλει τουλάχιστον τρια γκολ, στο οποίο επί της ουσίας έχει απειληθεί μόνο σε δυο φάσεις.

Την μια δουλειά την έκανε, έχει μια ακόμα...

Προφανώς και για την ΑΕΚ και για τον Αλμέιδα αυτό που έχει σημασία, είναι πως η δουλειά έγινε. Και θα διεκδικήσει την κατάκτηση του κυπέλλου μετά από επτά ολόκληρα χρόνια. Αλλά η ΑΕΚ δεν θέλει μόνο το κύπελλο, θέλει και το πρωτάθλημα. Έχει σημασία το γεγονός πως έδειξε και σ’ αυτό το ματς, πως μπορεί μέσα στο Καραϊσκάκη να ελέγξει την κατάσταση. Το είχε κάνει και στο φινάλε του πρώτου γύρου του πρωταθλήματος, το έκανε και τώρα στην ρεβάνς του κυπέλλου. Σημαντικό και για την ψυχολογία και για την αυτοπεποίθηση των παικτών της ΑΕΚ.

Όμως στο παιχνίδι που θα γίνει την επόμενη Κυριακή μετά το Πάσχα στο Φάληρο, για την ΑΕΚ δεν αρκεί να κάνει διαχείριση. Ούτε θα της είναι αρκετό να είναι καλύτερη από τον αντίπαλο της ή να έχει περισσότερες τελικές, όπως συνέβη και στο παιχνίδι της κανονικής περιόδου του πρωταθλήματος και σ’ αυτό το κυπέλλου. Χρειάζεται να κερδίσει, κάτι που δεν έχει κάνει μέχρι. 

Φυσικά θα πάει με εντελώς διαφορετική ενδεκάδα. Αλλά το βασικό προκειμένου να κερδίσει σε δέκα μέρες στο Φάληρο, είναι αφενός να μην κάνει τα φτηνά λάθη που την έβαλε στο ματς του κυπέλλου από το πουθενά πίσω στο σκορ. Και αφετέρου να πάρει επιτέλους γκολ, από καθαρές ευκαιρίες σαν αυτές που έφτιαξε στο Καραϊσκάκη και στο πρωτάθλημα και στο κύπελλο, αλλά τις ξόδεψε.

Εξυπακούεται πως το παιχνίδι της Κυριακής του Θωμά θα είναι εντελώς διαφορετικό. Η ΑΕΚ καταρχάς θα είναι πολύ διαφορετική, διότι η βασική της ενδεκάδα μπορεί να έχει ξανά εννέα αλλαγές σε σχέση μ’ αυτή που πήρε την πρόκριση στον τελικό του κυπέλλου. Ωστόσο το ζητούμενο για τον Αλμέιδα, είναι να μπορέσει η ΑΕΚ να βρει εκτός από τις φάσεις και τα γκολ που χρειάζεται για να κερδίσει. 

Άλλωστε αυτό πρέπει να είναι και το μοναδικό παράπονο, μαζί με την συνολική αντίδραση της άμυνας στα γκολ του Βαλμπουενά και του Χουάνγκ, σ’ αυτά τα δυο παιχνίδια που έχει παίξει μέχρι τώρα η ΑΕΚ στην φετινή σεζόν στο Φάληρο. Εκεί που θα πάει σε δέκα μέρες για να παίξει ένα κομβικό παιχνίδι στον δρόμο για το νταμπλ.

Και κάτι τελευταίο. Αν η φάση του Μπα με την κλωτσιά στον Πινέδα στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου και αυτή με τον Ρέαμπτσουκ και τον Ρότα στο δεύτερο ημίχρονο, γινόντουσαν με τους ρόλους αντίστροφους, τι άραγε θα είχε συμβεί; Παίζει και να είχαμε φτάσει κοντά σ' έναν τρίτο παγκόσμιο. Αλλά ξέρετε κάτι; Ας ακούσουν και ας διαβάσουν όλοι προσεκτικά όσα είπε ο Αλμέιδα μετά το ματς στη συνέντευξη Τύπου. Είναι ο δρόμος για να ακολουθήσει όχι η ΑΕΚ, το ελληνικό ποδόσφαιρο. 

Στα 99 η πιο όμορφη ιστορία...

Και φυσικά κάτι που άφησα για το τέλος αλλά είναι πρώτο. Στα 99 του χρόνια έφτασε ο σύλλογος που κουβαλά στην πλάτη του τίτλους, νίκες, ήττες, μυθικές και ζόρικες στιγμές, αλλά πάνω απ' όλα ιστορίες. Και οι ιστορίες αυτές, οι τόσο όμορφες και τόσο παράξενες, δεν έχουν τέλος. Είναι πολλές και είναι παντού, δεμένες σφιχτά μ’ ολόκληρη την ζωή πολλών εξ ημών. Είναι στην πραγματικότητα οι ιστορίες και της δικής τους/μας ζωής. Εκεί που η ΑΕΚ είναι παντού. Στις μνήμες, στις παρέες, στις αδελφικές φιλίες, στις εικόνες, στις μυρωδιές, στις μελωδίες, στις περιπλανήσεις στον κόσμο, στις χαρές και στις λύπες.

Ότι και όπως και αν γίνει, για τον κόσμο της η ΑΕΚ είναι η όμορφη και παράξενη πατρίδα. Με τις πιο γλυκές συναρπαστικές και αντιφατικές ιστορίες. Και όπως λέει και ο ποιητής... «ρίχνει να πιάσει ψάρια πιάνει φτερωτά, στήνει στην γη καράβι κήπο στα νερά, κλαίει φιλεί το χώμα ξενιτεύεται, μένει στους πέντε δρόμους αντρειεύεται. Όμορφη και παράξενη πατρίδα, σαν αυτή που μου ‘λαχε δεν είδα»…