Η κληρονομία, το μέλλον και όλα όσα διακυβεύονται στο ραντεβού με τη Λιθουανία

Δεν είναι ένα το διακύβευμα στο ματς της Εθνικής κόντρα στη Λιθουανία, αλλά πολλά... ιστορικά, μελλοντικά, αλλά και καθαρά μπασκετικά.

Ήρθε η μεγάλη μέρα. Μία πολύ μεγάλη στιγμή για το ελληνικό μπάσκετ. Μία στιγμή, συγκεκριμένα, που εν πολλοίς θα καθορίσει και το... αύριο. Και για αυτό, υπάρχουν μερικοί -για να μην πούμε αρκετοί- λόγοι.

Καμία παράδοση, μόνο το τώρα!

Το ματς με τη Λιθουανία δεν είναι άλλο ένα ματς προημιτελικών Ευρωμπάσκετ για την Εθνική. Είναι ένα ματς ορόσημο, με πρωταρχικό μέλημα να περάσουμε στους «4» της διοργάνωσης και όχι να σπάσουμε κάποια... κατάρα ή οτιδήποτε. Αυτά, είναι επικίνδυνα γραφικά και το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι κακό, όπως ουσιαστικά είπε και ο Βασίλης Σπανούλης σε ερώτηση για την 16ετή ξηρασία της ομάδας.

Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα είναι εδώ άλλωστε για το EuroBasket 2025, όλοι οι άλλοι λογαριασμοί έχουν κλείσει και όποιος βλέπει κατάρες, παραδόσεις, εκδικήσεις, ίσως και να είναι λίγο παραπάνω ρομαντικός από όσο χρειάζεται. Η ουσία είναι στο τώρα, αλλά και το μέλλον που θα χτιστεί. Και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, έχουμε τη δεύτερη γηραιότερη ομάδα στη διοργάνωση με μέσο όρο ηλικίας σχεδόν τα 30 έτη.

Είναι λογικό οι περισσότεροι παίκτες μας και δη οι σημαίες Κώστας Σλούκας και Κώστας Παπανικολάου, είτε να κάνουν το last dance με την Εθνική στο EuroBasket, είτε να έχουν άλλο ένα το 2029, με το MundoBasket ενδιάμεσα το 2027. Παρόλα αυτά, ένα ιδανικό κλείσιμο, τώρα που... γυρνάει, είναι αυτό που θέλουν οι παίκτες μας. Γιατί ευκαιρίες, λόγω της παρόδου του χρόνου, δεν θα υπάρξουν ξανά πολλές.

Και όχι μόνο το τώρα, αλλά και το μετά

Επιπλέον, μετά τη διοργάνωση αυτή, ουσιαστικά η Εθνική θα μπει σε μία νέα εποχή μία ή άλλη, με τα νέα της παιδιά και ταλέντα να ετοιμάζονται σιγά σιγά να αποτελέσουν το μέλλον της γαλανόλευκης. Σαμοντούροφ, Αβδάλας, Ζούγρης, Λιοτόπουλος, Νικολαΐδης και πολλά άλλα παιδιά θα είναι πλέον στις επάλξεις και στο μυαλό του Βασίλη Σπανούλη, όπως άλλωστε ήδη ήταν.

Παρόλα αυτά, η ιστορική σημασία του ματς αυτού δεν αμφισβητείται. Σε καμία των περιπτώσεων δηλαδή, γιατί η ευκαιρία της Εθνικής μάλιστα είναι ιστορική. Το να περάσουμε στους «4» δεν είναι σίγουρο εάν ακόμα θα θεωρηθεί επιτυχία, αλλά η αίσθηση καθενός ορίζεται και από το ταβάνι που πιστεύει πως έχει αυτή η ομάδα. Ταβάνι, που για να είμαστε ειλικρινείς, δεν μπορούμε να πούμε πως υπάρχει -ομολογουμένως- με τον Γιάννη μέσα.

Η τακτική και το κλίμα

Ο Βαλαντσιούνας είναι κίνδυνος, ναι, και ο Βελίτσκα και ο Σιρβίντις και, και, και... Αλλά το αν παίξει ρόλο η τακτική είναι άγνωστο ακόμα. Όπως και με τη Βοσνία βέβαια -που είναι το μοναδικό μας παιχνίδι με ήττα ως τώρα- θα πέσει ξύλο. Αρκετό, έτσι προβλέπεται τουλάχιστον. Και πρέπει να προσέχουμε τον Γιάννη και... μάτια μας! Είναι πιθανό να τον δούμε να φορτώνεται με φάουλ, για αυτό και πρέπει όλοι να είναι ετοιμοπόλεμοι.

Ακόμα και ο Σαμοντούροφ, που τα πήγε εξαιρετικά κόντρα στο Ισραήλ, αλλά η... φάση με τη Λιθουανία θα είναι διαφορετική και το foul trouble μπορεί να μας ταλανίσει από τα πρώτα λεπτά. Το post του JV θα κρίνει πολλά πράγματα, γιατί ξέρει ο... άτιμος να βάζει καλά σώμα και χέρια. Ακόμα και αυτός να κάνει το φάουλ, θα το πάρει με κάποιον τρόπο υπέρ του. Όμως δεν είναι στα prime του και πρέπει να εκμεταλλευτούμε ότι είναι αργοκίνητος.

Στα pick n roll, μιας και διαθέτουμε τον Σλούκα που μπορεί να περάσει και αμέσως να εκτελέσει, μπορούμε να τον χτυπήσουμε στα πόδια. Spot shoot και κυρίως με Ντόρσεϊ δύσκολα θα βρει η Εθνική. Και αυτό γιατί ναι μεν οι Λιθουανοί παίζουν κλειστά, αλλά βγαίνουν τόσο-όσο ώστε να κόψουν εύκολο σουτ, ιδίως catch-shoot καταστάσεις. Αιφνιδιασμούς να βγάλουμε βέβαια και τα πράγματα θα είναι όλο και πιο απλά, ειδικά με Γιάννη μέσα.

Τέλος, θα είναι ωραίο να δούμε το κλίμα. Θα είναι ένα ουσιαστικά εντός έδρας ματς για τους Λιθουανούς και ακόμα πιο... εκτός για την Εθνική, που στο ματς με το Ισραήλ είχε μόλις 200 φίλους της μαζί. Αντίθετα, οι φίλοι της Lietuva αναμένεται να είναι ακόμα και 6.000, από τους συνολικά 12 περίπου χιλιάδες που χωράει το γήπεδο. Όχι ότι θα είναι εχθρικό το κλίμα, αλλά θα είναι πολύ φιλικό για τη Λιθουανία! Όλα βέβαια, εντός των τεσσάρων γραμμών, ό,τι και να πούμε εμείς στο τέλος είναι... να 'χαμε να λέγαμε και να 'χαμε να πούμε.