Η ΑΕΚ και ο Αλμέιδα, δεν είχαν ποτέ να φοβηθούν τίποτα

Η πραγματικότητα του ματς της ΑΕΚ στο Περιστέρι, η απόφαση της Εφέσεων, οι ζόρικες αγωνιστικές συνθήκες και τα ισχυρά αντισώματα που έχει αναπτύξει ο Αλμέιδα μέσα στα αποδυτήρια για κάθε πρόβλημα. Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Για να τα πάρουμε τα πράγματα με την σειρά. Επειδή καλή είναι και η επικοινωνιακή μάχη, ακόμα και η προπαγάνδα και όλα είναι μέσα στο παιχνίδι, αλλά υπάρχει και η πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα είναι πως όλη αυτή η ιστορία με το ματς της ΑΕΚ με τον Ατρόμητο, ξεκίνησε όταν διαπιστώθηκε πως τα δοκάρια στο Περιστέρι είχαν αντικανονικό ύψος.

Είναι τουλάχιστον αστείο να συζητάμε πως έπρεπε να γίνει το ματς υπό αυτές τις συνθήκες και μάλιστα με επιχείρημα τύπου «έλα μωρέ μόλις δυο εκατοστά ήταν η διαφορά». Ειδικά σε μια εποχή που με το VAR, υπάρχουν αποφάσεις και παιχνίδια που κρίνονται ακόμα και στο ένα εκατοστό. Και ανεξάρτητα απ’ αυτό, δεν μπορούμε καν να συζητάμε σοβαρά πως έπρεπε να γίνει ματς με αντικανονικά τέρματα αλλά και με τάφρο που είχε προκύψει κατόπιν πάνω στην γραμμή τους, μετά το σκάψιμο με τσάπες για να… ψηλώσουν τα τέρματα.

Πάμε τώρα και στην απόφαση. Δεν έχω προφανώς τις γνώσεις για να κρίνω τη νομική της ορθότητα. Απλώς νομίζω πως δεν χρειάζεται να είναι κάποιος απόφοιτος του Χάρβαρντ για να καταλάβει πως αυτή η απόφαση ανοίγει πόρτες που μπορεί να οδηγήσουν σ’ ένα μπάχαλο άνευ προηγουμένου. Διότι επί της ουσίας και πρωτοδίκως και στην εφέσεων (βεβαίως το σκεπτικό προς το παρόν είναι άφαντο και η ΑΕΚ μάταια το αναζητά), έγινε δεκτό το επιχείρημα πως η υπαιτιότητα για τα κοντά δοκάρια, ανήκει στον ιδιοκτήτη του γηπέδου και όχι στον γηπεδούχο. Σχεδόν καμία από τις ομάδες δεν είναι ιδιοκτήτρια των γηπέδων της. Επομένως η απόφαση δείχνει και τον… δρόμο για το πως θα στείλεις ένα ματς που δεν θες να παίξεις, σε μια διαφορετική ημερομηνία που θα είναι βολικότερη. Δεν μοιάζει όλο αυτό ούτε πολύ λειτουργικό, ούτε πολύ περισσότερο πολύ λογικό.

Δώστε του... προβλήματα 

Πάμε και στο αγωνιστικό κομμάτι. Η ΑΕΚ είχε πάει τότε στο Περιστέρι να παίξει εκείνο το ματς, ούσα πρώτη στην βαθμολογία και σε εξαιρετική αγωνιστική κατάσταση. Από τους έντεκα βασικούς που πρόλαβε να δηλώσει ο Αλμέιδα, πριν γίνει όλο αυτό το μπάχαλο με τα δοκάρια, μόλις οι δυο επρόκειτο να παίξουν και στον πρώτο ημιτελικό με τον Ολυμπιακό που ακολουθούσε μετά από τέσσερις μέρες. Με λίγα λόγια η ΑΕΚ δεν είχε να ξεκουράσει κανέναν και φυσικά στην αγωνιστική κατάσταση που βρισκόταν, δεν είχε να φοβηθεί και κανέναν.

Για να ξέρουμε και τι λέμε, η φετινή ΑΕΚ του Αλμέιδα, ούτε τότε, ούτε και τώρα με τα πολλά προβλήματα και τα συνεχόμενα παιχνίδια που της έχουν προκύψει, έχει να φοβηθεί τίποτα και κανέναν. Το έχει αποδείξει αυτό εξάλλου μέσα στη σεζόν, φτάνοντας έως εδώ και ούσα δυο βαθμούς πίσω από την κορυφή με ματς λιγότερο αλλά και με το ένα πόδι στον τελικό του κυπέλλου. Ναι, προφανώς για την ΑΕΚ είναι ένα μεγάλο πρόβλημα το γεγονός πως θα χρειαστεί να παίξει δυο ματς ή και το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό χωρίς τον Λιβάι Γκαρσία, αλλά και το παιχνίδι στην Κρήτη χωρίς και τον Αραούχο και τον Σιμάνσκι.

Μήπως όμως είναι η πρώτη φορά φέτος που ο Αλμέιδα έχει χρειαστεί να διαχειριστεί απουσίες. Θυμίζω πως στο ξεκίνημα της σεζόν, προέκυψε η ανάγκη να μπει στο χειρουργείο ο Τσούμπερ. Και τότε ο Ελβετός ήταν ακόμα στις βασικές επιλογές του Αλμέιδα. Θυμίζω πως με το ξεκίνημα του δευτέρου γύρου του πρωταθλήματος, ο Αλμέιδα υποχρεώθηκε να αλλάξει εντελώς το αγωνιστικό μοντέλο του, με το οποίο μάλιστα έπαιξε και σούπερ μπάλα στον πρώτο γύρο, όταν έχασε με τραυματισμό τον Γκατσίνοβιτς και τον Ελίασον. Δυο από τους καλύτερους παίκτες του.

Μάλιστα, δεν τους έχασε μ’ έναν μυικό τραυματισμό για δυο – τρεις εβδομάδες. Αλλά και οι δυο έκαναν χειρουργείο και έλειψαν από δυο και τρείς μήνες αντίστοιχα. Επίσης θυμίζω πως ο Αλμέιδα χρειάστηκε να μπει στον δεύτερο γύρο του πρωταθλήματος, χωρίς το βασικό του αριστερό μπακ, τον Μοχαμάντι. Που παραμένει ακόμα και τώρα εκτός. Ενώ έχασε και με τραυματισμό που αποδείχθηκε όχι επιπόλαιος και τον Φερνάντες, πάνω που ο Ισπανός είχε αρχίσει να βρίσκει και τον ρυθμό του και τον καλό του αγωνιστικό εαυτό.

Τα ισχυρά αντισώματα... 

Σ’ όλα αυτά τα προβλήματα και τις απουσίες, η ΑΕΚ του Αλμέιδα βρήκε λύσεις και ανταποκρίθηκε σχεδόν άψογα. Και μάλιστα το έκανε σ’ ένα εξαιρετικά φορτωμένο πρόγραμμα μέσα στον Γενάρη. Για όσους το έχουν ξεχάσει, η ΑΕΚ από τα τέλη του Δεκέμβρη, μέχρι και τις αρχές του Φλεβάρη, πήγαινε ασταμάτητα σε παιχνίδια για πρωτάθλημα αλλά και κύπελλο. Σ’ όλο αυτό όχι απλώς ανταπεξήλθε αλλά ροκάνισε την διαφορά στο πρωτάθλημα και από το μείον οκτώ έφτασε ακόμα και στην κορυφή (στην οποία μπορεί να ανέβει ξανά αν κερδίσει τώρα ΟΦΗ και Ατρόμητο), αλλά πήρε και το τεράστιο προβάδισμα για πρόκριση στον τελικό του κυπέλλου.

Προφανώς και ο Αλμέιδα έχει μπροστά του μια ακόμα δύσκολη εξίσωση. Πριν καν μπει στην μάχη των πλέι οφ. Θα πρέπει μέσα σε μια εβδομάδα να παίξει και να κερδίσει τρία ματς. Τα δυο εκτός έδρας με τους σκληροτράχηλους αγωνιστικά αλλά και αδιάφορους και ως εκ τούτου χωρίς άγχος ΟΦΗ και Ατρόμητο. Και ένα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στη Νέα Φιλαδέλφεια. Το σημαντικό είναι πως ο Αλμέιδα έχει καταφέρει από την αρχή της φετινής σεζόν, να αναπτύξει μέσα στα αποδυτήρια, ισχυρότατα αντισώματα σε κάθε πρόβλημα που προκύπτει και σε κάθε στραβή.

Φυσικά και θα χρειαστεί να βρει ο Πελάδο λύσεις για τις απουσίες που ήδη υπάρχουν, αλλά και αυτές που ενδεχομένως να προκύψουν. Θα το κάνει, διότι αφενός το έχει ξανακάνει, αφετέρου έχει φτιάξει έτσι την ομάδα, που έρχονται από πίσω παίκτες «αναπληρωματικοί» και μπαίνουν στο γήπεδο με νοοτροπία και αυτοπεποίθηση «βασικού». Το ξέρει και ο ίδιος ο Αλμέιδα, πως η συνθήκη που διαμορφώθηκε είναι δύσκολη. Ξέρει όμως επίσης, πως ίσως αρκεί να υπενθυμίσει στους παίκτες του τι έχουν κάνει έως εδώ, για να θυμηθούν πως δεν έχουν να φοβηθούν κανέναν και τίποτα.