Μικρό καλάθι κράτα, αλλά...

Στα δύο του παιχνίδια στην Αυστραλία ο Παναθηναϊκός, αν και ελλιπής, εμφάνισε ένα πάρα πολύ καλό και πολλά υποσχόμενο πρόσωπο για τη νέα σεζόν, με τους καινούργιους του παίκτες να έχουν ήδη αρχίσει να δένουν στο σύνολο.

Η μεγάλη εικόνα, το δέντρο που λέμε, είναι μία. Ο Παναθηναϊκός άφησε ιστορία με τη διεξαγωγή του 7ου τουρνουά «Παύλος Γιαννακόπουλος» στην Αυστραλία. Η απαγορευτική διαφορά ώρας και η τεράστια απόσταση που χωρίζει την Αυστραλία από την Ελλάδα έδινε την εντύπωση στους ομογενείς πως τόσο η ομάδα όσο και το ευρωπαϊκό μπάσκετ είναι κάτι το απρόσιτο, ωστόσο ήρθε αυτή η σπουδαία διοργάνωση για να σπάσει κάθε σύνορο και ταβάνι.

Όλοι οι φίλοι και οι φίλες κάθε ηλικίας, είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν ή απλώς να θαυμάσουν από κοντά τους αγαπημένους τους παίκτες και το αγαπημένο τους σύνολο, θέτοντας τις σχέσεις της ομάδας με την ομογένεια υπό νέες βάσεις. Μία ανεπανάληπτη εμπειρία ήταν επίσης και για τους παίκτες, του προπονητές και τους παράγοντες, μαζεύοντας εικόνες πρωτόγνωρες και διευρύνοντας κάπως έτσι τους... μπασκετικούς τους ορίζοντες.

Οι προσδοκίες βάσει της -πανέμορφης- εικόνας

Και μιλώντας με πιο μπασκετικούς όρους, ο Παναθηναϊκός έδειξε κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικά σημάδια στα δυο ματς με Παρτιζάν και Adelaide 36ers. Όχι ότι τέτοιου είδους παιχνίδια είναι αντιπροσωπευτικά του τι θα δούμε τη νέα σεζόν, αφού τόσο οι πράσινοι ήταν ελλιπής όσο και οι άλλες δυο ομάδες δεν ήταν αυτές που θα δούμε να αντιμετωπίζει μέσα στην άκρως απαιτητική αυτή σεζόν ο Παναθηναϊκός.

Όμως δεν μπορούμε να παραλείψουμε πως ακόμα με νοκ άουτ τους Σορτς, Λεσόρ, Γκριγκόνις και Οσμάν (τέσσερις βασικούς πυλώνες της ομάδας) το τριφύλλι έβγαλε ενέργεια, έπαιξε όμορφο και ομαδικό μπάσκετ και το πιο σημαντικό, το είδαμε να δοκιμάζει και να ενσωματώνει στο παιχνίδι του καινούργια πράγματα. Ο Κέντρικ Ναν αποτελεί πλέον μία σταθερή αξία, αφού μετά από -σχεδόν- δύο χρόνια στην ομάδα, συνεχίζει να σκοράρει αδιάκοπα και να εξαντλεί τις αντίπαλες άμυνες, φιλοδωρώντας εν προκειμένω με 21 και 26 πόντους Παρτιζάν και 36ers αντίστοιχα.

Ο ίδιος όμως δεν ήταν μόνος. Είχε δίπλα του άλλη μία αξιόπιστη και... διαχρονική αξία, εκείνη του Τζέριαν Γκραντ. Και στα δυο ματς, ο πλέον... headband Jerian, έβαλε φουλ χέρια στην άμυνα, ταλάνισε όσο δεν πάει τους αντίπαλούς του, έβαλε τα σουτάκια του, έβγαλε τις ασίστ του και μαζί με τον Κώστα Σλούκα έδειξαν στον Εργκίν Αταμάν ότι έχει άλλους δύο ικανότατους floor managers, καλμάροντας αλλά και ανεβάζοντας τον ρυθμό όποτε χρειάζεται. Και κάπου εδώ, έρχεται η ώρα να μιλήσουμε και για τα δύο νέα αποκτήματα του Παναθηναϊκού, Βασίλη Τολιόπουλο και Νίκο Ρογκαβόπουλο.

Ο πρώτος, εντάσσεται περισσότερο στην κατηγορία που μπήκαν και οι Γκραντ - Σλούκας, εκείνη δηλαδή του καθαρού άσου, που όμως μπορεί να γίνει και killer. Ο Τολιόπουλος είναι ένας ώριμος παίκτης, παιγμένος και δείχνει έτοιμος για το step-up που έλεγε, αλλά και έτοιμος -όπως επίσης δήλωσε- να μην απογοητεύσει τον Αταμάν και να τον βάλει ασπροπρόσωπο. Τόσο εκείνος, όσο και ο Ρογκαβόπουλος, αποτελούν δύο περιπτώσεις παικτών με φαρμακερό σουτ, το οποίο θα ξεκλειδωθεί κυρίως με τη δημιουργία του Ναν, που αναγκάζει τους παίκτες να κλείνουν πάνω του.

Η φαρμακερή περιφέρεια ξεκλειδώνει το dominant ζωγραφιστό

Όμως, τα «τρυπήματα» Σλούκα και Γκραντ που δημιουργούν τεράστια ρήγματα στην άμυνα, είδαμε να βγάζουν ελεύθερα σουτ, τα οποία ο «Ρόγκα», ως καθαρός σουτέρ, ιδίως μετά το catch, τα εκμεταλλεύτηκε στο έπακρον στο δεύτερο παιχνίδι με τους 36ers (4/6 τρίποντα). Αν αυτό συνεχιστεί μέσα στη σεζόν και με συνέπεια, τότε ο Παναθηναϊκός θα έχει το τρίποντο ως σημείο αναφοράς στην επίθεσή του. Αυτό, αυτόματα οδηγεί τις αντίπαλες άμυνες να δώσουν βάση στην περιφέρεια και βάσει αυτού, ανοίγει το... μέσα. Εκεί, μιλάμε με άλλη δεδομένα.

Στο ματς με την Παρτιζάν, είδαμε τον Ομέρ Γιουρτσεβέν να διαπρέπει με 20 πόντους και 13 ριμπάουντ όντας ο MVP. Στο δεύτερο ματς, ο Ρισόν Χολμς είχε 14 πόντους με 9 ριμπάουντ δείχνοντας για άλλο ένα ματς ψήγματα από αυτά που θα δούμε από εκείνον στα πράσινα, αφού μην ξεχνάμε πως προερχόταν από ίωση. Όλα αυτά, υπενθυμίζουμε, δίχως τον Λεσόρ, ο οποίος ακόμα ακολουθεί πρόγραμμα αποθεραπείας για την ομαλή του επανένταξη στην αγωνιστική δράση και τις επαφές. Κατανοούμε λοιπόν εύκολα πως αν το πρόβλημα δεν προέρχεται από... έξω, τότε θα έρχεται από μέσα!

Που να μπουν και οι υπόλοιποι, δηλαδή...

Ο Παναθηναϊκός δίνει την εντύπωση πως πλέον μπορεί να βρει ένα πρόβλημα για κάθε λύση του αντίπαλού του. Και όλα αυτά, ξαναλέμε, όχι μόνο δίχως τον Λεσόρ, αλλά και τον Τι Τζέι Σορτς, τον Τσεντί Οσμάν και τον Μάριους Γκριγκόνις. Τι θα γίνει, δηλαδή, άμα μπουν και αυτοί στο παιχνίδι; Την απάντηση σίγουρα δεν μπορούμε να την έχουμε ακόμα, ωστόσο άμα βάλουμε στην εξίσωση το -ακόμα- πιο γρήγορο παιχνίδι που έδειξε να παίζει ο Παναθηναϊκός, τότε μπορούμε να πούμε πως αυτό ταιριάζει ταμάμ στο Σορτς, που με την Παρί είχε κάνει... σήμα κατατεθέν του τις επιθέσεις στα 8 δευτερόλεπτα.

Τα drive και τα coast to coast του Οσμάν, από την άλλη, θα ενισχύσουν επίσης στο έπακρο του παιχνίδι του Παναθηναϊκού, αφού πέραν του γρήγορου παιχνιδιού, τα ρήγματα που αναφέραμε προηγουμένως στις αντίπαλες άμυνες, θα γίνουν ακόμα περισσότερα. Και όσον αφορά τον Γκριγκόνις, τότε άμα οι Τολιόπουλος και Ρογκαβόπουλος είναι οι δύο μπομπέρ, τότε άμα ο Λιθουανός γίνει 100% καλά και έτοιμος για αγωνιστική δράση, ετοιμαστείτε να δούμε και έναν τρίτο! Άσχετα δε, με το γεγονός πως οι περισσότεροι από το ρόστερ των πράσινων μπορούν να σουτάρουν και να «κολλήσουν» τρίποντα εκεί που θα το χρειαστούν.

Γενικά, ακόμα και με τόσες απουσίες, αλλά και τόσες λίγες ημέρες προπόνησης -άρα και δεσίματος- ο Παναθηναϊκός έδειξε πως για άλλη μια χρονιά θα πρωταγωνιστήσει. Η δε διεξαγωγή του Final Four στο σπίτι του, τη Telekom Center Athens δηλαδή, δημιουργεί τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις για μία χρονιά που θα μείνει στην ιστορία. Ας κρατήσουμε όμως μικρό καλάθι, αφού και όλες υπόλοιπες ομάδες της EuroLeague έχουν δημιουργήσει ανταγωνιστικότατα ρόστερ, τα οποία εν πολλοίς ακολουθούν τον δρόμο που χάραξε από το καλοκαίρι του 2023 και έπειτα ο Παναθηναϊκός. Ε, όσο να 'ναι, δεν είναι και λίγο να βρεθείς από τη 17η θέση στην κορυφή της Ευρώπης.

Βέβαια, το ερώτημα είναι ένα. Πόσο... φειδωλός να είσαι στις προσδοκίες και πόσο μικρό καλάθι να κρατήσεις, όταν η εικόνα της ομάδας στα πρώτα παιχνίδια της σεζόν είναι τέτοια, που σου δίνει την εντύπωση πως μιλάμε για μία υπερδύναμη, που μάλιστα αποπνέει υγεία και έχει μάλιστα ως μέλημα τη διάδοση της κουλτούρας του μπάσκετ και σε άλλους λαούς;