Λάβα μου, λάβα μου...

Λάβα μου, λάβα μου...

Βασίλης Μοιρώτσος 23:55 - 07.05.2024 / Ανανεώθηκε: 20:54 - 19.05.2024

Ο Βασίλης Μοιρώτσος γράφει για την επιστροφή του βασιλιά της Ευρώπης σε μέρη που γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον...

«Σαν ηφαίστειο που ξυπνά
απ’ όνειρο βαθύ
κι ό,τι φτιάχνει τα βουνά
κλαίει να γεννηθεί
Σαν ηφαίστειο που ξυπνά
εφτά γενιές σβηστό
Λάβα μου, λάβα μου
αίμα μου ζεστό...»

Αυτό το υπέροχο τραγούδι, που το ερμήνευσε το 1997 η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου, συνόδευε τον Παναθηναϊκό από τον περασμένο Οκτώβριο έως σήμερα. Σε μια διαδρομή ονειρική, με πάνω και κάτω, με χαρές και λύπες, με καρδιοχτύπι. Τέτοιες μέρες ήταν που η Μακάμπι Τελ Αβίβ είχε λυγίσει στο καυτό ΟΑΚΑ πριν από 12 χρόνια, τελευταία φορά που οι πράσινοι είχαν τσεκάρει διαβατήρια που πάνω έγραφαν «Final 4».

Ξανά η Μακάμπι, από το 2012 στο 2024, από τον Διαμαντίδη και τον Σάρας, στον Σλούκα και τον Ναν, από τον Μπατίστ στον Λεσόρ, από τον Τσαρτσαρή στον Μήτογλου. Μια ένωση του τότε με το τώρα, του ένδοξου παρελθόντος με το ανυπόμονο και τόσο γοητευτικό παρόν.

Σαν ηφαίστειο που ξυπνά, όχι εφτά γενιές σβηστό μα όλα αυτά τα 12 χρόνια προσμονής μοιάζουν με πολύ περισσότερες για μια ομάδα που είχε συνηθίσει να βρίσκεται στην κορυφή. Που είχε συνηθίσει να είναι ο βασιλιάς ολόκληρης της Ευρώπης.

«The return of the King» αναφέρει το υπέροχο εικαστικό του Sportal.gr με την υπογραφή του Νίκου Χάλαρη για την επιστροφή του Παναθηναϊκού εκεί που ανήκει. Με σφιγμένες γροθιές και κραυγές που είναι σαν να τις ακούς μέσα από την εικόνα. Του Σλούκα, του Λεσόρ, του Ντίνου, του Ιωάννη, του σπουδαίου Κέντρικ Ναν, τον οποίο ο Γιαννακόπουλος χαρακτήρισε ως τον κορυφαίο Αμερικανό που έχει έρθει στην Ευρώπη μετά τον Ντομινίκ. Άδικο έχει; Ο τύπος ήρθε και άλλαξε όλη τη σεζόν, αδιαμφισβήτητος MVP όλης της διοργάνωσης στα δικά μου μάτια και ας με συγχωρέσουν ο Τζέιμς, ο Σλούκας, ο Λεσόρ ή όποιος άλλος ερίζει για αυτόν τον τίτλο.

Ο Παναθηναϊκός επιστρέφει στο Final 4 και μαζί θα επιστρέψουν και εκείνοι οι χιλιάδες τρελοί που δημιούργησαν ορισμένες από τις πιο όμορφες αναμνήσεις. Παρίσι, Θεσσαλονίκη, Μπολόνια, Αθήνα, Βερολίνο, Βαρκελώνη. Πόλεις που γέμισαν με πράσινο χρώμα, που έζησαν την κυριαρχία, την αύρα, την κάψα, την προσμονή, τα αφημένα λαρύγγια στην εξέδρα ενός κόσμου που ζει και αναπνέει γι' αυτά.

«Δώσε στους Παναθηναϊκούς ένα σαββατοκύριακο σε μια ευρωπαϊκή πόλη και θα αναγκάσουν τους κατοίκους να τους συζητούν για μια ζωή» μου είχε πει κάποτε ένας άνθρωπος που μέτρησε περισσότερα από 25 χρόνια μέσα στον Παναθηναϊκό. Που έζησε τις εποχές του Τελ Αβίβ και της Σαραγόσα, τη γη της επαγγελίας στο Παρίσι, την κυριαρχία της Θεσσαλονίκης, το θαύμα στην Μπολόνια, τις νύχτες που δεν ξημέρωναν στην Αθήνα, το τελευταίο στη Βαρκελώνη, την καλύτερη ομάδα όλων των εποχών στο Βερολίνο.

© Intime

Ναι, επίτηδες έγινε η... τράμπα. Για να γίνει και η σύνδεση. Βερολίνο 2009 - Βερολίνο 2024. 15 χρόνια μετά ο Παναθηναϊκός επιστρέφει εκεί που δίδαξε μπάσκετ ολόκληρο τον κόσμο, εκεί που η κυριαρχία του αναγνωρίστηκε από φίλους κι εχθρούς, εκεί που είδαμε μπροστά στα μάτια μας να απλώνεται το μεγαλείο του βασιλιά της Ευρώπης και της οικογένειας Γιαννακόπουλου.

© Intime

15 χρόνια μετά ένας άλλος Γιαννακόπουλος το υποσχέθηκε, το έταξε, το πραγματοποιεί, συνεχίζοντας την πιο βαριά κληρονομιά σε ολόκληρο το ευρωπαϊκό μπάσκετ. 15 χρόνια μετά ο Παύλος και ο Θανάσης θα καμαρώνουν και θα δακρύζουν μαζί με εκατομμύρια Παναθηναϊκούς... Το ηφαίστειο ξύπνησε...

«Σαν ηφαίστειο που ξυπνά
απ’ όνειρο βαθύ
κι ό,τι φτιάχνει τα βουνά
κλαίει να γεννηθεί
Σαν ηφαίστειο που ξυπνά
εφτά γενιές σβηστό
Λάβα μου, λάβα μουαίμα μου ζεστό...»