Ήταν όλοι χαλαροί με πρώτο τον κόουτς…

Ο Κώστας Σωτηρίου γράφει για την ήττα του Παναθηναϊκού από την Βαλένθια και στέκεται στη μνημειώδη χαλαρότητα και το ξεκάθαρο «outcoaching» του Έργκιν Άταμαν από τον Πέδρο Μαρτίνεθ.

Οι πολύ μπασκετικοί Παναθηναϊκοί γνώριζαν εξ αρχής ότι η αναμέτρηση με την «πυραυλοκίνητη» Βαλένθια δεν θα ήταν εύκολη, ακόμη και αν οι Πράσινοι βγάζουν συνήθως φτερά στο «φλεγόμενο» «Telecom Center Athens». Υπό την καθοδήγηση του «δασκάλου» Πέδρο Μαρτίνεθ, οι Ισπανοί έχουν τη δεύτερη πιο γρήγορη ομάδα στην Ευρωλίγκα (πίσω από την Παρί) με αριθμό κατοχών 76,7 κατά μέσον όρο. Βρήκαν και τον Παναθηναϊκό χαλαρό και αυτό ήταν!

Οι Πράσινοι είχαν μείνει σε… mood ξεκούρασης από το πενθήμερο ρεπό, που έδωσε ο Έργκιν Άταμαν στη διάρκεια της διακοπής. Για να μην παρεξηγηθώ, το ρεπό αυτό καθαυτό δεν είναι κατακριτέο, ίσα - ίσα είναι και απαραίτητο, καθώς οι παίκτες δεν είναι ρομπότ και ειδικά όσοι προέρχονται από Ευρωμπάσκετ και υποχρεώσεις με τις Εθνικές Ομάδες, έχουν ήδη μπουχτίσει. Χρειάζονταν, λοιπόν, μερικές μέρες για να ξεχαστούν και να φορτίσουν τις μπαταρίες τους, για αυτό και αμέσως διακτινίστηκαν σε όλο τον πλανήτη.

Ωστόσο, αυτή η χαλαρότητα δεν κόπηκε με μαχαίρι και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον κόουτς, που ίσως και να πίστεψε ότι η Βαλένθια δεν είχε το μέγεθος του Παναθηναϊκού για να καταφέρει να περάσει νικηφόρα από το ΟΑΚΑ. Του κανονικού Παναθηναϊκού όμως! Όχι του χαλαρού, που ειδικά στα πρώτα λεπτά του πρώτου και του τρίτου δεκαλέπτου ήταν μια ταχύτητα πίσω από την πρωτοπόρο του ισπανικού πρωταθλήματος.

Η χαλαρή κατάσταση χειροτέρεψε από το μέτριο «rotation» του τούρκου προπονητή, ο οποίος βγάζοντας τον Κένεθ Φαρίντ για μια κακή άμυνα (κάρφωμα Σακό) και ένα λάθος (επιθετικό φάουλ σε σκριν), ουσιαστικά «έχασε» τον πιο αξιόπιστο σέντερ του αρχίζοντας τους πειραματισμούς με τον Ομέρ Γιουρτσέβεν, που τις περισσότερες φορές αδυνατεί να συμβιβαστεί με τον ρόλο του και αποτελεί την επιτομή της ραθυμίας! Αν συνυπολογίσουμε τις εξωφρενικές αλλαγές «χάντμπολ», όχι πχ του Καλαϊτζάκη στη θέση του Σλούκα, αλλά δύο - δύο παικτών, μπορούμε εύκολα να κατανοήσουμε για ποιους λόγους ο Παναθηναϊκός δεν βρήκε ποτέ ρυθμό σε όλο το ματς.

Την ίδια στιγμή, ήταν ξεκάθαρο ότι ο Πέδρο Μαρτίνεθ έκανε ξεκάθαρα «outcoach» τον Άταμαν, καθώς η στρατηγική του ήταν σαφής και μελετημένη. Οι αλλαγές του γίνονταν με στόχο να διατηρεί φρέσκους όλους τους παίκτες του, ενώ η απόφαση του να αποσύρει τον εκκολαπτόμενο σταρ Σέρχιο ντε Λαρέα επιστρατεύοντας την εμπειρία του φοβερού Ντάριους Τόμπσον στα μισά της τελευταίας περιόδου ήταν η κίνηση… ρουά-ματ στον αντίπαλο προπονητή. Ακόμη και όταν ο Παναθηναϊκός μείωσε στους τρεις πόντους (74-77, στο 36’) με τα κλεψίματα του Γκραντ και τους πόντους του Σορτς, οι Ισπανοί… δεν μάσησαν, αλλά αντιθέτως έκλεισαν το ματς με επί μέρους σκορ 5-12 (79-89).

Μια ήττα, όσο κακή κι αν είναι, διότι η ήττα από την Βαλένθια είναι κακή, καθώς σημειώθηκε εντός έδρας από μια πολύ καλή ομάδα, η οποία -βάσει του μπάσκετ που παίζει και όχι βάσει του μπάτζετ που διαθέτει - έχει υψηλές βλέψεις και μπορεί να νικήσει τον Παναθηναϊκό και στον δεύτερο γύρο (αυτό λογίζεται ως «κακή» ήττα), δεν φέρνει την καταστροφή. Ειδικά, τα μεγάλα κλαμπ, όπως ο Παναθηναϊκός, έχουν τον τρόπο και τους μηχανισμούς αφύπνισης και αντίδρασης. Τα επόμενα ματς, λοιπόν, αποτελούν σοβαρά και δύσκολα τεστ (Αρμάνι και Φενέρμπαχτσε έξω, Χάποελ μέσα, Ζάλγκιρις έξω) και το ταμείο θα γίνει στο τέλος του 2025, μερικές μέρες πριν από το σούπερ ντέρμπι με τον Ολυμπιακό τις πρώτες μέρες του νέου χρόνου (2/1/2026) στο ΟΑΚΑ.