Ο Παναθηναϊκός είχε την τύχη, τη θέληση και την ικανότητα να δημιουργήσει ένα... ζηλευτό ντουέτο στα γκαρντ με τους Κώστα Σλούκα και Κέντρικ Ναν, το οποίο βρίσκει χημεία και δίνει τον χρόνο στον Εργκίν Αταμάν να τελειοποιήσει το δημιούργημά του. Γράφει ο Ηλίας Λαλιώτης.

Τι εβδομάδα κι αυτή! Σίγουρα όχι του... διαβόλου για τον Παναθηναϊκό AKTOR, ο οποίος επέστρεψε στην Αθήνα με δύο βαρβάτες νίκες στις αποσκευές του.

Κι αν στο Μονακό βροντοφώναξε σε όλη την Ευρώπη πως είναι και πάλι ΕΔΩ, στο Μιλάνο πιστοποίησε πως ήρθε για να μείνει...

Η νίκη επί της Αρμάνι ίσως να είναι ακόμα πιο σημαντική από την «απόδραση» του Μόντε Κάρλο στα δικά μου μάτια κι ας μην ήταν απέναντι σε έναν αντίπαλο της ίδιας δυναμικής κι ας μην πανηγυρίστηκε τόσο έξαλλα. Όμως αυτά τα παιχνίδια είναι που κάνουν τη διαφορά στο τέλος, ειδικά με τον τρόπο που εξελίχθηκε.

Στο Μονακό ο Παναθηναϊκός έβγαλε στο παρκέ όλες τις επιθετικές του αρετές για να φύγει με το τεράστιο διπλό χάρη στη τρίποντη βόμβα του Γκριγκόνις σε νεκρός χρόνο. Στο Μεντιολάνουμ Φόρουμ χρειάστηκε να μεταλλαχθεί. Να δείξει και μια άλλη πτυχή των ικανοτήτων του. Να παίξει καλή άμυνα, με σωστή τακτική. Ποια ήταν αυτή; Να κλείσει τους χώρους στη ρακέτα απέναντι στα μεγάλα κορμιά της Αρμάνι (Μέλι, Φόγκτμαν, Χάινς) και την απίστευτη διεισδυτικότητα του Σιλντς. Τους «απενεργοποίησε» για μεγάλα διαστήματα του αγώνα, τους άφησε να εκτελούν από την περιφέρεια χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία συνολικά και στο τέλος «καθάρισε» με την μεγάλη του ποιότητα και τις τεράστιες προσωπικότες που διαθέτει.

Γιατί τέτοιες είναι ο Κώστας Σλούκας και ο Κέντρικ Ναν. Ο αρχηγός του Τριφυλλιού κάθε παιχνίδι που περνάει δικαιώνει την επιμονή του Εργκίν Αταμάν και την προσπάθεια του Δημήτρη Γιαννακόπουλου για να τον ντύσουν στα πράσινα, εκμεταλλευόμενοι την... τύχη με την απόφαση του Γιώργου Μπαρτζώκα να μην τον κρατήσει. Στο Μιλάνο έβγαλε έναν ακόμα αγώνα με 30+ λεπτά μετά από αυτό -δυο μέρες νωρίτερα- στο Μονακό, οργανώνοντας άψογα το παιχνίδι της ομάδας του (9 πόντοι, 6 ασίστ, 5 ριμπάουντ και μόλις 1 λάθος).

Με τον Αμερικανό να είναι αυτός που το «καθάρισε» στο τέλος. Όπως είχε κάνει ουσιαστικά και στο Μόντε Κάρλο. Τότε είχε «αφήσει» την τελευταία... λέξη στον Γκριγκόνις, χθες την είπε αυτός. Ο Ναν είναι ένας παίκτης που χαίρεται κάθε φίλαθλος να τον βλέπει. Ασυναγώνιστος στο ένας εναντίον ενός, έχοντας εκπληκτική επαφή με το αντίπαλο καλάθι και εξαιρετική χρήση του κορμιού του. Και τον οποίο -για να μην ξεχνιόμαστε- ήθελε και ο Ολυμπιακός, αλλά του τον στέρησε με την θέληση και την αποφασιστικότητα που έδειξε, αλλά και τα λεφτά που διέθεσε.

Οι δυο τους συνθέτουν ένα δίδυμο που αρχίζει να βρίσκει όλο και περισσότερο χημεία μέσα στο παρκέ και δείχνει ικανό στην καλή του μέρα να διαλύσει κάθε αντίπαλο.

Για να έρθει η μεγάλη νίκη επί της Αρμάνι χρειάστηκαν και κάποια πράγματα ακόμα για τον Παναθηναϊκό. Να διορθώσει τις επιστροφές του στο τρανζίσιον, οι οποίες του στοίχισαν στο δεύτερο δεκάλεπτο και σε κάποια σημεία του τρίτου και να εξουδετερώσει τους Μέλι και Φόιγκτμαν, που του δημιουργούσαν προβλήματα στο πρώτο μέρος. Αυτό έγινε σε μεγάλο βαθμό με τη χρησιμοποίηση του Χουάντσο Ερνανγκόμεθ αντί του Μήτογλου σε κομβικά σημεία. Ο Ισπανός ήταν καταπληκτικός αμυντικά, έβαλε το κορμί του, πήρε ριμπάουντ και δεν είναι τυχαίο πως στα 16 λεπτά που αγωνίστηκε, η ομάδα του είχε +16 στο σκορ!

ΥΓ. Η παρουσία του Δημήτρη Γιαννακόπουλου σε Μονακό και Μιλάνο, έπαιξε αναμφίβολα τον δικό της ρόλο σε αυτά τα δύο σπουδαία «διπλά» και δεδομένα θα τον ξαναδούμε πλέον και σε άλλα ταξίδια.

ΥΓ2. Το δέσιμο με τον κόσμο είναι ένα ακόμα σημαντικό επίτευγμα του Εργκίν Αταμάν και των παικτών του και θα αποδειχθεί στο άμεσο μέλλον με τα συνεχόμενα sold out που αναμένεται να δούμε στο ΟΑΚΑ, αρχής γενομένης με τον Ερυθρό Αστέρα (28/12, 21:15).

ΥΓ3. Η ανανέωση του Τζέριαν Γκραντ δείχνει τη θέληση του Παναθηναϊκού να χτίσει κάτι σοβαρό για χρόνια, αλλά δίνει κίνητρο σε κάθε παίκτη του ρόστερ να κυνηγήσει την επιβράβευση που δικαιούται.