Βόλος ή… Βόλος

Βόλος ή… Βόλος


Ο Αλέξης Σαββόπουλος γράφει για τη χθεσινή σύσκεψη με αφορμή την έδρα του  τελικού και ξεκαθαρίζει ότι δεν τίθεται κανένα δίλλημα.

Ο Άρης και ο Θόδωρος Καρυπίδης επέμενε στο αυτονόητο στη σύσκεψη της Πέμπτης  28/3 στα γραφεία της ΕΠΟ ενόψει του τελικού του Κυπέλλου. Στην τήρηση της νομιμότητας που απορρέει από την προκήρυξη και στη διεξαγωγή του τελικού στον Βόλο.

Αλήθεια, πως θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά; Ποιος πρόεδρος ομάδας θα απεμπολούσε το δικαίωμα που απορρέει καταρχάς από τη νομιμότητα και την προκήρυξη του Κυπέλλου που συνυπέγραψαν και συναποδέχθηκαν όλες οι ομάδες, αφετέρου από την λογική να διασφαλίσει στην ομάδα του συνθήκες ισότητας και διεξαγωγής τελικού σε πραγματικά ουδέτερη έδρα; 

Το γεγονός ότι το ΟΑΚΑ είναι στην πόλη του Παναθηναϊκού, ότι είναι η δηλωμένη ευρωπαϊκή έδρα του Παναθηναϊκού, ότι τις ημέρες πριν τον τελικό ο Παναθηναϊκός θα προπονείται στο γήπεδό του και θα διαμένει στο ξενοδοχείο του (σε αυτό που διαμένει σε κάθε εντός έδρας αγώνα του) ενώ αντιθέτως ο Αρης και η ποδοσφαιρική του ομάδα θα βιώσει πραγματικά συνθήκες εκτός έδρας αγώνα, προφανώς και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό.

Από την άλλη, η ΕΠΟ που αποφάσισε και στην προκήρυξη του Κυπέλλου όρισε το Πανθεσσαλικό ως έδρα του τελικού είναι υποχρεωμένη να διασφαλίσει τις απαραίτητες συνθήκες για την διεξαγωγή τελικού στην πόλη του Βόλου με της παρουσία κόσμου και από τις δυο ομάδες. Ο Δήμαρχος του Βόλου έβαλε τον πήχη στις 15 χιλιάδες εισιτήρια, ας μοιραστούν αυτά τα εισιτήρια οι ομάδες και ας κρατήσει η ΕΠΟ για λογαριασμό και στα επίσημα τις προσκλήσεις που επιθυμεί.

Η αστυνομία ας φροντίσει να μην υπάρχει πρόσβαση στην γέφυρα που ενώνει τα πέταλα (σιγά το δύσκολο) και η υπόθεση έληξε. Μιλάμε για έναν τελικό μεταξύ δυο ομάδων που οι οπαδοί τους δεν έχουν επιδείξει αντιπαλότητα, αντιθέτως με πρωτοβουλία των οργανωμένων οπαδών και των δυο ομάδων πολύ πρόσφατα φιλοξενήθηκαν οπαδοί του Αρη στο Απ. Νικολαΐδης.

Από την άλλη είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αποδείξει η πολιτεία ότι το κλείσιμο επί δίμηνο των γηπέδων είχε νόημα και στόχο και τελικώς αποτελεσματικότητα και απέφερε καρπούς. Διαφορετικά, ποιο το νόημα του νέου νόμο εφόσον ο πλέον σημαντικός θεσμός θα διεξαχθεί κεκλεισμένων των θυρών;

Και μόνο το γεγονός ότι εξακολουθεί και σέρνεται το ζήτημα του γηπέδου διεξαγωγής του τελικού είναι ενδεικτικό για την κατάσταση που επικρατεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Κάτι που είναι γνωστό από το Σεπτέμβριο, φτάσαμε να αποτελεί αντικείμενο κουβέντας τέλη Μαρτίου, όταν είναι ξεκάθαρα γνωστό ότι η ΕΠΟ δεν μπορεί να μεταβάλλει την έδρα του τελικού, ο δε Αρης προφανώς και δεν έχει κανένα λόγο να συναινέσει σε διεξαγωγή τελικού στην ευρωπαϊκή έδρα του αντιπάλου του.

Ο Αρης επειδή υποδεικνύεται σκοπίμως και εντέχνως ως υπαίτιος του ενδεχομένου διεξαγωγής του τελικού χωρίς κόσμο, δεν έχει να αποδείξει τίποτα. Εχει διαργανώσει την μεγαλύτερη οπαδική μετακίνηση στην Ελλάδα. Προφανώς όμως δεν έχει αυτοκτονικές τάσεις εσωστρέφειας για να αποδεχτεί κίβδηλα διλλήματα. Οποιος κόπτεται σώνει και ντε για παρουσία κόσμου και μάλιστα πολυπληθούς παρουσίας στον τελικό, ας απαιτήσει και ας κοπιάσει στο Καυτανζόγελιο. 

Οσο (αν)έτοιμο είναι το ΟΑΚΑ άλλο τόσο (αν)έτοιμο είναι και το Καυτανζόγλειο. Υπάρχει περίπου δυο μήνες και ιδανικές καιρικές συνθήκες για να προετοιμαστούν τα πάντα στο Καυτανζόγλειο, ο δε τελευταίος τελικός διεξήχθη σε αυτό το γήπεδο δίχως να ανοίξει ρουθούνι, σε αντίθεση με τον τελευταίο τελικό στο ΟΑΚΑ που άργησε να ξεκινήσει λόγω επεισοδίων στις εξέδρες. Μια που μιλάμε για ασφαλή γήπεδα… Για να μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας δηλαδή, καθώς τις ήρεμες συνθήκες διεξαγωγής ενός αγώνα δεν την διασφαλίζει το γήπεδο, αλλά οι συμμετέχοντες στον αγώνα και η προδιάθεση να αγωνιστούν ή να αναμετρηθούν.

Ο Αρης συνεπώς επέμεινε στο αυτονόητο, καταρχάς στην νομιμότητα της προκήρυξης, αφετέρου σε αυτό που προστάζει η ιστορική υποχρέωση του Θόδωρου Καρυπίδη να διασφαλίσει έναν τελικό σε πραγματικά ουδέτερη έδρα και με ίδιες συνθήκες ακριβώς για κάθε ομάδα. Κλείνοντας ταυτόχρονα την πόρτα στην εσωστρέφεια και στον αποπροσανατολισμό του κόσμου του Αρη από τον στόχο που δεν είναι άλλος από την κατάκτηση του Κυπέλλου και όχι από την εικόνα στις εξέδρες ή στην εθνική οδό.