Κουλούρης: «Στην Πολωνία βίωσα περισσότερη αγάπη από την Ελλάδα - Γι' αυτό επέλεξα την Αλ Ουλά»

Ο Ευθύμης Κουλούρης μίλησε για τη θητεία του στην Πογκόν κι έσταξε... μέλι για την πρώην του ομάδα.

Ο Ευθύμης Κουλούρης παραχώρησε μία συνέντευξη εφ΄ όλης της ύλης στην ιστοσελίδα «goal» και κλήθηκε να σχολιάσει αρκετά ζητήματα. Μίλησε για το μέλλον του, τους στόχους του, το επίπεδο του πρωταθλήματος στο οποίο συμμετέχει η τωρινή του ομάδα, η Αλ Ουλά, ενώ δεν παρέλειψε να σταθεί στην αγάπη που βίωσε στην Πολωνία.

Αναλυτικά όσα ανέφερε:

Είσαι στη Σαουδική Αραβία εδώ και μερικές εβδομάδες. Ποιες είναι οι πρώτες σου εντυπώσεις;

«Μου φαίνεται ωραία. Προσαρμόστηκα γρήγορα, δεν ήταν μεγάλο πρόβλημα. Έχουμε ένα όμορφο σπίτι με όλες τις απαραίτητες ανέσεις. Έχω ήδη μαζί μου την οικογένειά μου, τη γυναίκα και το παιδί μου. Φυσικά υπάρχουν διαφορές ανάμεσα σε αυτό που ζω τώρα και στην Ευρώπη, αλλά αυτό είναι φυσιολογικό.

Πρώτα απ’ όλα, οι ώρες εδώ είναι διαφορετικές. Κυρίως λόγω της ζέστης, σχεδόν τα πάντα γίνονται αργά το βράδυ και τη νύχτα. Μπορείς να πας στο σούπερ μάρκετ, στο φαρμακείο ή στο εστιατόριο στις 1, 2 ή 3 το πρωί. Οι Σαουδάραβες κοιμούνται ως αργά το πρωί».

Ποια είναι η θερμοκρασία εκεί τώρα; Εδώ έχουμε 10 βαθμούς Κελσίου και βρέχει καταρρακτωδώς…

«Εδώ είναι σπάνιο να βρέχει (γέλια). Τώρα δεν είναι και τόσο άσχημα, γύρω στους 30-32 βαθμούς Κελσίου, και λίγο πάνω από 20 τα βράδια. Για αυτό και οι προπονήσεις γίνονται σε διαφορετικές ώρες απ’ ό,τι έχω συνηθίσει. Εδώ προπονούμαστε στις 7:00 το απόγευμα, γιατί νωρίτερα θα ήταν υπερβολικά ζεστά. Αλλά, όπως είπα, αυτή την εποχή είναι ανεκτό.

Όταν ήρθα τον Αύγουστο, η θερμοκρασία ήταν 40-42 βαθμοί Κελσίου. Κάποιες φορές ακόμα και 44. Γενικά, είναι πολύ ζεστά για μερικούς μήνες, αλλά μετά δροσίζει λίγο. Αντιμετωπίζω αυτό το ταξίδι και ως ευκαιρία να γνωρίσω μια νέα χώρα, έναν διαφορετικό πολιτισμό. Λίγες δουλειές σου δίνουν αυτή τη δυνατότητα, αλλά η δική μου το κάνει…».

Διάβασα ότι η περιοχή σου, με την πόλη Αλ Ούλα, αποτελεί μέρος του μεγάλου αναπτυξιακού προγράμματος της Σαουδικής Αραβίας έως το 2030…

«Είναι αλήθεια. Είναι μια πανέμορφη περιοχή, από τις ομορφότερες στη Σαουδική Αραβία. Ακόμη και ο Κριστιάνο Ρονάλντο βρέθηκε πρόσφατα εδώ. Υπάρχουν ιστορικά μνημεία αλλά και υπέροχη φύση. Η ανάπτυξη είναι απίστευτη· νιώθεις ότι γύρω σου όλα χτίζονται.

Όπως ανέφερες, πρόκειται για το πρόγραμμα Al-Ula 2030, μέρος ενός τεράστιου σχεδίου. Είναι ξεκάθαρο ότι στο βάθος υπάρχει και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2034. Μέχρι τότε, η Σαουδική Αραβία θέλει να αναπτυχθεί όσο το δυνατόν περισσότερο, να παρουσιαστεί στον κόσμο και να προσελκύσει ξένους».

Πιο φιλόδοξα σχέδια από απλή άνοδο, λοιπόν. Αγωνιστικά, και ο σύλλογός σου αποτελεί μέρος αυτού του σχεδίου, σωστά;

«Ακριβώς. Είχα προτάσεις από δύο συλλόγους της Saudi Premier League, αλλά προτίμησα την Αλ Ούλα, γιατί είναι ένα πιο μακροπρόθεσμο και οραματικό πρότζεκτ. Ο σύλλογος λειτουργεί στη σημερινή του μορφή μόλις λίγα χρόνια, αλλά έχει πίσω του μια ισχυρή οργάνωση. Το πλάνο δεν είναι μόνο η άνοδος στη Saudi Premier League, αλλά και να γίνει μια από τις κορυφαίες ομάδες της χώρας.

Αυτό μου είπαν και όταν με έπεισαν να υπογράψω. Και φαίνεται από τις μεταγραφές. Όχι μόνο τη δική μου ή των άλλων ξένων παικτών. Έχουν έρθει και Σαουδάραβες παίκτες από μεγάλες ομάδες της Premier League. Έτσι έχουμε ένα πολύ καλό σύνολο».

Και αυτό φαίνεται στο γήπεδο, αφού είστε πρώτοι στη βαθμολογία…

«Ναι. Παλεύουμε για την άνοδο με ένα παρόμοιο σχέδιο. Κερδίσαμε το τελευταίο ματς 2-1. Έχω σκοράρει τέσσερα γκολ μέχρι στιγμής. Είμαι χαρούμενος με τη φόρμα μου και έχω προσαρμοστεί καλά και μέσα στο γήπεδο».

Και οι φίλαθλοι; Μάλλον δεν μπορεί να συγκριθεί με τα παιχνίδια της Πογκόν.

«Αδύνατο να συγκριθεί, ειδικά αφού η Αλ Ούλα δεν έχει ακόμα δικό της γήπεδο. Παίζουμε στη Μεδίνα, 300 χλμ μακριά από την Αλ Ούλα».

Και η προσέλευση;

«Δεν υπάρχει σύγκριση. Το γήπεδο χωράει μερικές χιλιάδες, το τελευταίο ματς είχε λίγο περισσότερο κόσμο γιατί ήταν ντέρμπι – περίπου 5.000 θεατές. Συνήθως είναι 500-1.000 άτομα. Όπως είπα, ο σύλλογος είναι πολύ νέος, ακόμη χτίζει το όνομά του. Και παίζουμε μακριά από την έδρα μας. Όμως στα εκτός έδρας παιχνίδια, τα γήπεδα είναι γεμάτα».

Οι φίλαθλοι της Πογκόν σε λάτρεψαν περισσότερο και από τους Έλληνες.

«Στην Πογκόν ένιωσα περισσότερη αγάπη από ό,τι στην Ελλάδα, την πατρίδα μου. Για αυτό θα είμαι φίλαθλος αυτής της ομάδας για όλη μου τη ζωή».

Και πριν δύο χρόνια, όταν επέλεξες την Πογκόν, τι άλλες προτάσεις είχες;

«Τότε ήμουν παίκτης αυστριακού συλλόγου και δανεικός στην Τουρκία. Οι Τούρκοι ήθελαν να με κρατήσουν, αλλά πολλές ομάδες εκεί προτιμούν ελεύθερους παίκτες, όχι όσους πρέπει να πληρώσουν μεταγραφή. Και για μένα έπρεπε. Ήταν Ιούνιος και μόλις άνοιγε η αγορά. Εκείνη την περίοδο μιλούσα κυρίως με ομάδες από Τουρκία και Ελλάδα. Τελικά όμως διάλεξα την Πογκόν, και είμαι πολύ χαρούμενος. Ήταν δύο αξέχαστα χρόνια.

Μεγάλο ρόλο στην ένταξή μου έπαιξαν οι Ντάριους Ανταμτσούκ και Σλάβομιρ Ραφαλόβιτς. Με στήριξαν πολύ και μπορούσα να βασίζομαι πάνω τους όλη την περίοδο που ήμουν εκεί. Τους εύχομαι τα καλύτερα στους νέους τους ρόλους, αφού ξέρω ότι πήγαν στη Βίτζεβ Λοτζ.

Επίσης, σημαντικά ήταν τα λόγια του φίλου μου, του Λεονάρντο Κούτρη, που μίλησε με τα καλύτερα για την Πογκόν πριν υπογράψω. Αυτό με βοήθησε να πάρω την απόφαση».

Καλύτερη στιγμή σου στην Πογκόν;

«Βασικά, όλη η παραμονή μου ήταν υπέροχη. Αλλά θα ξεχώριζα τη δεύτερη χρονιά, όπου έδειξα και μεγάλη ατομική δύναμη. Ήμουν πρώτος σκόρερ και αναδείχθηκα Καλύτερος Παίκτης της χρονιάς στην Ekstraklasa.

Το μόνο που με πονάει είναι οι δύο ήττες στους τελικούς του Κυπέλλου Πολωνίας. Ήθελα πολύ να χαρίσω ένα τρόπαιο στην Πογκόν πριν φύγω. Γιατί αυτοί οι φίλαθλοι το αξίζουν».

Κάποια στιγμή όμως τα πράγματα άρχισαν να γίνονται άσχημα. Αναφέρομαι στα ζητήματα γύρω από την αποχώρησή σου. Για να το πούμε ευθέως, κάποιοι σε κατηγόρησαν ότι προσποιήθηκες τραυματισμό για να πιέσεις μεταγραφή. Ήταν το ματς με την Τερμαλίτσα.

«Πρώτα απ’ όλα, εκείνη την περίοδο είχα πολλές προτάσεις για συνεντεύξεις ώστε να απαντήσω σε όσα ακούγονταν. Όμως δεν είπα ούτε λέξη δημόσια. Τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά τότε και δεν ήθελα να ρίξω λάδι στη φωτιά, να τραβήξω την προσοχή πάνω μου αντί για την ομάδα.

Όσο για τον τραυματισμό, μπορείς να ρωτήσεις τον προπονητή Ρόμπερτ ή τον γιατρό τι ακριβώς συνέβη. Απλώς πονούσα. Αλλά κάτι ακόμα: για πολλούς μήνες έπαιζα με παυσίπονα για να βοηθήσω την Πογκόν. Και τα έδινα όλα. Άλλωστε, ακόμα αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα και έχω ειδικό πρόγραμμα ώστε να μπορώ να αγωνίζομαι. Άφησα την ψυχή μου στο γήπεδο για την Πογκόν. Και όχι μόνο την ψυχή μου».

Τι εννοείς με αυτό;

«Για παράδειγμα, τους όρους της αποχώρησής μου».

Δηλαδή;

«Από τη μεριά μου έκανα τα πάντα για να είναι η συμφωνία όσο το δυνατόν καλύτερη για την Πογκόν. Είχα τη δυνατότητα να κερδίσω περισσότερα, αλλά αποφάσισα να παραιτηθώ από μέρος των πιθανών μου αποδοχών, ώστε η Πογκόν να μείνει ικανοποιημένη με το ποσό της μεταγραφής. Με λίγα λόγια, έκανα ό,τι μπορούσα για να ενισχύσω το σύλλογο ακόμη και μετά την αποχώρησή μου. Απλώς παραιτήθηκα από κάτι δικό μου. Και νομίζω ότι στο τέλος ήταν μια πολύ επωφελής μεταγραφή για όλους.

Γι’ αυτό δεν θα αρνηθώ ότι μερικά από τα σχόλια που έγιναν τότε με πλήγωσαν πολύ. Εμένα και την οικογένειά μου. Γιατί δεν είμαι κακός άνθρωπος, και δεν τα άξιζα εκείνη την εποχή. Και μετά υπήρξε και το θέμα της πιθανής ανανέωσης του συμβολαίου με την Πογκόν».

Η πρόταση του Χαντιτάγκι ήταν πολύ καλή.

«Ήταν πράγματι μια πολύ καλή πρόταση, αν λάβουμε υπόψη τα πολωνικά δεδομένα και τα δεδομένα της Πογκόν. Όμως η πρώτη επίσημη πρόταση έγινε στις 8 Αυγούστου. Όχι νωρίτερα. Την ημέρα πριν τον αγώνα με την Άρκα. Κι εγώ είχα ήδη αποφασίσει τότε ότι ήθελα να φύγω.

Θα μπορούσαμε να μείνουμε στην Πολωνία για πολλά ακόμα χρόνια, γιατί εγώ και η οικογένειά μου νιώθαμε υπέροχα στην Πογκόν και στο Στσέτσιν. Αλλά από την άλλη, όταν λαμβάνεις συγκεκριμένες προτάσεις, πρέπει να σκεφτείς τους δικούς σου ανθρώπους και το μέλλον. Έτσι το αντιμετώπισα».

Ποια ήταν τότε η σχέση σου με τον Άλεξ Χαντιτάγκι και ποια είναι τώρα;

«Μιλούσα μαζί του πολύ συχνά εκείνη την περίοδο. Και από κοντά και τηλεφωνικά. Του είπα κάποια πράγματα ανοιχτά. Κάποια από όσα συνέβησαν… δεν τα άξιζα, και το ξέρει. Αλλά ξέρω κι εγώ ότι αυτά είναι μέρος του ποδοσφαιρικού επιχειρείν. Προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα. Η επικοινωνία μας είναι καλή, γιατί στο τέλος όλοι μπορούν να είναι ευχαριστημένοι, αν σκεφτούμε πόσα έδωσα εγώ σε αυτόν τον σύλλογο και πόσα μου έδωσε εκείνος.

Κάποια πράγματα με πλήγωσαν τότε, αλλά όπως λέω, το φινάλε ήταν καλό για όλους. Η Πογκόν θα είναι πάντα στην καρδιά μου. Και ποιος ξέρει πώς θα τα φέρει η ζωή… Δεν θα είχα καμία αντίρρηση να επιστρέψω κάποτε στην Πολωνία και να ξαναπαίξω για την Πογκόν. Γιατί έχω ακόμα φίλους εκεί, τόσο στο σύλλογο όσο και στις κερκίδες».