Σέρχιο Μπουσκέτς: Ο τελευταίος πρεσβευτής του απλού ποδοσφαίρου

Ο Σέρχιο Μπουσκέτς κρεμάει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια και το Sportal αποχαιρετάει τον τελευταίο πρεσβευτή του απλού ποδόσφαιρου.

Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν λένε. Αυτό συνέβη και στην περίπτωση του Σέρχιο Μπουσκέτς, που ανακοίνωσε επίσημα πως φτάνει στο τέλος της καριέρας του, μόλις ολοκληρωθούν οι αγωνιστικές υποχρεώσεις της Ίντερ Μαϊάμι. Και τι καριέρα…

Ο Μπουσκέτς αποτελεί έναν αντιεμπορικό παίκτη. Ποτέ στην καριέρα του δεν ήταν εκείνος που θα θαύμαζε ο κόσμος επειδή επιχείρησε μια τρομερή ντρίμπλα ή έκανε ένα τρομερό σλάλομ κόντρα στην αντίπαλη ομάδα. Γεννημένος στο Σαμπαντέλ ή Σαβαδέλ, της Ισπανίας και της Καταλονίας, ο Σέρχι γνώρισε από πολύ μικρός την μεγάλη αγάπη της ζωής του. 

Ο πατέρας του βλέπετε, Κάρλες Μπουσκέτς, αποτέλεσε τερματοφύλακα της Μπαρτσελόνα, άρα η αγάπη για τους «blaugrana» ήταν μονόδρομος. Ο Σέρχιο αγάπησε την ομάδα και εντάχθηκε σε αυτήν από νεαρή ηλικία. Το 2005 βρισκόταν στην ομάδα Κ19 των Καταλανών και η προαγωγή στην πρώτη ομάδα δεν άργησε. 

Με τον Πεπ Γκουαρδιόλα, άλλοτε συμπαίκτη του πατέρα του, να αναλαμβάνει τον πάγκο της Μπαρτσελόνα, ο Μπουσκέτς πήρε την ευκαιρία, που δικαίως του έδωσε ο νέος του προπονητής. Φρόντισε αμέσως να καταστήσει σαφείς τις προθέσεις του και όσα ζητάει από εκείνον ρίχνοντας τον κατευθείαν στα δύσκολα, δείχνοντας του απόλυτη εμπιστοσύνη. Στην πρώτη ματιά ο Μπουσκέτς δεν γέμιζε το μάτι αφού ήταν ένας λιπόσαρκος, με μακριά χέρια, ατσούμπαλος στην κίνηση. 

Επιβεβλημένο, αν σκεφτεί κανείς τον ρόλο που του έδωσε με το καλημέρα ο Γκουαρδιόλα, έναν ρόλο που έκανε δικό του. Τον ρόλο που όρισε αυτή τη «θέση Μπουσκέτς». Εκείνα, δηλαδή, τα σαράντα μέτρα από το ημικύκλιο της περιοχής ως και το αντίστοιχο της σέντρας, στο μισό του αντιπάλου.

«Τεχνικά ανώτερος του Τουρέ και του Κεϊτά. Κρατάει τη θέση του ήδη, λες και είναι βετεράνος. Τόσο έχοντας την μπάλα, όσο και χωρίς αυτήν. Ελέγχοντάς την, κάνει το δύσκολο να φαίνεται απλό, ανεβάζοντας τις γραμμές με μια-δυο πάσες του. Χωρίς αυτήν, ακόμα ένα μάθημα: αυτό του πώς να βρίσκεται στη σωστή θέση, ώστε και να κόψει και να κερδίσει γρήγορα ξανά την μπάλα. Και όλα τούτα από ένα παιδί που έκανε το πρώτο το παιχνίδι, χωρίς να έχει την παραμικρή εμπειρία», ήταν το σχόλιο που έγινε για τον Σέρχι, αμέσως μετά το ντεμπούτο του με τη Μπαρτσελόνα, κόντρα στη Σανταντέρ, το μακρινό 2008 και τις 13 Σεπτεμβρίου. 

Το συγκεκριμένο σχόλιο είναι ύψιστης σημασίας, αφού έγινε από τον θεωρητικό γεννήτορα της «θέσης Μπουσκέτς», τον Γιόχαν Κρόιφ, στην στήλη που εκείνη την περίοδο φιλοξενούσε τις απόψεις του στην καταλανική εφημερίδα «El Periodico».

Ο Ισπανός έμοιαζε ασταμάτητος σε μία ομάδα που έγραψε ιστορία, όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια και στην οποία έβαλε και με το παραπάνω την υπογραφή του. Με τη Μπαρτσελόνα, αλλά και την εθνική ομάδα της Ισπανίας κατέκτησε τα πάντα, με το παλμαρέ του να είναι αξιοζήλευτο. Εννέα πρωταθλήματα Ισπανίας, επτά Κύπελλα, τρία Champions League, τρία Παγκόσμια Συλλόγων, τρία Super Cup, με τους Καταλανούς, σε 722 συμμετοχές, με 18 γκολ και 46 ασίστ. Όσον αφορά με την Ισπανία κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο το 2010 και το Euro το 2012, έχοντας συμπληρώσει 143 συμμετοχές. 

Αυτό που, ωστόσο, τον κάνει ξεχωριστό, συγκριτικά με τους περισσότερους ποδοσφαιριστές της εποχής μας, είναι η ταπεινότητα που τον διέπει. Σε μία γενιά που έχει γεμίσει με υπερπολυτελείς δημοσιεύσεις στα social media, εντυπωσιακές ανακοινώσεις και φωτογραφίες, ο Μπουσκέτς έκανε πολά βήματα πίσω, παίρνοντας απόσταση και κοιτάζοντας το γήπεδο. Τα δύο του παιδιά δεν τα έχει δει ο κόσμος, παρά μόνο σε ελάχιστες οικογενειακές στιγμές, μετά από την κατάκτηση κάποιου τροπαίου. 

Μπορεί για αρκετούς να μην ήταν ο σούπερσταρ που θα έκανε κάτι εντυπωσιακό μέσα στο γήπεδο. Δεν σκόραρε εντυπωσιακά γκολ, δεν έκανε τρομερές ενέργειες. Ήταν ο μαέστρος του απλού ποδοσφαίρου. Εκείνου που με δυσκολία υπάρχει, πλέον, στον κόσμο. Ο Λέων Τολστόι έχει γράψει πως δεν υπάρχει μεγαλείο, όπου δεν υπάρχει απλότητα. Αυτή ακριβώς η φράση χαρακτηρίζει τον Σέρχιο Μπουσκέτς, που έκανε μέσα στο γήπεδο όσα δεν μπορεί να καταγράψει καμία στατιστική και η τεχνολογία. Ήταν ο τελευταίος πρεσβευτής, όπως όλα δείχνουν, του απλού ποδοσφαίρου. 

Το ποδόσφαιρο λέει «αντίο» σε έναν παίκτη που άφησε εποχή και το όνομα του θα υμνείται, για τον τρόπο με τον οποίο μπορούσε να ελέγχει ένα ολόκληρο παιχνίδι. Όπως είχε πει και ο προπονητής του στην εθνική Ισπανίας, Βιθέντε ντελ Μπόσκε: «Βλέπεις το παιχνίδι και δεν βλέπεις πουθενά τον Μπουσκέτς. Βλέπεις τον Μπουσκέτς και δεν χρειάζεται να δεις το παιχνίδι, αφού το έχεις καταλάβει όλο»…