Παπαδόπουλος στο Sportal: «Ο Αλέρ είχε καρκίνο και ερχόταν με χαμόγελο στις προπονήσεις της Ντόρτμουντ - Ο Κούτσιας είναι 100% επαγγελματίας»

Ο Αντώνης Παπαδόπουλος μιλάει στο Sportal και τον Βαγγέλη Τερζή, για το πώς μεγάλωσε στη Γερμανία, την εμπειρία του στη Ντόρτμουντ ανάμεσα σε αστέρες, αλλά και το κεφάλαιο της Λουγκάνο με συμπαίκτη τον Γιώργο Κούτσια.

Ο Αντώνης Παπαδόπουλος αποτελεί βασικό αμυντικό της Λουγκάνο, στην προσπάθεια της να πρωταγωνιστήσει στο πρωτάθλημα της Ελβετίας.

Ο Ελληνογερμανός άσος μιλάει στο Sportal, για το πώς μεγάλωσε στη Γερμανία και την εμπειρία του στη Ντόρτμουντ ανάμεσα σε αστέρες του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, όπως ο Ρόις, ο Χάαλαντ και ο Μπέλιγχαμ.

Επιπλέον, μιλάει για το κεφάλαιο της Λουγκάνο και τη φιλία που έχει χτίσει με τον Γιώργο Κούτσια, χάρη στον ελβετικό σύλλογο, ενώ αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο κάποια στιγμή να αγωνιστεί στην Ελλάδα.

Πώς είναι να μεγαλώνεις στη Γερμανία, που είναι αρκετά πιο ανεπτυγμένη από την Ελλάδα ποδοσφαιρικά;

«Μπορώ να σου πω αρχικά πως στη Γερμανία αγαπάνε το ποδόσφαιρο το ίδιο πολύ με την Ελλάδα. Στη Β’ κατηγορία έχεις 50.000 οπαδούς στο γήπεδο. 

Και εγώ έτσι μεγάλωσα, με το ποδόσφαιρο στη ζωή μου και μια μπάλα στα πόδια μου. Ο πατέρας μου έπαιζε στην Ελλάδα». 

Πού έπαιζε ο μπαμπάς όταν ήταν στην Ελλάδα;

«Στον Αστέρα Αμπελοκήπων. Είναι μια ομάδα που δεν υπάρχει πλέον και ήταν στη Θεσσαλονίκη. Έπαιζαν στη Β’ Εθνική». 

Για τη ζωή στη Γερμανία και πως μεγάλωσε

«Η ζωή στη Γερμανία ήταν διαφορετική. Εγώ πήγαινα και σε ελληνικό και γερμανικό σχολείο άρα δεν είχα πρόβλημα. Ήταν σημαντικό για τους γονείς μου να πάω και στα δύο σχολεία και να μάθω και τις δύο γλώσσες το ίδιο καλά». 

Στη Γερμανία εξάλλου κοιτάνε τα πάντα, ειδικά στον τομέα της εκπαίδευσης, σωστά;

«Ναι, στη Γερμανία είναι πολύ πειθαρχημένοι. Αν έχεις προπόνηση στις 14:00, θα πρέπει από τις 13:30 να είσαι εκεί, γιατί είναι πολύ αυστηροί σε αυτό το κομμάτι». 

Πώς ήταν η εμπειρία σου στη Ντόρτμουντ, που είναι από τα μεγαλύτερα κλαμπ στον κόσμο; 

«Στη Γερμανία είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος σύλλογος μετά τη Μπάγερν. Για εμένα, όταν άκουσα για την πρόταση από τη Ντόρτμουντ, ήταν κάτι απίστευτο. Δεν σκέφτηκα αν θα πάω. Είπα εννοείται !

Έκανα προπόνηση με τον Ρόις, τον Χάαλαντ, τον Μπέλιγχαμ και τον Χούμελς, που είναι κορυφαίου επιπέδου παίκτες. Έμαθα παρά πολλά από τη συνύπαρξη μου με εκείνους». 

Να σταθούμε λίγο στον Χάαλαντ και στις ικανότητες του; Φαίνεται να είναι ανίκητος, αν θες πες μου γι’ αυτό. 

«Τον Χάαλαντ δεν μπορείς να τον σταματήσεις. Δεν μπορείς να τον αντιμετωπίσεις με τίποτα. Γενικότερα, οι παίκτες αυτού του επιπέδου είναι φανταστικοί και 100% επαγγελματίες. 

Κοιτάνε τα πάντα. Από το πρόγραμμα ύπνου τους και το φαγητό τους, μέχρι τις θεραπείες τους. Αυτά τα είδα και τα έμαθα. Είναι σημαντικό για εμένα, πέρα από τις προπονήσεις, να είσαι επαγγελματίας και έξω από αυτές στη ζωή σου. 

Πρέπει να είσαι σωστός. Ομάδες όπως η Ντόρτμουντ δίνουν βάση σε όλα. Πρέπει κάθε τρεις μέρες να είσαι έτοιμος να τα δώσεις όλα. Όταν παίζεις σε μια ομάδα όπως αυτή, έχεις πίεση πάνω σου. 

Αυτές οι ομάδες δίνουν πολλά χρήματα στις ακαδημίες τους και στα νέα ταλέντα. Τα στηρίζουν από την αρχή. Βλέπεις παιδιά όπως ο Μουσιάλα και ο Γκίτενς να βγαίνουν από τις ακαδημίες ομάδων όπως η Μπάγερν και η Ντόρτμουντ». 

Εκείνη την περίοδο υπήρξες συμπαίκτης του Σεμπαστιάν Αλέρ, που πέρασε μια πολύ δύσκολη φάση με τον καρκίνο. Εσείς στην ομάδα πως το αντιμετωπίσατε;

«Εμείς το ξέραμε πως ο Σεμπάστιαν δεν είναι καλά. Μας το είχαν πει οι γιατροί, τι ακριβώς συμβαίνει. Εκεί όμως φάνηκε τι παιδί είναι ο Σεμπάστιαν. 

Παρά τα όσα περνούσε ήταν πάντα χαμογελαστός και επέστρεψε στις προπονήσεις έναν χρόνο μετά με το χαμόγελο στα χείλη. Για εμένα είναι σπουδαίος χαρακτήρας και άνθρωπος». 

Πώς ήρθε η επιλογή της Λουγκάνο και η Ελβετία;

«Η ζωή εδώ είναι πολύ ωραία. Είναι δίπλα από την Ιταλία. Έχω μάθει και τη γλώσσα και μου αρέσει πραγματικά πολύ το ποδόσφαιρο εδώ. Μοιάζει με της Γερμανίας αρκετά. 

Ήταν σημαντικό για εμένα να είμαι σε μια ομάδα που θα έχω βασικό ρόλο και θα μπορώ να παίζω. Επίσης, ήταν σημαντικό το γεγονός πως έπαιζαν Ευρώπη. 

Πέρυσι βρεθήκαμε στο Conference League. Μπορούσα να πάω να παίξω σε ομάδα της Bundesliga, αλλά επέλεξα να έρθω εδώ». 

Για τις προτάσεις για μεταγραφή το καλοκαίρι που μας πέρασε και τους στόχους της Λουγκάνο

«Υπήρξαν δύο προτάσεις από ομάδες. Η μια ήταν η Λέγκια και η άλλη η Μακάμπι Τελ Αβίβ, όμως η Λουγκάνο δεν με πούλησε. 

Πέρυσι βγήκαμε στην πρώτη 4άδα και βγήκαμε στην Ευρώπη. Εντάξει έχω παίξει στο Champions League με την Ντόρτμουντ και δεν μπορώ να το ξεχάσω. Είναι απίστευτο συναίσθημα και ανατριχιαστικό. 

Θέλω να παίξω στο μεγαλύτερο επίπεδο ξανά. Η Λουγκάνο είχε προτάσεις να φύγω όμως δεν τα βρήκανε οι ομάδες μεταξύ τους. Ίσως το χειμώνα ή το καλοκαίρι να υπάρξει κάτι άλλο και να κάνω το επόμενο βήμα». 

Πώς είναι να έχεις συμπαίκτη τον Γιώργο Κούτσια, που ακούγονται τόσο καλά λόγια για εκείνον; 

«Με τον Γιώργο έχουμε μια πολύ καλή σχέση και φιλία. Είναι πολύ καλός τύπος και μπορείς να πεις τα πάντα μαζί του. Για εμένα είναι παρά πολύ καλός παίκτης και είναι 100% επαγγελματίας. 

Κάνει τα πάντα για την ομάδα και για να εξελιχθεί ο ίδιος». 

Θα σκεφτόσουν να αγωνιστείς στην Ελλάδα;

«Ναι, μου αρέσει το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Γιατί όχι; Δεν είμαι αρνητικός σε αυτό καθόλου. Πρωταρχικός μου στόχος είναι να αγωνίζομαι στην Ευρώπη και σε χώρες όπως η Ελβετία που είναι ωραίες για να παίζεις ποδόσφαιρο». 

Χώρες όπως η Δανία, η Ελβετία και άλλες μπορούν να σου προσφέρουν και την τεχνογνωσία για να εξελιχθείς, συγκριτικά με την Ελλάδα, σωστά;

«Έτσι ακριβώς είναι όπως το λες. Μπορείς να εξελιχθείς σε χώρες όπως αυτές, ή η Γαλλία. Η Ευρώπη έχει πολλές ωραίες χώρες για να παίξεις ποδόσφαιρο και να το ευχαριστηθείς».