Ο Χρήστος Μπαφές στο Sportal: «Ο Ολυμπιακός δεν είναι δουλειά, ήμουν στην εντατική και νόμιζα ότι μου λέει ψέματα η γυναίκα μου για τη Μαδρίτη»

Ο Χρήστος Μπαφές ξεδιπλώνει την ιστορία του φετινού Ολυμπιακού, σε μια συνέντευξη - ποταμό στο Sportal. Ο αθλητικός διευθυντής των νταμπλούχων Ελλάδας μιλάει για τη φετινή πορεία, συγκινεί όταν θυμάται τις μέρες που τον ταλαιπωρούσε σοβαρό πρόβλημα υγείας, ενώ εξηγεί ότι για εκείνον ο Ολυμπιακός δεν είναι δουλειά, αλλά η ζωή του.

Λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν αυτή τη στιγμή τον μπασκετικό Ολυμπιακό τόσο καλά, όσο ο Χρήστος Μπαφές. O αθλητικός διευθυντής της ομάδας του Πειραιά εργάζεται για εκείνη από το 2002 και έχει ζήσει πολλές και απίστευτες ιστορίες με τους Πειραιώτες, οι οποίοι έχουν γίνει εδώ και πολλά χρόνια η καθημερινότητά του. 

Ο ίδιος έκατσε στο τραπέζι με το Sportal σε μια συνέντευξη - ποταμό, στην οποία μας διηγείται την πορεία της φετινής σεζόν, μας εξηγεί τι το διαφορετικό είχε η ομάδα από άλλες σεζόν και μας αναλύει τον τρόπο με τον οποίο οι ερυθρόλευκοι κατάφεραν να τύχουν της καθολικής αποδοχής και εκτίμησης από την μπασκετική Ευρώπη. 

Ακόμα, αναφέρεται στην σοβαρή περιπέτεια υγείας που πέρασε, περιγράφοντας πως τον βοήθησε ο σύλλογος να την ξεπεράσει, ενώ μας δίνει την ευχή κάποια στιγμή να μιλάμε μόνο για μπάσκετ μετά από ντέρμπι «αιωνίων» και μας διηγείται την απίστευτη ιστορία για όταν τον κάλεσε ο Λευτέρης Σούμποτιτς να εργαστεί στον Ολυμπιακό, αλλά αυτός πήγε πρώτα στη Μύκονο!

Χωρίς να μακρηγορούμε περισσότερο, απολαύστε τον Χρήστο Μπαφέ σε μια συνέντευξη 3000 και βάλε λέξεων στο Sportal: 

- Τι σημαίνει για τον Ολυμπιακό το πρώτο σερί νταμπλ στην ιστορία του συλλόγου;

«Είναι πάρα πολύ σημαντικό γιατί δείχνει τη δουλειά που γίνεται πολλά χρόνια τώρα στον Ολυμπιακό. Μας έλειπαν οι τίτλοι για πολλούς λόγους, ξέρουμε γιατί συνέβαινε αυτό. Νομίζω ότι αυτή η στιγμή είναι μια δικαίωση, δεύτερο συνεχόμενο νταμπλ, δεύτερη συνεχόμενη παρουσία σε F4. Ο Ολυμπιακός είχε την καθολική αναγνώριση από όλη την ευρωπαϊκή κοινότητα του μπάσκετ. Αυτό ήταν για εμάς το πιο σημαντικό, τα καλά λόγια που είπαν για εμάς οι αντίπαλοι».

- Είσαι στην ομάδα από το 2002. Τι διαφορετικό είχε η φετινή ομάδα από τις άλλες;

«Ουσιαστικά είναι η ίδια ομάδα με πέρυσι. Αρχικά να πούμε ότι θεωρώ ότι παίξαμε το καλύτερο μπάσκετ τα τελευταία 21 χρόνια. Από τον Σεπτέμβριο που ξεκινήσαμε την προετοιμασία μέχρι τώρα, μπασκετικά ήταν η καλύτερη χρονιά. Συγκρίνεται με τη χρονιά του 1994 που χανόταν η μπάλα. Με Τάρπλεϊ και Ζάρκο. Και αυτή η ομάδα πάλι δεν κατάφερε να φτάσει για ένα σουτ στην κορυφή. Αυτές οι ομάδες ήταν παρόμοιες. Το διαφορετικό είναι ότι μετά από μεγάλες απουσίες, του Σπανούλη και του Πρίντεζη που σταμάτησαν, ενώ όλοι φοβόντουσαν ότι η ομάδα θα δεχθεί κλυδωνισμούς, έγινε το αντίθετο. Όλοι απέδειξαν ότι οι βάσεις που έχουν δημιουργηθεί όλα αυτά τα χρόνια είναι στέρεες και είχαμε μια φοβερή χρονιά».

- Ο κόουτς είπε ότι ένα μεγάλο μυστικό είναι τα αποδυτήρια, ότι η ομάδα είναι ενωμένη και πως ο ένας έπαιζε για τον άλλον. Αυτό είναι θέμα κορμού ή λειτουργίας;

«Παίζουν όλα τον ρόλο τους. Για εμάς είναι πολύ σημαντική η χημεία και αγωνιστικά, όσο και σε επίπεδο χαρακτήρων. Φέτος κληθήκαμε να λύσουμε τα λιγότερα προβλήματα όσοι τρέχουμε για την ομάδα. Μιλάμε για αθλητές, φοβερούς επαγγελματίες, που και εντός και εκτός παρκέ ήταν άψογοι. Από εκεί και έπειτα, μετά από τόσα χρόνια ως οργανισμός είμαστε σε θέση να τις προλαμβάνουμε. Μυρίζουμε το... μπαρούτι πολύ νωρίτερα και προλαμβάνουμε καταστάσεις. Το σημαντικότερο απ' όλα όμως είναι ότι εκτός από τα παιδιά, όλος ο οργανισμός είναι δεμένος. Είμαστε υπό τη σκέπη των αδελφών Αγγελόπουλων που δίνουν το πρόσταγμα, όμως υπάρχει μια λειτουργία. Ο Λεπενιώτης δίνει το πρόσταγμα στο ΣΕΦ, ο κόουτς στην ομάδα, οι αρχηγοί στους συμπαίκτες τους. Αυτό όλο είναι ευεργετικό. Δεν θέλω να ωραιοποιήσω καταστάσεις. Φυσικά και υπήρξαν εντάσεις, όμως κοιτούσαμε ο ένας τον άλλον στα μάτια και λύναμε τα προβλήματα».

- Συνήλθε ποτέ η ομάδα από το Κάουνας;

«Άργησε λίγο να συνέλθει. Μας έκανε καλό ότι είχαμε παιχνίδια με τον ΠΑΟΚ και δεν μπήκαμε κατευθείαν στον τελικό. Για δύο μέρες τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα, αλλά νομίζω ότι αυτό λειτούργησε σωστά. Ο ένας σήκωνε τον άλλον. Και γινόταν αλυσίδα. Αυτό είναι το μαγικό σε αυτή την ομάδα. Στα δύο τελευταία παιχνίδια ήμασταν πολύ καλοί».

- Πώς γύρισε ο διακόπτης στον τέταρτο τελικό; Ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλύτερος από όλα τα ματς

«Θίχτηκε ο εγωισμός μας μετά την ήττα. Έπαιξε μεγάλο ρόλο ότι ο Σάσα δεν έπαθε ζημιά. Όταν τέλειωσε το 2ο ματς όλοι περιμέναμε να δούμε τι είχε ο Σάσα. Από εκεί και μετά, ήρθαμε στο γήπεδο και είδαμε τον Σάσα να κάνει θεραπεία και έλεγε στους συμπαίκτες του ότι δεν χάνει το ματς. Αυτό ήταν boost. Όπως και ο τραυματισμός του Παπ. Η ομάδα μέσα στη χρονιά από τις απουσίες γινόταν πιο δυνατή».

- Ο κόουτς πρόσφατα δήλωσε ότι κατά τη διάρκεια της σεζόν, αντιμετώπισε η ομάδα θέματα υγείας που δεν αφορούσαν τους παίκτες και ότι όλοι ήταν ενωμένοι. Κατά πόσο αυτό το δέσιμο θεωρείς ότι βοήθησε αγωνιστικά;

«Πολλές φορές λέγονται πράγματα απλά για να λέγονται. Στην ομάδα δεν γινόταν έτσι. Και για τον Σάσα ισχύει. Δεν ανησύχησαν επειδή χάσαμε έναν φοβερό παίκτη. Το έκαναν επειδή νοιαζόντουσαν για τον άνθρωπο Βεζένκοφ. Όχι τον παίκτη που θα τους βοηθούσε στους αγώνες. Υπάρχουν θέματα που δεν είναι γνωστά στον κόσμο. Όλοι όμως ήταν πάντα ο ένας για τον άλλον. Το είδα και με εμένα. Στο πρόβλημα που είχα ένιωθα ότι όλοι μου έλεγαν "μη φοβάσαι, έχεις πίσω μια πλάτη, όσο και να σε σπρώξουν θα κρατήσουμε κόντρα''».

- Όταν πήρε ο Ολυμπιακός το Σούπερ Καπ ο Παπανικολάου σε έψαχνε για να σηκώσεις το τρόπαιο...

«Κοίτα, εμένα δεν μου αρέσει να προβάλλομαι. Τα παιδιά είναι οι πρωταγωνιστές. Εμείς που είμαστε από πίσω είμαστε για να τους βοηθάμε. Ήταν πολύ συγκινητικό αυτό που έκανε ο Κώστας. Τον έχω μεγαλώσει. Ήμουν ο πρώτος που είδε εδώ. Τον είχαν κόψει από την εθνική και τον πήγα εγώ στο Καρπενήσι. Παιδάκι ακόμα. Τώρα έγινε μπαμπάς, οικογενειάρχης, ο χαρακτήρας που όλοι περιμέναμε ότι θα γίνει. Είμαστε χαρούμενοι που είναι ο αρχηγός μετά τους αρχηγούς και θα μείνει στην ιστορία του Ολυμπιακού. Είναι παλικαράκι, άντρας».

Για εμένα ο Ολυμπιακός δεν είναι δουλειά

- Είσαι στον Ολυμπιακό 21 χρόνια. Ξεκίνησες από τη θέση του υπεύθυνου Τύπου κι έχεις κάνει τόσα πράγματα που έφτασες να είσαι ο αθλητικός διευθυντής. Τι σημαίνει για εσένα όλο αυτό;

«Για εμένα ο Ολυμπιακός δεν είναι δουλειά. Μακάρι να το πετύχουν όλοι αυτό στη ζωή τους. Όλη μου τη ζωή τη θυμάμαι με τον Ολυμπιακό. Όταν ήμουν μικρός ο πατέρας μου μου έλεγε "Ρε αγόρι μου ο Ολυμπιακός θα σου δώσει να φας;" Ε, δεν μου έδωσε απλά να φάω, με έκανε αυτό που είμαι σήμερα. Αρχικά έγινα καλύτερος άνθρωπος για την κοινωνία. Αυτό θέλω να πιστεύω».

- Σας κούρασε η ατμόσφαιρα πριν τους τελικούς; Επικρατούσε μια ηρεμία που χάλασε ξαφνικά. Σας πείραξε όλο αυτό;

«Φυσικά και μας πείραξε. Είπε και ο Σάσα για τους τελικούς του εξωτερικού. Θα θέλαμε όλοι να γίνονται τα ματς όπως έξω. Έχω βρεθεί σε τελικούς Αδριατικής Λίγκας και δεν είναι εύκολο. Αλλά δεν είναι και όπως εδώ. Είναι καταδικαστέα όλα. Όταν έσπασε το τζάμι ήμουν σε αυτό το γραφείο. Αναρωτήθηκα πως συνέβη αφού είχαμε τόσα μέτρα. Βρέθηκε εκεί να είναι έξι άτομα. Πέταξαν μια πέτρα και δύο δυναμιτάκια. Όχι μολότοφ που έγραφαν. Δεν πρέπει να πέφτει ούτε χαρτοπετσέτα αν θέλουμε να έχουμε αθλητισμό. Οι ομάδες πρέπει να φτάσουν στο σημείο να λειτουργούν και ως Ανώνυμες εταιρείες. Δεν είναι ωραίο να κάθεται ο προπονητής και να δέχεται μπύρες και νερά. Δεν ξέρουμε τι έχουν μέσα τα νερά, πήγαμε για βιολογικό καθαρισμό. Αν συνεχιστούν αυτά, θα σταματήσουν οι παράγοντες να επενδύουν. Πρέπει ο κόσμος να απολαμβάνει τον αθλητισμό με την οικογένειά του. Έρχεται ο άλλος να πληρώσει το εισιτήριό του και κάποιος του λέει δεν θα κάτσεις σε αυτή τη θέση που πλήρωσες. Δεν είναι όμορφο αυτό.

Έχουν γίνει βήματα σημαντικά. Εκεί υπάρχει πιο αυστηρό πλαίσιο. Πρέπει λοιπόν κι εμείς να αποκτήσουμε ένα πιο αυστηρό πλαίσιο. Πρώτα από όλα πρέπει να υπάρχει θέληση από την πολιτεία. Αυτή είναι που ορίζει το νομικό πλαίσιο. Πρέπει να θέσει το νομικό πλαίσιο και να ακολουθήσομε και οι υπόλοιποι. Και οι ομάδες είναι υπόλογες και οι παράγοντες και οι προπονητές και οι αθλητές και οι φίλαθλοι. Δεν μπορεί να κάνει ο καθένας ό,τι θέλει. Να πας δηλαδή στην δουλειά σου και να μην ξέρεις άμα γυρίσεις. Πριν πολλά χρόνια, όταν είχαμε τον αείμνηστο, τον τεράστιο Ντούσαν Ίβκοβιτς και δεν θέλω να το πω για να φανατίσω, σκίστηκε η φυσούνα από το μαχαίρι, το οποίο πέρασε ελάχιστα μπροστά μου. Περίμενα τον γιό μου τότε. Να γυρίσω εγώ μαχαιρωμένος στο σπίτι μου; Για ποιον; Για ποιο λόγο; Για τον φανατισμό του άλλου; Αντίστοιχα έχουν συμβεί τέτοια πράγματα και στο ΣΕΦ και σε όλα τα γήπεδα. Κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσουμε αυτό το πράγμα. «Ναι, αλλά δεν είπες για τον προηγούμενο». Και πού θα οδηγηθούμε;»

- Θεωρείς πως μπορεί να βρεθούν όλες οι ομάδες σε ένα τραπέζι και να το συζητήσουν;

«Δεν το ξέρω. Κάποια στιγμή πρέπει να γίνει και να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες. Η βία δεν γίνεται μόνο στα γήπεδα. Γίνεται και στα γραφόμενα και στα λεγόμενα και στα social media και παντού. Πρέπει να προσέχουμε τι λέει ο καθένας, πώς το λέει και πώς το γράφει. Και οι δημοσιογράφοι πρέπει να προσέχουν και να αναλάβουν τις ευθύνες τους, να μην γίνονται δολοφονίες χαρακτήρων και να προσέχουμε τι γράφουμε και να κρατάμε ίσες αποστάσεις. Πρέπει να σταματήσουμε τα κροκοδείλια δάκρυα, γιατί όλοι έχουμε συμβάλει στο να γίνουν αυτά».

- Πριν τους τελικούς παρατήρησες να υπάρχει μια διαφορετική αντιμετώπιση σε σχέση με τον προηγούμενο καιρό;

«Τα ίδια ήταν πάνω - κάτω. Μπορεί να γίνουν δύο περιστατικά και να ξεφύγει η κατάσταση. Δεν θα πρέπει να συμβαίνουν. Αυτό είναι το ζητούμενο. Το να πούμε τι έγινε φέτος, τι έγινε πέρσι, τι έγινε πρόπερσι, δεν έχει νόημα. Αύριο να δούμε τι γίνεται. Ή να ρίξουμε ευθύνες. Φταίμε όλοι. Πρώτος εγώ. Τι θα γίνει αύριο μπορούμε να πούμε; Αυτό έχει σημασία».

Η στοχοποίηση του Μπαρτζώκα, η εντατική και η Ρεάλ Μαδρίτης

- Μίλησες για δολοφονίες χαρακτήρων. Το ότι μπήκαμε σε ένα τέτοιο τρυπάκι μέσα σε αυτούς τους τελικούς και υπήρχε μια στόχευση προς το πρόσωπο του Γιώργου Μπαρτζώκα και για εσένα, αλλά και για όλο τον οργανισμό τι σήμαινε;

«Καταρχήν προσπαθούσαμε να μην φτάσει αυτό σε τόσο μεγάλο βαθμό στον κόουτς. Τώρα μιλάμε για έναν άνθρωπο που μακάρι η κοινωνία μας να είχε περισσότερους Μπαρτζώκες. Έναν άνθρωπο μορφωμένο, ευαίσθητο, κοινωνικοποιημένο. Έναν άνθρωπο που όποιος κάτσει και συζητήσει μαζί του πραγματικά θα εκπλαγεί και για το επίπεδό του ως άνθρωπο και για το επίπεδο μόρφωσης και για πολλά άλλα. Δεν συζητάω για το μπάσκετ. Αυτό είμαι ο τελευταίος που θα το κρίνει. Για αυτό τον κρίνουν οι συνάδελφοί του και τον κρίνουν αυστηρά. Τρεις χρονιές είναι ο καλύτερος προπονητής. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας ζει τα παιχνίδια έντονα. Θα του κάνουμε και υποδείξεις για το πώς θα ζει τα παιχνίδια; Πραγματικά είναι φοβερό. Προκαλεί λένε. Τι προκαλεί; Που έχει την μάνα του, που δεν ξέρει αν αύριο το πρωί θα ζει και ακούει τον κάθε έναν να την βρίζει με τα χειρότερα λόγια; Φτάσαμε στο σημείο να απολογείται επειδή εκνευρίζεται στο παιχνίδι. Όλοι τον ξέρουν. Ελάτε να δείτε μια προπόνηση. Κάνει πλάκα με όλους. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο κοουτσάρει. Ποιον ενοχλεί αυτό; Επειδή αντιδρά πιο έντονα; Αν ξεπερνάει κάποια όρια υπάρχει ο διαιτητής να τον τιμωρήσει. Ποιος δίνει δικαίωμα στον οποιονδήποτε άλλον να του πει το παραμικρό; Και ο παίκτης αντιδρά διαφορετικά. Πού έχουμε φτάσει αυτή τη στιγμή;»

- Πριν από χρόνια ξεκίνησε το μέχρι τέλους. Θέλω να μας λύσεις ένα μεγάλο μυστήριο. Πότε πήρατε το μήνυμα για να φύγετε;

«Από τους προέδρους το πήραμε στο ημίχρονο. Όλα αυτά που λέγονται ότι υπήρχε σχέδιο να φύγει ο Ολυμπιακός, δεν ισχύει. Το μήνυμα από τους διαιτητές το πήραμε στα 40 πρώτα δευτερόλεπτα. Άλλωστε εμείς, για να τα γράψει κάποια στιγμή η ιστορία, είχαμε πει δύο εβδομάδες πριν ότι θα μπούνε τρεις συγκεκριμένοι διαιτητές και υπάρχουν παράγοντες που το ξέρουν. Και αυτοί οι διαιτητές θα μπουν για συγκεκριμένο λόγο. Μας είχαν πει τότε πως βλέπαμε φαντάσματα. Κι εν τέλει έγινε ακριβώς αυτό το πράγμα».

- Λέμε πως αυτή απόφαση κόστισε στον Ολυμπιακό. Πόσο του κόστισε; Γιατί οι πληροφορίες αναφέρουν πως ακόμα και πολλοί παίκτες δεν ερχόντουσαν για αυτόν τον λόγο...

«Ε βέβαια. Έρχεται ο παίκτης και σου λέει πως θέλει να παίζει και στο πρωτάθλημα, γιατί θέλει ρυθμό. Ήταν δύσκολο να πείσεις παίκτες να έρθουν. Ακόμα και ο κόουτς όταν ήρθε δεν ήξερε τι θα συναντήσει. Λειτούργησε ως επαγγελματίας, εγώ όμως λέω ότι λειτούργησε και ως φίλαθλος του Ολυμπιακού. Γιατί είναι φίλαθλος του Ολυμπιακού και δεν το έκρυψε ποτέ. Γι' αυτό λέω πως δεν φοράει προσωπεία ο Μπαρτζώκας. Ο Μπαρτζώκας είναι αυτό που έχεις απέναντί σου. Αυτός είναι. Δεν στο παίζει και δεν κρύβει τίποτα. Ήταν λοιπόν μεγάλο το τίμημα που πλήρωσε η ομάδα και οι πρόεδροι. Τεράστιο και από οικονομικής άποψης και από ηθικής. Και να πω και το άλλο; Γιατί μια οικογένεια με απίστευτη προσφορά στον τόπο, όπως είναι οι Αγγελόπουλοι, να έπρεπε να ζουν αυτό το πράγμα; Να έχουν τόσους να τους κοροϊδεύουν και να τους λοιδορούν; Θα μπορούσαν να πάρουν το καπελάκι τους να φύγουν και να ζήσουν τις οικογένειές τους. Τους έχω πει πολλές φορές πως απορώ με την υπομονή σας τόσα χρόνια που ζούσατε αυτό το πράγμα. Αυτό δείχνει όμως πως η αγάπη των Αγγελόπουλων για τον Ολυμπιακό είναι παθολογική και αδιαπραγμάτευτη».

- Είπες πως δουλειά αυτού του γραφείου είναι να σβήνει φωτιές. Το 2019 είχαμε μια φωτιά, όταν ο Σάσα Βεζένκοφ είχε μια πρόταση από την Τενερίφη. Φαντάζεσαι τον Ολυμπιακό πώς θα ήταν τώρα, αν δεν είχες πείσει τότε τον Σάσα να μείνει;

«Δεν τον είχα πείσει μόνο εγώ. Υπήρχε μια πρόταση και ο Σάσα τότε δεν έπαιζε. Είχε απογοητευτεί και ήθελε να πάει κάπου να παίζει. Δεν είχε έρθει πρόταση σε εμάς. Ο Σάσα έλεγε πως ήθελε να παίξει στην Τενερίφη, είτε ως δανεικός, είτε ως ελεύθερος. Απλά ζήτησα, επειδή ερχόταν ένα ματς με την Αρμάνι, να παίξει και να παίξει όσο καλύτερα μπορεί. Σε εκείνο το ματς ο Σάσα είχε παίξει εξαιρετικά και όλα πήραν τον δρόμο τους».

- Θα σε πάω λίγο πίσω. Μίλησες για το οικογενειακό κλίμα και το πόσο βοήθησε την ομάδα. Εσένα πόσο σε βοήθησε να ξεπεράσεις το πρόβλημά σου;

«Από το 1992 που ο Ολυμπιακός παίζει στην Ευρωλίγκα, το μοναδικό ματς που δεν έχω δει του Ολυμπιακού είναι αυτό με την Ρεάλ. Δεν το έχω δει ούτε στην τηλεόραση. Μαθητής ήμουν ακόμα και έβλεπα παιχνίδια. Είναι το μοναδικό παιχνίδι που δεν έχω δει και παρότι το έχω στο αρχείο μου δεν θα το δω. Η αλήθεια είναι πως ήμουν στην εντατική. Είχα πει στην γυναίκα μου, τον βράχο μου, να έρχεται κάθε δεκάλεπτο και να μου λέει το σκορ. Νόμιζα πως μου λέει ψέματα ότι κερδίζουμε. Πέρασε. Όλα καλά...»

- Το επόμενο βήμα για τον Ολυμπιακό ποιο είναι;

«Ο Ολυμπιακός παίζει πάντα για την κορυφή, σε οποιαδήποτε διοργάνωση, σε οποιοδήποτε άθλημα, σε οποιοδήποτε τμήμα. Είναι καταδικασμένος. Άλλοτε τα καταφέρνει, άλλοτε δεν τα καταφέρνει. Και η αποτυχία είναι μέσα στη ζωή. Το σημαντικό είναι πώς αντιδρά η κάθε ομάδα στην αποτυχία. Εκεί είναι το δύσκολο. Να μένει μαζί, να μένει ενωμένη η ομάδα. Ο Ολυμπιακός πάντα θα κυνηγάει την κορυφή. Είναι καταδικασμένος. Σε οποιοδήποτε άθλημα. Δεν είναι όμως μόνο στο χέρι των ομάδων. Για παράδειγμα ο Ολυμπιακός τα τελευταία δύο χρόνια έχει επιλέξει ο κόουτς να πηγαίνει με ένα πιο μικρό ρόστερ. 

Για τους δικούς του λόγους. Και να εμπιστεύεται κάποια παιδιά από τις ακαδημίες μας, όπου γίνεται εξαιρετική δουλειά. Για να καταφέρουμε να έχουμε αυτό το μικρό ρόστερ και να είναι πάντα εκεί, γίνεται τρομερή δουλειά από το ιατρικό τιμ. Από τον Ανδρέα τον Γκατζούλη, τον Θεοφάνη τον Τσαβίση, τον γιατρό μας. Έναν άγιο άνθρωπο. Τους φυσιοθεραπευτές μας, τον Βαγγέλη τον Μπενάτο, τον Μάρκελλο και τον Παναγιώτη. Τον Ανδρέα τον Γκατζούλη και τον Δημήτρη τον Ροζολή, από τον Δημήτρη τον Πασχόπουλο και τον Γιάννη τον Ταμπάκο. 

Πραγματικά δεν λείπει τίποτα στους παίκτες. Το πιο σημαντικό είναι να έρχονται σε εμάς παίκτες, είτε από άλλες ομάδες είτε να φεύγουν από τον Ολυμπιακό και να λένε πως οι συνθήκες που έχει αυτή η ομάδα δεν υπάρχουν πουθενά. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας δούλεψε σε μεγάλες ομάδες της Ευρώπης, όπως η Λοκομοτίβ, η Μπαρτσελόνα και η Χίμκι, γύρισε και είπε στους παίκτες πως τις συνθήκες που υπάρχουν σε αυτά τα αποδυτήρια δεν θα τις βρουν αλλού. Αυτό λοιπόν είναι πολύ σημαντικό. Ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα με τους λιγότερους τραυματισμούς τα τελευταία δύο χρόνια. Τι διαβάζαμε στα social media για τους τραυματισμούς που δεν ήταν καν μυϊκοί τα προηγούμενα χρόνια. Θέλει και τύχη. Τι θα γινόταν εάν ο Σάσα είχε τραυματιστεί; Βέβαια δεν τραυματίστηκε γιατί δουλεύει τόσο το κορμί του ώστε να μην τραυματιστεί. Είναι πάρα πολύ σημαντικό το ότι οι πρόεδροι ανοίγουν διαρκώς το πράσινο φως στο να γίνονται επενδύσεις στο υλικό του οργανισμού. Δημιουργήθηκε ένα γυμναστήριο που είναι το καλύτερο της Ευρώπης. Δημιουργήθηκαν δύο φυσιοθεραπευτήρια που τα μηχανήματα δεν τα έχουν ούτε μεγάλες ποδοσφαιρικές ομάδες. 

Σχεδίασε ο Νίκος ο Λεπενιώτης το «Together we fly», ώστε να μειωθεί το κόστος στα τσάρτερ και ο κόσμος στήριξε αυτή την προσπάθεια. Γιατί χωρίς τον κόσμο δεν θα μπορούσαμε να πάμε παντού με τσάρτερ. Όλα αυτά τα μικρά πράγματα συντελούν στο να έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αν παίζαμε στον τελικό της Ευρωλίγκας και δύο παίκτες μας αρρώσταιναν, μετά θα μπορούσαμε να πούμε κάτι; Λέει ένας πολύ ωραίος άνθρωπος στην Κρήτη «υγεία, αλλά και τύχη». Και στον Τιτανικό υγεία είχαν. Τύχη δεν είχαν». 

Με πήρε ο Σούμποτιτς να πάω στον Ολυμπιακό αλλά πήγα πρώτα στη Μύκονο

- Για να κλείσουμε θέλω να στύψεις το μυαλό σου και να μας πεις τρεις ιστορίες της ομάδας από τα 21 σου χρόνια στον σύλλογο...

«Το καλάθι του Γιώργου Πρίντεζη στην Κωνσταντινούπολη και ήταν τότε ο γιατρός της ομάδας που έλεγε "πάμε παλικάρια μου''. Του έλεγα ''μην σηκώνεσαι, κάτσε κάτω, είναι 19 πόντοι''. ''Θα το πάρουμε'' μου έλεγε. Μετά ήρθε το καλάθι του Γιώργου και υπάρχουν και κάποια κενά μνήμης από τότε. Είναι το καλάθι της ζωής μας. Το σημαντικότερο στην ιστορία του Ολυμπιακού. Θα είναι πάντα η μεγάλη στιγμή.

Η δεύτερη φορά είναι το 2002, όταν με πήρε ο Λευτέρης ο Σούμποτιτς για να έρθω στον Ολυμπιακό. Ήμουν στο TV Magic, νιάτο ακόμη. Τον είχα πάρει για να μου κάνει μια δήλωση για να παίξει τότε στις ειδήσεις. Αυτός όμως είχε ένα μίτινγκ κι εγώ τον πήρα για να κάνουμε μια τηλεφωνική. Μου είπε η γραμματέας πως έχει ένα μίτινγκ και να αφήσω τα στοιχεία μου για να με πάρει μετά. Εγώ όμως είχα καράβι για Μύκονο. Δεν άλλαζε αυτό. Με παίρνει λοιπόν ο Σούμποτιτς και εγώ ήμουν σπίτι με το σακ βουαγιάζ, έτοιμος να πάρω ταξί για να πάω στο λιμάνι. Μου λέει ''Έλα αγόρι μου, με πήρες;'', ''Ναι σας ήθελα''. Με τον Λευτέρη τον Σούμποτιτς δεν είχα πολλά. Είχα κάνει απλά ρεπόρτερ πάγκου σε κάποια ματς. ''Ναι αγόρι μου, έλα αύριο που σε θέλω να αναλάβεις στον Ολυμπιακό δουλειά''. Του λέω ''Εγώ πάω Μύκονο, άμα θες από Δευτέρα''. Την Δευτέρα με ρώτησε αν είμαι τρελός. Εγώ του είχα πει την αλήθεια.

Τέλος, αυτό που έχω περάσει την φετινή χρονιά. Όσα χρόνια καταφέρουμε να ζήσουμε, πρέπει να τα χαιρόμαστε. Και τις κακές στιγμές και τις δύσκολες και τις δυσάρεστες, πρέπει να τις ζούμε».