Να τον ακούτε τον θείο Νίκολιτς

Ο Κώστας Τσίλης γράφει για τα καμπανάκια του Νίκολιτς που δεν άκουσαν οι παίκτες της ΑΕΚ και το πλήρωσαν στο ματς που είχαν την καλύτερη φετινή αγωνιστική εικόνα τους, μετά την ρεβάνς με την Άντερλεχτ

Το είχαμε υποψιαστεί ήδη από την πρώτη συνέντευξη Τύπου του. Το καταλάβαμε εμείς που βρεθήκαμε τις 17 μέρες της προετοιμασίας της ΑΕΚ στο μαγευτικό Μπουργκ. Το πιστοποιήσαμε παρακολουθώντας τις δημόσιες τοποθετήσεις του πριν και μετά τα ματς. Ο Νίκολιτς είναι από τους προπονητές που δεν του αρέσει ούτε να γενικολογεί, ούτε να κάνει επικοινωνιακές ντρίμπλες, ούτε να ρίχνει επικοινωνιακά επιχειρήματα.

Μιλάει πάντα για ποδόσφαιρο και μάλιστα με στοιχεία. Και πρέπει να τον ακούμε προσεκτικά. Όλοι μας και πρώτοι οι ποδοσφαιριστές. Άλλωστε, για να το έχουμε και αυτό στο μυαλό μας, πριν ο Νίκολιτς πει κάτι δημοσίως, το έχει ζητήσει και το έχει συζητήσει μέσα στα αποδυτήρια με τους παίκτες του. Είναι ένας κανόνας που πολύ δύσκολα τον σπάει και κάνει εξαιρέσεις.

Μήπως θυμάστε λοιπόν το ακριβώς είχε πει ο Νίκολιτς μόλις δυο ημέρες πριν από το ματς στην Λάρισα, μιλώντας στον καλό συνάδελφο από την συνδρομητική τηλεόραση; Υπενθυμίζω: «Δεν μου άρεσε ο τρόπος που ολοκληρώσαμε τα τελευταία δύο παιχνίδια. Γιατί, φυσιολογικά, θα πρέπει να τελειώνουμε αυτά τα παιχνίδια νωρίτερα, με το λιγότερο ένα γκολ ακόμη». Μιλούσε για τα ματς με Αστέρα, με Λεβαδειακό και με Αιγάλεω, τα οποία η ΑΕΚ κέρδισε με 1-0.

Έγραψα την Παρασκευή ένα κείμενο με τίτλο «Ο Νίκολιτς βάζει πάνω απ' όλα τις νίκες, αλλά το 1-0 δεν είναι το σκορ που του αρέσει». Το έχει πει δημόσια. Το έχει πει πολύ αναλυτικά και με παραδείγματα και μέσα στα αποδυτήρια στους παίκτες του. Θέλει από την ομάδα του να κάνει τα πάντα και να προσαρμόζεται σε κάθε συνθήκη για να παίρνει το αποτέλεσμα που θέλει. Όμως ο ασφαλέστερος τρόπος για πάρεις το αποτέλεσμα, είναι να το κλειδώνεις. Ειδικά όταν έχεις εσύ ο ίδιος φτιάξει όλες τις προϋποθέσεις για να το κάνεις.

Στα παιχνίδια και με τον Αστέρα και με τον Λεβαδειακό και με το Αιγάλεω, τα οποία κέρδισε, η ΑΕΚ έχασε καλές ευκαιρίες μετά το 1-0. Όχι τόσες πολλές καθαρές, όσες έχασε στο παιχνίδι με την ΑΕΛ, το οποίο στο τέλος δεν κατάφερε να κερδίσει. Και μοιάζει να είναι πολύ σκληρός ο τρόπος που δικαιώθηκε ο Νίκολιτς για όσα καμπανάκια κτυπούσε για ματς που η ΑΕΚ πρέπει να τα καθαρίζει όταν προηγείται στο σκορ. Διότι συνέβη ίσως στο πιο παραγωγικό από πλευράς καθαρών ευκαιριών παιχνίδι.

Αυτό είναι ίσως που ενόχλησε περισσότερο από κάθε τι άλλο τον Νίκολιτς από την γκέλα στην Λάρισα. Περισσότερο ακόμα και από την αδυναμία που έδειξε στην διαχείριση των στατικών φάσεων του αντιπάλου και την πλήρωσε. Αυτά είναι μέσα στο ποδόσφαιρο. Άλλωστε ήξερε ο Νίκολιτς πως δεν θα κρατήσει το «μηδέν» στα μετόπισθεν σ’ όλη την σεζόν. Όμως αυτό που έγινε με τις πολλές χαμένες ευκαιρίες, μόλις δυο μέρες από τότε που ο Νίκολιτς είχε προειδοποιήσει πως είναι κάτι που η ΑΕΚ θα το πληρώσει, ήταν πολύ ενοχλητικό.

Πολύ περισσότερο από την στιγμή που ήρθε σ’ ένα ματς, που η ΑΕΚ έκανε ένα δεύτερο ημίχρονο, πολύ κοντά σ’ αυτό που θα ενθουσίαζε τον Νίκολιτς. Εξ ου και ο Σέρβος είπε μετά το παιχνίδι, πως δεν έχει παράπονο από τους παίκτες του. Εξ ου και αποθέωσε και αυτούς που μπήκαν αλλαγή. Διότι η ΑΕΚ στο δεύτερο ημίχρονο στην Λάρισα, έβαλε την μπάλα κάτω, έπαιξε σωστά και είχε την καλύτερη εικόνα της μέχρι τώρα στη σεζόν, μετά από το 90άλεπτο στην ρεβάνς με την Άντερλεχτ.

Ακόμα και όταν δέχθηκε την ισοφάριση, δεν ήπιε καθόλου θάλασσα, ούτε άρχισε απονενοημένα διαβήματα με γεμίσματα. Συνέχισε να παίζει με την μπάλα κάτω και σωστά. Και όσες ευκαιρίες έφτιαξε, που δεν ήταν και μικρές, τις έφτιαξε με σωστό ποδόσφαιρο. Κάτι που πάντα ικανοποιεί τους προπονητές. Όπως και πάντα ικανοποιούνται οι προπονητές, όταν βλέπουν να αλλάζει η ταχύτητα του παιχνιδιού της ομάδας, από τους παίκτες που έρχονται από τον πάγκο. Είναι μάλιστα το δεύτερο συνεχόμενο ματς, που ο ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ που έρχεται από τον πάγκο, βρίσκει σχεδόν αμέσως δίχτυα.

Βεβαίως όσα καλά και αν είναι αυτά, ο Νίκολιτς ήθελε και ένα δεύτερο και ένα τρίτο γκολ ή όσα χρειαζόντουσαν για να πάνε στα σκουπίδια οι δυο βαθμοί. Και αυτό τον βαραίνει και θα τον βαραίνει. Διότι ήταν πολλές και υπερβολικά καλές, οι ευκαιρίες που η ΑΕΚ έχασε. Κυρίως αυτές του Γιόβιτς. Ο Σέρβος έκανε ένα πολύ γεμάτο ματς και ήταν πραγματικά εντυπωσιακός ο τρόπος που με μισή του ενέργεια άνοιγε όλη την άμυνα της Λάρισας και όλη την επίθεση της ΑΕΚ. Αλλά αν ξαναδεί το ματς και τι γκολ έχασε, θα τραβάει τα μαλλιά του.

Προφανώς και δεν διαλύθηκε το σύμπαν της ΑΕΚ με την ισοπαλία στην Λάρισα. Οι ανταγωνιστές της έχουν κάνει ήδη πολύ πιο χοντρές γκέλες. Βεβαίως στο ταμείο στο τέλος, όλοι οι βαθμοί μετράνε. Ειδικά αυτοί που χάθηκαν σε ματς που δεν έπρεπε λόγω αγωνιστικής εικόνας να χαθούν. Όμως ακόμα και σε παιχνίδι που η ΑΕΚ στο τέλος δεν το κέρδισε, φάνηκε πως βρίσκεται σε καλό δρόμο ως προς αυτά που πλέον κάνει μέσα στο γήπεδο. Και αυτό έχει την σημασία του.

Και κάτι τελευταίο γιατί δεν είναι καθόλου μικρή υπόθεση. Το μαρκάρισμα του Παντελάκη στον Γιόβιτς είναι με τις τάπες πάνω στον Αχίλλειο. Είναι απευθείας κόκκινη. Είναι κόκκινη που έπρεπε να την δει στο γήπεδο ο Μόσχου, αλλά κυρίως έπρεπε να την δει ο Φωτιάς στο ριπλέι και να καλέσει τον διαιτητή στο VAR για να αλλάξει την κίτρινη. Όπως ακριβώς έγινε σε μια φάση καρμπόν στο ματς του Ολυμπιακού με τον Πανσερραϊκό την περασμένη εβδομάδα. Δεν ξέρω σε τι βαθμό έπαιξε ρόλο στο αποτέλεσμα αυτή η φάση. Ξέρω πως ο παίκτης που πήγε να δώσει τον αστράγαλο του Γιόβιτς στο χέρι έπρεπε να τιμωρηθεί όπως προβλέπεται και η ΑΕΚ που ήταν μπροστά στο σκορ, να παίξει με παίκτη παραπάνω. Τελεία, παύλα, παράγραφος.