Η ΑΕΚ οφείλει να μην κρυφτεί από τον καθρέφτη της

Την πραγματικότητα που έδειξε και το ματς με τον Ολυμπιακό αλλά και αυτό με τον ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ έχει υποχρέωση να την δει και να την μετρήσει σωστά, προκειμένου να μπορέσει να φτάσει εκεί που θέλει - Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Στην προηγούμενη διακοπή του πρωταθλήματος για τις εθνικές ομάδες, η ΑΕΚ πήγε ούσα στην κορυφή της βαθμολογίας. Επέστρεψε στις αγωνιστικές υποχρεώσεις απέναντι σε δυο ανταγωνιστές της για το πρωτάθλημα. Και βρέθηκε στην τρίτη θέση, με τέσσερις και τρεις βαθμούς απόσταση. Αυτό συνέβη διότι και στα δυο ματς απέναντι σε ανταγωνιστές της, δεν κατάφερε σε κανένα να είναι ανταγωνιστική. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Και το χειρότερο που μπορεί να κάνει την δεδομένη στιγμή, είναι η ΑΕΚ να κλείσει τα μάτια σ’ αυτή την πραγματικότητα και να ψάξει τις αιτίες για την ήττα από τον Ολυμπιακό, σε μικρές αγωνιστικές λεπτομέρειες. Που εννοείται και αυτές παίζουν τον ρόλο τους. Για παράδειγμα η ΑΕΚ βρέθηκε πίσω στο σκορ από μια φάση που ο Βίντα κάνει ανεπίτρεπτο λάθος. Όπως και ανεπίτρεπτη είναι η αντίδραση του κέντρου της άμυνας, στο δεύτερο γκολ του Ολυμπιακού.

Όμως αυτό είναι το δέντρο και δεν είναι το δάσος. Η μεγάλη εικόνα για την ΑΕΚ, είναι πως τόσο από τον Ολυμπιακό στο Φάληρο, όσο και από τον ΠΑΟΚ την προηγούμενη Κυριακή στη Νέα Φιλαδέλφεια, έχασε με ευκολία. Έχασε διότι σε ματς υψηλών απαιτήσεων, δεν κατάφερε να απαιτήσει σχεδόν τίποτα μέσα στο γήπεδο. Δεν είναι τυχαίο πως σε δυο συνεχόμενα ματς με ανταγωνιστές της, δέχθηκε τέσσερα γκολ, χωρίς να πετύχει ούτε ένα. Και μάλιστα χωρίς ούτε ο Ολυμπιακός, ούτε ο ΠΑΟΚ, να κάνουν καμιά ιστορική ματσάρα. Ίσως το αντίθετο.

Η ΑΕΚ για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι με ανταγωνιστή της για το πρωτάθλημα, έχει οριακά δυο ποδοσφαιριστές που κράτησαν το κεφάλι τους έξω από το νερό. Τον Στρακόσια και τον Πινέδα. Άντε και ανασταλτικά τον Ρότα και με κάποιες εκλάμψεις του Πένραϊς. Όλοι ήταν σε ρηχά νερά μέχρι να γίνει το σκορ 2-0. Και ήπιαν θάλασσα όταν έγινε το 2-0. Κάτι που πραγματικά είναι πολύ ενοχλητικό. Όπως και με τον ΠΑΟΚ, έτσι και με τον Ολυμπιακό, όταν η ΑΕΚ βρέθηκε με 2-0 πίσω στο σκορ, πέταξε λευκή πετσέτα.

Την Τετάρτη, παραμονή του ματς με την Αμπερντίν, ο Νίκολιτς είπε πως οι παίκτες του πρέπει να σταματήσουν να σοκάρονται όταν μένουν πίσω στο σκορ και να βγάζουν αντίδραση. Μια που το είπε, μια που δεν έγινε. Όταν παίζεις με ανταγωνιστή σου, πρέπει να τρως σίδερα μέχρι και το τελευταίο λεπτό. Πρέπει να έχεις τη νοοτροπία «fight – believe – never give up», για την οποία είχε μιλήσει ο Νίκολιτς πριν από την Άντερλεχτ, που τότε έδωσε την πρόκριση, αλλά με ΠΑΟΚ και με Ολυμπιακό δεν την είδαμε ποτέ.

Την προηγούμενη Κυριακή στη Νέα Φιλαδέλφεια η ΑΕΚ μετά το 2-0 στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνου, απειλεί για πρώτη φορά την αντίπαλη εστία στο 90φεύγα με την κεφαλιά του Πιερό. Τώρα στο Φάληρο, μετά το 2-0 πάλι σχετικά νωρίς στο δεύτερο ημίχρονο, την πρώτη απειλή της η ΑΕΚ την κάνει πάλι στο 90φεύγα, με το σουτ του Γκατσίνοβιτς. Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, προφανώς παύει να είναι σύμπτωση. Και σίγουρα δεν μπορεί να είναι καθόλου συμπτωματικό, πως επί της ουσίας σχεδόν με τον ίδιο τρόπο και πάνω – κάτω με την ίδια εικόνα, η ΑΕΚ έχασε ακριβώς με το ίδιο σκορ και από τον Ολυμπιακό και από τον ΠΑΟΚ.

Προφανώς και υπάρχουν επί μέρους αγωνιστικά κομμάτια που έχουν την σημασία τους. Πόσο αποτελεσματικά είναι τα στόπερ σου, τι παίρνεις και τι δεν παίρνεις από τα ακραία μπακ σου, πως λειτουργούν τα χαφ σου και τα εξτρέμ σου. Όλα παίζουν τον ρόλο τους. Διότι κάποιος θα πει πως με αποτελεσματικότερο κέντρο άμυνας, μπορεί να μην δεχόταν η ΑΕΚ τα γκολ στο Φάληρο. Ή με περισσότερες βοήθειες στον Πινέδα από τα υπόλοιπα χαφ και πιο σωστές αποφάσεις στην τελική πάσα, θα μπορούσε να βγάλει ευκαιρίες, σε φάσεις που δημιούργησε καλές προϋποθέσεις.

Όμως αυτά είναι μικρή κομμάτια που συνθέτουν το παζλ της μεγάλης εικόνας. Αυτή που πρέπει να δει η ΑΕΚ και να δουλέψει πάνω σ’ αυτή. Να δουλέψει ο Νίκολιτς στα Σπάτα. Να δουλέψει και ο σύλλογος στην μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Η ΑΕΚ έχει δρόμο που πρέπει να καλύψει ακόμα. Μέχρι ενός σημείου δεν είναι καν παράλογο, όταν συζητάμε για μια ομάδα που άρχισε να κτίζεται το περασμένο καλοκαίρι από καινούργιο προπονητή και που κάποιες επιπλέον… κολώνες που έπρεπε να έχουν μπει στο οικοδόμημα, μετατέθηκαν για τον Γενάρη ή ακόμα και για το προσεχές καλοκαίρι.

Οφείλει η ΑΕΚ να ζυγίσει και να μετρήσει πολύ καλά, όλα όσα έγιναν στα ματς με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο και με τον ΠΑΟΚ την προηγούμενη Κυριακή στη Νέα Φιλαδέλφεια. Χωρίς να χαθεί σε λεπτομέρειες που δεν έχουν ουσία. Και χωρίς να κλείσει τα μάτια στην πραγματικότητα, γιατί αυτή την πραγματικότητα θα την ξαναβρεί μπροστά της. Η ΑΕΚ δεν έχασε με 2-0 και στα δυο ματς με τους ανταγωνιστές της, επειδή έγιναν δυο παιδικά λάθη. Έχασε γιατί χρειάζεται και από τον προπονητή της αλλά και από τους έχοντες την ευθύνη των μεταγραφών, να γίνει ακόμα μπόλική δουλειά, για να μπορεί να κερδίζει.

Και για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε, εννοείται πως αυτό πρέπει να γίνει με στήριξη στον Νίκολιτς. Απλώς πρέπει να έχουμε καθαρό, πως στήριξη δεν σημαίνει πως ό,τι και αν συμβεί, δεν πειράζει, αρκεί η προσπάθεια, πάμε παρακάτω. Αυτό είναι ένα λάθος που κάποια στιγμή έγινε στην εποχή Αλμέιδα και δεν πρέπει να γίνει. Στήριξη σημαίνει πως πειράζει και μάλιστα πολύ, όταν δεν μπορείς να είσαι ανταγωνιστικός με τους ανταγωνιστές του. Σημαίνει να το βλέπεις, να το μετράς και να δουλεύεις για να κάνεις ότι απαιτείται για να καλύψεις την ποδοσφαιρική απόσταση και να μπορέσεις να διεκδικήσεις το πρωτάθλημα.