Σημαντική νίκη αλλά για το κάτι παραπάνω, ο Άρης θα χρειαστεί κι άλλα πράγματα
i

@intime

Σημαντική νίκη αλλά για το κάτι παραπάνω, ο Άρης θα χρειαστεί κι άλλα πράγματα

Αλέξης Σαββόπουλος 23:43 - 11.11.2023 / Ανανεώθηκε: 23:56 - 11.11.2023

Ο Αλέξης Σαββόπουλος γράφει για τη σημασία της νίκης του Αρη στο Βόλο, τα τρία πένατι εκ των οποίων, καταλογίστηκε μόνο το ένα και την ανάγκη περαιτέρω βελτίωσης για να έχει ρεαλιστικές ελπίδες να ανταγωνιστεί την τετράδα.

Ο Άρης είχε δυο πράγματα να διαχειριστεί πριν από το παιχνίδι με τον Βόλο. Την πίεση για το αποτέλεσμα και την αναγκαιότητα της νίκης μετά την ήττα από τον Ατρόμητο και φυσικά την μόνιμη κατάσταση με τις πολλές απουσίες που ανάγκασαν τον Μάντζιο να παρατάξει για μια ακόμη φορά, μια πειραματική ενδεκάδα. 

Δηλαδή, έναν φανερά ανέτοιμο παίκτη (τον Φεράρι) που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα έπρεπε να αγωνιστεί και οφείλουμε όλοι να του βγάλουμε το καπέλο για την αυτοθυσία που επέδειξε. Ένα άλλον (Φατόρε) που και πρώτη φορά αγωνίστηκε και το έκανε σε άλλη θέση, παίζοντας στόπερ αντί για μπακ. Και μια διαφοροποίηση στα χαφ με τον Νταρίντα πίσω από τον Μορόν και τον Πάρντο να οπισθοχωρεί στο πλάι του Βερστράτε, στην προσπάθεια του προπονητή του Άρη να βρει τον παίκτη που θα συνδέει τη μεσαία με την επιθετική γραμμή.

Ο Άρης δεν έθελξε με την εμφάνισή του και δεν μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι μπορεί να μιλήσει για κέρδη που αφήνει το παιχνίδι στο «Πανθεσσαλικό», πλην των προφανή. Δηλαδή των τριών βαθμών της νίκης και της αντίδρασης που έβγαλε το γκρουπ.  

Η ανάπτυξη υπήρξε και πάλι προβληματική, φάσεις δεν έγιναν πολλές, και εκτός από μεμονωμένες στιγμές στο 90λεπτο, τα προβλήματα παραμένουν και απαιτούν λύσεις. Κάποιος παίκτης δεν ξεχώρισε ιδιαίτερα και η ισορροπία στο σύνολο παραμένει μια δύσκολή εξίσωση. Ειδικά οι δυο αλλαγές (Μενέντες και Κάρλσον), μάλλον πρέπει να εξόργισαν τον προπονητή τους με την συνεχιζόμενη μηδαμινή προσφορά τους.  

Ένα πράγμα που είχε πάντως ο χθεσινός Άρης ήταν συγκέντρωση. Έμοιαζε να αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα του αγώνα και τον κέρδισε. Τον βοήθησε, για να είμαστε ειλικρινείς και ο Βόλος με την τακτική που ακολούθησε. 

Επέλεξε να μην τον πιέσει ψηλά για να εκμεταλλευτεί την απουσία του Φαμπιάνο και την παρουσία του… ρούκι Φατόρε, προσφέροντας έτσι τον χρόνο στην ενδεκάδα ειδικών συνθηκών του Μάντζιου να τακτοποιηθεί στον αγωνιστικό χώρο και να μην οδηγηθεί σε μεγάλες μπάλες που θα γίνονταν εύκολη λεία. Φάσεις εκατέρωθεν δεν υπήρξαν.   

Αντ΄ αυτού έγινε αρκετή κουβέντα για τις αποφάσεις ή μη του ρέφερι Τσιμεντερίδη και του Σιδηρόπουλου στο VAR. Δυο από αυτές, επιβεβαιώνουν την καχυποψία που υπάρχει για τους Έλληνες διαιτητές. 

Στη φάση του γκολ του Μπράμπετς που ακυρώνεται, ακόμη και αν δεχθούμε ότι υπάρχει χέρι του Τσέχου, προηγείται πεντακάθαρο χέρι του Καλογερόπουλου και μάλιστα παρατεταμένο ενώ στο δεύτερο ημίχρονο και το πέναλτι που τελικά δόθηκε στον Μορόν, υπάρχει χέρι σε αφύσικη θέση του Άλχο, στο σουτ του Ισπανού. Στα τρία πέναλτι δόθηκε το ένα. Κάτι είναι κι αυτό…

Το 0-1 έγειρε την πλάστιγγα στον Άρη και μόλις βρήκε χώρους πέτυχε και ένα δεύτερο που κλείδωσε τη νίκη. Σημαντική από κάθε άποψη, αφού εδραιώνει το σύνολο του Μάντζιου στην εξάδα και του προσφέρει απαραίτητη ηρεμία στη διακοπή των δυο εβδομάδων που ακολουθεί και προσφέρεται για ανασύνταξη. 

Με τα τόσα προβλήματα, είναι κέρδος για τον Άρη να παραμένει σε απόσταση διαχειρίσιμη από τους τέσσερις πρώτους, αφού μετά την διακοπή η φαρέτρα του Μάντζιου θα γεμίσει με περισσότερους παίκτες που τώρα βρίσκονται στα… πιτς. Για να μπορεί όμως να αξιώσει κάτι παραπάνω, οφείλει να βελτιώσει κι άλλο το αγωνιστικό του πρόσωπο…