Ο Άρης έπαιξε μόνο για ένα ημίχρονο κόντρα στον Λεβαδειακό και αυτό το πλήρωσε με την τέταρτη συνεχόμενη απώλεια βαθμών, που είναι... θέμα. Αλλά όχι το μοναδικό. Γράφει ο Βασίλης Πολυχρονόπουλος.
Γυρίσαμε από Λιβαδειά και πάλι το βράδυ της Κυριακής δεν μας βρίσκει ικανοποιημένους, όπως δεν ήμασταν και την περασμένη εβδομάδα, αφού ο Άρης για ακόμη μία φορά αγνόησε τη νίκη και έμεινε με τον βαθμό της ισοπαλίας. Αν σταθούμε μόνο στα τελευταία δύο αποτελέσματα χωρίς να βάλουμε στην εξίσωση τα αποτελέσματα πριν τη διακοπή και την εικόνα της ομάδας, δεν είναι να φέρνουμε και την καταστροφή.
Αν μη τι άλλο ξέραμε το επίπεδο δυσκολίας και του παιχνιδιού με τον Παναθηναϊκό, που είναι μία ομάδα, η οποία διεκδικεί το πρωτάθλημα (κάτι που δεν κάνουν οι κιτρινόμαυροι), αλλά και του εκτός έδρας αγώνα με τον Λεβαδειακό, μίας ομάδας που εντυπωσιάζει με την εικόνα της και με τις επιδόσεις της μέχρι στιγμής τη φετινή σεζόν, έχοντας ρίξει τεσσάρα στον ΠΑΟΚ πριν μερικές εβδομάδες. Και ο Άρης σε αυτά τα δύο ματς δεν νίκησε μεν, αλλά δεν έχασε κιόλας.
19:34 - 26.10.2025
«Γιούχα» από τον κόσμο του Άρη στους παίκτες!
Ο κόσμος του Άρη δεν έμεινε ικανοποιημένος από την εικόνα της ομάδας του, αλλά και από το αποτέλεσμα στο παιχνίδι με τον Λεβαδειακό.
Μπορούμε να το δούμε, όμως, έτσι; Όχι! Και αυτό γιατί αφενός ο Άρης έχει πετάξει ήδη πολλούς βαθμούς, οπότε οι ισοπαλίες δεν του κάνουν στην παρούσα φάση και αφετέρου και ίσως το πιο σημαντικό, είναι τέτοια η εικόνα της ομάδας που δεν μπορεί να σε αφήνει ικανοποιημένο σε καμία περίπτωση. Και όταν λέω η εικόνα δεν εννοώ μόνο τον τρόπο με τον οποίο αγωνίζεται η ομάδα στο εκάστοτε 90λεπτο, τη δημιουργία της, την ανασταλτική της λειτουργία και λοιπά. Αλλά τη γενικότερη κατάσταση στην οποία βρίσκεται και δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι.
Το κακόγουστο αστείο με τους τραυματισμούς δεν λέει να σταματήσει και ο Μανόλο Χιμένεθ αναγκάζεται να κάνει απίστευτες αλχημείες και να παρατάσσει την ομάδα του κάθε εβδομάδα με διαφορετικά σχήματα και διαφορετικές ενδεκάδες. Ρόμβους, τριάδες στην άμυνα, Γένσεν ως φουλ μπακ, δύο φορ και ότι μπορεί να κατεβάσει η... κούτρα του καθενός. Μπορεί έτσι μία ομάδα να αποκτήσει ομοιογένεια; Μπορεί να γίνει ΟΜΑΔΑ και να βγάζει αυτοματισμούς και να παρουσιάζει βελτίωση παιχνίδι με το παιχνίδι; Ρητορικές οι ερωτήσεις...
Να πούμε και δύο λόγια αμιγώς για το παιχνίδι στη Λιβαδειά. Ο Άρης έπαιξε μόνο για ένα ημίχρονο και για τα τελευταία λεπτά της επανάληψης και το πλήρωσε. Λογικό, πως να μην το πληρώσει όταν παίζει στην έδρα της καλύτερης ομάδας του πρωταθλήματος πλην του Big-5; Η εικόνα του ήταν αποκαρδιωτική στο δεύτερο μέρος, βάλε και τον άνεμο που δεν βοηθούσε, βάλε και τον Τσακαλίδη που δεν έδινε ούτε τον... πυρετό του, δύσκολα τα πράγματα.
Παρόλα αυτά, λίγο πιο εύστοχος να ήταν και να αξιοποιούσε μία από τις μεγάλες φάσεις που δημιούργησε στο τέλος θα μπορούσε να έχει φύγει και με τη νίκη. Δεν ήταν όμως, οπότε προχωράμε και κρατάμε την τριάδα στην άμυνα που δεν τα πήγε άσχημα, τον Τεχέρο που έκανε ακόμα μία καλή εμφάνιση και τον Δώνη που δείχνει πως ο Μανόλο Χιμένεθ έχει δίκιο και μπορεί να αποτελέσει βασικό πυλώνα της επιθετικής γραμμής των «κιτρινόμαυρων». Θα κρατήσω, όμως, και τον Μορόν που παραμένει πολύ μακριά από τα στάνταρ του.
Αυτά για το ματς με τους Βοιωτούς. Ο Άρης πρέπει να βρει έναν τρόπο να βάλει τέλος στο πρόβλημα με τους τραυματισμούς, ο Μανόλο Χιμένεθ πρέπει να καταλήξει σε ένα συγκεκριμένο πλάνο, στο οποίο θα δουλέψει η ομάδα του και θα αποκτήσει μία υποτυπώδη σταθερότητα και φυσικά είναι ανάγκη να επιστρέψει η ομάδα στα θετικά αποτελέσματα, προκειμένου να μη βρεθεί μακριά από την τετράδα. Αιγάλεω τώρα για το Κύπελλο με στόχο το 3/3, μετά ο Ολυμπιακός στο Φάληρο για το πρωτάθλημα και μετά Αστέρας AKTOR στο Χαριλάου. Δύσκολο πρόγραμμα, μεγάλο το «πρέπει». Είδωμεν...