Ο Άρης έμεινε με γλυκόπικρη γεύση από ένα δίκαιο αποτέλεσμα

Μπορούσε και καλύτερα, αλλά μπορούσε και χειρότερα ο Άρης κόντρα στον Ολυμπιακό, που δίκαια έμεινε με τον βαθμό. Γράφει ο Βασίλης Πολυχρονόπουλος.

Ας ξεκινήσω με μία ερώτηση «παγίδα» που θα προσπαθήσω να απαντήσω... πλαγίως. Ο Άρης βλέπει ως αρνητικό αποτέλεσμα την ισοπαλία με τον Ολυμπιακό στο Χαριλάου; Δεν γίνεται να πει κάποιος ούτε ναι, ούτε όχι. Είναι αυτό που λέει κι ο σοφός λαός, πως θα το δεις το ποτήρι, μισοάδειο ή μισογεμάτο (όπως είναι πάντα φέτος και το «Κλ. Βικελίδης»). Και θα προχωρήσω στην ανάλυση της διπλωματικής απάντησης μου και στη συνέχεια του ντέρμπι.

Δεδομένου πως ο Άρης αντιμετώπιζε την κορυφαία ομάδα του ελληνικού πρωταθλήματος, όντας... μισός λόγω των πολλών απουσιών και με την ψυχολογία στο πάτωμα μετά τα δύο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, όπου η διαιτησία δεν επέτρεψε στην ομάδα να πάρει αυτά που άξιζε, όχι, δεν μπορείς να το λες αρνητικό. Αν, όμως, βάλεις στην εξίσωση το γεγονός πως οι «κιτρινόμαυροι» μπήκαν στον δεύτερο γύρο της κανονικής διάρκειας του ελληνικού πρωταθλήματος με μόλις 16 βαθμούς και κατά τη διάρκεια του αγώνα απέκτησαν αριθμητικό πλεονέκτημα, ε δεν μπορείς να το πεις και θετικό αποτέλεσμα το «Χ».

Το σίγουρο είναι ένα πάντως: Είναι ένα δίκαιο αποτέλεσμα. Και οι δύο ομάδες είχαν τις στιγμές τους για τη νίκη και τελικά η μπίλια έκατσε στο «Χ». That's all, που λένε και στον Εύοσμο. Μετά από ένα πρώτο κακό ημίχρονο και για τους δύο, στο οποίο ο Ολυμπιακός ήταν ελαφρώς καλύτερος και πιο επικίνδυνος, ο Άρης ήταν καλύτερος στο πρώτο εικοσάλεπτο του δεύτερου ημιχρόνου (που απέκτησε και το αριθμητικό πλεονέκτημα) και είχε δύο πολύ καλές ευκαιρίες με τον Γένσεν και τον Μορόν, ενώ ο Ολυμπιακός λίγο μετά αφότου επανήλθε η αριθμητική ισορροπία απέκτησε ξανά το πάνω χέρι (και λογικό καθώς οι λύσεις που είχε ο Μεντιλίμπαρ στον πάγκο δεν μπαίνουν σε σύγκριση με αυτές του Χιμένεθ), είχε τις στιγμές του, δεν τις αξιοποίησε και μείναμε στα «κουλούρια».

Και το αποτέλεσμα ήταν δίκαιο τόσο όσον αφορά το αγωνιστικό κόμματι όσο και σχετικά με τη διαιτησία, που έχει σηκωθεί μπόλικη σκόνη. Ο Γιαμπλόνσκι το έχασε τελείως το παιχνίδι, δεν ήταν καλή η διαιτησία του, αλλά δεν θεωρώ πως αδικήθηκε και κάποια από τις δύο πλευρές. Οι δύο αποβολές ήταν ολόσωστες (αλλά το VAR έσωσε τον Γερμανό), ενώ στον πειθαρχικό έλεγχο τα έκανε μαντάρα. Με τα πολλά και με τα λίγα, μία κακή διαιτησία, από την οποία, όμως, κατά την ταπεινή μου άποψη δεν μπορεί να έχει κάποια από τις δύο ομάδες παράπονο, καθώς δεν υπήρξε αλλοίωση αποτελέσματος ή κάτι κοντά σε μία τέτοια κατάσταση.

Τι μπορούμε να κρατήσουμε από το ντέρμπι; Τον Γένσεν, που έκανε μία πάρα πολύ καλή εμφάνιση, αφού επιτέλους καταφέραμε να τον δούμε στη φυσική του θέση και τον απίθανο Ράτσιτς, που εβδομάδα με την εβδομάδα γίνεται ακόμα καλύτερος. Δεν θέλω να γίνομαι «σταλεγάκιας», αλλά από την πρώτη στιγμή σας ζητούσα να δώσετε χρόνο σε αυτόν τον παίκτη, γιατί η ποιότητα του ήταν δεδομένη και θα ήταν παράλογο να μην τη δούμε στο χορτάρι. Και πλέον είναι σταθερά ο κορυφαίος παίκτης της ομάδας της Θεσσαλονίκης. Από 'κει και πέρα, καλή εμφάνιση έκανε και ο Αθανασιάδης με κάποιες καίριες επεμβάσεις, αλλά και ο Φαντιγκά, που δεν φταίει καν στην αποβολή του, μιας και η φάση ξεκίνησε από λάθος του Γαλανόπουλου. Οι υπόλοιποι σίγουρα θα μπορούσαν και καλύτερα...

Ο Άρης πλέον στρέφει την προσοχή του στο παιχνίδι με τον Αστέρα AKTOR στην Τρίπολη, το οποίο είναι και το τελευταίο για το 2025. Ξέρω, κλισέ, αλλά η νίκη είναι μονόδρομος και πρέπει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, ώστε η ομάδα να πάει με όσο το δυνατόν περισσότερη ηρεμία στις γιορτές. Και φυσικά, η διοίκηση μετά να κινηθεί όπως χρειάζεται στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο, ώστε να ενισχυθεί η ομάδα, καθώς η ανάγκη για μεταγραφές είναι μεγάλη. Ακούγεται περίεργο να το λέμε αυτό για μία ομάδα, που το καλοκαίρι έκανε πάλι ρεκόρ μεταγραφών, αλλά με τα προβλήματα που υπάρχουν, αυτή είναι η αλήθεια.

Θα κλείσω με ένα σχόλιο σχετικά με την κατάσταση που επικράτησε για ακόμα μία φορά στις εξέδρες του «Κλεάνθης Βικελίδης». Δεν μπορώ να κακίσω σε καμία περίπτωση τον κόσμο, που δεν γεμίζει το γήπεδο. Είναι λογικό να υπάρχει μεγάλη απογοήτευση και να την εκφράζει με αυτόν τον τρόπο. Όπως είπε και ο Αθανασιάδης πολύ σωστά στις δηλώσεις του, ο Άρης πρέπει να κάνει ότι μπορεί, προκειμένου να βρει έναν τρόπο να κερδίσει ξανά τον κόσμο του και να αρχίσει να αποκτά ξανά ζωή το Χαριλάου και να γίνει «κλουβί», που θα μαρτυρά ο κάθε αντίπαλος για να περνά από αυτό.

ΥΓ. Πολλοί άρχισαν να... κελαηδούν πάλι για συμμαχίες και φιλικά παιχνίδια. Μάλλον θα έριξαν ένα σπίτι στο «διπλό», που ήταν... σιγουράκι. Μάλλον αυτή τη στιγμή που μιλάμε θα κοιμούνται σε χαρτόκουτο μέσα στην παγωνιά. Και επειδή πάνω απ' όλα είμαι άνθρωπος, εγώ θα πω πως ειδικά τέτοιες μέρες καλό είναι να τους βοηθήσουμε όπως μπορούμε. Χριστούγεννα είναι ντε, ας κάνουμε καμία καλή πράξη.