Άστεγοι εξαιτίας του Άρη…

Ο Αλέξης Σαββόπουλος γράφει για τις απαντήσεις που έδωσε για μια ακόμη φορά ο Αρης με την ισοπαλία κόντρα στην ΑΕΚ.

Και τι δεν ακούστηκε όλη την εβδομάδα πριν από το παιχνίδι του Άρη με την ΑΕΚ. Kαι τι δεν γράφτηκε στην άβυσσο των social media που φυσικά τα ξέρει όλα. Και τι δεν ειπώθηκε, άλλοτε ξεκάθαρα, άλλοτε συγκεκαλυμμένα. Για φιλικό παιχνίδι, για εξασφαλισμένους βαθμούς της ΑΕΚ και τον Άρη σε ρόλο… παρατηρητή και μόνιμου θύματος της παραφιλολογίας. Τα προηγούμενα χρόνια ο Άρης ήταν… παράρτημα του Ολυμπιακού. Από τον οποίο όμως πέρσι στέρησε την δυνατότητα να διεκδικήσει το πρωτάθλημα με την ισοπαλία μέσα στο Καραϊσκάκης. Φέτος η καραμέλα ξεκίνησε από το καλοκαίρι, με τον Λουίς Πάλμα να κατηφορίζει προς Νέα Φιλαδέλφεια.

Μέχρι εχθές στις 19.30 και την έναρξη του αγώνα οι γνωστοί κακεντρεχείς προέτρεπαν τον κοσμάκη να βάλει τα σπίτια του στο διπλό της ΑΕΚ, προεξοφλώντας ότι η ομάδα του Αλμέιδα θα περνούσε εύκολα από το Κλεάνθης Βικελίδης. Του Άρη που έχει ήδη αποκλείσει την ΑΕΚ από το κύπελλο και χθες την έριξε και απο την κορυφή. Όπως προηγουμένως είχε κάνει και με τον Παναθηναϊκό αλλά και με τον ΠΑΟΚ. Και όχι μόνο αυτό, αλλά… δούλεψε, για ποιόν; Για τον άσπονδο φίλο του, τον ΠΑΟΚ. Άλλη μια απάντηση σε όσους αρέσκονται να πιπιλίζουν την καραμέλα ότι όλη η σεζόν για αυτόν είναι να κερδίζει τον ΠΑΟΚ.

Ο Άρης είχε δέκα διαφορετικούς λόγους να αδιαφορήσει παντελώς για τον αγώνα με την ΑΕΚ, οι οποίο ξεκινούν από τον ημιτελικό της προσεχούς Τετάρτης και την αντιπαλότητα με την συμπολίτισσα ομάδα που από εχθές φιγουράρει, ελέω Άρη, στην πρώτη θέση, μέχρι την δολοφονία δυο αθώων παιδιών (Τόσκο και Άλκη) και την πρωτοφανή ασέβεια και ύβρη απέναντι στην μνήμη του Άλκη που εξελίσσεται στο γήπεδο όπου κανέναν εισαγγελέας ποτέ δεν βλέπει τίποτα.

Αλλά είχε έναν λόγο να μην αδιαφορήσει. Την ιστορία του, την ιστορία 110 ετών. Για ακόμη μια φορά λοιπόν απέδειξε ότι σε αυτήν την πόλη υπάρχει ακόμη αξιοπρέπεια. Κανείς δεν πήγε στα Ρύσιο την Παρασκευή να απειλήσει τους ποδοσφαιριστές του Αρη μην τυχόν και διανοηθούν και φέρουν τον ΠΑΟΚ στην κορυφή, κανείς δεν έβρισε τους Φετφατζίδη, Σαβέιρο και Μορόν όταν σκόραραν, κανείς δεν τόλμησε να απαιτήσει από τον Μορόν να αστοχήσει στο πέναλτι. Για τους μικρότερους που δεν καταλαβαίνουν, ας αναζητήσουν πληροφορίες για τον αγώνα Απόλλων Καλαμαριάς – ΠΑΟΚ 2-1 το 2005. Εκεί θα γίνουν σοφότεροι για το τι πρεσβεύει ο κάθε σύλλογος και πόσο βαριές είναι οι φανέλες των ομάδων της Θεσσαλονίκης. Διότι άλλο ακριβή φανέλα, άλλο βαριά φανέλα.

Το χθεσινό 3-3 ήταν ένα χαστούκι στους ειδήμονες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Στους απανταχού προφήτες. Και μια ακόμη ξεκάθαρη δήλωση καθαρότητας και περηφάνειας της ομάδας της Θεσσαλονίκης που με τα καλά και τα στραβά της, κάνει ό, τι μπορεί για να βγάζει από πάνω της τις ταμπέλες που της κολλούν. Αφού πρώτα εύχομαι να μην έχουν κλείσει… σπίτια μετά το χθεσινό, αναρωτιέμαι πότε θα σταματήσει αυτή η στημένη και κατευθυνόμενη υστερία για τον Αρη. Μάλλον ποτέ. Και για αφήσω μια χαραμάδα ανοιχτή, θα σταματήσει όταν σταματήσουν όσοι στοχοποιούν τον Αρη να δίνουν οι ίδιοι φιλικά με τις ομάδες δορυφόρους τους. Προφανώς όταν ο ίδιος έχεις δικές σου ομάδες δορυφόρους και δίνεις φιλικά, σου φαίνεται αυτονόητη η ήττα με κατεβασμένα χέρια το Αρη από την πρωταθλήτρια και κυπελλούχο ΑΕΚ.

Αυτά όμως ας απασχολήσουν όσους μάχονται για το πρωτάθλημα, ας διαπιστώσουν ποιες ομάδες κερδίζουν τους αγώνας μέσα στο χορτάρι και ποιες έξω από αυτό. Ας κοιταχτούν μεταξύ τους και ας ψαχτούν.

Πάμε και στα σοβαρά. Ο Άρης, έχοντας τον επαναληπτικό της προσεχούς Τετάρτης και την πρόκληση να βρεθεί σε ένα τελικό μετά από 14 χρόνια, ήταν υποχρεωμένος να κάνει διαχείριση, αδιαφορώντας για τις κακές γλώσσες. Ο Μάντζιος έκανε αυτά που είχε εξαρχής σχεδιάσει. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Άφησε εκτός είτε λόγω τιμωρίας, είτε από επιλογή, Νταρίντα, Σαμόρα, Μάνου Γκαρθία, Οντουμπάτζο, κράτησε στον πάγκο Σουλεϊμάνοφ, Μορόν και Βέλεθ και μοίρασε τον χρόνο όπως περίπου το είχε σχεδιάσει. Έδωσε ένα ημίχρονο στον Φαμπιάνο για να τον ετοιμάσει για τη ρεβάνς και επανέφερε στο κάδρο παίκτες που είχαν καιρό (έως και μήνες) να αγωνιστούν όπως οι Φατόρε, Βερστράτε, Παναγίδης, Ρουπ. Έδωσε φανέλα βασικού στον Φετφατζίδη και αυτός σκόραρε και γενικά πρέπει να έμεινε απόλυτα ικανοποιημένος από τα επίπεδα συγκέντρωσης απο όλους όσους πάτησαν στο χορτάρι. Ακόμη και από αυτούς που είχαν καιρό να το… πατήσουν.

Εκείνος όμως που στα δικά μου μάτια έκανε τη διαφορά και κάνει διαφορετικό το παιχνίδι του Αρη είναι ο Ανσαριφάρντ. Ο Ιρανός που αγωνίστηκε ένα ημίχρονο, προσφέρει στοιχεία που δεν έχει ή αν έχει δεν τα δίνει ο Μορόν. Είναι πιο απλός στο παιχνίδι του, πιο ομαδικός, πιο πιεστικός στην πρώτη μπάλα του αντίπαλου.

Ο Άρης μπαίνει στα πλει οφ με μεγάλη διαφορά από την 4η θέση και με απειροελάχιστες ελπίδες, έστω να πλησιάσει σε αυτή. Απέδειξε όμως ότι μπορεί να κοιτάξει στα μάτια κάθε αντίπαλο και να τον κερδίσει, εφόσον δεν έχει διαιτητές τύπου Αλ Χακίμ. Η χθεσινή ισοπαλία, πρακτικά δεν αλλάζει κάτι εν όψει πλει οφ. Του δίνει όμως ακόμη μεγαλύτερη ψυχολογική ώθηση που χρειάζεται για τον επαναληπτικό της Τετάρτης προκειμένου να τελειώσει τη δουλειά.

ΥΓ1. Ο αγώνας στην Κρήτη δικαίωσε πλήρως τα γραφόμενα μας για την επιλογή του Σουηδο-ιρακινού ρέφερι στον αγώνα του Αρη με τον Παναθηναϊκό, ο οποίος διαμόρφωσε το αποτέλεσμα στην αναμέτρηση της περασμένης Τετάρτης.