Η ΑΕΚ έκανε μια στρατηγική επιλογή αλλαγής μοντέλου και πρέπει να προσαρμόσει το ρόστερ

Ο Κώστας Τσίλης βάζει στο τραπέζι αυτό που φέρνει στην ΑΕΚ η στρατηγική επιλογή του Νίκολιτς για τον πάγκο της και ότι αυτό συνεπάγεται για την διαχείριση του υλικού για τη νέα σεζόν

Να κάνουμε ένα ξεκαθάρισμα ευθύς εξ αρχής. Πριν από την στρατηγική επιλογή που αφορά τον προπονητή και αναφέρεται στον τίτλο, η ΑΕΚ είχε κάνει πριν από μερικούς μήνες ακόμα μια επιλογή, που δεν αφορούσε το αγωνιστικό κομμάτι. Αλλά ήταν ακόμα πιο… στρατηγική. Ο Ηλιόπουλος αποφάσισε πως θα πληρώσει ακριβά και θα δώσει στον Ριμπάλτα και το βαρύ βιογραφικό του, την θέση του διευθυντή ποδοσφαίρου. Μ’ ότι αυτό συνεπάγεται αν ο ρόλος έχει ουσία και δεν είναι μόνο για τους τύπους.

Ένα απ’ αυτά που συνεπάγεται, είναι όταν πλέον μπήκε στο τραπέζι αυτό το ζήτημα, να κτίσει τη νέα ΑΕΚ. Ο Ριμπάλτα να κάνει τις επιλογές και ο Ηλιόπουλος να παίρνει τις οριστικές αποφάσεις, καθώς πάντα αυτές τις παίρνει εκείνος που πληρώνει. Αυτός είναι ο ορθολογικός τρόπος λειτουργίας και έτσι θα μπορεί να γίνει με καθαρούς και δίκαιους όρους, η κρίση σ’ αυτό που θα κτιστεί. Με κριτή προφανώς το γήπεδο.

Ο Νίκολιτς είναι μια επιλογή του Ριμπάλτα. Είναι μια επιλογή που ήθελε να κάνει και όταν δούλευε στην Πάρμα, αλλά αυτό δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία. Αυτό που έχει την μεγαλύτερη σημασία, είναι πως κουμπώνει το προφίλ του Νίκολιτς, σ’ εκείνο που ο Ριμπάλτα έψαχνε από την πρώτη στιγμή. Ο Σέρβος, όπως και ο Αλμέιδα, είναι εξαιρετικά φιλόδοξος και παραμένει με κά…ψα και δίψα για να κάνει επιτυχίες και να κερδίσει πράγμα. Και αυτή την δίψα του, δεν την έχουν καλύψει τα πρωταθλήματα και τα κύπελλα που ήδη έχει πάρει σε Σερβία, Ουγγαρία και Ρωσία. Κάπως έτσι ήταν και Αλμέιδα όταν ήρθε στην ΑΕΚ, κουβαλώντας ακόμα και Τσάμπιονς Λιγκ κεντρικής Αμερικής.

Ο Ριμπάλτα είχε ως βασικό κριτήριο αυτή την «δίψα» και αυτή την φιλοδοξία. Εξ ου και από την αρχή έβαζε στο τραπέζι το θέμα της νεαρής ηλικίας. Και κτύπησε πόρτες προπονητών μ’ αυτό το προφίλ. Επειδή έχει γίνει μεγάλη κουβέντα για το εάν ήταν από την αρχή ο Νίκολιτς η πρώτη επιλογή του Ριμπάλτα. Μπορεί και να μην ήταν. Είναι πολύ πιθανό να το έψαξε και με τον Μορένο και με τον Αγλκουαθίλ. Προφανώς και οι δυο, είχαν στο μυαλό τους να εξαργυρώσουν είτε με καλά λεφτά στα Εμιράτα, είτε με παραμονή στο ισπανικό πρωτάθλημα, τις εξαιρετικές σεζόν τους σε Οσασούνα και Σοσιεδάδ. Για να ξέρουμε και τι λέμε, δεν είναι καθόλου παράλογο για έναν Ισπανό προπονητή, στα φιλόδοξα ντουζένια του, να μην έχει προτεραιότητα την ΑΕΚ. Επίσης, για να κλείνουμε και κάποιες έτσι κι αλλιώς ανούσιες κουβέντες, κανείς δεν ξέρει αν ο Νίκολιτς ήταν πρώτη επιλογή, σίγουρα όμως δεν ήταν λύση ανάγκης. Δεν έχει καμία λογική, η ΑΕΚ να βρέθηκε σε αδιέξοδο και να έψαξε για κάτι να κλείσει άρον - άρον, σ’ έναν προπονητή που έπρεπε να "ψηθεί" και να πειστεί πρώτα ο ίδιος και μετά να βρεθεί και τρόπος να λύσει το συμβόλαιο του.

Αυτό που έχει την μεγαλύτερη σημασία ωστόσο, είναι πως ο Ριμπάλτα είχε τον τρόπο και τις επιλογές, για να πάει σε μια λύση που «κουμπώνει» απόλυτα, στο προφίλ προπονητή που έψαχνε από την αρχή. Απολύτως ποδοσφαιρικά λογικό είναι, με βάση τα κριτήρια που έβαζε, να πάει στον Νίκολιτς. Έναν προπονητή που το πόσο δίψα έχει, το έδειξε από το γεγονός πως «έσπασε» συμβόλαιο με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, για να κυνηγήσει να διεκδικήσει επιτυχίες που θα του φτιάξουν ακόμα περισσότερο το βιογραφικό. Το παράλογο θα ήταν να κατέληγε τελικά στον Μπενίτεθ, που έχει μεν βιογραφικό που ζαλίζει, αλλά δεν το λες πλέον και τον πιο διψασμένο προπονητή στον κόσμο για να κάνει επιτυχία. Προφανώς όλα θα κριθούν στο γήπεδο. Αλλά πάντα έχει σημασία και η λογική πίσω από μια επιλογή.

Με την επιλογή του Νίκολιτς στον πάγκο, η ΑΕΚ έκανε και μια στρατηγική επιλογή ως προς το αγωνιστικό κομμάτι. Για μια ριζική αλλαγή αγωνιστικής φιλοσοφίας. Μπορεί ο Νίκολιτς ως προφίλ να μην διαφέρει απ’ αυτό που είχε ο Αλμέιδα, αλλά ως αγωνιστική φιλοσοφία, είναι δυο εντελώς αντίθετα άκρα. Ο Πελάδο ζούσε και πέθαινε με το στιλ του. Ο Νίκολιτς δεν έχει απολύτως κανένα πρόβλημα όχι απλώς να αλλάξει σχηματισμό μέσα στη σεζόν, αλλά ακόμα και από παιχνίδι σε παιχνίδι, αν το κρίνει σκόπιμο. Θα κάνει αλλαγές, θα κάνει ό,τι χρειαστεί αγωνιστικά, για να πάρει αυτό που θέλει.

Ο Νίκολιτς είναι το αντίθετο του Αλμέιδα και το ρόστερ...

Ο Σέρβος έχει μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση σ’ αυτά που ζητάει από τους ποδοσφαιριστές του. Έχει μια εντελώς διαφορετικά προσέγγιση στην διαχείριση ενός ματς. Ο χαρακτήρας του παιχνιδιού που θέλει ο Νίκολιτς, δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτόν που έψαχνε και εφάρμοζε ο Αλμέιδα. Έχει ο Σέρβος ως βάση του αγωνιστικού οικοδομήματος την στιβαρή ανασταλτική λειτουργία, παίζει ποδόσφαιρο μιας επαφής και έχει συγκεκριμένη ταχύτητα στο επιθετικό transition. Προφανώς δεν κρίνεται εκ των προτέρων αλλά μόνο μέσα στο γήπεδο, η αποτελεσματικότητα αυτού του μοντέλου.

Δεδομένα όμως με τον Νίκολιτς η ΑΕΚ θα παίξει κάτι πολύ διαφορετικό, απ’ αυτό που έπαιζε με τον Αλμέιδα. Και πάνω σ’ αυτό, θα πρέπει να προσαρμοστεί και το ρόστερ. Ίσως αυτός είναι και ο λόγος που ο Ριμπάλτα είχε στο μυαλό του την ριζική ανανέωση του υλικού. Εννοείται πως είχε να κάνει με την αποτυχία, την ανάγκη να πέσει ο μέρος όρος ηλικίας, ίσως και με το γεγονός πως κάποιοι παίκτες έχουν κλείσει τον κύκλο τους. Ωστόσο σίγουρα περνάει και μέσα από το γεγονός, πως το αγωνιστικό μοντέλο του Νίκολιτς, που είναι εντελώς διαφορετικό απ’ αυτό του Αλμέιδα, θα πρέπει να υπάρξει και το κατάλληλο ρόστερ για να το υπηρετήσει.

Μάλιστα αυτό πιθανόν να μην είναι καν μόνο θέμα αγωνιστικών χαρακτηριστικών. Υπάρχουν παίκτες που ήρθαν στην ΑΕΚ το καλοκαίρι που ήρθε ο Αλμέιδα και επί τρεις σεζόν «κούμπωσαν» σ’ ένα συγκεκριμένο μοντέλο. Δεν είμαι σίγουρος πως είναι πολύ εύκολο, να μπουν και ταιριάξουν σε κάτι που δεν είναι απλώς, αλλά εντελώς διαφορετικό. Προφανώς για όλα αυτά ο πρώτος που θα έχει άποψη, είναι ο Νίκολιτς. Αυτός θα αποφασίσει πόσοι και ποιοι δεν του κάνουν και δεν κουμπώνουν. Ίσως και να το έχει ήδη αποφασίσει και θα φανεί τις επόμενες μέρες.

Το να έρθουν στην ΑΕΚ παίκτες που μπορούν να κάνουν την δουλειά που θέλει ο Νίκολιτς, είναι το εύκολο κομμάτι. Τέτοια περίπτωση, βάσει χαρακτηριστικών είναι ο Κουτέσα. Το δύσκολο κομμάτι, είναι να παρθούν οι σωστές αποφάσεις γι αυτούς που θα πρέπει να μείνουν και αυτούς που θα πρέπει να φύγουν. Σ’ ένα ρόστερ μόνο με ενεργά συμβόλαια. Από την άλλη μεριά πρώτος ο Νίκολιτς ξέρει πως μια κακή σεζόν της ομάδας, μπορεί να παρασύρει σε πάτο ατομικής απόδοσης, ακόμα και εξαιρετικά ποιοτικούς ποδοσφαιριστές. Τα πάντα όμως, έχουν να κάνουν με το πως κουμπώνουν οι παίκτες, σ’ αυτό που θέλει να παίξει ο Νίκολιτς.

Δεν είναι εύκολες οι ριζικές αλλαγές σ’ ένα τέτοιο καλοκαίρι, που από τις 24 Ιουλίου η ΑΕΚ είναι υποχρεωμένη να αρχίσει να παίζει για την ζωή της. Ωστόσο στα μάτια τα δικά μου και καθαρά ποδοσφαιρικά, αν αυτόν τον δρόμο πρέπει να ακολουθήσει, οφείλει να το κάνει χωρίς εκπτώσεις, επιφυλάξεις και ρίσκα. Κυρίως διότι η ΑΕΚ έκανε μια συγκεκριμένη, στρατηγική επιλογή, ως προς το μοντέλο που θέλει να ακολουθήσει. Για να βγει αυτό, χρειάζεται και προσαρμογή του υλικού, πάνω σ’ αυτό το μοντέλο.