Η μεγάλη εικόνα, της νέας εποχής της ΑΕΚ

Ο Κώστας Τσίλης βάζει στο τραπέζι τα πρώτα συμπεράσματα, απ' αυτό που ξεκίνησε στην ΑΕΚ τον περασμένο Ιούνιο και είναι επί της ουσίας η αρχή της εποχής όχι μόνο Νίκολιτς, αλλά και Ηλιόπουλου

Η ΑΕΚ βγήκε στα τέλη του Αυγούστου, από ένα διάστημα ενός μηνός μέσα στο οποίο έπαιξε συνολικά οκτώ παιχνίδια. Τουλάχιστον στα έξι, για να μην πω σ’ όλα, το διακύβευμα ήταν πολύ μεγαλύτερο από το κέρδος μιας νίκης. Ειδικά στο κομμάτι των ευρωπαϊκών προκριματικών. Αλλά και για τα δυο πρώτα ματς πρωταθλήματος, δεν ήταν απλή ιστορία το απόλυτο σε νίκες.

Αυτό το καλοκαίρι, δεν είχε μόνο ζωτικά αγωνιστικά διακυβέυματα για την ΑΕΚ. Ήταν και το πρώτο της νέας εποχής της. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην μετάβαση από τον Αλμέιδα στο Νίκολιτς. Από τον περασμένο Ιούνιο και μετά, η ΑΕΚ σ’ όλη την πυραμίδα της, είναι ένας εντελώς διαφορετικός σύλλογος σε σχέση μ’ αυτό που ήταν έναν χρόνο πριν. Με ριζικές αλλαγές σε πρόσωπα, που αυτομάτως έφερε και ριζικές αλλαγές σε τρόπο λειτουργίας.

Καθαρά πρακτικά και ουσιαστικά, το είχα γράψει και στην αρχή του καλοκαιριού, τώρα φτιάχτηκε και ξεκίνησε να δουλεύει και φυσικά κρίνεται, αυτό που θέλει να κάνει ο Ηλιόπουλος στην ΑΕΚ. Καινούργιος και δική του επιλογή, αντιπρόεδρος και CEO στην εταιρία. Καινούργιος και δική του επιλογή διευθυντής ποδόσφαιρου. Καινούργιος και με δική του επιλογή προπονητής. Καινούργια και με δική του επιλογή, πρόσωπα στις Ακαδημίες.

Στην πραγματικότητα ο Ηλιόπουλος πήγε σε κάτι που μοιάζει ως το πλέον λογικό, αλλά λίγοι είναι οι ιδιοκτήτες μια μεγάλης ομάδας που επιλέγουν να το κάνουν. Κυρίως διότι προϋποθέτει παραδοχή πως δεν είναι οι ίδιοι αυτοί που ξέρουν πάντα καλύτερα απ’ όλους. Επέλεξε για κάθε κρίσιμη θέση στο οργανόγραμμα της ΑΕΚ, αυτούς που θεωρεί πως ξέρουν πολύ καλά το αντικείμενο της κάθε δουλειάς. Και όταν αυτή είναι η λογική της επιλογή σου για τις θέσεις ευθύνης, τότε αυτός είναι και ο τρόπος που οι επιλογές σου, θα κάνουν τις δικές τους επιλογές για τις πιο κάτω θέσεις. Έτσι πάει το πράγμα.

Η ΑΕΚ πλέον πορεύεται με CEO τον Λυσάνδρου, που είναι από τους κορυφαίους στο είδος του και στον ρόλο του. Πορεύεται με τον Ριμπάλτα, που έχει θητεύσει σε ορισμένα από τα μεγαλύτερα κλαμπ της Ευρώπης. Πορεύεται έχοντας κάνει συνολικά δομικές αλλαγές και σε πρόσωπα, αλλά ακόμα και σε τρόπο λειτουργίας σε πολλούς τομείς. Διότι πολλές φορές το να γίνει καλή δουλειά είναι θέμα κατάλληλου προσώπου, αλλά και άλλες φορές είναι ζήτημα σωστών κατευθύνσεων και νοοτροπίας. Στην ΑΕΚ ισχύουν και τα δυο.

Προφανώς και μέσα σ’ ένα καλοκαίρι και έναν αγωνιστικό μήνα, είναι και αδύνατον και λάθος να κριθεί αυτό που επιχειρεί και θέλει να κάνει ο Ηλιόπουλος στην ΑΕΚ. Άλλωστε ειδικά στο κομμάτι των Ακαδημιών, τα αποτελέσματα θα χρειαστούν τουλάχιστον δυο χρόνια. Όμως από την άλλη μεριά, υπάρχει μια πρώτη μεγάλη εικόνα, της νέας εποχής στην οποία ουσιαστικά έχει μπει η ΑΕΚ από τον περασμένο Ιούνη.

Ο προπονητής επιλέχθηκε βάσει πλάνου και με συγκεκριμένα κριτήρια. Και ασχέτως αν το τελικό «οκ» όπως είναι και το φυσιολογικό το έδωσε ο ιδιοκτήτης, η επιλογή έγινε απ’ αυτόν που του είχε ανατεθεί να την κάνει. Ο Νίκολιτς ήταν πρωτίστως συμβατός μ’ αυτό το μοντέλο που ήθελε να εφαρμόσει η ΑΕΚ. Κάτι που πάντα μετράει. Και δευτερευόντως είναι ένας προπονητής που έδειξε πως μπορεί να κάνει εξαιρετικά την δουλειά στην ΑΕΚ. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πως θα καταλήξει η σεζόν και που θα φτάσει. Όμως ο Νίκολιτς ήδη έχει πετύχει πράγματα, που ουδείς προκάτοχος του έχει καταφέρει.

Επίσης και στον μεταγραφικό σχεδιασμό ακολουθήθηκε με συνέπεια ένα συγκεκριμένο μοντέλο. Έψαχνε συγκεκριμένα πράγματα στην αγορά, δεν ήθελε να πάρει παίκτες με το «3» μπροστά στην ηλικία τους και μέχρι τέλους δεν ξέφυγε απ’ αυτή την γραμμή. Εξυπακούεται πως έγιναν και αστοχίες, έγιναν και λάθη. Σηκώνει συζήτηση και η απόφαση να μην γίνει η μεταγραφή του Κυριακόπουλου αλλά και αυτές για να μην αποκτηθεί δεξί μπακ και στόπερ. Απλώς σε γενικές γραμμές, η ΑΕΚ έκανε έναν σχεδιασμό, τον οποίο υλοποίησε σωστά και με συνέπεια. Πάντα θα γίνονται λάθη, αναπόφευκτο είναι. Όμως έχει σημασία να μην γίνονται τσαπατσουλιές.

Υπήρχαν και μια σειρά από ζόρικα και μεγάλα αγκάθια που η ΑΕΚ έπρεπε να διαχειριστεί αυτό το καλοκαίρι. Ξεκίνησε τον Ιούνιο με Μαρσιάλ, Λαμέλα και Περέιρα που είχα συμβόλαια πάνω από 1,5 εκατομμύριο και αβέβαιο μέλλον. Με τον Λαμέλα βρέθηκε τρόπος για διαζύγιο, με τον Περέιρα βρέθηκε τρόπος για να γίνει πολύτιμος στην αγωνιστική εξίσωση. Με τον Μαρσιάλ ακόμα αναζητείται ο τρόπος αλλά είναι και το πιο δύσκολο απ’ όλα. Όχι μόνο για το συμβόλαιο του είναι το υψηλότερο στο ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά και γιατί ο ίδιος δεν δείχνει, τουλάχιστον μέχρι τώρα, διάθεση να βοηθήσει προς οποιαδήποτε λύση. Γενικώς όμως, έχουν παρθεί λογικές και κυρίως ποδοσφαιρικές αποφάσεις όλο το καλοκαίρι. Και όχι μόνο με τους συγκεκριμένους τρεις παίκτες.

Για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε, φυσικά και στην ΑΕΚ δεν έχουν γίνει ξαφνικά όλα καλώς καμωμένα. Εννοείται πως έχουν υπάρξει και αστοχίες και παραλείψεις, ακόμα και κινήσεις που θα έπρεπε να έχουν γίνει διαφορετικά. Ωστόσο η μεγάλη εικόνα της ΑΕΚ, σ’ αυτό το πρώτο καλοκαίρι της νέας εποχής, δεν είναι απλώς πως έχει επιστρέψει ξανά σε ευρωπαϊκούς ομίλους μέσα από τρεις προκριματικούς γύρους. Που από μόνο του είναι έτσι κι αλλιώς σημαντικό. Είναι η εικόνα μιας ομάδας που επιλέγει να περπατήσει σ’ όλα τα επίπεδα, στους σωστούς δρόμους. Κανένας απ’ αυτούς τους δρόμους δεν είναι εύκολους, επομένως το θέμα δεν είναι να μην πέσει σε λακκούβες, αλλά να είναι όσο το δυνατόν λιγότερες και με το μικρότερο κόστος. Ας μην γελιόμαστε, αυτό είναι πάντα το ζητούμενο.

Στα μάτια τα δικά μου, δεν είναι αυτό που έχει η ΑΕΚ το πιο πλήρες ρόστερ. Υπάρχουν θέσεις όπως του δεξιού μπακ και του στόπερ, που έχουν το ρίσκο τους η αποφάσεις μη ενίσχυσης. Επίσης αν με ρωτάτε για το μεγαλύτερο λάθος, νομίζω πως είναι το γεγονός πως χάθηκε αναξιοποίητη η περυσινή χειμερινή μεταγραφική περίοδος, από την στιγμή που ο Ριμπάλτα λέει δημοσίως πως θα χρειαστούν τρεις για να ολοκληρωθεί η αναδόμηση του ρόστερ. Όμως αυτό που υπάρχει είναι ένας προπονητής που κάνει εξαιρετικά την δουλειά του. Και υποστηρίζεται και η ΑΕΚ εκπροσωπείται από ανθρώπους που έχουν κύρος και δουλεύουν προς την σωστή κατεύθυνση. Δεν είναι εγγύηση επιτυχίας όλο αυτό. Δεν υπάρχει άλλωστε τέτοια. Και τα δύσκολα και οι ζόρικές προσκλήσεις, είναι μπροστά, όχι πίσω. Όμως είναι σημαντικό όταν κοιτάς την μεγάλη εικόνα, να βλέπεις σωστό και ποδοσφαιρικά λογικό προσανατολισμό.