Ο δικός μου Μόντριτς...

Η συνάντηση μου με τον ζωντανό θρύλο της Κροατίας πριν από τον αγώνα μπαράζ με την εθνική μας ομάδα.

8 Νοεμβρίου του 2017. Είμαι με τον Σωτήρη Κωσταβάρα στο Ζάγκρεμπ. Την επόμενη ημέρα θα έκανε την περιγραφή του αγώνα μπαράζ, για την πρόκριση στο Μουντιάλ, των εθνικών ομάδων Κροατίας και Ελλάδας. Εγώ το ρεπορτάζ του αγωνιστικού χώρου. Ήταν το πρώτο μεταξύ τους παιχνίδι καθώς ακολουθούσε η ρεβάνς στο Καραϊσκάκη.  

Όταν πηγαίνουμε στο εξωτερικό ζητάμε τυπικά να μας μιλήσει την προηγούμενη ημέρα του αγώνα ο καλύτερος παίκτης της αντίπαλης ομάδας. Τον προπονητή τον έχουμε σίγουρο. Σχεδόν ποτέ η ομοσπονδία της άλλης χώρας ή ομάδας όταν πρόκειται για παιχνίδι μεταξύ συλλόγων δεν ικανοποιεί το αίτημα. Σπάνια το κάνει. Τα μεγάλα αστέρια δεν κάνουν δηλώσεις. Περιμένουν να «μιλήσουν» στον αγωνιστικό χώρο. Όλοι για παράδειγμα θέλουν τον Μέσι αλλά δεν θα δείτε ποτέ δηλώσεις του την παραμονή του αγώνα. Ζήτησα λοιπόν τον Μόντριτς. Περίμενα ότι θα ερχόταν ο νεότερος τότε και παγκίτης Πάσαλιτς. Στην καλύτερη από τους βασικούς ο Κράμαριτς. 

Ο υπεύθυνος επικοινωνίας της Κροατίας με ειδοποίησε να πάω στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο για τις συνεντεύξεις. Για τον προπονητή Ζλάτκο Ντάλιτς, που τότε δεν τον ήξερε κανείς και για τον Κροάτη παίκτη. Τον ρώτησα ποιον θα συναντούσα και μου απάντησε χαλαρά: «Τον Μόντριτς, πήγαινε γιατί ήδη σε περιμένει!!!». Έπρεπε να διανύσω το μισό γήπεδο για να φτάσω. Αρχικά νόμιζα ότι μου έκανε πλάκα. Όταν κατάλαβα ότι μιλούσε σοβαρά έπαθα σοκ. Άρχισα να τρέχω. Μπαίνω στο δωμάτιο λαχανιασμένος. Και τον αντικρίζω. 

Ο Μόντριτς με κοιτάζει και μου λέει: «Τι έπαθες; Έτρεχες;». «Ναι για να μην μου φύγεις» του απαντώ και βάζει τα γέλια. «Ηρέμησε, δεν πάω πουθενά» πρόσθεσε για να με καθησυχάσει. Στο μεταξύ ετοιμαζόμαστε για τη συνέντευξη και ο οπερατέρ έχει πρόβλημα με την κάμερα!!! Γυρίζω στον Μόντριτς και του λέω: «Συγγνώμη, δώσε του λίγο χρόνο, θα φτιάξει το πρόβλημα». Ο ηγέτης της εθνικής Κροατίας χαμογελάει ξανά και μου λέει πως δεν έχει το παραμικρό πρόβλημα». Τότε ξαφνικά εμφανίζεται ο Ντάλιτς. Έπρεπε ήδη να είχαμε τελειώσει για να μιλήσει με τη σειρά του. Στην ώρα του. Ο Μόντριτς του εξηγεί τι συμβαίνει. Ο προπονητής του απαντάει ότι θα περιμένει στο διπλανό δωμάτιο αλλά «στραβώνει». Εγώ βρίσκω την ευκαιρία να μιλήσω περισσότερο με τον Μόντριτς πριν ξεκινήσει η συνέντευξη. Άλλωστε είχε σπάσει ο πάγος. 

Του λέω: «Σε ευχαριστώ για την κατανόηση. Για εμένα είσαι ο καλύτερος αυτή τη στιγμή στον κόσμο». «Σε ευχαριστώ πολύ» μου λέει και ρωτάει: «Μόνο εγώ σου αρέσω; Άλλος;». «Εσύ και ο Μέσι. Είμαι φανατικός με την Αργεντινή» απαντώ. Γελάει ξανά και λέει: «Ναι και εμένα μου αρέσει. Είναι κορυφαίος στη θέση του». Η συνέντευξη αρχίζει. Τελειώνει. Φεύγει. Ξαφνικά γυρίζει. Χαιρετάει δια χειραψίας εμένα και τον οπερατέρ. Έχουμε μείνει άναυδοι. ΠΟΤΕ δεν έχει γίνει αυτό. Είναι τα τελευταία δευτερόλεπτα μαζί του. «Σε ευχαριστώ πολύ Λούκα. Γίνεται να μην παίξεις αύριο κόντρα στην Ελλάδα;» του λέω και μου απαντά, γελώντας: «Δεν γίνεται αυτό και δεν έχετε καμία τύχη απέναντι μας. Εμείς θα πάμε στο Μουντιάλ. Όταν παίζω με την Κροατία τα δίνω όλα». 

Την επόμενη ημέρα μετρούσαμε μαζί με τον Σωτήρη τα γκολ των Κροατών. Ο Μόντριτς άνοιξε το σκορ με εκτέλεση πέναλτι. Στο ημίχρονο το σκορ ήταν 3-1. Η ελληνική ομάδα δέχθηκε ακόμα ένα γκολ στο 49ο λεπτό από τον Κράμαριτς. Οι Κροάτες μετέτρεψαν σε τυπική διαδικασία το δεύτερο ματς στο Φάληρο. Από τον πάγκο θαύμαζα τον τρόπο που οι παίκτες του Ντάλιτς άλλαζαν την μπάλα. Κυριολεκτικά την χάιδευαν στα κοντρόλ και στις πάσες ακριβείας. Έτρεχαν σαν άλογα στην αντεπίθεση και ήταν πολύ δυνατοί στις προσωπικές μονομαχίες. Αυτό το τελευταίο μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση. 

Μετά τον Μόντριτς και τον Ντάλιτς μου μίλησαν ο Ράκιτιτς και ο Πέρισιτς. Ο πρώτος ήταν εξίσου φιλικός και ταπεινός με τον Μόντριτς. Ο Πέρισιτς είναι αυτός με τον οποίο θα πλακωθείς στο 5 επί 5. Ο τσόγλανος που λέμε. Ο αλήτης της ομάδας. Ο υπερόπτης, το «ψώνιο», ο εριστικός. Δεν τους ...βλέπει τους άλλους. Και τους δικούς του εννοώ. Μιλάμε για την επιτομή της βεντέτας. Αλλά είναι εξίσου τεράστιος παίκτης και ικανός λόγω όλων των παραπάνω να κάνει μπάχαλο ένα ματς. Αγωνιστικά και αν χρειαστεί με άλλους τρόπους.  

Ο Μόντριτς είναι καλύτερος και ακόμη πιο απλός από ότι φαίνεται. Τότε είχε ήδη κατακτήσει τρία Τσάμπιονς Λιγκ με τη Ρεάλ Μαδρίτης και τους επόμενους μήνες πρόσθεσε άλλο ένα στη συλλογή του. Μετά πήγε στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας και διεκδίκησε το τρόπαιο στον τελικό.  

Την Τρίτη οι δύο μεγάλες μου αγάπες, σε επίπεδο ποδοσφαιριστών, συγκρούονται. Τον Μέσι τον είχα συναντήσει στο παιχνίδι Ελλάδα-Αργεντινή στο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής. Στη συνέντευξη Τύπου μετά την λήξη του ματς. Όταν εμφανίστηκε μαζί με τον Ντιέγκο Μαραντόνα. Είχα κυριολεκτικά κοκκαλώσει. Δεν πρόλαβα να τον πλησιάσω γιατί δεν το επέτρεψαν οι υπεύθυνοι ασφαλείας. Αν προσπαθούσα παραπάνω θα με είχαν κρατήσει μόνιμα εκεί.  

Μέσι λοιπόν εναντίον Μόντριτς. Αν είναι να αποκλειστεί από κάποιον ο Μέσι, θα το... καταπιώ σε περίπτωση που το κάνει ο Μόντριτς. Χαλάλι στον Κροάτη. Αν είναι να προκριθεί ο Λιονέλ, ας σηκώσει μετά την κούπα. Ο Μόντριτς είχε την ευκαιρία του στη Ρωσία. Θα είμαι με την Αργεντινή. Αυτό δεν το διαπραγματεύομαι. Όμως την ώρα του αγώνα θα αισθάνομαι δίπλα μου τον Λούκα όπως τότε. Να μου ψιθυρίζει στο αυτί: «Δεν έχετε καμία τύχη απέναντι μας. Όταν παίζω με την Κροατία τα δίνω όλα». Για να είμαι ειλικρινής μόνο αυτόν δεν ήθελα απέναντι στην Αργεντινή στον ημιτελικό. Χίλιες φορές τους Βραζιλιάνους.