Ο Λιούμπισιτς είναι… Πινέδα και η ΑΕΚ πλέον αυτό (θα) ψάχνει στην αγορά

Η μεταγραφή του Λιούμπισιτς εκτός από τεράστια κίνηση, φανερώνει και που έχουν βάλει το μεταγραφικό μέτρο και πήχη ο Αλμέιδα και η ΑΕΚ και τον δύσκολο αλλά σωστό δρόμο που έχουν επιλέξει να ακολουθήσουν - Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Στα αλήθεια όταν προέκυψε πως η ΑΕΚ το κυνηγάει δυνατά για να κλείσει την μεταγραφή του Λιούμπισιτς, το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό, ήταν η εικόνα του Ματίας Αλμέιδα να γνέφει «φέρ’τον» με το χέρι του. Ακριβώς όπως είχε γνέψει για να απαντήσει την προηγούμενη εβδομάδα στην ερώτηση, για το τι έκανε αν τις τελευταίες μέρες της μεταγραφικής περιόδου προέκυπτε μια εξαιρετική περίπτωση που η ΑΕΚ μπορούσε να την αποκτήσει.

Για να σας μένει και η παραμικρή απορία, ο Αλμέιδα στην ίδια κουβέντα είχε περιγράψει ακριβώς τι είχε το περασμένο καλοκαίρι, τι είχε τώρα και τι θα έχει πάντα στο μυαλό του ως ιδανική περίπτωση για μεταγραφή. Έναν ποιοτικό ποδοσφαιριστή, στα 24 με 25 του χρόνια, που να έρθει στην ΑΕΚ με μεγάλο σε διάρκεια συμβόλαιο για μπορεί να προσφέρει στην ομάδα και που θα έχει και υψηλή μεταπωλητική αξία.

Αν σας πάει κάπου αυτή η περιγραφή και ακόμα δυσκολεύεστε να καταλάβετε, μπορώ να βοηθήσω. Λιούμπισιτς, 24 στο 25, με πενταετές συμβόλαιο στην ΑΕΚ. Πιθανότατα τον Λιούμπισιτς είχε στο μυαλό του ο Αλμέιδα όταν έκανε αυτή την περιγραφή. Διότι αυτόν τον παίκτη είχε σημαδέψει η ΑΕΚ στην χειμερινή μεταγραφική αγορά. Αφού πρώτα τον έβαλε ο Αλμέιδα και οι άνθρωποι του κλαμπ στις σημειώσεις τους ήδη από πέρυσι το καλοκαίρι, όταν είχε βγάλει μάτια ειδικά στο ματς με τη Ντιναμό στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Το έδαφος για να «χωθεί» η ΑΕΚ στην υπόθεση Λιούμπισιτς έγινε σχετικά πρόσφορο τώρα τον Γενάρη, για μια σειρά από λόγους. Και η ΑΕΚ μπήκε με τα μπούνια και έκανε τα πάντα για να κλείσει την μεταγραφή. Ανοίγω μια παρένθεση. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, η ΑΕΚ δεν βγήκε στην αγορά με τέσσερα εκατομμύρια στην τσέπη, για να τα σκάσει για έναν χαφ. Δεν λειτουργεί έτσι ούτε ο Μελισσανίδης, ούτε ο Αλμέιδα. Έδωσε τέσσερα εκατομμύρια ειδικά για τον Λιούμπισιτς. Και αν στράβωνε αυτή η υπόθεση, δεν θα πήγαινε σε καμία εναλλακτική. Όπως και δεν πήγε σε καμία εναλλακτική, όταν ο 20χρονος Κόουελ αρχές Γενάρη κατέληξε τελικά στην Τσίβας με 4 εκατομμύρια, παρότι η ΑΕΚ έπαιζε και αυτή σ’ αυτά τα ποσά. Κλείνω την παρένθεση.

Ο Λιούμπισιτς αυτό που είχε στο μυαλό του ο Αλμέιδα

Προφανώς ο Αλμέιδα είχε στο μυαλό του τον Λιούμπισιτς, όταν μας περιέγραφε ποια θεωρεί ως εξαιρετική μεταγραφική περίπτωση. Διότι η ΑΕΚ ήδη το πάλευε για τον γεννημένο στην Αυστρία, Κροάτη. Όμως όλα τα χαρακτηριστικά που έχει ο Λιούμπισιτς, ποιοτικά, αγωνιστικά, ηλικιακά, ταιριάζουν απόλυτα στο μοντέλο που έχει στο μυαλό του ο Αλμέιδα, για τους παίκτες που θέλει να απαρτίζουν τον βασικό κορμό της ομάδας. Παίκτες στα 24, στα 25 τους, στα 26 τους, ακόμα και στα 27 τους, που να είναι ποιοτικοί, σύγχρονοι, φιλόδοξοι αλλά ακόμα και πολυεργαλεία. Τρελαίνεται ο Αλμέιδα με παίκτες που μπορούν να παίξουν σε περισσότερες από μια θέσεις.

Φυσικά το πρότυπο που έχει πάντα στο μυαλό του ο Αργεντινός, είναι αυτό του Πινέδα. Ήταν η πρώτη τέτοια κίνηση και προσθήκη που έκανε στην ΑΕΚ. Αλλά για να ξέρουμε και τι λέμε, ο Λιούμπισιτς είναι πολύ περίπτωση Πινέδα. Αεράτος, μπαλάτος, ταχυδυναμικός, τεχνίτης, παίζει box to box που λέμε και στο Λιβάδι στην Αίγινα. Θα μαρκάρει έξω από την περιοχή της ομάδας του για να κλέψει μπάλα και θα πατήσει και την αντίπαλη περιοχή για να σκοράρει. Και φυσικά είναι ικανός να υπηρετήσει με την ίδια ευκολία αλλά και επιτυχία όλους τους ρόλους στην μεσαία γραμμή. Από τον άξονα μέχρι και τα άκρα.

Ένα ποδοσφαιρικό άλτερ έγκο του Πινέδα, αλλά με αφάνα είναι ο Λιούμπισιτς. Ίσως φιλοσοφία ποδοσφαιρική που είναι κοντά σ’ αυτή των πλάβι και όχι των λατίνων όπως ο Πινέδα. Κατά τα άλλα, σ’ όλα τα υπόλοιπα μοιάζουν ίδιοι. Και όχι μόνο αγωνιστικά. Δυο παίκτες εξαιρετικά ποιοτικοί, στην πιο παραγωγική τους ηλικία, στο πικ της δίψας τους για διακρίσεις αλλά χωρίς να είναι άγουροι ποδοσφαιρικά και «δεμένοι» με την ΑΕΚ με πολυετή συμβόλαια. Αυτές είναι για τον Αλμέιδα οι ιδανικές μεταγραφικές περιπτώσεις. Εκεί πλέον βάζει η ΑΕΚ τα στοιχεία αναζήτησης για κάθε θέση.

Ο δύσκολος αλλά σωστός δρόμος 

Εξυπακούεται πως αυτό είναι εύκολο να το σχεδιάζεις, δύσκολο να το υλοποιείς. Αφενός διότι παίκτες σαν τον Πινέδα αλλά και σαν τον Λιούμπισιτς, σ’ αυτές τις ηλικίες, είναι δύσκολο να έρθουν στην Ελλάδα. Θυμηθείτε ποιες ομάδες είχε να ανταγωνιστεί η ΑΕΚ όταν πήρε τον Πινέδα. Διαβάστε λίγο τώρα στα κροατικά ρεπορτάζ των προηγούμενων ημερών από ποια πρωταθλήματα ομάδες, κοίταζαν τον Λιούμπισιτς. Αλλά εδώ η ΑΕΚ έχει το δυνατό χαρτί που λέγεται Αλμέιδα. Έχει τον τρόπο ο Πελάδο να εμπνέει παίκτες να επιδιώκουν την συνεργασία μαζί του.

Αφετέρου το να ψάχνεις τέτοιες περιπτώσεις στην μεταγραφική αγορά, είναι ένα εξαιρετικά ακριβό σπορ. Σκεφτείτε πως η ΑΕΚ μέσα σε έξι μήνες έχει κάνει την πρώτη (Πινέδα), την δεύτερη (Λιούμπισιτς) και την τρίτη (Πόνσε) πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία της. Και έχει δαπανήσει ένα ποσό κοντά στα 15 εκατομμύρια μόνο για αγορές, χωρίς να υπολογίζονται τα συμβόλαια των παικτών. Αλλά εδώ μπαίνει η παράμετρος Μελισσανίδης. Δεν έδωσε και θα δώσει ποτέ συγκεκριμένο μπάτζετ. Όταν όμως πειστεί πως ένας ποδοσφαιριστής είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται η ομάδα, πως είναι παικτάρας ρε αδελφέ, θα δώσει ότι χρειαστεί για να κλείσει το ντιλ. Απλώς τώρα υπάρχει και ένας προπονητής που εμπιστεύεται την γνώμη του και επομένως τον πείθει, σε αντίθεση με παλαιότερα που υπήρχαν αυτοί που δεν είχαν καθόλου γνώμη ή που την άλλαζαν ανά βδομάδα, ίσως και ανά μέρα.

Είναι δεδομένο πως δεν θα έχουν όλες οι υποθέσεις την κατάληξη που είχε αυτή του Λιούμπισιτς ή του Πινέδα το περασμένο καλοκαίρι ή ακόμα και του Πόνσε. Άλλωστε και τώρα τον Γενάρη, στράβωσε πολύ νωρίς η περίπτωση αριστερού μπακ που κυνηγούσε η ΑΕΚ. Όχι για οικονομικούς λόγους. Όπως το περασμένο καλοκαίρι είχε στραβώσει και η περίπτωση του στόπερ. Πάλι όχι για οικονομικούς λόγους. Η ΑΕΚ έχει αποκτήσει πλέον συγκεκριμένο μέτρο για τις περιπτώσεις που κοιτάζει, για κάθε θέση που έχει ανάγκη. Ψάχνει, τσεκάρει και κτυπά, περιπτώσεις όπως ο Λιούμπισιτς. Και έτσι θα συνεχίσει. Δεν θα είναι εύκολο, θα έρθουν και στραβές, ακόμα και αστοχίες. Είναι όμως πολύ ποδοσφαιρικά προφανές, πως αυτό ο δρόμος, έστω και αν είναι δύσκολος, είναι ο σωστός.