Το 0-0 με την Πάφο είναι γκέλα, όσο βαριά κι αν μπορεί να ακούγεται η συγκεκριμένη λέξη όταν μιλάμε για παιχνίδι επιπέδου Champions League.
Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές και να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, το 0-0 του Ολυμπιακού με την Πάφο είναι γκέλα. Δεν μπορεί να πανηγυρίσει για τον βαθμό της ισοπαλίας. Οι Κύπριοι θα μπορούσαν να πανηγυρίσουν και ειδικά με τον τρόπο που ήρθε, αλλά και με τις συνθήκες που διαμορφώθηκαν μετά την αποβολή του Μπρούνο στο 26’.
Ο στόχος των Πειραιωτών είναι να βρεθούν στην 24άδα και να συνεχίσουν στη διοργάνωση τον Φεβρουάριο. Εννοείται ότι δεν χάθηκε ο κόσμος και ούτε ήρθε κάποια μεγάλη καταστροφή, αλλά δεν παύει να είναι μία γκέλα...
Αν δούμε προσεκτικά τα παιχνίδια που ακολουθούν, ο Ολυμπιακός κινδυνεύει να πάει στην 4η αγωνιστική έχοντας έναν βαθμό. Μην ξεχνάμε ότι ταξιδεύει σερί σε Λονδίνο για να παίξει με Άρσεναλ και σε Ισπανία για να αντιμετωπίσει την Μπαρτσελόνα. Δεν μπορείς να πεις ότι θα είναι και εύκολο να αποσπάσει βαθμό ή βαθμούς.
Θα μας πείτε βέβαια, ότι με την Άρσεναλ έχει πολύ καλό παρελθόν με νίκες στο Εμιρέιτς. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα... Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι τα διπλά του Ολυμπιακού στο Λονδίνο, τα θυμούνται οι «κανονιέρηδες». Δεν τους έχουμε για ανόητους, έτσι ώστε να την ξαναπατήσουν. Θα έχουν ένα έξτρα κίνητρο στο ματς με τους Πειραιώτες.
Σε ό,τι έχει να κάνει πάντως με το 0-0 κόντρα στην Πάφο, ήταν μία... λούπα όλων όσων έχουμε δει το τελευταίο διάστημα με τον τρόπο που ο Ολυμπιακός προσπαθεί να διασπάσει τις κλειστές άμυνες. Πηγαίνει συνεχώς την μπάλα στα πλάγια, αναλώνεται σε σέντρες και ελπίζει σε μία κεφαλιά ή σε μία προβολή ή σε ένα σουτ ενός εκτελεστή που θα έχει ξεφύγει από τα μαρκαρίσματα.
Λίγα πράγματα από τον άξονα... Ελάχιστες οι κάθετες πάσες. Ή για να είμαστε ακριβείς, είδαμε μία κάθετη πάσα του Μουζακίτη λίγο πριν από το φινάλε του ματς και στη μεγάλη ευκαιρία του Ταρέμι για το 1-0. Δεν είναι όμως νορμάλ να καθόμαστε και να συζητάμε λέμε ότι σε 70 λεπτά αγώνα που ο Ολυμπιακός έπαιζε με παίκτη παραπάνω, είχε ουσιαστικά μόνο μία σωστά οργανωμένη επίθεση σε κανονική ροή του αγώνα.
Για την Πάφο γνωρίζαμε ότι δεν είναι καλή στις στατικές φάσεις όταν αμύνεται. Αντιθέτως είναι καλή όταν είναι σε συνθήκες επίθεσης στα κόρνερ και στα φάουλ.
Ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να βρει γκολ με τον Ρέτσο, όμως, ακόμη και να σκόραρε ο Έλληνας στόπερ, δεν θα άλλαζε τη μεγάλη εικόνα. Οι Πειραιώτες δίνουν πλάτος στην επίθεσή τους, έχουν τους παίκτες να κάνουν άνω - κάτω τις αντίπαλες άμυνες στο ένας εναντίον ενός, όμως, αποδεικνύεται στο Τσάμπιονς Λιγκ (ακόμη και σε ματς κόντρα στην Πάφο) ότι δεν αρκεί μόνο αυτό. Απαιτούνται περισσότερα πράγματα...
Για παράδειγμα, οι στόπερ Λουκάσεν και Γκόλνταρ έκαναν ματσάρα. Καθάρισαν σχεδόν όλες τις εναέριες μονομαχίες πλην των κεφαλιών των Ελ Κααμπί στο ξεκίνημα του β’ μέρους και του Ρέτσου στο κόρνερ. Έβγαινε η σέντρα και έβλεπες τα δύο συγκεκριμένα κορμιά να απομακρύνουν δίχως να δυσκολεύονται, δίχως να νιώθουν την παραμικρή πίεση. Ο Ολυμπιακός για κάποιον λόγο συνέχιζε σε αυτόν τον μονότονο τρόπο παιχνιδιού.
Δεν είναι κάθε μέρα του... Άη Γιάννη. Κάποια στιγμή θα την πατήσει. Και την πάτησε...
Επαναλαμβάνουμε ότι τίποτα δεν έχει χαθεί, είμαστε ακόμη στην πρεμιέρα, όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πετάχτηκαν στον κουβά δύο πολύ σημαντικοί βαθμοί...