Κάτι του χρωστούσε η μοίρα του Ολυμπιακού...

Ο Ολυμπιακός εξακολουθεί να παραμένει ζωντανός στο κυνήγι της 24άδας. Ματσάρα οι Ζέλσον, Έσε και Μουζακίτης, έδωσαν άλλον αέρα στην επίθεση οι Ταρέμι και Στρεφέτσα.

Από πού να το πιάσουμε και πού να τελειώσουμε με το παιχνίδι που έδωσε ο Ολυμπιακός στην Αστάνα. Αν δεν είχε σκοράρει ο Ζέλσον και οι Πειραιώτες δεν έφευγαν με το τρίποντο, θα φτιάχνονταν αφιερώματα για τις πολλές χαμένες τελικές. 

Αν δεν είχε σκοράρει ο Ζέλσον και οι Πειραιώτες έμεναν στο 0-0, θα σταματούσαμε εδώ και τώρα τις μαθηματικές πράξεις για το αν μπορεί ο Ολυμπιακός να περάσει με 9 βαθμούς. Θα μπορούσε να περάσει, όπως και τώρα μπορεί να περάσει με 9, αλλά θα πρέπει να γίνει ένας συνδυασμός αρκετών αποτελεσμάτων. Το πιθανότερο είναι η πρόκριση να κριθεί στους 11 βαθμούς. Άντε στους 10. 

Η ουσία είναι ότι ο Ολυμπιακός πήγε στο Καζακστάν, αψήφησε τις όποιες δυσκολίες συνάντησε με τον συνθετικό χλοοτάπητα, δεν του χάλασε το μυαλό η κατάσταση του αγωνιστικού χώρου, αφοσιώθηκε στο πώς θα κέρδιζε την Καϊράτ και το κατάφερε. Απέδειξε για ακόμη μία φορά ότι θα παλέψει για την πρόκριση μέχρι τέλους και ότι είναι πολύ σκληρός για να «πεθάνει». 

Άργησε βέβαια να βρει δίχτυα. Έπρεπε να φτάσει το 73ο λεπτό και μία έμπνευση της στιγμής του Ζέλσον (αμφιταλαντευόταν όπως παραδέχτηκε για το αν έπρεπε να σουτάρει ή να πασάρει) για να φύγει με το διπλό ο Ολυμπιακός από την κατεψυγμένη Αστάνα. Ένας Ολυμπιακός που δικαιούται να ισχυρίζεται ότι είναι ολοζώντανος. Φυσικά και είναι ολοζώντανος για την 24άδα. 

Το φετινό του ταξίδι στο Champions League τού είχε επιφυλάξει πολλές και περίεργες εκπλήξεις. Δυσάρεστες για την ακρίβεια. Δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί το αριθμητικό πλεονέκτημα στο 0-0 με την Πάφο. Δεν κατάφερε να κρατήσει το 1-0 με την Αϊντχόφεν σε ένα ματς που ήταν κυριαρχικός. Κόντεψε να φέρει τα πάνω - κάτω με τη Ρεάλ Μαδρίτης στο Καραϊσκάκη. Στο Λονδίνο το πάλεψε μέχρι τέλους και δέχτηκε το δεύτερο γκολ στις καθυστερήσεις. Στην Βαρκελώνη χρειάστηκε ένας Ελβετός σφαγέας για να δώσει την έξτρα ώθηση στην Μπαρτσελόνα. Δεν γινόταν να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση... Κάποια στιγμή η μοίρα θα του έδινε όσα του είχε στερήσει. 

Και πάλι λίγο έλειψε να έχουμε καρδιοχτύπια στο φινάλε. Όχι ότι η Καϊράτ έκανε κάποια φάση της προκοπής μετά το 1-0, αλλά δεν θέλει και πολύ από μία καραμπόλα να γίνει ξαφνικά το 1-1. Αν οι παίκτες του δεν είχαν επιδοθεί σε ρεσιτάλ δοκαριών, δεν θα αποκτούσε άρωμα θρίλερ το τελευταίο πεντάλεπτο. 

Τί κρατάμε; Το παιχνίδι μπορεί εύκολα να διαβαστεί. Στο πρώτο 45λεπτο δεν υπήρχε καμία Καϊράτ στον αγωνιστικό χώρο. Ο Ολυμπιακός την είχε πιάσει από τον λαιμό και την κοπάναγε. Το θέμα είναι ότι αν εξαιρεθούν οι δύο καλές τελικές του Ελ Κααμπί, οι υπόλοιπες τελικές των «ερυθρόλευκων» (άλλες με καλές προϋποθέσεις και άλλες με κακές) δεν ανησύχησαν τον γκολκίπερ της Καϊράτ, ο οποίος παρεμπιπτόντως σύντομα θα φύγει από το Αλμάτι. Θα πάει για καλύτερο πρωτάθλημα. 

Ο Ζέλσον άφησε το αποτύπωμά του όχι μόνο με την γκολάρα του, αλλά και με την γενικότερη εμφάνισή του. Οι Έσε και Μουζακίτης όργωσαν τη μεσαία γραμμή. Οι Ποντένσε και Τσικίνιο δεν βοήθησαν όσο θα περιμέναμε και ίσως να είχε να κάνει και με το γεγονός ότι προέρχονταν από τραυματισμό. Ο Ελ Κααμπί είναι ο γνωστός Ελ Κααμπί. Μπορεί να μην σκόραρε, αλλά έκανε όλες τις άλλες δουλειές στο γήπεδο με επιτυχία. 

Κομβική αποδείχθηκε η είσοδος των Ταρέμι και Στρεφέτσα. Οι παίκτες της Καϊράτ ξαφνικά άρχισαν να δέχονται περισσότερες φάσεις στην πλάτη τους, γιατί πολύ απλά άλλο επιθετικό «όγκο» έδινε ο Ταρέμι σε σχέση με τον Τσικίνιο. Οι Καζάκοι έχασαν λίγο τον προσανατολισμό τους με το σχήμα Ταρέμι - Ελ Κααμπί, ήρθε και ο Στρεφέτσα από την πλευρά του Ποντένσε για να τους ανακατέψει λίγο παραπάνω και κάπως έτσι οι παίκτες της Καϊράτ αποδιοργανώθηκαν. 

Ναι, θα μπορούσε ο Ολυμπιακός να πετύχει περισσότερα τέρματα. Αδικείται από το τελικό σκορ. Το σημαντικό είναι όμως ότι δεν του κόστισε η αστοχία. Η δουλειά λοιπόν έγινε. Απομένουν ακόμη δύο τελικοί και όλα είναι πιθανά! Ο Ολυμπιακός παραμένει στο «κόλπο».