Και τι να γράψω…

Ο Κώστας Σωτηρίου επιχειρεί να αποκρυπτογραφήσει τις σκέψεις των εμπλεκομένων σε ένα ακόμη θέατρο παραλόγου, που παρακολουθούμε δυστυχώς επί δεκαετίες και ακόμη να βρεθεί λύση…

Τις τελευταίες ώρες και ενώ έχουν προηγηθεί δεκάδες επεισόδια στο σίριαλ του δεύτερου τελικού της GBL (όλα τα είχαμε τρομάρα μας, θέλαμε και ξενική ονομασία), μου έχουν κολλήσει οι στίχοι του Γιάννη Γεωργακόπουλου, που «έντυσε» με τη μουσική και το ταλέντο του ο αείμνηστος Λαυρέντης Μαχαιρίτσας. «Και τι ζητάω, τι ζητάω; Μια ευκαιρία στον Παράδεισο να πάω…», έλεγε το τραγούδι και στη θέση του πρωταγωνιστή έβαλα το μπάσκετ, που τόσο βάναυσα έχει ποδοπατηθεί και τελικά η σειρά Παναθηναϊκού - Ολυμπιακού θα μεταφερθεί και ενδεχομένως να καθοριστεί στο γραφείο του Γιάννη Βρούτση!

Τι ζητάει το μπάσκετ και τι να γράψω εγώ και ο καθένας blogger, αντικρίζοντας για μια ακόμη φορά τους υπερτροφικούς εγωισμούς όσων έχουν εξουσία να διαγωνίζονται για το ποιος είναι η κυρίαρχη φιγούρα στο μπάσκετ. Και δεν εννοώ φυσικά τον Υπουργό, ο οποίος κλήθηκε να πάρει μέτρα μετά τα αίσχη, που επισκίασαν το Game 2 των τελικών του πρωταθλήματος. «Άσε μας ρε Γιώργο», σκέφτηκα ακαριαία, όταν ο αρχισυντάκτης του sportal.gr, Γιώργος Σακελλαρίου, μου ζήτησε ένα μπλογκ για τον δεύτερο τελικό. Για ποιο μπάσκετ συζητάμε; Τη στιγμή, κατά την οποία απειλούνται με σύλληψη οι ιδιοκτήτες των δύο ΚΑΕ, ποιος νουνεχής άνθρωπος θα ασχοληθεί με τη συγκινητική εμφάνιση του Τόμας Ουόκαπ ή με την αγωνιστική έκρηξη του Ιωάννη Παπαπέτρου;

Το δυσάρεστο είναι ότι κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια και δεν θα ξεχάσω το ολοσέλιδο άρθρο που είχα γράψει στο Βήμα της Κυριακής τον Φεβρουάριο του 2013 με τίτλο: «Γιαννακόπουλος – Αγγελόπουλοι: Από τη χειραψία στο ΣΕΦ στα χαρακώματα του Ελληνικού». Μια χειραψία, που είχε δοθεί μόνο για τις τηλεοπτικές κάμερες και τους φωτογραφικούς φακούς. Τουλάχιστον, το 2025, υπάρχει ειλικρίνεια μεταξύ των δύο πλευρών, που παραδέχονται ότι η μια δεν θέλει να βλέπει την άλλη. Κάτι είναι και αυτό! Σε τελική ανάλυση, είναι δικαίωμα τους να μην συμπαθιούνται ή ακόμη και να μισιούνται, διότι εδώ πρόκειται για αδυσώπητο μίσος. Ούτε ο Γκάλης με τον Γιαννάκη μιλούσαν και όμως ο Άρης έκανε όλη την Ελλάδα να στέκεται μπροστά από μια τηλεόραση για να θαυμάσει τα κατορθώματά τους στο παρκέ! Οφείλουν, λοιπόν, να ασχοληθούν με το καλό του αθλήματος, αν όντως κόπτονται για αυτό. Και ας τα βρουν στα δικαστήρια, όπως επικοινωνούν στις δημόσιες τοποθετήσεις τους.

Σήμερα, Τρίτη, από ό,τι μαθαίνω, αναμένεται να πραγματοποιηθεί μια συνάντηση του Γιάννη Βρούτση με τον πρόεδρο του ΕΣΑΚΕ Μιχάλη Μελή, ο οποίος προφανώς θα μεταφέρει στον Υπουργό τους προβληματισμούς του Συνδέσμου ως προς τη φημολογούμενη διακοπή του πρωταθλήματος. Προφανώς, θα του εξηγήσει ότι δεν παίζουν μόνο Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός, αλλά και άλλες ιστορικές ομάδες της χώρας, που δεν έχουν την οικονομική ευμάρεια των «αιωνίων» και σε καμία περίπτωση θα ήθελαν/άντεχαν να χάσουν χρήματα από σχετικές ρήτρες, που ενδέχεται να ενεργοποιηθούν σε περίπτωση διακοπής των τελικών. Υπάρχει και το άλλο! Με τι μούτρα θα βγει το εμπορικό τμήμα του ΕΣΑΚΕ να αξιώσει χρήματα από τους χορηγούς; Τι νομίζετε; Υπάρχουν πολλοί τρελοί, που θα θελήσουν να επενδύσουν σε διαφήμιση, ενώ δεν θα έχει ολοκληρωθεί το προηγούμενο πρωτάθλημα; Όλα αυτά θα τεθούν στο τραπέζι.

Ίσως μια λύση θα ήταν να συναντηθούν άμεσα όλοι οι φορείς (ΕΟΚ, ΕΣΑΚΕ, ΠΣΑΚ) και όχι μόνο οι ιδιοκτήτες του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, και να δεσμευτούν ότι θα κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους, ώστε να μην γίνουν πρωταγωνιστές στη μεγαλύτερη φάρσα, που θα έχει σημειωθεί στη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Αυτό θα πρέπει να απαιτήσει ο Υπουργός και όχι να καλέσει μόνο τους ιδιοκτήτες στο γραφείο του, όπως ο Λυκειάρχης τους «άτακτους» μαθητές. Η ώρα πλησιάζει για να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους…