Τα πρώτα βήματα μίας απαραίτητης ποδοσφαιρικής αλλαγής

Ο Λάμπρος Γκαραγκάνης γράφει για το πρώτο φιλικό προετοιμασίας των Πράσινων στην Αυστρία, τα επιβεβλημένα στοιχεία που επιχειρεί να εμπλουτίσει τακτικά ο Ρουί Βιτόρια, τη σωστή χρησιμοποίηση του Μπακασέτα και το μέλλον των Μπρέγκου και Μπόκου.

Ο Παναθηναϊκός γλίτωσε το κράξιμο από τα... αποδυτήρια και αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος από το 3-0 επί της Μέταλιστ. Καμία πλάκα... Αν η εικόνα του δεύτερου ημιχρόνου δεν ήταν βελτιωμένη ή, για κάποιο λόγο, το Τριφύλλι δεν κέρδιζε, θα... έπρεπε να φύγει ο προπονητής, ο Ιωαννίδης, ο Μπακασέτας, να έρθουν δέκα παίκτες και άλλα τέτοια «νόστιμα» που, κατά καιρούς, αποτελούν τα συμπεράσματα του Ιουλίου.

Η αλήθεια είναι η εξής... Τα φιλικά προετοιμασίας, και τούτο ισχύει για όλες τις ομάδες παγκοσμίως, είναι για τους προπονητές και όσα θέλουν να συμπεράνουν από τη θερινή προεργασία της σεζόν που έπεται. Για τους ποδοσφαιριστές, ώστε να ξεφύγει λίγο το μυαλό από την προπόνηση και να προσαρμοστεί σε κανονικές συνθήκες αγώνα. Όποιος έχει δει έστω μία προετοιμασία γνωρίζει τα ανωτέρω αξιώματα και δεν παινεύει αλόγιστα, ούτε κράζει ακατάπαυστα μετά από τέτοια φιλικά.

Ίσως το πιο αρνητικό του αγώνα με τους Ουκρανούς ήταν η επιλογή αντιπάλου. Καλύτερα με ερασιτέχνες σε όλα τα φιλικά, παρά με κάτι περίεργους τύπους που κατεβαίνουν καλοκαιριάτικα να... παίξουν ξύλο. Το ότι έβγαλαν οι παίκτες του Παναθηναϊκού το 90λεπτο δίχως τραυματισμό, όπως φαίνεται, αποτελεί κατάκτηση. Από εκεί και πέρα, αν πρέπει να γίνει μία σούμα σε θετικά και αρνητικά αυτή στηρίζεται σε συγκεκριμένους άξονες.

Α) Ο Ρουί Βιτόρια δουλεύει στο «χτίσιμο» φάσεων από πίσω και τούτο φάνηκε στο πρώτο ημίχρονο. Καλή μεν κυκλοφορία μπάλας, αλλά θα είναι πισωγύρισμα να επιστρέψει ο Παναθηναϊκός στις εποχές που ήθελε είκοσι πάσες να περάσει τη μεσαία γραμμή. Νομοτελειακά, θα γίνεται το λάθος σε σοβαρά παιχνίδια και αυτό θα το πληρώνει. Ναι στο build up, ταυτόχρονα με την αξιοποίηση του άμεσου ποδοσφαίρου – γιόμας, για ποικιλία και εύκολη προσαρμογή ανάλογα τον αντίπαλο.

Β) Επιτέλους, ένα στοιχείο που δεν το είχαμε δει πολύ την περυσινή χρονιά από τον Πορτογάλο. Πίεση στο αντίπαλο αμυντικό τρίτο. Δύο γκολ βγήκαν έτσι, έστω και με τη χαμηλής δυναμικής Μέταλιστ. Να δημιουργείς συνθήκες επίθεσης στην άμυνα του άλλου, μόνο σε καλό μπορεί να βγει. Φυσικά, δεν βγαίνουν ολόκληρα παιχνίδια έτσι από πλευράς αντοχών. Όμως, στις αρχές αγώνων, ειδικά με υποδεέστερες ομάδες, «ξεκλειδώνουν» νίκες έτσι.

Γ) Σωστή τοποθέτηση του Τάσου Μπακασέτα κοντά στον φορ και στο «κουτί» του αντιπάλου. Όσο ο αρχηγός της Εθνικής Ελλάδας περιφέρεται μακριά από την περιοχή είναι ακίνδυνος και «κομμένος» από το υπόλοιπο παιχνίδι. Θα είναι κομβικό να διατηρηθεί ο Μπακασέτας στον τομέα που έπαιξε με τη Μέταλιστ στο δεύτερο ημίχρονο.

Δ) Για τους νεοφερμένους δεν είναι ακριβή τα συμπεράσματα από λίγα λεπτά συμμετοχής. Ο Τσιριβέγια έδωσε την πρώτη ασίστ, «προϊόν» αποτελεσματικού πρέσινγκ των Μπακασέτα και Ιωαννίδη. Από τους στόπερ, ο υγιής Πάλμερ – Μπράουν έχει το μεγάλο αβαντάζ για βασικός. Από τους νεαρούς, το μυαλωμένο παιχνίδι του Αντριάνο Μπρέγκου στο, κακό, πρώτο ημίχρονο δεν περνάει απαρατήρητο. Ο Γιάννης Μπόκος, επίσης, σημείωσε ένα ωραίο γκολ και δείχνει να έχει το προσδοκώμενο για σημαντικό μέλλον στο Τριφύλλι.

Ε) Μία φάση «έφαγε» ο Παναθηναϊκός, στο 22’. Από κόρνερ των Ουκρανών, η μπάλα έφυγε από τα χέρια του Ντραγκόφσκι και την εστία έσωσε ο φιλότιμος Κώτσιρας στη γραμμή. Είναι αναγκαιότητα να βρει ξανά πνευματική ετοιμότητα και σιγουριά ο Πολωνός. Ναι, θα έρθει τερματοφύλακας, όμως ο σταθερός Ντραγκόφσκι αποτελεί πολύτιμη μονάδα για τους Πράσινους.