Οι απουσίες και η έλλειψη ενέργειας μετά το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό δεν άφησαν τον Παναθηναϊκό AKTOR να παίξει το μπάσκετ του Εργκίν Αταμάν, οδηγώντας τον σε μια ήττα που πρέπει να αποτελέσει παρένθεση. Γράφει ο Ηλίας Λαλιώτης

Μια εβδομάδα νωρίτερα, μετά τη νίκη σε ένα απαιτητικό παιχνίδι κόντρα στην Παρτιζάν, έλεγα πως η αναμέτρηση με την Μακάμπι Τελ Αβίβ στο Βελιγράδι αποκτούσε χαρακτήρα ενός ακόμα τελικού, καθώς θα έδινε τη δυνατότητα στον Παναθηναϊκό AKTOR να κάνει αποφασιστικό βήμα για την εδραίωσή του στην πρώτη τετράδα. Στη θεωρία εξακολουθούσε να ισχύει πριν από το τζάμπολ, αλλά πρακτικά τα δεδομένα είχαν αλλάξει σημαντικά από το βράδυ της Δευτέρας στο ΟΑΚΑ.

Εκεί, όπου η ομάδα του Εργκίν Αταμάν είδε τον Κώστα Σλούκα να βγαίνει νοκ άουτ με νέο τραυματισμό στον αριστερό προσαγωγό, σπαταλώντας ταυτόχρονα μπόλικη ενέργεια, τρεις μέρες μετά από σκληρή μάχη με το σύνολο του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Όταν λοιπόν μέσα στη φυσιολογική κόπωση που υπάρχει αυτό το διάστημα έρχονται να προστεθούν και απουσίες κομβικών παικτών, τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα. Ειδικά όταν ο αντίπαλος, εν προκειμένω η Μακάμπι είχε μια σημαντική επιστροφή (αυτή του Λορέντζο Μπράουν) και ένα πολύ μεγαλύτερο ΠΡΕΠΕΙ από τους Πράσινους για νίκη.

Οι Ισραηλινοί είχαν την ενέργεια που έλειψε από τον Παναθηναϊκό και από κομβικούς του παίκτες συγκεκριμένα, όπως είναι οι Λεσόρ, Γκριγκόνις, αλλά και τον Μήτογλου στο δεύτερο ημίχρονο. Το πιο σημαντικό, όμως, ήταν το γεγονός πως με τα δεδομένα που είχαν διαμορφωθεί και άλλαξαν ακόμα περισσότερο με τον τραυματισμό του Κέντρικ Ναν, το Τριφύλλι δεν μπορούσε να παίξει το μπάσκετ του Εργκίν Αταμάν. Αυτό που τον έχει φέρει έως εδώ και του έχει δώσει μεγάλες νίκες και σερί, πολύ νωρίτερα από όσο θα περίμεναν πολλοί.

Η απουσία των δύο βασικών του χειριστών (Σλούκας και Βιλντόζα), αλλά και του καλύτερου σκόρερ του (Ναν) ανάγκασαν τον Παναθηναϊκό να φύγει από το συνηθισμένο πλάνο του. Δεν μπόρεσε να χτυπήσει από το πικ εν ρολ, με τον -ούτως ή άλλως κουρασμένο- Λεσόρ να απενεργοποιείται με αυτόν τον τρόπο, δεν είχε δημιουργία και υπέπεσε σε πολλά λάθη (15 ασίστ για 15 λάθη). Ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης έκανε την υπέρβαση, ο Κώστας Αντετοκούνμπο έδωσε πολύτιμες βοήθειες, ο Γκραντ προσπαθούσε να τα κάνει όλα, αλλά φορτώθηκε κι αυτός με φάουλ, οπότε η ήττα ήρθε μοιραία και αναμενόμενα.

Παρότι η Μακάμπι «δίπλωσε» τις νίκες, θεωρώ πως δύσκολα θα μπλέξει μαζί της σε ισοβαθμία το Τριφύλλι. Οι Ισραηλινοί έχουν δύσκολο πρόγραμμα με τέσσερα σερί εκτός έδρας ματς σε Μαδρίτη, Βιτόρια, Πόλη με την Εφές και Βερολίνο. Είναι, πλέον, όμως must win τα ματς που ακολουθούν. Ειδικά αυτά στο ΟΑΚΑ με Μιλάνο (31/1) και Φενέρ (9/2), αλλά και αυτό με μια ομάδα που δεν φαίνεται να έχει τύχη για την πρώτη δεκάδα, με τη Ζαλγκίρις στο Κάουνας (2/2).

Τα προβλήματα, βέβαια, παραμένουν, καθώς τα νέα δεδομένα αναφέρουν πως ο Σλούκας δύσκολα θα αγωνιστεί με την Αρμάνι, ενώ είναι αμφίβολος και για το Κάουνας, τη στιγμή που και ο Βιλντόζα θα είναι έτοιμος για την Φενέρμπαχτσε. Μόνο ο Ναν έχει ελπίδες να είναι διαθέσιμος σε όλες αυτές τις μάχες.

ΥΓ. Υπάρχουν αρκετά σχόλια για τη διαχείριση που έκανε ο Εργκίν Αταμάν, με τα οποία διαφωνώ. Ο Παναθηναϊκός θα «ζήσει» και θα «πεθάνει» με την φιλοσοφία του προπονητή του σε ό,τι έχει να κάνει με το rotation. Αυτή είναι που τον έχει φέρει στην πρώτη τετράδα πολύ νωρίτερα από όσο θα περίμεναν όλοι και με αυτή θα συνεχίσει. Πιο συγκεκριμένα, λένε αρκετοί γιατί δεν συνέχισε με τον Αντετοκούνμπο, που πράγματι ήταν πολύ καλός κι έδωσε ενέργεια στην άμυνα. Μα, τον είχε στο παρκέ για 10 σερί λεπτά και τον έβγαλε στο τελευταίο 5λεπτο για να περάσει τον βασικό του σέντερ, αλλά και γιατί δεν γίνεται να κλείνει ο Κώστας τα ματς με αυτά τα ποσοστά που έχει στις βολές.