Ο Παναθηναϊκός παρουσιάστηκε κατώτερος των περιστάσεων στο πρώτο ματς του Βελιγραδίου, αλλά ακόμα κι έτσι έφυγε με το αίσθημα της αδικίας από το παρκέ, το οποίο πρέπει να μετατρεπεί σε πείσμα για να βρεθεί στο Βερολίνο. Γράφει από το Βελιγράδι ο Ηλίας Λαλιώτης

Το Game 3 της σειράς ανάμεσα στον Παναθηναϊκό AKTOR και τη Μακάμπι Τελ Αβίβ απέδειξε για μια ακόμα φορά πως δεν αρκεί να θέλεις κάτι πάρα πολύ για να γίνει. Πρέπει να κανείς κι εσύ ο ίδιος ό,τι περνάει από το χέρι σου για να το πετύχεις.

Οι παίκτες του Εργκίν Αταμάν έδειχναν το προηγούμενο διήμερο αποφασισμένοι και με μάτι που γυάλιζε ενόψει του χθεσινοβραδινού αγώνα. Αλλά από τη στιγμή που μπήκαν στο παρκέ τα έκαναν όλα λάθος. Λάθος αποφάσεις στην επίθεση, λάθος προσέγγιση στην άμυνα και πριν το καταλάβουν κυνηγούσαν διψήφιες διαφορές κόντρα σε μια ομάδα με απίστευτη ενέργεια, που έμοιαζε σε ορισμένες περιπτώσεις να έχει και... φτερά στα πόδια από το πρώτο φετινό της παιχνίδι με κόσμο (ακατανόητη απόφαση η αλλαγή δεδομένων σε σχέση με όσα ίσχυαν μέχρι τώρα).

Ο Όντεντ Κάτας είχε ξεκάθαρη στόχευση στην «απενεργοποίηση» του Κώστα Σλούκα (έμεινε άποντος!), ο οποίος είχε κάνει ρεκόρ ασίστ και πόντων στα δύο πρώτα ματς της σειράς, αλλά και στη ρακέτα του Παναθηναϊκού, όπου ο Μήτογλου και ο Λεσόρ (του πρώτου ημιχρόνου) έδειξαν τρομερές αμυντικές αδυναμίες, με τον Τζος Νίμπο να κάνει... πάρτι (τελείωσε με 22 πόντους και 9 ριμπάουντ).

Κάπως έτσι η διαφορά εκτοξεύτηκε στο +18 στα μέσα της τρίτης περιόδου. Ο Ιωάννης Παπαπέτρου και ο Λούκα Βιλντόζα ήταν οι μόνοι με σταθερά θετική παρουσία σε όλο το ματς και ήταν από τους πρωτεργάτες στην προσπάθεια των «πράσινων» να μην χάσουν την επαφή με το σκορ. Όταν ο Αταμάν αποφάσισε στα μέσα της τέταρτης περιόδου να παίξει το τελευταίο του χαρτί με τρία γκαρντ, τον Παπαπέτρου στο 4 (αφού Γκριγκόνις και Μήτογλου ήταν σκιά του εαυτού τους) και τον Λεσόρ στο 5 η αντίδραση ήταν εντυπωσιακή.

Ο Παναθηναϊκός πλησίασε στον πόντο χάρη σε μεγάλα καλάθια από Κέντρικ Ναν και Παπαπέτρου μπαίνοντας στο τελευταίο λεπτό. Σε εκείνο το σημείο έδειχνε ικανός να «κλέψει» το ματς παρά την κάκιστη εμφάνιση 35 λεπτών, αλλά τελικά έγιναν πολλά λάθη με διαφορετικούς πρωταγωνιστές που του «έκλεψαν» την ευκαιρία να το κάνει. Ο τρίτος διαιτητής, Λούκα Καρντούμ, αρχικά δεν είδε την ξεκάθαρη παράβαση του Νίμπο, που πάτησε τη γραμμή με το σκορ στο 83-82.

Εν συνεχεία, με την άμυνα να βγαίνει, Σλούκας και Λεσόρ έφυγαν δύο εναντίον ενός στον αιφνιδιασμό, αλλά ο Έλληνας γκαρντ έδειξε πως δεν ήταν η βραδιά όταν αντί να τελειώσει τη φάση, επέλεξε να κάνει μια δύσκολη πάσα στον Γάλλο που πήρε εν τέλει το φάουλ, αλλά είχε 1/2 βολές για το 83-83. Ο Καρντούμ τα έκανε εξανά μαντάρα, όταν στο καθαρό κόψιμο του Λεσόρ στον Μπράουν, που φαινόταν πως θα έδινε κατοχή στον Παναθηναϊκό για τα τελευταια 15 δευτερόλεπτα με χειρότερο σενάριο την παράταση, σφύριξε παράβαση (ότι χτύπησε το χέρι του ο Λεσόρ στο ταμπλό χωρίς να έχει βρει μπάλα).

Οι διαιτητές αποφάσισαν τζάμπολ, η Μακάμπι το πήρε και μαζί ένα δώρο του Γκραντ με το φάουλ στον Μπράουν που έφερε δύο εύστοχες βολές για το 85-83. Το οποίο ήταν και το τελικό, αφού η καλή προσπάθεια του Ναν για το τρίποντο νίκης βρήκε σίδερο. Οι «πράσινοι» και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος νιώθουν πως τους «έκλεψαν» (γι΄αυτό και η ένσταση που δεν φαίνεται να έχει τύχει) και διαμαρτύρονται -δικαιολογημένα κατά την προσωπική μου άποψη-για τα σοβαρά λάθη που έγιναν (μετά από αυτά στο Game 1).

Ο Εργκίν Αταμάν και οι παίκτες του, όμως, θα πρέπει πρώτα να εντοπίσουν, να αναλύσουν και να βρουν τρόπο να διορθώσουν τα δικά τους μεγάλα λάθη ενόψει του Game 4. Ένα παιχνίδι που είναι πλέον «τελικός». Το χάνεις και μένεις εκτός Final Four, το κερδίζεις και πας ουσιαστικά στο Βερολίνο (δεν υπάρχει προς το παρόν ομάδα που να έχει πάρει το Game 5 με μειονέκτημα έδρας).