Grante amore!

Ο Τζέριαν Γκραντ, οι διακριτοί ρόλοι, ο έλεγχος του παιχνιδιού και όσα πρέπει να (ξανα)κάνει ο Παναθηναϊκός στο Game 2 κόντρα στον Ολυμπιακό.

Το πρώτο βήμα από τα τρία έγινε και ο Παναθηναϊκός έχει την ευκαιρία και το μομέντουμ για το 2-0 στο ΣΕΦ. Φυσικά, ένα τέτοιο προβάδισμα έχουμε δει πως ποτέ δεν είναι 100% safe, όμως θα δώσει ένα ακόμα μεγαλύτερο και ξεκάθαρο πλεονέκτημα, αλλά και ψυχολογικό boost στους πράσινους για το Game 3 του ΟΑΚΑ. Το τριφύλλι παρουσιάστηκε σε γενικές γραμμές σοβαρό στο Game 1, εκμεταλλεύτηκε τα νεκρά διαστήματα, τα λάθη και την αστοχία του Ολυμπιακού και έφτασε στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

Τι όμως έκαναν σωστά οι πράσινοι; Και, πιο ιδιαίτερα, τι έκαναν πιο σωστά από τους ερυθρόλευκους; Μπορεί η αναλογία λαθών και κλεψιμάτων καθενός να μην παρουσιάζει τρελές διαφορές, όμως η πραγματικότητα είναι μάλλον διαφορετική. Ο Παναθηναϊκός, προς τα τέλη της δεύτερης περιόδου έβγαλε πολύ καλές άμυνες, έπαιξε με το μυαλό των άσων του Ολυμπιακού και τους ώθησε σε απανωτά λάθη. Αυτά, έγιναν καλάθι στο transition και οι πράσινοι πήραν το απαραίτητο boost για το δεύτερο μέρος.

Δεν χρειάστηκαν πολλά extreme πράγματα από το σύνολο του Αταμάν. Χρειάστηκε απλώς ορθολογισμός. Δεν τον είχε βέβαια όλη την ώρα, αφού σε μερικά σημεία που ο Παναθηναϊκός... έκανε να ξεφύγει για τα καλά, ο Ολυμπιακός έμπαινε ξανά στο παιχνίδι και απαντούσε με μερικά μεγάλα σουτ από τον Φουρνιέ και τον Βεζένκοφ, αλλά και με αποφασιστικά καλάθια του Φαλ από το ζωγραφιστό. Αυτό όμως ήταν το δέντρο.

Το δάσος, ήταν ότι ο Παναθηναϊκός είχε εκεί ως δικλείδα ασφαλείας τον πιο σταθερό του «X-Factor» και δεν μιλάμε προφανώς για κάποιον άλλον πέραν του Τζέριαν Γκραντ. Εδώ, δεν θα μιλήσουμε μόνο με αριθμούς, άλλωστε οι 17 πόντοι μιλούν από μόνοι τους. Θα μιλήσουμε για τη γενική ασφάλεια που εμπνέει όταν βρίσκεται στο παρκέ ο Αμερικανός. Το κομμάτι της άμυνας, είναι πλέον τουλάχιστον... δεδομένο για την απόδοση του Γκραντ. Ξέρεις ότι σταθερά θα είναι ο καλύτερος ή έστω από τους καλύτερους αμυντικούς της ομάδας.

Οταν δε, «τραβάει» πολύ και στην επίθεση βρίσκοντας ρυθμό με τα σουτ και τις... μπούκες του, καταλαβαίνεις πως αυτό συμπαρασύρει και την υπόλοιπη ομάδα σε κάτι πολύ καλό. Σπάνια θα χάσεις ή, για να μην είμαστε απόλυτοι, δύσκολα θα λυγίσεις όταν έχεις ένα two-way player σε καλό βράδυ. Γιατί αυτό ωθεί και τους υπόλοιπους να «σκυλιάσουν». Αυτό φυσικά το είδαμε από τον Ναν μέχρι και τον Σαμοντούροφ, με τον τελευταίο μάλιστα να δείχνει μία άκρως σοβαρή εικόνα όποτε έχει κληθεί να αγωνιστεί, βγάζοντας μία ωριμότητα σπάνια για την ηλικία του.

Όλη αυτή η κατάσταση ξεκουράζει κάπως και τους υπόλοιπους. Όχι με την κυριολεκτική έννοια και εξηγώ τι εννοώ. Όταν καθένας κάνει το κομμάτι του, τότε αυτόματα μπαίνει και σε μία φιλοσοφία του να κάνει ότι είναι απολύτως απαραίτητο και όχι κάποια υπέρβαση. Κι εδω θα πούμε «μα καλά, τελικοί είναι, πρέπει να γίνονται υπερβάσεις». Σύμφωνοι, όμως όταν έχει θέσει σωστές αρχές στο παιχνίδι σου και οι ρόλοι είναι διακριτοί, τότε φτάνει καθένας να κάνει το κομμάτι και όχι... λίγο από όλα.

Ο Γκραντ ήταν ό,τι πιο κοντινό σε αυτό, αφού πραγματικά έκανε... αρκετά απ' όλα, ο Ναν σκόραρε, δημιούργησε ρήγματα, απείλησε, μπήκε δυναμικά στις φάσεις, ο Γιουρτσεβέν ήρθε ορμώμενος από τον μικρό τελικό της Euroleague και ήταν εξαιρετικός και σοβαρός κατά την παρουσία του στο ζωγραφιστό, ο Οσμάν δεν χρειάστηκε να αναλάβει για άλλη μια φορά τα ηνία και ήταν εκεί όποτε ήταν αναγκαίο, ο Σλούκας μίλησε στο τέλος, όπως ξέρει πολύ καλά... Και άλλα, πολλά!

Ακόμα και όσοι δεν κατέγραψαν τρελά νούμερα, φερ' ειπείν ο Καλαϊτζάκης ή ο Ερνανγκόμεθ (είχε βέβαια 9 ριμπάουντ) έκαναν τα απαραίτητα προκειμένου ναι μεν να μην αποκρυνθούν πάρα πολύ από τον Ολυμπιακό, αλλά να βοηθήσουν την ομάδα τους να επιβάλλει τον δικό της ρυθμό για το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού. Αυτό φυσικά πηγάζει από την υγεία της ομάδας, τη χημεία της και την ποιότητα που διαθέτει. Όμως, το ίδιο έχει κι ο Ολυμπιακός. Οι πράσινοι δεν πρέπει να το ξεχάσουν αυτό.

Το σύνολο του Γιώργου Μπαρτζώκα μπορεί να μην έκανε το καλύτερό του παιχνίδι και σε πολλά σημεία να φάνηκε κατώτερο των περιστάσεων, ωστόσο -όπως λέει και το κλισέ- κάθε παιχνίδι είναι διαφορετικό. Ιδίως τώρα, στο Game 2, οι ερυθρόλευκοι θα είναι ακόμα πιο πεινασμένοι και συγκεντρωμένοι στη νίκη. Κι αυτό γιατί ξέρουν ότι με το 2-0 προφανώς και θα μπουν σε μπελάδες.

Αυτό που πρέπει να κάνει ο Παναθηναϊκός είναι να δείξει την ίδια σοβαρότητα που γενικότερα είχε στο ματς με τον Ολυμπιακό. Σίγουρα, όπως είπαμε, δεν είχε σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού την ίδια απόδοση, όμως κοιτώντας το σφαιρικά, είχε θέσει τον δικό του ρυθμό και είχε τον έλεγχο. Αυτό, καλείται να το κάνει και στο ΣΕΦ την Κυριακή (1/6, 21:00), προκειμένου να αποκτήσει το σαφές προβάδισμα.