Νίκη που προμηνύει πολύ μεγάλα πράγματα

Ο Παναθηναϊκός έδειξε στη νίκη με τη Χάποελ Τελ Αβίβ, πως κάτι καλό, μα πάρα πολύ καλό πάει να γίνει, εν αναμονή μάλιστα και των υπόλοιπων τραματιών.

Μπορεί η ΑΕΚ να ολοκλήρωσε μία αδιανόητο ανατροπή στη Νέα Φιλαδέλφεια κόντρα στην Ουνιβερσιτατέα Κραϊόβα επικρατώντας με 3-2 και τερματίζοντας στην 3η θέση του Conference League, ωστόσο λίγο χιλιόμετρα μακριά και στα σύνορα Αμαρουσίου - Ηρακλείου, ο Παναθηναϊκός είχε ήδη διευθετήσει επιτυχώς τις υποχρεώσεις του στο ματς με τη Χάποελ Τελ Αβίβ.

Παρόλα αυτά, ακόμα κι αν η νίκη των πράσινων δεν ήρθε με τον ίδιο δραματικό τρόπο, το T-Center φλεγόταν και το κατάμεστο κλειστό των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων είδε κάτι πολύ καλό να συμβαίνει. Είδε έναν σχεδόν πλήρη Παναθηναϊκό να συνθλίβει με ένα ξέσπασμα στο τελευταίο δεκάλεπτο την πρωτοπόρο της EuroLeague με χαρακτηριστική άνεση και πάνω από όλα, πολύ καλή άμυνα.

Το τελευταίο σκέλος δεν ισχύει για όλο το ματς, αφού υπήρξαν διαστήματα στα οποία οι πράσινοι παρουσίασαν μερικές αδυναμίες και ασυνεννοησία στην άμυνα, όπως στα πρώτα παιχνίδια της σεζόν. Ωστόσο, άπαξ και το πήραν απόφαση, δεν κοίταξαν ποτέ πίσω. Τολμώ να πω πως είχα προβλέψει τη νίκη αυτή και τη διψήφια διαφορά, καθώς ήταν σχεδόν... νομοτελειακό! Κι εξηγούμεθα:

Λίγο μετά την παληκαρίσια νίκη του Παναθηναϊκού στην έδρα της Φενέρμπαχτσε (77-81), διαβάσατε ένα κείμενο στο Sportal.gr, το οποίο ανέλυε το πόσο έλειψε ο Τσέντι Όσμαν από το gameplay του Έργκιν Αταμάν. Δεν είναι τυχαίο που με το που γύρισε ο Τούρκος φόργουουρντ, ο Παναθηναϊκός έχει αποκτήσει ξανά έναν αέρα σε παρκέ και glass floor. Είναι ζωτικής σημασίας η προσφορά του στον Παναθηναϊκό.

Ανοίγει όλο το γήπεδο, τρέχει πάνω - κάτω και σωστά, με αρχές, είτε σε άμυνα είτε σε επίθεση. Κατεβάζει μπάλα, βοηθάει στη μεταφορά της στα συστήματα, παίζει άμυνα γκαρντ (Μίτσιτς) και ψηλούς (Οτούρου) και τους βγάζει εκτός ρυθμού. Από πολύ νωρίς ο Παναθηναϊκός κατάφερε να πάρει κεφάλι και τα ηνία του ματς κόντρα στη Χάποελ και ο λόγος ήταν αυτός. Και με μία unpopular αρχική πεντάδα: Καλαϊτζάκης, Γκραντ, Όσμαν, Μήτογλου και Φαρίντ. Και βγήκε.

Ο Πάνος αποτελεί τον πλέον κατάλληλο παίκτη για τον ρόλο του... καμικάζι στην άμυνα, αφού θα θυσιάσει ακόμα και τον υπόλοιπο χρόνο συμμετοχής του κάνοντας και ένα φάουλ παραπάνω, όντας απόλυτα αλτρουιστής. Ο δε Γκραντ, ήταν αθόρυβα κομβικός αγωνιζόμενος για 30 ουσιαστικότατα λεπτά. Ωστόσο, το 20-8 στα πρώτα λεπτά εξανεμίστηκε και ο Παναθηναϊκός βρέθηκε πίσω με τρίποντη ραψωδία από τη Χάποελ.

Ο Δημήτρης Ιτούδης διάβασε σωστά το παιχνίδι και άφησε μέσα τον Ένις και τον Μπλέικνι δίνοντάς τους την μπαγκέτα, κάτι που του βγήκε απόλυτα. Αυτό, κατέστη αρκετό ώστε ο Έργκιν Αταμάν να χρησιμοποιήσει το σχήμα των τριών «κοντών», με τον Νίκο Ρογκαβόπουλο μάλιστα να ανεβαίνει και στο «4». Γενικά, άλλο ένα ματς που ο Τούρκος κόουτς δείχνει πόσο καλά μπορεί να προσαρμοστεί και να γίνει... χαμελέοντας, αναλόγως με αυτό που του δίνει ο αντίπαλος ομόλογός του.

Η παρουσία των Όσμαν και Σλούκα ξεκλείδωσε και τον Ναν, που υπενθυμίζουμε πως δεν είναι στο 100% του, αφού προέρχεται από διάστρεμμα στον αστράγαλο. Είναι όμως χτισμένος διαφορετικά, όπως δήλωσε αφοπλιστικά στο Sportal.gr μετά το ματς, στα αποδυτήρια. Και όταν τόσοι καλοί παίκτες βρίσκονται μαζί και έχουν καλή συνεννόηση, έρχεται ως φυσικό επακόλουθο το εξής: 17 ασίστ για μόλις 4 λάθη! Απίθανη, μοναδική αναλογία, που μεταφράζεται σε ένα λάθος ανά 4 ασίστ.

Άντε μετά να χάσεις, ιδίως με τις 18 ασίστ, αλλά για 13 λάθη της Χάποελ. Γενικώς, οι Ισραηλινοί τα βρήκαν σκούρα και ειδικά στο τέταρτο δεκάλεπτο, όπου στις αρχές του, ο Κώστας Σλούκας έδωσε το έναυσμα για τη νίκη. Ο ηγέτης των πράσινων έβαλε 5 μαζεμένους πόντους και σήκωσε στο πόδι όλο το T-Center. Άπαξ κι έγινε αυτό, το γήπεδο έγειρε και παρά τις τίμιες προσπάθειες της πρωτοπόρου, οι πράσινοι ήξεραν πλέον πως έχουν στο τσεπάκι τη νίκη.

Η δουλειά έγινε και αυτό γιατί οι πράσινοι προέρχονταν από μία περίοδο αβεβαιότητας, με μία ήττα από τη Βαλένθια κι άλλη μια από την Αρμάνι σε κακό τάιμινγκ. Και λέω κακό, αφού ακολούθησε η πιο δύσκολη διαβολοβδομάδα της σεζόν, με το ένα ματς στην έδρα της πρωταθλήτριας Φενέρ των 12 σερί νικών σε όλες τις διοργανώσεις και της Χάποελ, πρώτης στη βαθμολογία με 12-4. Αν έστω ένα από τα δύο ματς αυτά είχαν χαθεί, η κουβέντα θα ήταν διαφορετική τώρα.

Κι αυτό γιατί το δύσκολο πρόγραμμα δεν τελειώνει εκεί. Ο Παναθηναϊκός ταξιδεύει σε λίγες μέρες για την αφιλόξενη έδρα της Ζαλγκίρις στο Κάουνας (23/12, 20:00), ενώ μίαμιση εβδομάδα μετά υποδέχεται τον Ολυμπιακό στο T-Center (2/1, 21:15). Δύο ματς αυξημένης δυσκολίας, στα οποία η ήττα ποτέ δεν είναι εκτός προγράμματος. Για αυτό και οι πράσινοι έχτισαν μία πολύ καλή «κάβα», όχι ότι τους παίρνει να χάσουν, αλλά προκειμένου να μπουν με αυτοπεποίθηση σε αμφότερα τα ματς.

Μετά και την διαφαινόμενη επιστροφή του Χολμς, που μπήκε ξανά στις ομαδικές προπονήσεις, ο Παναθηναϊκός θα είναι πλήρης παρά έναν... και ποιον έναν! Τον Ματίας Λεσόρ φυσικά, όπου είναι ο μοναδικός που δεν έχει αγωνιστεί τη φετινή σεζόν, αλλά φυσικά εδώ μιλάμε για άλλο κεφάλαιο. Η αναφορά γίνεται, γιατί το εν λόγω κεφάλαιο άνοιξε έναν χρόνο ακριβώς πριν (19/12/2024), σε μία ημέρα που όλοι θα θέλαμε να μην έχει υπάρξει...

ΥΓ. Κάτι παραπάνω από θετικός ο Γιουρτσέβεν, ο οποίος δεν έχει ωστόσο τις πιθανότητες υπέρ του στο να μείνει. Βλέπουμε. Πάντως, η μεταγραφή ενός δεύτερου ψηλού μετά τον Φαρίντ ποτέ δεν έφυγε τελείως από το τραπέζι, όμως αυτό θα το καθορίσουν πολλοί παράγοντες και οι εξελίξεις δεν θα είναι άμεσες.