Πριν η επιστήμη σηκώσει τα χέρια ψηλά, υπάρχει ακόμα η ρεβάνς

Ο Λάμπρος Γκαραγκάνης γράφει από τη Γλασκώβη για τον τρόπο που βρήκε να (ξανα)χάσει ο Παναθηναϊκός, την αδυναμία να πάρει αποτέλεσμα εκτός έδρας, τις ελπίδες πρόκρισης στον επαναληπτικό και την «πονηρή» διαιτησία του Ρούμσας.

Για όλα υπάρχει μία εξήγηση σε αυτόν τον κόσμο. Κοντινή ή μακρινή, εύκολη ή δυσνόητη, πειστική ή μούφα... Βλέποντας κάποιος το ματς μέσα από το «Άιμπροξ» και έχοντας δει έστω λίγα παιχνίδια των Πράσινων τα τελευταία χρόνια ήξερε τι θα συμβεί. Μετά τις φοβερές χαμένες ευκαιρίες για γκολ στο πρώτο ημίχρονο, το σενάριο άρχισε να διαμορφώνει το template μίας συνηθισμένης ήττας του Παναθηναϊκού. Η μία φάση που κάνει γκολ ο αντίπαλος (έγινε το 1-0) και η χαριστική βολή που θα τινάξει το πλάνο των Πράσινων στον αέρα (κόκκινη Βαγιαννίδη).

Άλλες φορές είναι η αστοχία, άλλες το ατομικό λάθος, άλλες η διαιτησία... Οι παράγοντες πάμπολλοι. Προφανώς, για να (ξανα)συμβαίνει κάτι, δεν υπάρχουν τα αντισώματα αντιμετώπισης καταστάσεων στον Παναθηναϊκό. Ισχύει. Αν το πιάσει κανείς αγωνιστικά, πειστική εξήγηση για τον τρόπο που διαμορφώθηκε το 2-0 στο «Άιμπροξ» δεν υπάρχει. Οι ευκαιρίες που χάθηκαν, έπρεπε να γίνουν γκολ. Τέλος. Και αν όχι όλες, μία ρε αδερφέ. Μία. Γιατί αν χάνεις μία μεγάλη ευκαιρία, λες ότι «στο ποδόσφαιρο όλα χάνονται και καθαρίζεις». Όταν, όμως, το πρόβλημα διαιωνίζεται, επιβάλλεται να επιλυθεί.

Το πιθανό 0-1 ή 0-2 του ημιχρόνου, έμεινε στο 0-0. Σε ένα κακό αμυντικό transition, το Τριφύλλι δέχτηκε το 1-0, το δεύτερο γκολ ήταν «κόπια» του πρώτου και ενδιάμεσα η UEFA απέδειξε, για μία ακόμα φορά, ότι κάποιο θεματάκι έχει με την αθηναϊκή ομάδα. Δεν έφερε «καμικάζι» στη Γλασκώβη, όπως άλλες φορές, αλλά ο Λιθουανός Ντονάτας Ρούμσας τη δουλίτσα του την έκανε. Βάζοντας πλώρη, για να έρθει στην Ελλάδα να σφυρίξει μεγάλα ντέρμπι του Πρωταθλήματος...

Η διαιτησία του στο 90λεπτο είναι βγαλμένη από τα πιο υγρά και πονηρά όνειρα του μέσου Έλληνα ρέφερι. Δεν κάνει το μεγάλο λάθος, αλλά το αποτέλεσμα έχει την πινελιά του. Οι δύο κίτρινες κάρτες του Βαγιαννίδη σηκώνουν μπόλικη συζήτηση. Και αυτό το σχόλιο, σε μία τέτοια σειρά αγώνων που θα κριθούν στη λεπτομέρεια, μαρτυρά ότι κάτι δεν έχει καλά ο διαιτητής. Όμως, το ανάθεμα δεν πρέπει να πέσει όλο εκεί. Βασικά, δεν πρέπει να πέσει πουθενά. Ο Παναθηναϊκός, μέσα στο 2025, γνώρισε την όγδοη εκτός έδρας ήττα του, ανεξαρτήτως διοργάνωσης, σε δώδεκα παιχνίδια (1-3-8 ο επί μέρους απολογισμός). Μεγάλο ζήτημα...

Υπάρχει η ρεβάνς με τους Σκωτσέζους, όπου χρειάζεται ένας μικρός άθλος για να έρθει η πρόκριση. Διότι πρέπει ο Παναθηναϊκός να μην δεχτεί γκολ και να βάλει τουλάχιστον δύο, ώστε να πάει το ματς σε παράταση, πέναλτι και τα ρέστα. Με την προσωπικότητα που έχει και δεν βγάζει, με συνέπεια, στον αγωνιστικό χώρο, το task μοιάζει εξαιρετικά δύσκολο.

Ο Ρουί Βιτόρια, τακτικά, δεν πήγε καθόλου άσχημα στο στήσιμο της ενδεκάδας και στον αγωνιστικό προσανατολισμό που ήθελε. Μπόλικη κουβέντα σηκώνουν οι αλλαγές του, αλλά αυτό θα γίνει ενδελεχώς μέχρι τη ρεβάνς. Εκεί που οι Πράσινοι καλούνται να εκμεταλλευτούν τις όποιες πιθανότητες τούς αναλογούν στο έπακρον. Να «ξεζουμίσουν» κάθε ίχνος ελπίδας για την πρόκριση και να δείξουν ότι είναι η καλύτερη ομάδα. Αφήνοντας στην άκρη τις μεταφυσικές εξηγήσεις όλων μας, για το τι δεν πήγε καλά στο «Άιμπροξ»...