Μάρκο Σιμοντσέλι: 14 χρόνια από την ημέρα που ο «SuperSIC» πέρασε στην αιωνιότητα

Σαν σήμερα το 2011, ο κόσμος του MotoGP βυθίστηκε στο πένθος, καθώς ο Μάρκο Σιμοντσέλι, ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της εποχής, έχασε τη ζωή του σε ηλικία μόλις 24 ετών.

Στις 23 Οκτωβρίου 2011, ο κόσμος του μοτοσικλετισμού έχασε ένα από τα πιο ελπιδοφόρα νέα του αστέρια. Σε ηλικία μόλις 24 ετών, ο Μάρκο Σιμοντσέλι έχασε τη ζωή του στην πίστα, υπενθυμίζοντας σε όλους τους κινδύνους που ελλοχεύουν στους αγώνες μοτοσικλέτας.

Ένα ανερχόμενο αστέρι

Γεννημένος στις 20 Ιανουαρίου 1987 στην Κατόλικα, ο Σιμοντσέλι μεγάλωσε στο Κοριάνο της Ιταλίας. Οι γονείς του διατηρούσαν παγωτατζίδικο, αλλά ο πατέρας του, Πάολο Σιμοντσέλι, είχε επίσης πάθος για τις μοτοσικλέτες, κάτι που γοήτευσε τον νεαρό Μάρκο. Ο «Super SIC» έλαβε την πρώτη του μίνι μοτοσικλέτα ως χριστουγεννιάτικο δώρο όταν ήταν μόλις τεσσάρων ετών, και στην ηλικία των εννέα, αγωνιζόταν ήδη σε τοπικούς αγώνες.

Στις μικρότερες κατηγορίες, η παρουσία του Σιμοντσέλι στις πίστες ήταν αδύνατο να περάσει απαρατήρητη. Το 2002, έκανε το άλμα στο παγκόσμιο πρωτάθλημα 125cc με μια μοτοσικλέτα Aprilia, κατακτώντας επτά βάθρα στην κατηγορία, συμπεριλαμβανομένων δύο συνεχόμενων νικών στη Χερέθ.

Το 2006 μεταπήδησε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα 250cc, όπου ο «Super SIC» πανηγύρισε την πρώτη του νίκη στην κατηγορία αυτή στην πατρίδα του, την Ιταλία. Μόλις δύο σεζόν αργότερα, κατέκτησε τον τίτλο, προετοιμάζοντας το έδαφος για την άνοδό του στη μεγάλη κατηγορία, με το όνειρό του να φαντάζει πιο κοντά από ποτέ.

Αξέχαστος στην πίστα

Στην αρχή της σεζόν, ο νεαρός Ιταλός βρέθηκε σε ένα grid γεμάτο αστέρια. Με ονόματα όπως οι Βαλεντίνο Ρόσι, Κέισι Στόνερ, Ντάνι Πεδρόσα και πολλοί άλλοι, το κοινό ανυπομονούσε να δει τις επιδόσεις του πρωτοεμφανιζόμενου. Σε ό,τι αφορά το θέαμα, ο Σιμοντσέλι δεν απογοήτευσε. Ατρόμητος στην πίστα και απίστευτα χαρισματικός εκτός αυτής, βρέθηκε στο επίκεντρο πολλών συζητήσεων στα μέσα ενημέρωσης.

Αν και δεν ήταν ο αγαπημένος όλων, ήξερε πώς να αφήνει το στίγμα του: όλοι οι οπαδοί του MotoGP είχαν άποψη για εκείνον και το αγωνιστικό του στυλ. Πολλοί τον χαρακτήριζαν υπερβολικά επιθετικό, με τον ίδιο τον Σιμοντσέλι να αναγνωρίζει ότι έπρεπε να μάθει να είναι πιο προσεκτικός στο μέλλον. Ανεξάρτητα από τις απόψεις, η πρώτη του σεζόν στη μεγάλη κατηγορία ήταν εντυπωσιακή σε επιτεύγματα, καθώς είχε ήδη κατακτήσει δύο πολ ποζίσιον και δύο βάθρα.

Στις 23 Οκτωβρίου 2011, στη Σεπάνγκ της Μαλαισίας, ο Σιμοντσέλι ενεπλάκη σε ένα δυστύχημα που συγκλόνισε τον κόσμο του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Μόλις στην αρχή του πρώτου γύρου, έχασε τον έλεγχο της μοτοσικλέτας του και έπεσε στο μέσο της πίστας. Έχασε το κράνος του και χτυπήθηκε τόσο από τη μοτοσικλέτα του Κόλιν Έντουαρντς όσο και από αυτή του Ρόσι. Οι διασώστες έκαναν ό,τι μπορούσαν για να σώσουν τη ζωή του Σιμοντσέλι στην πίστα, αλλά ο θάνατός του διαπιστώθηκε λίγες ώρες αργότερα, μετά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο.

Ένα δυστύχημα που συγκλόνισε ένα έθνος

Μετά τον θάνατό του, η κληρονομιά του Σιμοντσέλι συνεχίζει να ζει. Πολλοί αναγνώρισαν τη μοναδική του σπίθα που φώτιζε κάθε αγωνιστικό τριήμερο.

Πολλοί θρύλοι του μηχανοκίνητου αθλητισμού απέτισαν φόρο τιμής μετά τον θάνατο του νεαρού Ιταλού, ειδικά από τον κόσμο της Formula 1. Ο Φερνάντο Αλόνσο και ο Φελίπε Μάσα επισκέφθηκαν το σημείο της σύγκρουσης το 2012, με τον πρώτο να δηλώνει: «Το να αγωνίζεσαι εδώ θα είναι πάντα λίγο λυπηρό, γνωρίζοντας ότι ένας συνάδελφός μας πέθανε εδώ. Πιστεύω ότι αυτή θα είναι η ανάμνηση γι' αυτόν, και όλη η οικογένεια της Ferrari και ο ιταλικός λαός θα τον θυμούνται πάντα, και αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα».

Ο Μαρκ Γουέμπερ επισκέφθηκε επίσης την πίστα της Σεπάνγκ, δηλώνοντας: «Είναι ακόμα στο μυαλό σου. Είμαστε όλοι μαζί - μοτοσικλέτες, ράλι, οτιδήποτε... Η κοινότητα του μηχανοκίνητου αθλητισμού είναι εξαιρετικά δεμένη και μικρή όταν χάνουμε οποιονδήποτε. Ο Μάρκο ήταν ένας απίστευτος πολεμιστής, με υπέροχη αύρα. Ο τρόπος που ο πατέρας του διαχειρίστηκε όλη την κατάσταση ήταν απλά τόσο ξεχωριστός. Θα τον σκέφτομαι όταν περάσω από το σημείο για πρώτη φορά, και μετά θα μπούμε ξανά στον αγώνα. Αγωνιζόμαστε όπως θα έκανε κι εκείνος, με το γκάζι τέρμα ανοιχτό».

Ο Ρόσι δήλωσε επίσης ότι η ακαδημία του είναι αφιερωμένη στους φίλους που έχασε: «Μου λείπει πολύ. Νομίζω ότι η ακαδημία μου είναι προς τιμήν του, γιατί ο πρώτος αναβάτης που βοηθήσαμε ήταν ο Μάρκο. Οπότε, αυτό είναι για εκείνον. Θα προτιμούσαμε να έχουμε τον Μάρκο μαζί μας, αλλά είναι αυτό που μπορούμε να κάνουμε».

Η πίστα του Σαν Μαρίνο μετονομάστηκε προς τιμήν του σε Misano World Circuit Μάρκο Σιμοντσέλι και μια αναμνηστική πλάκα τοποθετήθηκε στη στροφή 11 της Σεπάνγκ. Επιπλέον, ο πατέρας του Σιμοντσέλι ίδρυσε μια ακαδημία αφιερωμένη στη βοήθεια νεαρών αναβατών στην πορεία τους προς τη μεγάλη κατηγορία. Η «Sic58 Squadra Corse», που ιδρύθηκε το 2013, αγωνίζεται πλέον στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Moto3.

Ένα νέο βραβείο πήρε επίσης το όνομά του: το βραβείο «Rookie of the Year - Μάρκο Σιμοντσέλι», ενώ ο εμβληματικός του αριθμός, το 58, έχει αποσυρθεί. Ξεπερνώντας τα όρια του μηχανοκίνητου αθλητισμού, η Μίλαν απέτισε επίσης φόρο τιμής στον Ιταλό αναβάτη με μια ειδική φανέλα. Ωστόσο, ίσως οι πιο συγκινητικές τιμές προέρχονται από την Ιταλία, την πατρίδα του Σιμοντσέλι, με «τοίχους δακρύων» γεμάτους μηνύματα αφιερωμένα στον «SuperSIC» σε όλη τη χώρα.

Στο Κριάνο, την πόλη όπου ο Σιμοντσέλι πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής του ηλικίας, ένα μοναδικό μνημείο φωτίζει την περιοχή σχεδόν κάθε Κυριακή. Πρόκειται για μια εγκατάσταση σε σχήμα εξάτμισης μοτοσικλέτας, η οποία κατά το σούρουπο εκτοξεύει μια φλόγα μήκους τριών μέτρων για 58 δευτερόλεπτα. Αυτή η εικόνα αποτυπώνει απόλυτα το πνεύμα του «SuperSIC»: χαοτικό και φωτεινό, συνεχίζοντας να ενώνει τους παθιασμένους οπαδούς του ακόμα και σήμερα.

Αν και έφυγε, δεν ξεχάστηκε ποτέ, καθώς το πνεύμα του Σιμοντσέλι ζει πέρα από τον κόσμο του MotoGP. Όπως τα αστέρια που συνεχίζουν να λάμπουν πολύ μετά τον θάνατό τους, έτσι και ο «SuperSIC» εξακολουθεί να φωτίζει τον δρόμο, εμπνέοντας τις νέες γενιές οδηγών αγώνων.