){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
EUROLEAGUE
)
O Αντριάνο είχε όλον τον κόσμο... στο αριστερό του πόδι. Οι Βραζιλιάνοι τον είχαν χρίσει διάδοχο του Ρονάλντο και η Ίντερ έτρεξε να προλάβει. Τη χρονιά που έφτασε στο αποκορύφωμα, «έχασε» τον πατέρα του και τελικά την καριέρα του.
Οι συμπαίκτες του στην Ίντερ τον έβλεπαν στο πρόσωπο του Αντριάνο ένα μείγμα μεταξύ του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς και του Βραζιλιάνου Ρονάλντο, αλλά τη στιγμή που έφτανε στο απόγειο της καριέρας του, τα σπαρακτικά νέα άλλαξαν τη ζωή του άλλοτε αστέρα των «νερατζούρι» για πάντα.
«Δέχθηκε ένα τηλεφώνημα από τη Βραζιλία: "Άντρι, ο μπαμπάς είναι νεκρός"», είπε ο θρύλος της Ίντερ Χαβιέρ Ζανέτι στην προετοιμασία της προετοιμασίας του 2004. «Τον είδα στο δωμάτιό του, πέταξε το τηλέφωνο και άρχισε να ουρλιάζει. μη φανταστείς αυτό το είδος κραυγής... Με τρέμει ακόμα και σήμερα όταν το σκέφτομαι».
Ο Αντριάνο είχε γίνει εθνικός ήρωας λίγες εβδομάδες νωρίτερα. Η ισοφάριση στις καθυστερήσεις σε έναν τελικό του Κόπα Αμέρικα εναντίον της Αργεντινής οδήγησε τελικά στη νίκη της Βραζιλίας. Ο Αντριάνο ήταν 22 ετών όταν μια καρδιακή προσβολή στοίχισε τη ζωή του πατέρα του, ο οποίος υπέφερε, χωρίς να τον βοηθούσαν τα χρόνια που πέρασε με μια σφαίρα στο κρανίο του. Η επικίνδυνη φαβέλα Vila Cruzeiro του Ρίο ήταν το σπίτι της οικογένειας, αλλά ο Αντριάνο είχε χρησιμοποιήσει το ταλέντο του για να χτίσει μια νέα ζωή για τον εαυτό του στην Ιταλία.
Οι οπαδοί της Φιορεντίνα, της Πάρμα και της Ίντερ όλοι θαύμασαν τη δύναμη, τον ρυθμό, τις ικανότητες και που είχε ο Αντριάνο με το παρατσούκλι L'Imperatore (ο Αυτοκράτορας). Ακόμη και μετά τον θάνατο του πατέρα του, συνέχισε να εκθαμβώνει στο Μιλάνο - αλλά όπως ήξερε ο Ζανέτι, η ζωή του συμπαίκτη του έβγαινε κρυφά από τις ράγες.
)
«Συνέχισε να παίζει ποδόσφαιρο, να βάζει γκολ και να δείχνει προς τον ουρανό, αφιερώνοντάς τα στον πατέρα του», είπε ο Ζανέτι στο Tutto Mercato. «Αλλά μετά από αυτό το τηλεφώνημα, τίποτα δεν ήταν το ίδιο. Ο Ιβάν Κόρντομπα πέρασε μια νύχτα μαζί του και είπε, "Άντρι, είσαι ένα μείγμα Ρονάλντο και Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς. Ξέρεις ότι μπορείς να γίνεις ο καλύτερος παίκτης;"»
Ο Αντριάνο δεν μπορούσε να παρηγορηθεί. «Ο θάνατος του πατέρα μου άφησε ένα τεράστιο κενό μέσα μου», παραδέχτηκε αργότερα στο βραζιλιάνικο περιοδικό R7. «Ήμουν μόνος, λυπημένος και "πνιγμένος" στην κατάθλιψη στην Ιταλία και τότε άρχισα να πίνω».
«Ημουν μεθυσμένος ακόμα και στην προπόνηση»
«Δεν ήξερα πώς να το κρύψω γιατί ήμουν μεθυσμένος ακόμα και στην προπόνηση», είπε για τα φαγητά μπύρας, κρασιού, ουίσκι και βότκας που κυρίευσαν τη ζωή του. «Ήμουν τελείως μεθυσμένος. Με πήγαν στο ιατρείο να κοιμηθώ και μετά ο σύλλογος είπε στον Τύπο ότι είχα μυϊκά προβλήματα».
Η Ίντερ κάλυψε το αστέρι της επινοώντας τραυματισμούς, αλλά κανείς δεν μπορούσε να κρύψει τη συντριπτική απογοήτευση του Μουντιάλ του 2006. Το «μαγικό τετράγωνο» της Βραζιλίας παρουσίασε τρεις νικητές της Χρυσής Μπάλας - τον Ρονάλντο, τον Κάκα και τον Ροναλντίνιο - συν έναν άλλο παίκτη που φαινόταν προορισμένος για το βραβείο. Αλλά ο Αντριάντο είχε βάλει παραπανίσια κιλά από όταν ήταν στο Κόπα Αμέρικα δύο χρόνια νωρίτερα. Σκόραρε δύο φορές, αλλά αυτός και οι συμπαίκτες του δεν κατάφεραν να πυροδοτήσουν τη μαγεία καθώς η Βραζιλία αποκλείστηκε στα προημιτελικά. Ένα χρόνο αργότερα, επέστρεψε στη Βραζιλία με άδεια άνευ αποδοχών, καθώς η Ίντερ προσπαθούσε απεγνωσμένα να βοηθήσει τον νοσταλγό και προβληματικό αστέρι της.
Ήταν η αρχή του τέλους. Υπήρξε μια επιστροφή στην Ίντερ, μια σύντομη περίοδος στη Ρόμα, συν λανθασμένα ξεκινήματα - και φευγαλέες στιγμές δόξας - σε διάφορες βραζιλιάνικες πλευρές. Οι σύλλογοι ήταν πρόθυμοι να ρισκάρουν για ένα τόσο υπέροχο ταλέντο, αλλά αυτός δεν είχε ποτέ εκπληρώσει ούτε ένα μέρος των δυνατοτήτων του. Εμφανίστηκαν φωτογραφίες του στις φαβέλες του Ρίο, όπου εκεί ο Αντριάνο ήταν εμφανώς υπέρβαρος. Σε μερικές φωτογραφίες ο άλλοτε αστέρας της Ίντερ ήταν περικυκλωμένος από μέλη μιας διαβόητης εγκληματικής συμμορίας. Ωστόσο, παρά τον αλκοολισμό και τις συγκρούσεις του με την αστυνομία, όσοι τον γνωρίζουν καλύτερα λένε ότι ο Αντριάνο είναι μια ντροπαλή, αποτραβηγμένη φιγούρα. Ενας που αποσύρθηκε στη φαβέλα γιατί εκεί είχε μεγαλώσει και ένιωθε πιο άνετα.
Ο Αντριάνο μόλις έκλεισε τα 42 - είναι λίγους μήνες νεότερος από τον Ιμπραΐμοβιτς, ο οποίος αποσύρθηκε μόλις το περασμένο καλοκαίρι σε ηλικία 41 ετών. Παρά τους τέσσερις τίτλους της Serie A, τα 27 διεθνή γκολ, τους τίτλους του πρωταθλήματος Βραζιλίας, η καριέρα του Αντριάνο στην πραγματικότητα κορυφώθηκε όπως όλοι πιστεύαμε φλογιζόταν στη ζωή.
«Αυτός ο τίτλος ανήκει στον πατέρα μου», είπε μέσα σε δάκρυα μετά τον θρίαμβο του Κόπα Αμέρικα το 2004. «Είναι ο μεγάλος φίλος μου στη ζωή, ο σύντροφός μου. Χωρίς αυτόν δεν είμαι τίποτα». Αποδεικνύεται, με καθαρά ποδοσφαιρική έννοια, ο Αντριάνο είχε δίκιο. Χωρίς τον πατέρα του, δεν θα μπορούσε ποτέ να βρει τη σταθερότητα και το κίνητρο για να ολοκληρώσει αυτό που θα έπρεπε να ήταν μια από τις σπουδαίες καριέρες όλων των εποχών.
){kind=small}
Ιντερ ){kind=small}
Βραζιλία ){kind=small}
Serie A 
)
)
)
)
)
)
)
)