Οι 10 καλύτεροι παίκτες που έπαιξαν στην Premier League μετά τα 30 τους

Με αφορμή τις πολύ καλές εμφανίσεις των Κασεμίρο και Τιάγκο Σίλβα, επιχειρούμε μια αναφορά στους 10 καλύτερους πρωτοεμφανιζόμενους «τριάντα plus» ποδοσφαιριστές στα αγγλικά γήπεδα

Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε νεαρούς αστέρες να κάνουν το ντεμπούτο τους στο ποδοσφαιρικό στερέωμα σε όλο και μικρότερη ηλικία. Οι καιροί σχεδόν επιτάσσουν την επένδυση σε νέα ταλέντα, με τις ομάδες της Premier League και όχι μόνο να μοιάζουν να έχουν μπει σε έναν άτυπο διαγωνισμό σχετικά με το ποιά θα βρει το πιο ακατέργαστο διαμάντι, ποιά θα πιάσει το «λαχείο» ποντάροντας σε παιδιά, κυριολεκτικά. Ας πάρουμε μια ανάσα από όλο αυτό, ενθυμούμενοι 10 περιπτώσεις παιχτών οι οποίοι άφησαν το στίγμα τους στα αγγλικά γήπεδα αφού είχαν κλείσει τα 30 τους και έχοντας ήδη πολλά ποδοσφαιρικά χιλιόμετρα στις αποσκευές τους.  

Έντουιν φαν ντερ Σαρ

Σίγουρα όταν άφηνε τη Γιουβέντους για λογαριασμό της Φούλαμ στα 31 του, στην οποία και έμεινε για 4 σεζόν, κανένας-πιθανότατα ούτε ο ίδιος-δε θα περίμενε 10 ολόκληρα χρόνια μετά να έχει 4 πρωταθλήματα Αγγλίας και τρεις συμμετοχές σε τελικό Champions League. Όπως προφητικά δήλωνε ωστόσο σε μια συνέντευξη τύπου της προαχθείσας στην Πρέμιερ Λιγκ τότε Φούλαμ: «Το πρωτάθλημα δεν είναι ρεαλιστικός στόχος για φέτος, ποιός ξέρει, ίσως σε 4 χρόνια να είναι». Η εξαετία του στους «κόκκινους διαβόλους» τον έβγαλε ασπροπρόσωπο, αποσυρόμενος με μια γεμάτη καριέρα στα 40 του χρόνια. 

Τζιανφράνκο Τζόλα

Ο κοντόσωμος «μάγος» από τη Σαρδινία άφηνε την Πάρμα το 1996 μετά από κόντρα με τον προπονητή του Κάρλο Αντσελότι. Η μεταγραφή του στην Τσέλσι δεν είχε συγκινήσει ιδιαίτερα τα πλήθη, ωστόσο 229 εμφανίσεις και 59 γκολ μετά, σίγουρα πάρα πολλοί αναθεώρησαν! Στην επταετία του στο Λονδίνο κυριολεκτικά μεταμόρφωσε το ποδόσφαιρο των «μπλε» και έκανε τον Αμπράμοβιτς να θέλει να επενδύσει δισεκατομμύρια στο κλαμπ. Πιθανότατα τα πιο «value for money» 5 εκατομμύρια λίρες που έχουν δαπανηθεί ποτέ.    

Γιενς Λέμαν

Το 2003 είχε φτάσει η στιγμή να κρεμάσει τα γάντια του ο επί σειρά ετών τερματοφύλακας της Άρσεναλ Ντέιβιντ Σίμαν. Για την αντικατάστασή του ο Αρσέν Βενγκέρ επέλεξε να επενδύσει στην εμπειρία του Λέμαν, ενός 32χρονου Γερμανού, πρωταθλητή με την φανέλα-τότε-της Μπορούσια Ντόρτμουντ. Η συνέχεια λίγο πολύ γνωστή: μέλος της ομάδας των «invincibles» με το αήττητο πρωτάθλημα του 2003/2004, το ρεκόρ των 853 λεπτών χωρίς να δεχτεί γκολ σε αγώνα Τσάμπιονς Λιγκ, και γενικά μια ιδιαίτερα πετυχημένη  5ετία στο βόρειο Λονδίνο. 

Κλοντ Μακελελέ

Ακόμα μια μεταγραφή της Τσέλσι που απέδωσε τα μέγιστα. Ο Γάλλος έδειξε πώς παίζεται η θέση του αμυντικού χαφ και, παρόλο που συγκέντρωσε πολλά αρνητικά σχόλια πως χαλούσε το ποδόσφαιρο με το καταστροφικό του παιχνίδι και το κράτημα της μπάλας, οι αριθμοί είναι αμείλικτα υπέρ του. Αρκεί να αναφέρουμε πως στα πρώτα του 3 χρόνια στο Λονδίνο η Τσέλσι κατέκτησε 2 πρωταθλήματα, ενώ την ίδια στιγμή η Ρεάλ Μαδρίτης από την οποία ήρθε, έκανε 4 χρόνια να κερδίσει το πρωτάθλημα Ισπανίας μετά την πώλησή του. 

Γουές Μόργκαν

Πριν διαφωνήσετε και πείτε «ποιός Μόργκαν;», αναλογιστείτε παρακαλώ ένα απλό στατιστικό στοιχείο. Ο Μόργκαν ανήκει σε ένα ελίτ κλαμπ παιχτών που έχουν κερδίσει πρωτάθλημα Αγγλίας συμμετέχοντας σε όλους τους αγώνες της χρονιάς από 90 λεπτά! Μόνο οι Γκάρι Πάλιστερ, Τζον Τέρι, Θέζαρ Αθπιλικουέτα και ο Φαν Ντάικ έχουν καταφέρει κάτι παρόμοιο, ενώ φορώντας παράλληλα και το περιβραχιόνιο του αρχηγού της ομάδας, είναι μόνο ο Μόργκαν και ο Τέρι. Το ότι πήρε δε το πρωτάθλημα αυτό με τη Λέστερ και όχι με κάποιο μεγαθήριο, μεγαλώνει κι άλλο το επίτευγμά του αυτό. «Hats off» κύριε Μόργκαν από εμάς. 

Ρουντ Γκούλιτ

Υπογράφοντας στην Τσέλσι όντας σχεδόν 33 ετών, δεν εμπόδισε τον μεγάλο Ολλανδό να δείξει μεγάλο μέρος των τεχνικών του αρετών. Αρχικά ως λίμπερο, καθαρά λόγω εμπειρίας, και εν συνεχεία δεσπόζοντας στο χώρο του κέντρου, κατάφερε στην τριετία που έμεινε στο Stamford Bridge να κάνει τους αμφισβητίες του που έλεγαν πως είχε έρθει για τα κλαμπ και τη μουσική, να σωπάσουν. 

Τουγκάι Κερίμογλου

2001 και η Μπλάκμπερν ψάχνει να γεμίσει το κέντρο της. Ο επί μια διετία κεντρικός χαφ των Rangers της Γλασκόβης τούρκος έρχεται χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες. Έμελλε να κλείσει την καριέρα του στο Ewood Park 8 σεζόν και 233 συμμετοχές μετά, έχοντας αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις και κερδίζοντας το θαυμασμό συμπαικτών και αντιπάλων. Ο προπονητής του για μια 4ετία στη Μπλάκμπερν Μαρκ Χιούζ, είχε δηλώσει τότε: «Με ρωτάτε αν θα ήθελα να ήταν ο Τουγκάι 10 χρόνια νεότερος. Η απάντηση είναι όχι, διότι πολύ απλά δε θα βρισκόταν εδώ, αλλά στη Μπαρτσελόνα».  

Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς

Χωρίς εισαγωγή, ο «πολύς» Ζλάταν ήρθε στη Γιουνάιτεντ σε ηλικία 34 ετών, 10 μηνών και 11 ημερών, και κατάφερε να σημειώσει 17 γκολ σε 33 εμφανίσεις, δείχνοντας πως κάθε άλλο παρά για τουρισμό είχε έρθει στο Μάντσεστερ. Ο θηριώδης στράικερ έκανε αμέσως τη διαφορά, πριν αναχωρήσει για το L.A. και τους Γκάλαξι και αργότερα ενσωματωθεί στη Μίλαν. Τι λέει ο ίδιος; «Όπως έχω πει, είστε τυχεροί που δεν ήρθα στο αγγλικό πρωτάθλημα πριν δέκα χρόνια, διότι αν έκανα ό,τι έκανα στα 35 μου, φανταστείτε τι θα είχα κάνει στα 25». Ποιός να του ορθώσει αντίλογο; 

Γιούργκεν Κλίσνμαν

Ενσωματώθηκε στην Τότεναμ μετά από μια εξαιρετική διετία με τη φανέλα της Μονακό και αμέσως μετά το Μουντιάλ των Η.Π.Α. Ένας χρόνος στο White Hart Lane, την μέχρι προ ολίγων ετών ιστορική έδρα των spurs, αρκούσε για να δείξει την επαφή του με τα αντίπαλα δίχτυα. 20 γκολ έγραψε σε 41 συμμετοχές, πριν αναχωρήσει για τη Βαυαρία και τη Μπάγερν Μονάχου. Αμφισβητήθηκε έντονα στην Αγγλία λόγω και της αιώνιας κόντρας μεταξύ Άγγλων και Γερμανών, ωστόσο τις απαντήσεις του τις έδωσε στο χορτάρι και με το παραπάνω. 

Γιούρι Τζορκαέφ

Για το τέλος αφήσαμε μια περίπτωση που αποτελεί και αδυναμία του γράφοντος, τον Γάλλο πρωταθλητή κόσμου το 1998 Γιούρι Τζορκαέφ. Μετά από μια γεμάτη καριέρα σε Στρασμπούρ, Μονακό, Παρί, Ίντερ και Καϊζερσλάουερν, η μεταγραφή στου στη Μπόλτον σόκαρε πολύ κόσμο, έστω κι αν είχε «πατήσει» τα 33 του χρόνια. Στα δύο χρόνια του στον αγγλικό βορρά κατάφερε να κρατήσει και τις 2 φορές την ομάδα στην Πρέμιερ Λιγκ και να την φτάσει στον τελικό του League Cup, όχι μικρό επίτευγμα για ομάδα του βεληνεκούς της Μπόλτον. 

Όλες οι ανωτέρω περιπτώσεις έδειξαν στον κόσμο αυτό που αρκετοί ισχυρίζονται, πως δηλαδή η ποιότητα και η αφοσίωση ενός αθλητή στο σπορ που «υπηρετεί» είναι πολλές φορές πιο σημαντικά από τα χρόνια που κουβαλά στις πλάτες του.