Παναγιώτης Γλύκος: Από το Μουντιάλ της Βραζιλίας και το περιβραχιόνιο στον ΠΑΟΚ, στο... ψάρεμα

Παναγιώτης Γλύκος

i

© Intime

Παναγιώτης Γλύκος: Από το Μουντιάλ της Βραζιλίας και το περιβραχιόνιο στον ΠΑΟΚ, στο... ψάρεμα

Ο 37χρονος πλέον Παναγιώτης Γλύκος έχει κάνει... στροφή καριέρας και ασχολείται εντατικά με το αγαπημένο του ψάρεμα.

Ο άλλοτε τερματοφύλακας της Εθνικής ομάδας και του ΠΑΟΚ, Παναγιώτης Γλύκος, φαίνεται πως αποφάσισε να αλλάξει επαγγελματικό μονοπάτι.

Να θυμίσουμε πως ο πρώην τερματοφύλακας υπήρξε ένας από τους αρχηγούς του Δικεφάλου, ενώ συνολικά με την «ασπρόμαυρη» φανέλα μέτρησε 165 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις, με απολογισμό 73 clean sheets.

Οι εκπληκτικές επιδόσεις του Έλληνα πορτιέρε τη σεζόν 2013-14 οδήγησαν τον Φερνάντο Σάντος να τον συμπεριλάβει στην αποστολή της Ελλάδας για το Μουντιάλ της Βραζιλίας, με τον ίδιο να μετράει και μία συμμετοχή στο ματς-θρίλερ κόντρα στην Ακτή Ελεφαντοστού, το οποίο χάρισε μία ιστορική πρόκριση στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.

Ο 37χρονος πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής, που εμφανίστηκε τελευταία φορά με τον Απόλλωνα Λάρισας στην Super League 2 το 2022, όπως αποδείχθηκε είναι και λάτρης του ψαρέματος, ενώ να θυμίσουμε πως πριν μερικούς μήνες ο ίδιος είχε πρωταγωνιστήσει σε διαφήμιση για είδη αλιείας.

Σε μία παλαιότερή του συνέντευξη στην ιστοσελίδα «boatfishing.gr», ο Παναγιώτης Γλύκος είχε μιλήσει για την αγάπη που έχει με το ψάρεμα, ενώ δεν παρέλειψε να σχολιάσει πως κόλλησε το... μικρόβιο.

Μεταξύ άλλων είχε αναφέρει: 

«Τη θάλασσα τη γνώρισα από πολύ µικρή ηλικία. ∆ε θυµάµαι ακριβώς να σου πω πόσο ήµουν, αυτό που µπορώ να πω είναι ότι είχα την τύχη να είναι και οι δύο γονείς µου από την όµορφη Σκόπελο και συγκεκριµένα από το Νέο Κλίµα Σκοπέλου. Εκεί όλα µου τα καλοκαίρια από µικρό παιδί τα περνούσα µε την οικογένεια µου, µιας και τότε ζούσαµε στο Βόλο. Επίσης ο πατέρας και οι περισσότεροι θείοι µου ήταν ψαράδες, οπότε µπήκε µέσα µου από µικρό παιδί το µικρόβιο που λέγεται θάλασσα. 

Έκανα τα πάντα ώστε να βρίσκοµαι εκεί και να κοιτάω το βυθό από το λιµανάκι που υπήρχε στο χωριό, και να σκέφτοµαι τρόπους πώς θα µπορώ να πιάνω ψάρια. Φυσικά ήταν και ο µεγάλος µου αδερφός ο Γιάννης, που και αυτός είχε την τρέλα του ψαρέµατος. Όσο τον έβλεπα να πιάνει ψάρια, τόσο περισσότερο τον ρωτούσα πράγµατα, για να µάθω και να πηγαίνω µαζί του. Είναι κάτι που θα το θυµάµαι σε όλη µου τη ζωή, και θα συνεχίσω να το κάνω ακόµη και αν δεν καταφέρνω να πιάνω ψάρια.

Το αγαπηµένο µου ψάρι είναι η τσιπούρα. Τώρα θα µου πεις γιατί, αλλά υπάρχει µία εξήγηση σε αυτό. Θυµάµαι ήταν καλοκαίρι και ήµουν µε την οικογένεια µου στο νησί για διακοπές. Εγώ κλασσικά, που µε έβρισκες, που µε έχανες, ήµουν στο λιµανάκι και ψάρευα. Είχε νυχτώσει και καθόµουν µαζί µε τον αδερφό µου το Χρήστο στην άκρη ενός τσιµέντου και µιλούσαµε. Ξαφνικά έρχονται δύο αυτοκίνητα µε ψαράδες που είχαν καλάµια, και έπιασαν όλο το λιµάνι και τη διπλανή παραλία. Μου έκανε τέτοια εντύπωση, γιατί δεν είχα ξαναδεί τέτοια καλάµια στη ζωή µου και τα ζήλεψα πολύ.

Είναι κάποιες στιγµές στη ζωή µου που δε θέλω να µιλάω σε κανένα και η πρώτη µου επιλογή είναι αυτή της θάλασσας, που µε ηρεµεί τόσο πολύ και καταφεύγω σε αυτή για ξεχαστώ. Αλλά γενικά θα προτιµήσω το ψάρεµα µε παρέα, γιατί υπάρχει ο φιλικός ανταγωνισµός ποιος θα πιάσει και ποιος όχι. Τα πειράγµατα δίνουν και παίρνουν, οι συζητήσεις καλύπτουν κάθε πτυχή της ζωής και όχι µόνο του ψαρέµατος, και φυσικά όλα αυτά µου αρέσουν περισσότερο από το να είµαι µόνος µου».