){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
_page-0001.jpg){kind=small}
){kind=small}
EuroLeague
)
Ο προπονητής της Ρίο Άβε, Σωτήρης Συλαϊδόπουλος, προχώρησε σε μια αποκαλυπτική εξομολόγηση για τη μάχη που έδωσε με τον καρκίνο πριν από 18 χρόνια, μια περιπέτεια που, όπως λέει, του άλλαξε τη ζωή.
Ο Σωτήρης Συλαϊδόπουλος μοιράστηκε την προσωπική του ιστορία στο «Coach Voice», αποκαλύπτοντας την άγνωστη μάχη του με τον καρκίνο, την πορεία του από τα γήπεδα μέχρι την κατάκτηση του Youth League και την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της Ρίο Άβε.
)
17:21 - 24.09.2025
Συλαϊδόπουλος: «Αξίζαμε περισσότερους βαθμούς»
Ο Σωτήρης Συλαϊδόπουλος εξέφρασε τη χαρά του για την εικόνα της Ρίο Άβε, μετά την ισοπαλία που απέσπασε η ομάδα του από την Μπενφίκα.
Αναλυτικά:
«Όταν η Ελλάδα κατακτούσε το Euro 2004 σε πορτογαλικό έδαφος, εγώ βρισκόμουν στην Κω, το νησί όπου μεγάλωσα.
Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι, 21 χρόνια μετά, θα ήμουν στην Πορτογαλία ως προπονητής της Ρίο Άβε στην Primeira Liga, αντιμετωπίζοντας ποδοσφαιρικά είδωλα όπως ο Ζοζέ Μουρίνιο.
Μου φαίνεται σημαδιακό το γεγονός ότι η Ρίο Άβε ήταν ο τόπος όπου η Εθνική Ελλάδος έκανε την προετοιμασία της εκείνο το αξέχαστο καλοκαίρι του 2004. Για μένα, ήταν σαν ένα σημάδι. Η Ρίο Άβε αποτελεί την πρώτη μου προπονητική εμπειρία εκτός Ελλάδας, μετά από μια ολόκληρη καριέρα ως παίκτης και τα πρώτα μου προπονητικά βήματα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Τα χρόνια μου ως παίκτης σημαδεύτηκαν, δυστυχώς, από πολλούς τραυματισμούς. Ένας από αυτούς, όμως, μου έσωσε τη ζωή.
Στα 28 μου, χρειάστηκε να χειρουργηθώ στον ώμο, αλλά οι προεγχειρητικές εξετάσεις αποκάλυψαν κάτι πολύ πιο σοβαρό. Οι γιατροί εντόπισαν έναν σπάνιο κακοήθη όγκο στη θωρακική μου περιοχή, κάτι που κανείς δεν περίμενε. Μέσα σε λίγες μέρες, το ποδόσφαιρο έδωσε τη θέση του σε έξι μήνες χημειοθεραπείας. Ήταν ένα τεράστιο σοκ, αλλά αυτή η εμπειρία με άλλαξε. Ο όγκος αφαιρέθηκε και σήμερα, ευτυχώς, είμαι υγιής, έχοντας κερδίσει μια νέα οπτική για τη ζωή.
Άρχισα να βλέπω τα πράγματα πιο καθαρά και να αφήνω πίσω όσα δεν είχαν αξία. Αυτή η περίοδος σμίλεψε τον χαρακτήρα μου και με δίδαξε να διατηρώ την ψυχραιμία μου στις δύσκολες στιγμές.
Ένα ακόμη μάθημα που πήρα είναι ότι όλα είναι δυνατά αν πιστεύεις πραγματικά και συνεχίζεις να παλεύεις. Το ποδόσφαιρο και η ζωή έχουν πολλές ομοιότητες, μοιράζονται τις ίδιες αξίες, τόσο στις επιτυχίες όσο και στις αποτυχίες. Συνέχισα να παίζω μέχρι τα 30, όταν τελικά τα γόνατά μου με πρόδωσαν. Η προπονητική δεν ήταν στο μυαλό μου, μέχρι που ένας πρώην συμπαίκτης με έπεισε να παρακολουθήσω μαζί του μαθήματα της UEFA. Έτσι, στα 32 μου ανέλαβα τον Ανταγόρα Κω, την ομάδα της γενέτειράς μου, κατακτώντας δύο συνεχόμενα περιφερειακά πρωταθλήματα, ενώ παράλληλα συνέχιζα την εκπαίδευσή μου.
Κατά τη διάρκεια των σπουδών για το δίπλωμα UEFA A, οι μεγάλες ομάδες άρχισαν να με προσέχουν. Ο Παναθηναϊκός, μέσω του Γιάννη Σαμαρά και του Νίκου Νταμπίζα, μου πρότεινε να αναλάβω την ομάδα Κ16.
Για κάθε προπονητή, η πρώτη σημαντική ευκαιρία είναι καθοριστική. Ήμουν τυχερός που η δική μου ήρθε υπό την καθοδήγηση του Σαμαρά. Βρήκα ένα περιβάλλον που με ενέπνευσε και στο πρόσωπό του έναν μέντορα. Δούλεψα με μια εξαιρετική γενιά παικτών, όπως ο Γιώργος Βαγιαννίδης, ο Βασίλης Ζαγαρίτης, ο Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος και πολλοί άλλοι που πρωταγωνιστούν μέχρι σήμερα.
Τα πέντε χρόνια στον Παναθηναϊκό ήταν θεμελιώδη για την εξέλιξή μου. Εγώ και εκείνη η ομάδα παικτών μεγαλώσαμε μαζί, από την Κ16 μέχρι την πρώτη ομάδα, όπου υπηρέτησα ως βοηθός και υπηρεσιακός προπονητής.
Ωστόσο, το να φτάσεις στο επαγγελματικό επίπεδο δεν είναι το τέλος, αλλά η αρχή ενός νέου ταξιδιού. Το ταλέντο σε φέρνει εκεί, αλλά η προσωπικότητα σε κρατάει. Γι' αυτό, η διαμόρφωση του ανθρώπου είναι εξίσου σημαντική με αυτή του παίκτη.
Το 2021, ο σύλλογος μου πρότεινε να αναλάβω τη νεοσύστατη Β' ομάδα. Απέρριψα προτάσεις από ομάδες της πρώτης κατηγορίας για να δεχτώ. Όμως, την παραμονή της έναρξης της σεζόν, η διοίκηση άλλαξε απόφαση και επέλεξε έναν πρώην παίκτη.
Λίγο καιρό μετά, δέχθηκα μια πρόταση από τον Ολυμπιακό για να αναλάβω την ομάδα Κ17. Αν και φαινομενικά δεν έμοιαζε με το προφανές επόμενο βήμα στην καριέρα μου, για εμένα ήταν μια τεράστια ευκαιρία να ενταχθώ σε έναν κολοσσό — τον πιο επιτυχημένο σύλλογο στην Ελλάδα.
Υπό την ηγεσία του Ευάγγελου Μαρινάκη, ο σύλλογος είχε εξελιχθεί σε έναν άρτια δομημένο ευρωπαϊκό οργανισμό. Ο πρόεδρος επανέφερε τη νοοτροπία του νικητή, που είναι συνυφασμένη με το DNA του Ολυμπιακού, πλαισιώνοντάς την με υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις και προσωπικότητες παγκόσμιας κλάσης, όπως ο Κριστιάν Καρεμπέ και ο Ντάρκο Κοβάτσεβιτς.
Όλα πήγαζαν από το όραμα του ιδιοκτήτη. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ολυμπιακός έγινε η πρώτη ομάδα στην ιστορία που κατέκτησε δύο ευρωπαϊκά τρόπαια της UEFA στην ίδια σεζόν (εξαιρουμένων των Super Cup): το UEFA Youth League και το Conference League τη σεζόν 2023/24. Είχα την τύχη και την τιμή να συμμετέχω άμεσα και στις δύο αυτές ιστορικές επιτυχίες.
Η πορεία μου ξεκίνησε με μόλις πέντε αγώνες στην Κ17, πριν αναλάβω την Κ19. Ο στόχος ήταν σαφής: η δημιουργία μιας «χρυσής γενιάς». Το αποτέλεσμα ήταν η κατάκτηση δύο συνεχόμενων πρωταθλημάτων Κ19. Μέσα σε μια σεζόν απόλυτης εγχώριας κυριαρχίας το 2023/24, καταφέραμε να κερδίσουμε και το UEFA Youth League, το αντίστοιχο Champions League για τις ακαδημίες. Ήταν ένα απίστευτο κατόρθωμα για το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδρομής, λάβαμε μια κρίσιμη απόφαση. Ο Ολυμπιακός, τόσο στην ακαδημία όσο και στην πρώτη ομάδα, χρησιμοποιούσε σταθερά το σύστημα 1-4-2-3-1. Έπειτα από συζητήσεις με τον τεχνικό διευθυντή και το επιτελείο, αποφασίσαμε να αλλάξουμε σε 1-3-4-2-1.
Δεν ήταν απλώς μια αλλαγή συστήματος. Στόχος ήταν να βγάλουμε τους παίκτες από τη ζώνη άνεσής τους. Μετά από χρόνια στο ίδιο τακτικό πλαίσιο, οι αντιδράσεις γίνονται αυτόματες. Ήθελα να τους εκθέσω σε νέα σενάρια, που διαμορφώνονται από μεταβαλλόμενους χρόνους, χώρους και δυναμικές απαιτήσεις. Η προσαρμοστικότητα είναι κλειδί για την εξέλιξη ενός παίκτη, και αυτός ήταν ο σκοπός μας. Σήμερα, νιώθω περήφανος που βλέπω αυτές τις αρχές και τους σχηματισμούς να εφαρμόζονται ακόμα στην ακαδημία του Ολυμπιακού.
Η διοίκηση αγκάλιασε την ιδέα και το επιτελείο μου έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επιτυχία που ακολούθησε. Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά. Είμαι περήφανος που έγινα ο πρώτος Έλληνας προπονητής που κατακτά την κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση νέων, αλλά ακόμα περισσότερο για τον τρόπο που το πετύχαμε.
Η ομάδα μας ήταν 100% ελληνική, αποτελούμενη αποκλειστικά από παιδιά από την Ελλάδα, και έπαιζε επιθετικό, θαρραλέο ποδόσφαιρο — μακριά από το αμυντικό στερεότυπο που συχνά συνοδεύει τις ελληνικές ομάδες. Φτάσαμε στον τελικό αήττητοι, αποκλείοντας κορυφαίες ακαδημίες όπως η FC Nantes, η RC Lens, η Inter και η Bayern του Μονάχου, για να νικήσουμε την AC Milan με 3-0 στον τελικό.
Παράλληλα, η σχέση μου με την πρώτη ομάδα γινόταν όλο και πιο στενή. Τον Φεβρουάριο του 2024, μετά την αποχώρηση του Κάρλος Καρβαλιάλ, ανέλαβα ως υπηρεσιακός προπονητής, γεγονός που με κατέστησε έναν από τους λίγους που έχουν κοουτσάρει τόσο τον Ολυμπιακό όσο και τον Παναθηναϊκό σε επίπεδο πρώτης ομάδας, έστω και προσωρινά. Σύντομα, ήρθε ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ και έγινα βοηθός του, συνεχίζοντας ταυτόχρονα και στην Κ19.
Υπήρξαν εβδομάδες που προπονούσα την Κ19 σε μια χώρα και την επόμενη μέρα βρισκόμουν με την πρώτη ομάδα σε άλλη. Για παράδειγμα, κοουτσάρισα σε αγώνα του Youth League εναντίον της Μπάγερν Μονάχου στη Γερμανία και την επόμενη ήμουν στη Σερβία για τον αγώνα με τη Maccabi Tel Aviv. Η νίκη με 6-1 σε εκείνο το ματς αποτέλεσε το σημείο καμπής στην πορεία προς την κατάκτηση του Conference League.
Η συνεργασία με τον κ. Μεντιλίμπαρ ήταν καθοριστική. Πέρα από ένας εξαιρετικός προπονητής, είναι ένας έντιμος και εμπνευσμένος άνθρωπος για όλους γύρω του.
Περίπου έναν μήνα μετά τον τελικό του Youth League, ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε τη Φιορεντίνα στον τελικό του Conference League, ο οποίος, από σύμπτωση, διεξήχθη στην Αθήνα. Η ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμένη. Όποιος βρέθηκε στο γήπεδο θα επιβεβαιώσει ότι η ενέργεια μετά το σφύριγμα της λήξης ήταν αξέχαστη.
Ένα γκολ στο δεύτερο ημίχρονο της παράτασης μας χάρισε τη νίκη με 1-0. Οι πανηγυρισμοί στο γήπεδο και σε ολόκληρη την πόλη ήταν πρωτοφανείς. Μέσα σε λιγότερο από 40 ημέρες, έζησα την κατάκτηση δύο ιστορικών ευρωπαϊκών τροπαίων — κάτι που δεν έχει ξανασυμβεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Το 2025, δέχθηκα μια πρόταση να αναλάβω τη Ρίο Άβε. Ήταν μια δύσκολη απόφαση. Έπρεπε να επιλέξω ανάμεσα στο να συνεχίσω στον Ολυμπιακό ως βοηθός προπονητής, μετά από μια θριαμβευτική σεζόν και με την προοπτική του Champions League, ή να ακολουθήσω έναν δρόμο που θα με βοηθούσε να εξελιχθώ περαιτέρω. Επέλεξα τη Ρίο Άβε.
Λίγο αφότου ο Ζοζέ Μουρίνιο ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Μπενφίκα, ταξιδέψαμε για να παίξουμε εναντίον της. Μόλις φτάσαμε στο Estádio da Luz, ο βοηθός μου με ενημέρωσε ότι ο Μουρίνιο ήθελε να μου μιλήσει. Αρχικά πίστεψα ότι μου έκανε πλάκα, αλλά εκείνος επέμενε. Όταν βγήκα στον διάδρομο, ο Μουρίνιο με περίμενε για μια σύντομη κουβέντα. Αυτή η κίνηση αποκαλύπτει την ποιότητα και τον χαρακτήρα του. Άλλωστε, ο πατέρας του είχε διατελέσει προπονητής της Rio Ave τη δεκαετία του '80, οδηγώντας την ομάδα στον τελικό του κυπέλλου.
Πλέον, είναι δική μου υποχρέωση να προσφέρω τα μέγιστα στον σύλλογο. Ως ο πρώτος Έλληνας προπονητής στην Πορτογαλία, φέρω την ευθύνη να εκπροσωπήσω επάξια τους Έλληνες συναδέλφους μου σε ένα υψηλό επίπεδο, μια αποστολή που αποδέχτηκα με υπερηφάνεια και αυτοπεποίθηση. Πάντα μου άρεσαν οι προκλήσεις, και αυτή είναι ένα φιλόδοξο εγχείρημα σε έναν σύλλογο με ιστορία, ταυτότητα και τεράστιες δυνατότητες, σε ένα πρωτάθλημα με υψηλές απαιτήσεις. Πρόκειται για ένα βήμα που θα συμβάλει στην επαγγελματική και προσωπική μου εξέλιξη, καθορίζοντας την επόμενη φάση της πορείας μου.
Από το Αιγαίο, στον Πειραιά και τώρα στον Ατλαντικό, η θάλασσα ήταν πάντα ο οδηγός μου. Αυτό το νέο κεφάλαιο φαντάζει ως η φυσική συνέχεια αυτού του ταξιδιού. Κατά την άποψή μου, εάν θέλεις να θεωρείσαι καλός στο να εξελίσσεις άλλους, πρέπει πρώτα να έχεις εξελίξει τον ίδιο σου τον εαυτό».
){kind=logo}
Ρίο Άβε )
)
)
)
)
)
)
)