Σε ένα παιχνίδι που η νίκη ήταν μονόδρομος και δεν υπήρχε κανένα άλλο αποτέλεσμα στον ορίζοντα, η ΑΕΚ παρουσίασε το χειρότερο δυνατό πρόσωπο, αποδεικνύοντας πως ο Ηλίας Ζούρος πρέπει να αλλάξει πάρα πολλά μέσα στο σύνολο. Γράφει ο Χρήστος Τσάλτας.
Η νίκη στην Καρδίτσα δεν ήταν λόγος πανηγυρισμών σε καμία περίπτωση. Έγινε το προφανές και το αυτονόητο άλλωστε, σε όποια κατάσταση κι αν είναι η ΑΕΚ. Η Ένωση φέτος, ειδικά το τελευταίο δίμηνο, περνάει μια δοκιμασία διαρκείας, που ήρθε σε ένα σημείο της σεζόν πάρα πολύ κρίσιμο.
Από τη μία ο τραυματισμός του Κουζμίνσκας που «έκοψε» την ομάδα στα δύο, από την άλλη η αποχώρηση του Καμπενγκέλε, που παρά την όποια συζήτηση για τα περί τακτικής συνέπειας του παίκτη, σέντερ με τα στοιχεία του Καναδού δεν έβρισκςς πουθενά, κάτι ο Πλάθα που από ένα σημείο και μετα... παράτησε κάθε προσπάθεια δουλειάς, έκαναν τη σεζόν να εξελίσσεται σε εφιάλτης.
Η έλευση του Ηλία Ζούρου και η πρώτη αντίδραση έφεραν μια χαραμάδα ελπίδας, όμως στο πιο κρίσιμο παιχνίδι, ως το επόμενο, στη σεζόν. η ΑΕΚ παρουσιάστηκε πολύ κατώτερη των προσδοκιών. Μετά το αρχικό προβάδισμα στην πρώτη περίοδο η εικόνα της ήταν κάτι παραπάνω από προβληματική. Τόσο στην επίθεση, όπου για ακόμα ένα παιχνίδι οι αποστάσεις ήταν πολύ κακές και δεν υπήρχε σωστό διάβασμα στο παιχνίδι, όσο και στην άμυνα που χάθηκαν πολλά ριμπάουντ, δείγμα της συγκέντρωσης που δεν υπήρχε.
Ο Ζούρος προσπαθούσε να ξυπνήσει τους παίκτες του, αλλά οι παθογένειες βγήκαν για ακόμα μια φορά. Η Ένωση στο χειρότερο δυνατό σημείο έκανε ίσως το χειρότερο παιχνίδι της στη σεζόν (υπάρχουν αρκετά παιχνίδια στην ίδια κλίμακα το τελευταίο διάστημα), κάτι που κάνει την υπόθεση πρόκριση στην επόμενη φάση να μοιάζει με επικίνδυνη αποστολή. Το σίγουρο είναι πως αν θέλει να βάλει από κάτω Χολόν και Προμηθέα θα πρέπει να καλύψει τις διαφορές των 2 ηττών, αλλά και να κερδίσει την Μούρθια μέσα-έξω. Κάτι που με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν τώρα δεν μοιάζει και πολύ εφικτό.
Σε ένα παιχνίδι που ήταν must win για την ΑΕΚ ο μόνος παίκτης που ήταν στο πνεύμα του αγώνα ήταν ο Τσέισον Ραντλ. Όχι μόνο γιατί έβαλε 22 πόντους με 7/9 σουτ, αλλά γιατί ήταν ο μόνος που με συνέπεια προσπάθησε να δώσει κάτι στην ομάδα του. Ο Νάιτ για ακόμα ένα παιχνίδι είχε κακές αποφάσεις (2/10 σουτ), ενώ στη θέση του πλέι μέικερ δεν μπορεί να ανταποκριθεί, ενώ και ο Τίλμαν με εξαίρεση κάποιες εκλάμψεις, κυρίως στο ξεκίνημα δεν μπόρεσε να δώσει λύσεις.
Την ίδια στιγμή που παίκτες όπως ο Χόλινς, ο ΜακΡέι, ο Μόγκαν δεν μπόρεσαν να βοηθήσουν σε καμία στιγμή την ομάδα τους. Κα ιδίως όταν ο ΜακΡέι δεν πατάει καλά στο παρκέ, η επίθεση της ΑΕΚ έχει πρόβλημα.
Το μόνο που μπορεί να επαναφέρει την ηρεμία εντός των τειχών είναι οι νίκες. Δυστυχώς η ΑΕΚ δεν έχει τον χρόνο με το μέρος της και ο Ζούρος δεν μπορεί να δουλέψει μέσα από τις προπονήσεις για να βελτιώσει την ομάδα. Άλλωστε αυτό το γκρουπ θέλει πολλή δουλειά, γιατί σε αρκετά κομμάτια μοιάζει αδούλευτο. Όχι μόνο στην επίθεση, που το ταλέντο υπάρχει, αλλά στην άμυνα, όπου ο Πλάθα είχε ρίξει βάρος από την προετοιμασία. Μόνο που αποτέλεσμα δεν υπάρχει σε αυτόν τον τομέα.