Δεν είναι ο Χιμένεθ αυτός που πρέπει να ζητά συγγνώμη

Ο Άρης ήταν τραγικός και γνώρισε βαριά ήττα από τον ΟΦΗ. Ο Μανόλο Χιμένεθ έκανε λάθη, αλλά δεν φέρει ευθύνη εκείνος γι' αυτό που είδαμε. Σίγουρα όχι τη μεγαλύτερη. Γράφει ο Βασίλης Πολυχρονόπουλος.

Μετά την «γκέλα» με τον Πανσερραϊκό έγραψα για ένα δίλημμα που με βασανίζει από τότε που άρχισα να παρακολουθώ «ζεστά» ποδόσφαιρο. Αν προτιμάω η ομάδα μου να κάνει μία κακή εμφάνιση και να χάνει δίκαια ή να κάνει μία πολύ καλή εμφάνιση και να χάνει άδικα. Ο Άρης φρόντισε την προηγούμενη εβδομάδα να μας κάνει να ζήσουμε το δεύτερο (γιατί και η ισοπαλία ήταν σαν ήττα) και ήρθε αυτή την εβδομάδα να μας κάνει να ζήσουμε και το πρώτο. Έτσι, για τους αναποφάσιστους, να μην σπάνε το κεφάλι τους.

Είναι φοβερό, όμως, τέτοιο κοντράστ μέσα σε μία μόλις εβδομάδα. Να λέμε πριν επτά ημέρες πως ναι μεν το αποτέλεσμα είναι αρνητικό, αλλά δεν μπορούμε να είμαστε... μηδενιστές και να μην αναγνωρίσουμε τη βελτίωση και κυρίως την προσπάθεια που βλέπουμε από τους παίκτες και το απόγευμα αυτού του Σαββάτου (04/10) να βλέπουμε ακριβώς το αντίθετο. Μία εμφάνιση πισωγύρισμα από την ομάδα. Να μην μπορείς να πεις μία καλή κουβέντα. Να μην έχεις δει την παραμικρή προσπάθεια.

Σαν να μιλάμε για δύο διαφορετικές ομάδες. Άλλος Άρης κόντρα στον Πανσερραϊκό και άλλος κόντρα στον ΟΦΗ. Και είναι κάτι που δεν μπορείς να το εξηγήσεις όταν μιλάμε για σχεδόν ίδιες ενδεκάδες (με μόλις δύο διαφορές) σε αυτά τα δύο παιχνίδια, τα οποία είχαν απόσταση μίας εβδομάδας. Στο ματς με τους Σερραίους ήταν τέτοια η εικόνα της ομάδας, που παρά τη «χοντρή» γκέλα, ο κόσμος χειροκρότησε. Στο «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης» δεν ήταν οι οπαδοί των «κιτρινόμαυρων», αλλά και να ήταν, το μόνο που δεν θα έκαναν θα ήταν να χειροκροτήσουν.

Πραγματικά αδυνατώ να καταλάβω πως οι ίδιοι παίκτες που έδωσαν το 100% πριν οκτώ ημέρες, δεν έδωσαν ούτε το 20% χθες. Από τη μία πλευρά έβλεπες τους παίκτες του ΟΦΗ να παίζουν για ενενήντα λεπτά με το μαχαίρι στα δόντια και να προσπαθούν με όλη τους την ψυχή και από την άλλη έβλεπες τους παίκτες της ομάδας της Θεσσαλονίκης να είναι εκνευριστικά soft. Μηδέν πάθος, μηδέν ένταση στο παιχνίδι τους. Δεν μπορώ να δώσω εξήγηση, όπως δεν μπόρεσε να δώσει ούτε ο Μανόλο Χιμένεθ. Σίγουρα, όμως, είναι απαράδεκτο.

Ο Ισπανός τεχνικός στη συνέντευξη Τύπου έσπευσε να ζητήσει συγγνώμη από τον κόσμο, αλλά αν με ρωτάτε, θεωρώ πως είναι ο τελευταίος που θα έπρεπε να το κάνει αυτό. Ναι, έκανε λάθη. Η χρησιμοποίηση του Βοριαζίδη στο «10» ενώ στο ρόστερ υπάρχει ο Μισεχουί, αλλά και ο Μορουτσάν, ο οποίος παίζει συνεχώς στο δεξί άκρο της επίθεσης που δεν είναι η θέση του, είναι άκυρη και δεν μπορώ να την κατανοήσω. Αλλά το να χρεώσουμε στον Χιμένεθ αυτό που είδαμε είναι παράλογο.

Και αν είναι αυτό μία φορά παράλογο, το να τον στήνουμε γενικότερα στον τοίχο είναι δέκα φορές παράλογο. Μιλάμε για έναν προπονητή, που είναι λιγότερο από έναν μήνα στον πάγκο της ομάδας και σε αυτό το διάστημα ο Άρης έχει δώσει έξι παιχνίδια. Στα οποία, μάλιστα, η ομάδα μετρά τέσσερις νίκες, μία ισοπαλία και μία ήττα. Ε όχι, δεν θα τον κρίνουμε τώρα τον Μανόλο. Το έργο του 61χρονου τεχνικού θα κριθεί σε βάθος χρόνου, όπως πρέπει να γίνεται με όλους τους προπονητές και πόσο μάλλον με όσους αναλαμβάνουν μία ομάδα μέσα στη σεζόν και όχι από το καλοκαίρι, ώστε να κάνουν προετοιμασία και να έχουν λόγο στις μεταγραφές.

Για να γυρίσω, όμως, στη βαριά ήττα από τον ΟΦΗ, ναι ο Χιμένεθ έχει μερίδιο ευθύνης, αλλά το μικρότερο. Οι ποδοσφαιριστές της ομάδας είναι αυτοί που με απογοήτευσαν εμένα προσωπικά και θεωρώ ότι έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την τραγωδία που παρακολουθήσαμε στην Τρίπολη. Και το μεγαλύτερο παράπονο το έχω από τους... παλιούς και από τους Έλληνες, που θα έπρεπε να είναι οι μπροστάρηδες και να δίνουν το παράδειγμα στους νέους.

Οι παίκτες, λοιπόν, θα έπρεπε να ζητήσουν συγγνώμη και όχι ο Μανόλο Χιμένεθ κατ' εμέ. Βέβαια, εντάξει, όχι ότι θα συγκινούμουν ακόμα και αν το έκαναν, γιατί από ένα σημείο και μετά και οι συγγνώμες... κουράζουν. Πόσες να ακούσεις πια; Συγγνώμη για τον πρόωρο ευρωπαϊκό αποκλεισμό, συγγνώμη για την ήττα-σοκ από Παναιτωλικό, συγγνώμη για την γκέλα με Πανσερραϊκό. Αλλά αν ήταν να ζητούσε ο Άρης συγγνώμη από τον κόσμο του ας το έκαναν οι ποδοσφαιριστές και όχι ο Χιμένεθ.

ΥΓ. Τα ίδια θα έγραφα ακόμα και αν με κάποιον αξιοπερίεργο και φανταστικό τρόπο ο Άρης κέρδισε, πραγματοποιώντας μία τόσο τραγική εμφάνιση. Γιατί σίγουρα το αποτέλεσμα είναι που μετράει στο τέλος της ημέρας, αλλά δεν αξιολογούμε μόνο αυτό. Γι' αυτό και την προηγούμενη εβδομάδα παρά την γκέλα είχαμε μείνει ικανοποιημένοι από αυτό που είδαμε. Ζητούμενο είναι (και) η βελτίωση και να δούμε επιτέλους την ομάδα να αποδίδει αυτό που πραγματικά μπορεί. Και όχι το 20%.

ΥΓ2. Ελπίζω να αντιλήφθηκαν όλοι τι εστί Ούρος Ράτσιτς. Μία που έφυγε και μία που ο άξονας της ομάδας έπεσε τουλάχιστον τρία level. Ο Σέρβος είναι το «Α» και το «Ω» της μεσαίας γραμμής καλώς η κακώς και αν κάποιοι δεν το κατάλαβαν αυτό στα προήγουμενα ματς που ήταν παρών, θεωρώ δεδομένο πως το κατάλαβαν τώρα που έλειπε (με κάθε έννοια).

ΥΓ3. Πέρα από τον Ράτσιτς, είναι ξεκάθαρο πως ο Άρης έχει ανάγκη και τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές του που βρίσκονται στα... πιτς. Δεν είναι λίγο το ότι λείπουν οι Γένσεν, Αλφαρελά, Πέρεθ, Μεντίλ, Δώνης (γιατί σαν να λείπει είναι αφού δεν παίρνει ακόμα λεπτά συμμετοχής), αλλά και ο Ράτσιτς. Είναι παίκτες, που όταν πρώτα ο Θεός, μπουν στην εξίσωση, θα βοηθήσουν πολύ και τον Χιμένεθ και την ομάδα γενικότερα. Άντε να δούμε τη διακοπή να βοηθάει...

ΥΓ4. Ας τελειώσει και αυτό το παρατράγουδο με τις έδρες, αν είναι δυνατόν. Ο Άρης έπαιξε με την Κηφισιά στο Αγρίνιο, με τον ΟΦΗ στην Τρίπολη, μήπως με τον Λεβαδειακό θα παίξει στην Κρήτη; Η ταλαιπωρία που τράβηξε η ομάδα για να δώσει ένα ματς πρωταθλήματος είναι πρωτόγνωρη εν έτη 2025 και φυσικά δεν το βάζω στο τραπέζι ως δικαιολογία, απλά το αναφέρω γιατί είναι ανέκδοτο!