Ο Άρης έμεινε με το «γιατί πάλι» και η απάντηση είναι απλή

Ο Βασίλης Πολυχρονόπουλος γράφει για το κλασικό ερώτημα που δημιουργείται μετά από έναν ακόμα σοκαριστικό αποκλεισμό του Άρη στην Ευρώπη και έχει και την απάντηση.

Ο Άρης μπορεί να κατηγορηθεί για πολλά που του λείπουν τα τελευταία χρόνια και δεν καταφέρνει να πετύχει τους στόχους του. Για ένα πράγμα δεν μπορεί να τον κατηγορήσει κανείς και αυτό είναι η έλλειψη φαντασίας. Οι «κιτρινόμαυροι» βρίσκουν κάθε φορά έναν απίστευτο και παράλληλα δραματικό τρόπο να γνωρίζουν αποκλεισμούς στην Ευρώπη, ενώ αν βάλουμε και το Κύπελλο στην εξίσωση θα χρειαστεί να γράψουμε βιβλίο, αλλά δεν είναι της παρούσης.

Τι να πρωτοσκεφτεί κανείς; Τη σεζόν 2023-2024 με την Ντιναμό Κιέβου στα πέναλτι; Την αμέσως προηγούμενη με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ; Τη σεζόν 2021-2022 με την Αστάνα στην παράταση; Τη σεζόν 2020-2021 με... κάποια Κόλος Κοβάλιβκα; Η τη σεζόν 2019-2020 με τον απίστευτο εφιάλτη με τη Μόλντε; Πραγματικά τα επίπεδα φαντασίας αυτής της ομάδας υπερβαίνουν κάθε όριο. Θα μπορούσαμε να μιλάμε για μία σειρά στο Netflix, που ο σεναριογράφος της θα είχε σαρώσει τα βραβεία.

Και σε αυτή τη σειρά ήρθε να προστεθεί ένα ακόμα συγκλονιστικό επεισόδιο, που παρακολουθήσαμε το βράδυ της Πέμπτης (31/07). Για την ακρίβεια διπλό επεισόδιο αν συμπεριλάβουμε και τον πρώτο αγώνα κόντρα στην πρωτάρα Αράζ της περασμένης Πέμπτης (24/07). Μετά την «αυτοκτονία» στο Μπακού, όπου ο Άρης χάρισε το προβάδισμα πρόκρισης, που είχε αποκτήσει δίχως να είναι καλός ήρθε και έδεσε το γλυκό (η μάλλον το πικρό) με τη ρεβάνς στο «Κλεάνθης Βικελίδης».

Εκεί όπου η ομάδα του Μαρίνου Ουζουνίδη ήταν κάκιστη στο πρώτο ημίχρονο και κατάφερε να βρεθεί να χάνει με 2-0 από μία πολύ υποδεέστερη ομάδα και να κυνηγάει ένα θαύμα. Δεν θα μπορούσε, όμως, να είναι Άρης όλο αυτό αν δεν «άγγιζε» το θαύμα. Γιατί για τους Θεσσαλονικείς αποκλεισμός χωρίς δράματα δεν έχει... νοστιμάδα. Και κάπως έτσι, έχοντας ζήσει έναν ακόμα οδυνηρό -και παράλληλα ντροπιαστικό- αποκλεισμό στην Ευρώπη γεννάται το εξής ερώτημα: «Γιατί πάλι;».

Υπάρχει απάντηση και είναι ξεκάθαρη

Γιατί πάλι ο Άρης να γνωρίζει αποκλεισμό από μία σαφώς κατώτερη ομάδα, που οι περισσότεροι δεν ήξεραν καν την ύπαρξη της πριν από αυτά τα δύο παιχνίδια; Γιατί πάλι ο Άρης να αποχαιρετά την Ευρώπη πριν καν μπει ο Αύγουστος; Γιατί πάλι ο Άρης να φτάνει τόσο κοντά στην πηγή, αλλά τελικά να μην πίνει νερό; Μπορούμε να κάνουμε ολόκληρη λίστα με αυτά τα «γιατί πάλι», αλλά η απάντηση είναι απλή και άκρως ποδοσφαιρική.

Σε αυτά τα παιχνίδια για τα προκριματικά των ευρωπαϊκών διοργανώσεων, που γίνονται πάντα μέσα στο κατακαλόκαιρο, δηλαδή σε ένα χρονικό σημείο όπου οι περισσότερες ομάδες δεν έχουν ούτε ένα επίσημο παιχνίδι στα πόδια τους το πλεονέκτημα δεν το έχει η ομάδα με την περισσότερη εμπειρία, την περισσότερη ποιότητα ή το μεγαλύτερο μπάτζετ. Όσο περίεργο κι αν φαίνεται αυτά δεν έχουν τόσο μεγάλη σημασία σε αυτές συγκεκριμένα τις αναμετρήσεις.

Αυτό που μετράει κυρίως είναι η ετοιμότητα. Θα μου πεις, ποια ομάδα μπορεί να είναι έτοιμη τον Ιούλιο; Προφανώς καμία 100%. Όπως έγραψα και πιο πάνω, μιλάμε για ένα χρονικό σημείο της σεζόν, που τα κλαμπς δεν έχουν καν επίσημα παιχνίδια στα πόδια τους και δεν έχουν ολοκληρώσεις τις μεταγραφές τους. Αλλά δεν βράζουν και όλοι στο ίδιο καζάνι, γι' αυτό κάποιοι πανηγυρίζουν προκρίσεις και άλλοι... μαυρίζουν με αποκλεισμούς.

Άλλο επίπεδο ετοιμότητας έχει μία ομάδα, που έχει κρατήσει έναν κορμό, έχει προχωρήσει σε 3-4 προσθήκες και το 80% του ρόστερ της συμμετέχει κανονικά στην προετοιμασία και άλλο μία ομάδα που έχει κάνει ολικό λίφτινγκ και παραπάνω από τους μισούς ποδοσφαιριστές της μετρούν ελάχιστες προπονήσεις. Και ο Άρης ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Όχι φέτος, αλλά κάθε χρόνο. Γι' αυτό κάθε χρόνο μένει με την πίκρα και αυτό το «αχ». Και αν ο Άρης δεν σταματήσει να αλλάζει ολόκληρη την ομάδα κάθε καλοκαίρι, δεν θα αλλάξει η μοίρα του.

ΥΓ. Κρίμα κι άδικο γι' αυτόν τον κόσμο να φύγει απογοητευμένος, στενοχωρημένος και πικραμένος από το γήπεδο. Το βροντερό παρών που έδωσαν οι φίλοι του Άρη στο «Κλεάνθης Βικελίδης» καλοκαιριάτικα και ενώ υπήρχε ήδη απογοήτευση από το αποτέλεσμα στο πρώτο παιχνίδι είναι συγκινητικό. Αυτός ο λαός δεν άξιζε σε καμία περίπτωση έναν ακόμα ντροπιαστικό αποκλεισμό. Ο Άρης κάποια στιγμή πρέπει να ανταποδώσει στον κόσμο του αυτή τη συγκλονιστική στήριξη.

ΥΓ2. Τραγική η διαιτησία του Σκωτσέζου Ντίκινσον, που χάρισε κόκκινη στον Αντράντε στο 8ο λεπτό, ανακάλυψε πέναλτι σε πτώση του Σιμακάλα, που τον... φύσηξε ο Μόντσου και χάρισε δεύτερη κίτρινη στον Αμπάσοφ στην έναρξη της επανάληψης. Το κερασάκι στην τούρτα το έβαλε στο τέλος με το αστείο πεντάλεπτο των καθυστερήσεων, ενώ στο μισό δεύτερο ημίχρονο δεν παίχτηκε ποδόσφαιρο, καθώς οι παίκτες της Αράζ ήταν συνεχώς στο έδαφος.